«وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيا»^{(مريم/31)}

و تا زنده‏ام به نماز و زکات سفارش کرده است

هر یك از دستورات اسلامى ممكن است به دلیلى تعطیل شود.

مثلاً جهاد براى بیمار و نابینا واجب نیست، روزه بر مریض واجب نیست، خمس و زكات و حج، بر طبقه محروم واجب نیست، امّا تنها عبادتى كه بر همه افراد و اقشار جامعه از مرد و زن، فقیر و غنى، سالم و بیمار واجب است، نماز است كه تا لحظه مرگ حتّى یك روز قابل تعطیل شدن نیست. (گرچه براى زن ‏ها در هر ماه برنامه خاصّى وجود دارد)

_{منبع: کتاب 114 نکته درباره‌ی نماز، محسن قرائتی}

حضرت آیت‌الله امام خامنه‌ای:

نماز مایه‌ی آرامش دلها و برطرف کننده‌ی نگرانی‌ها و دغدغه‌های روحی در نمازگزار است…

نماز به‌ جان‌ و دل‌ نمازگزار، آن‌ آرامش‌ و اطمینانی‌ را که‌ شرط اصلی موفقیت‌ در همـه‌ی‌ عرصه‌های‌ زنـدگی‌ است‌، هدیه می‌کند و تزلزل‌ و اضطراب‌ را که‌ مانع‌ بزرگی‌ در راه‌ اقدام‌ مجدانه‌ برای‌ پرورش‌ اخلاقی‌ است‌، از او دور می‌سازد.

_{۷۳/۰۶/۱۰}، _{۷۴/۰۶/۱۴}

[دریافت تمام تصاویر (Zip)]

«انس بن مالک» می گوید:

رسول خدا در یکشنبه ی ماه ذیقعده از منزل بیرون آمد و فرمود:

ای مردم، کدام یک از شما می خواهد توبه کند؟

عرض کردیم: همه می خواهیم توبه کنیم…

فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز- در هر رکعت یک بار فاتحه الکتاب، سه بار قل هو الله احد و هر کدام از دو سوره معوذتین( فلق و ناس )  را یک بار- بخوانید، سپس هفتاد بار استغفار کنید و آن را به « لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» ختم کنید. آن گاه بگویید:

«یا عزیزُ یا غفار، اِغفِر لی ذُنوبی و ذُنوبَ جَمیعِ المُومنینَ و المُومِنات، فَاِنّه لا یَغفِرُ الذُّنوبَ الّا اَنت»

سپس فرمود: هر بنده ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسان به او ندا می شود: «ای بنده ی خدا، عمل خود از نو آغاز کن؛ زیرا توبه ی تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد.» و فرشته ای از زیر عرش به او خطاب می کند: «ای بنده خجسته باد بر تو و فرزندان تو!» و فرشته ای دیگر ندا می کند: «ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند گردید.»

و فرشته ای دیگر ندا می کند: «ای بنده، تو مومن از دنیا می روی و دین تو از تو گرفته نمی شود و قبر تو گشوده و نورانی می شود.»

و فرشته ای دیگر ندا می کند: «ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند گردید، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گشوده و فراوان خواهد بود.»

و جبرئیل علیه السلام ندا می کند:

«من همراه با فرشته ی مرگ می آیم و به او سفارش می کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد.»

عرض کردیم: ای رسول خدا، اگر بنده ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟

فرمود: «همانند آن چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل علیه السلام آنگاه که خداوند مرا به آسمان (معراج) بر، به من آموخت.»

_{منبع:پايگاه اطلاع رساني حجت الاسلام و المسلمين محمد علي جاودان} 

حجت الاسلام شهاب:

در حدیث قدسی خداوند متعال به جناب داود علیه السلام می فرمایند:

چند رکعت از نمازهایی را که می خوانند می خواهی برای تو به نمایش بگذارم که روبروی من می ایستند و گردن خود را از خشیت من کج می کند و اشک تمام صورتش را می گیرد اما به اندازه ای نزد من محبوب نیست.

