در مقابل مشکلات، هرگز «بی تابی» نکنید. از بی تابی کردن، چیزی نصیبتان نمی شود. بی تابی، نه تنها گرفتاری شما را برطرف نمی کند، بلکه بر درد و رنج آن نیز می افزاید و شما را ناتوان می سازد و ناتوانی نیز ناامیدی را درپی دارد.

اما اگر شکیبایی بورزید و خداوند، بردباری شما را ببیند، راه برون رفت از سختی ها را باز می کند و تنگناها را می گشاید.^{(نهج البلاغه، ج 2، ص 151.)}

این یک اصل است که «به وسیله صبر، امید گشایش هست».

روزی کسی خدمت امام صادق ^{علیه السلام} رسید واز گرفتاری و رنجی که از فامیل خود می کشید، شکایت کرد. حضرت، وی را از این که اقدامی بکند، برحذر داشته و به صبر فراخوانده و فرمود:

«بردبار باش که خداوند، به زودی گرفتاری تو را حل می کند». چیزی نگذشت که چنین شد و او از این گرفتاری نجات یافت.^{(الکافی، ج 2، ص 346، ح 3.)}

شخص دیگری نزد حضرت آمده و از فقر، شکایت کرد و حضرت، همین سفارش را به وی نمودند و بدین وسیله، بار اندوه وی را کاسته، به توان وی افزودند و مانع از ناامیدی وی شدند.

حضرت یوسف ^{علیه السلام} را به زندان انداختند؛اما مشکلات زندان، وی را ناامید و مأیوس نساخت؛ زیرا با صبوری و بردباری توانست از رنج و سختی زندان بکاهد.^{(الکافی، ج 2، ص 89، ح 6)}

یکی از عوامل مهم در حفظ روحیه امیداوری و جلوگیری از پیدایش نومیدی، کاهش درد و رنج سختی هاست و هیچ چیز به اندازه صبوری، رنج گرفتاری ها را کاهش نمی دهد.^{(مستدرک الوسائل، ج 2، ص 423، ح 16.)}

پس در برابر مشکلات،

صبور باشید و آنها را تحمل کنید،

تا امید خود را از دست ندهید.

وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا^{(الإنسان/12)}

و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنيان پاداششان داد.

_{پایگاه حوزه}