یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَ تُرِیدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَیکمْ سُلْطاناً مُبِیناً[1]

ای کسانی که ایمان آورده اید! کافران را به جای مؤمنان دوست و سرپرست خود نگیرید، آیا می خواهید برای خداوند دلیل و حجّت آشکار علیه خودتان قرار دهید؟

نکته ها:

مؤمنان حقّ ایجاد رابطه با کفّار را ندارند، ولی منافقان با کافران رابطۀتنگاتنگ دارند.

قرآن، کفّار را شیطان های منافقان «خَلَوْا إِلی شَیاطِینِهِمْ»[2] و برادران منافقان معرفی می کند «الَّذِینَ نافَقُوا یقُولُونَ لِإِخْوانِهِمُ الَّذِینَ کفَرُوا»[3] تعبیرات قرآن در آیات 139 و 141 مبین کیفیت رابطۀآنان با کفّار بود.

پیام ها:

1- پذیرش ولایت کفّار با ایمان سازگار نیست. یک دل، دو دوستی برنمی دارد. یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا. . .

2- تولّی و تبرّی، دوستی با مؤمنان و دوری از کافران، لازمۀایمان است. «لا تَتَّخِذُوا الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ»

3- از هر نوع اختلاط، رفاقت و قراردادی که نتیجه اش به زیان مسلمانان باشد، باید پرهیز کرد. «لا تَتَّخِذُوا الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ»

4- در سیاست خارجی، روابط سیاسی و اقتصادی، گزینش ها و عزل و نصب ها، هر اقدامی که به سلطۀکفّار بر مسلمانان انجامد حرام و محکوم است. «لا تَتَّخِذُوا الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ»

5- مسلمان ذلّت پذیر، در برابر خداوند پاسخی ندارد. أَ تُرِیدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ . . . [4]

پی نوشت ها

[1] سوره نساء، آیه 144

[2] بقره، 17.

[3]  حشر، 11.

[4] محسن قرائتى، تفسير نور، 10جلد، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن - تهران، چاپ: 4، 1389.

منبع : تفسیر نور؛ ج 2؛ ص193