حضرت داود علیه السلام می فرماید:

خداوند او که کثیر الصلاة است و از شدت خوف و خشیت تو دارد اشک به پهنای  صورتش می ریزد چطور می گویی قبول نیست؟

خداوند می فرمایند: او میگوید خداوندا می خواهم در  راه ظالین نروم در راهی بروم که تو از آن راضی باشی صلاة یک عهد است بین مخلوق و خالق است.

یک زنی جلویش ظهور پیدا کرد و رحمی به من خالق که در برابرم نماز می خواند هم نمی کند. کثرت نماز، تحولی است که ایجاد می کند. میزان ظاهری و عددی نماز نیست.

منظور از دائم الصلاۀ بودن این است که شیعیان نماز باکیفیت می خوانند یعنی رعایت وقت نماز را دارند. نماز را در اول وقت می خوانند. تدبیر هر کس در کنترل عبادت به تکرار می رسد.

منبع: سخنرانی حجت الاسلام شهاب در مسجد جابری، تیرماه 1394

در میان عبادات، نماز دارای ارزش والا و اهمیت بسزایی است که از پیشینه ای دیرینه و ماندگار برخوردار است. در قرآن کریم از زبان حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ نقل شده که فرمود:

«و أوصانی بالصلاة و الزکاة ما دمت حیّا»⁽¹⁾

«خداوند مرا به نماز و زکات سفارش کرده است، تا آنگاه که زنده ام.»

در تاریخ، نخستین عبادتی که خداوند متعال، آن را بر پیامبران به منظور گسترش پیام توحید امر نمود و پیامبر اسلام نیز پیش از هر چیز به برپایی آن فرمان داد، نماز بود. احکام اسلامی در سایه نماز تشریع شده است و تبلیغ آنها بدون سلاح نماز نتیجه قابل قبولی نخواهد داشت.

نماز یکی از عناصر بنیادی و اساسی جامعه اسلامی، به منظور ریشه کن کردن کفر و فرهنگ بیگانه و از تعلیمات مهم زیر بنایی اسلام و یکی از ارزشهای اخلاقی، معنوی و اجتماعی این مکتب آسمانی به شمار می رود.

نماز، چون کعبه ای است که سایر اعمال عبادی بر گرد آن می گردد و با آن ارتباط ناگسستنی و محکمی دارد. در قرآن، نماز همپای زکات ذکر شده و اعمال سیاسی ـ عبادی حج با همه ارزش فراگیرش، بدون نماز طواف، ناقص و باطل است. جهاد نیز روح، معنا و انگیزه خود را از نماز می گیرد. در اصل، همه اعمال عبادی اسلام، اعم از فردی و اجتماعی، به نحوی با نماز پیوند، و تحت تأثیر مستقیم آن قرار دارند. به علاوه، نماز عبادتی است که در هیچ حال کنار گذاشتنی و شایان بی اعتنایی و سستی نیست: «الصلاة لا تسقط بحالٍ».

نماز، یاد خدا و سخنی دل انگیز با او و دریچه ای به سوی نور و روشنایی باطنی است. نماز اظهار عبودیت در برابر معبودی یکتا و بی همتا و پرواز ملکوتی همه بندگان به سوی اوست: «الصلاةُ معراج المؤمن»، تا آنجا که پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: «جعلت قرة عینی فی الصلاة»⁽²⁾ این پرواز معنوی مایه قرب به درگاه رب العالمین می شود: «الصلاةُ قربانُ کلّ تقیّ».⁽³⁾

ادامه »

بر اساس حدیث زیر انسان هر چقدر نماز را با صدای بلندتر بخواند بهتر است و بیشتر از آتش جهنم دور می‌شود:

«وَ أَمَّا الِاجْتِهَارُ فَإِنَّهُ یَتَبَاعَدُ لَهَبُ النَّارِ مِنْهُمْ بِقَدْرِ مَا یَبْلُغُ صَوْتُهُ وَ یَجُوزُ عَلَى الصِّرَاطِ وَ یُعْطَى السُّرُورَ حِینَ یَدْخُلُ الْجَنَّةَ».^{(روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج ‏2، ص 335، ط القدیمة)}.

