گاهی این حالت که انسان، همیشه زندگی خود را با «مقیاس حال» می بیند، سبب می شود که گذشته روشن خود را نیز نادیده بگیرد و احساس کند از همیشه تا ابد، در بدبختی و سختی بوده است و حال آن که واقعیت زندگی چیز دیگری است.

دیروزی بوده که این مشکلات، وجود نداشته و شما در آسایش و راحتی بوده اید. خاطرات آن دوران را به یاد آورید تا رنج شما را کاهش دهند و به شما امید بخشند. خاطرات خوش گذشته، منبع الهام بخشی برای حال پر اندوه شماست.

توجّه به گذشته شیرین، شما را از فشار کنونی نجات می دهد و ابهت گرفتاری ها را می شکند و امیدوارتان می سازد.

امام صادق ^{علیه السلام} با همین روش، یکی از گرفتاران را از فشار روانی نجات داد. ابراهیم بن مسعود می گوید:

وضعیت یکی از تجّار مدینه دگرگون شد و خدمت امام صادق ^{علیه السلام} رسیده، لب به شکایت گشود.

حضرت به وی فرمود:

«بی تابی مکن که اگر روزی دچار تنگدستی شده ای، روزهای بسیاری را در خوشی گذرانده ای.

ناامید نباش که ناامیدی کفر است.

إنشاءاللّه خداوند به زودی تو را غنی خواهد ساخت».^{(بحارالأنوار، ج 78، ص 203، ح 36.}

⁾

پس یکی از راه های امیدواری در مشکلات، به یادآوردن خاطرات خوش گذشته است.

_{پایگاه حوزه}