وَمَا كَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَنْ يفْتَرَى مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَينَ يدَيهِ وَتَفْصِيلَ الْكِتَابِ لَا رَيبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ^{(يونس/37)}

و چنان نیست كه این قرآن از سوى غیر خدا و به دروغ ساخته شده باشد، بلكه تصدیقى است براى كتب آسمانى پیشین وتوضیحى از آن كتاب است. شكّى در آن نیست كه از سوى پروردگار جهانیان است.

1-جامعیّت قرآن و محتواى آن به گونه ‏اى است كه افترا و انتساب آن به غیرخدا به آن نمى‏چسبد. «ان یفترى»
2- كتاب ‏هاى آسمانى مؤیّد یكدیگرند. تفاوت در اجمال و تفصیلِ محتواى آنهاست. «تصدیق الّذى بین یدیه»
3- قرآن وسیله ‏ى رشد و تربیت است. «هذا القرآن… من ربّ العالمین»