اما بر اساس فتوای مجتهدین، بلندخوانی اگر به حد فریاد برسد، نماز را باطل می‌کند. این موضوع چگونه قابل جمع است؟!

بله. روایتی وجود دارد که اعلام می‌کند قرائت در نماز این ویژگی را داراست که لهیب و شراره آتش را به همان اندازه که صداى شخص مى‏رسد از او دور کرده و نمازگزار براحتى از پل صراط مى‏گذرد و با وارد شدن به بهشت، شادمانى بسیار به او دست مى‏دهد. [1]

در مورد این روایت باید گفت:

اولاً: این روایت مرسل است و در اندک منابع روایی نقل شده است.

ثانیاً: با فرض پذیرش روایت، محتوای آن ناظر به بلند کردن صدا تا میزان پذیرفته شده در عرف است، نه بلند کردن صدا تا حد امکان؛ زیرا در غیر این صورت، مخالف با صریح قرآن خواهد بود که می‌فرماید: «وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبیلا»؛[2] و نمازت را زیاد بلند، یا خیلى آهسته نخوان و در میان آن دو، راهى (معتدل) انتخاب کن.[3]

بر همین اساس، فقها با استناد به صریح آیه قرآن حکم به ممنوعیت فریاد در نماز داده‌اند و این منافاتی ندارد با آنکه در نمازهای جهریه، انسان مقداری صدای خود را بلندتر کند تا جایی که خلاف عرف نباشد.

 

---

[1] . فتال نیشابورى، محمد بن احمد، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج 2، ص 335، قم، رضى، چاپ اول، 1375ش.

[2] . اسراء، 110.

[3] . ر. ک: پاسخ 15403.

منبع: اسلام کوئست

ote>

حجت الاسلام قرائتی:

همه ما با كلمه محراب آشنا هستیم، این كلمه در قرآن نیز درباره محلّ نماز زكریّا علیه السلام آمده است. «هو قائم یصلّى فى المحراب» (آل‏‌عمران،38-39)

محراب در لغت یعنى محلّ حرب و جنگ، پس نماز و حضور در محرابِ عبادت، قیام براى جنگ با ابلیس است.

اگر انسان هر روز چند بار در محلى قرار بگیرد كه نامش محل جنگ باشد، جنگ با هوس‏ ها و شیطان‏ ها و طاغوت‏ ها، القاى این كلمه چه تأثیرى در فرد و جامعه دارد؟

بگذریم كه امروز به خاطر فرهنگ غلط، محراب‏ ها را تزیین مى‏ كنند و گل‏ بوته‏ هاى كاشى‏ كارى ‏ها، صحنه را درست به عكس كرده و به جاى فرار شیطان جولانگاه او قرار داده است.

‼️روزى پیامبر صلى الله علیه و آله به فاطمه ‏علیها السلام فرمود:

این پرده را از جلو دید من بردار، زیرا گلِ روى این پارچه، در حال نماز توجّه مرا از بین مى ‏برد.

ولى ما امروز مبلغ سنگینى خرج مى‏ كنیم تا محراب را با انواع كاشى تزیین كنیم.

نمى‏ دانم چرا به اسم شعائر مذهبى و هنر معمارى، از متن اسلام دور مى‏ شویم؟

اسلام هر چه عمیق ولى بى آلایش معرفى شود جاذبه بیشترى خواهد داشت. ما با این همه تزیینات چند نفر را به مسجد جذب كرده‏ ایم و اگر بودجه این تشریفات را صرف نیازهاى ضرورى جوانان كنیم چقدر جذب خواهیم كرد؟

منبع:کتاب 114 نکته درباره‌ی نماز

آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) میفرمودند:

دزدترین مردم «اَسْرَقَ النّاس» چه کسی است؟

دزدترین مردم آن کسی است که از نمازش می دزدد.

وقتی می خواهد به سجده برود، «سینِ» «سُبْحانَ رَبِّیَ الْأَعْلی وَ بِحَمْدِهِ» را قبل از رفتن به سجده، «حانَ رَبِّیَ الْأَعْلی» را در سجده، «وَ بِحَمْدِهِ» را هنگام بلند شدن از سجده می گوید. این نماز باطل است؛ زیرا به صورت عمدی طمأنینه در آن رعایت نشده است.

