مؤمن کسی است که کسب و کارش پاک و پاکیزه، اخلاقش خوب، و درون، نیت و باطنش درست است، اگر اضافه ای بر نیاز زندگی دارد، انفاق می کند و اضافات سخن را حذف می کند.^[1]

پی نوشت

[1] اصول كافى، ج 2، ص 235.

ادّعای ایمان بسیار ساده ولی رسیدن به حقیقت آن بسیار مشکل است. در این روایت امام علیه السلام پنج صفت برای مؤمن بیان می کند:

1- پاکیزگی در کسب و کار

انسان باید بداند در آمدش از کجاست؟ آیا حلال است یا حرام؟

بسیارنویژگیهای مؤمن د کسانی که ادّعای ایمان می کنند ولی در امور مالی مشکل دارند.

در زمان ما جمعیتی هستند که ادّعای ایمان می کنند ولی در آخر سال بازار سیاه درست می کنند و مردم را به زحمت می اندازند تا در آمد بیشتری بدست آورند، که این طیب مکسب نیست؛ و یا در امور مربوط به ارثیه ها، دختران یا مادر را از ارث محروم می کنند که این برنامه زمان جاهلیت است؛ و یا صندوقهایی به نام قرض الحسنه با سود 28% و یا 30% به نام کارمزد درست کرده اند، آیا این کارمزد است؟! کار مزد حداکثر 2% می شود و بیشتر از آن ربا است.

و یا مؤسّساتی مانند گلدکوئیست و امثال آن یک کلاهبرداری آشکار است.

2- خوش خلقی

اخلاق مؤمن خوب است و با همسر، فرزند، همسایه، دوست و دشمن و. .. خوش اخلاق و خوش برخورد است و اگر امر به معروف و نهی از منکر و ارشاد جاهل هم می کند، با زبان خوب است.