ولی اگر عمدی نباشد، و اشتباهاً ذکر را زودتر گفته باشد، نمازش باطل نیست، می تواند ذکر را دوباره تکرار کند؛ زیرا طمأنینه رکن است.

کسی که از نمازش می دزدد و نمازش بدون طمأنینه است، نه رکوع صحیح دارد، نه سجده صحیح، نه بعد از نماز دعا دارد، نه تعقیب دارد،

در واقع نمازش را مُچاله کرده و به گوشه ای پرتاب کرده است، مَثَل او مَثَل کسی است که لباس کهنه اش را در آورده و آن را مُچاله کرده و به گوشه ای پرت کرده است.

بعضی ها هستند که تا نمازشان تمام می شود و سلام می دهند، سریع بلند می شوند و می روند، دستشان را بلند نمی کنند که از خداوند حاجتی بگیرند.

شما همگیتان بعد از نماز یک دعا محل دارید که مستجاب می شود پس دستهایتان را بلند کنید و حاجت بگیرید.

منبع: وارث

 

رهبر انقلاب:

من به ذهنم رسید که این توصیه را هم عرض کنم که این نوافل سى‌وچهار رکعتى که براى نمازهاى روز و شب وارد شده است، بسیار با ارزش است. ماه رمضان فرصت خوبى است. ما غالباً اهل نوافل نیستیم. ولى ماه رمضان که مى‌شود، چه مانعى دارد؟

کدام کار با دهان روزه، بهتر از نماز خواندن؟

چهار رکعت نماز ظهر است، قبل از این چهار رکعت، هشت رکعت نافله دارد؛ چهار دو رکعتى. چهار رکعت نماز عصر است و قبل از این چهار رکعت، هشت رکعت نافله‌ى نماز عصر است. این نوافل را بخوانید. همچنین نوافل مغرب را که از اینها مهمتر است؛ و نیز نوافل شب که یازده رکعت است. همچنین نافله‌ى صبح که دو رکعت است. کسانى هستند که در ایام معمولى سال، برایشان مشکل است پیش از اذان صبح براى نماز شب بیدار شوند. ولى در این شبها، به طور قهرى و طبیعى بیدار مى‌شوند. این یک توفیق الهى است. چرا از این توفیق استفاده نکنیم؟

ان‌شاءاللَّه فرصتهاى ماه رمضان را مغتنم بشمارید. ۷۱/۱۲/۰۴

برای دریافت فایل ، با توجه به سرعت اینترنت خود ، یکی از سه لینک روبرو را کلیک نمایید:

کیفیت خوب  1/53 MB دریافت

کیفیت متوسط 774 KB دریافت

کیفیت پایین   195 KB دریافت

آیت الله جاودان: 

 باید به نماز احترام گذاشت.

در نماز گردش که نمی رویم!

اما بین نمازها معمولا ریخت و پاش داریم.

اگر کسی نماز بخواند، مرگ بر او راحت می شود.

در نماز اگر حواسمان جمع باشد، دنیا را رها کنیم، مرگ نیز برایمان آسان می شود اگر من در نمازم نتوانم افکارم را کنترل کنم و دل بکنم، در لحظه مرگ هم خیلی سختی خواهم کشید.

اگر بتوانم در نماز باشم، مشکل حل میشود. نماز میخوانیم، ایرادهایی که در نماز بقیه هم هست می گیریم در حالی که اگر حواسمان به نماز خودمان بود، متوجه ایراد نماز دیگری نمی شدیم. 

اگر من بتوانم نماز بخوانم باید شروع کنم که تمام زندگی ام تحت کنترل من انجام شود در حالی که ما بخش اعظم زندگی مان اگر مشکلی در آن نباشد، بر اساس عادت انجام می شود در حالی که اشتباه است تمام کارهایمان باید کاملا تحت شعور و سیطره من انجام شود. 

 

_{منبع: وارث/سخنرانی آیت الله جاودان در دیدار اعضای مجمع مذهبی ادبی یاس کبود با استاد اخلاق آیت الله جاودان}