طبق آیات قرآن کریم در روز قیامت بین بهشتیان و اهل جهنم گفتگویی در می گیرد که در آن مطالب مهمی نهفته است.

آیه ۱۴ سوره حدید گفتگوی دونفر در قیامت را بیان می‌کند که در دنیا با هم آشنا بودند و در این گفتگو به چهار علت مهم جهنمی شدن اشاره می‌کند:

«يُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قالُوا بَلي‏ وَ لکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْکُمُ الْأَمانِيُّ»

در روز قیامت دو آشنا یکی جهنمی و دیگری بهشتی به هم می‌رسند:

جهنمی به بهشتی می‌گوید؛ آیا ما با هم برادر نبودیم، رفیق نبودیم، همکلاسی نبودیم، همسایه، همکار و … نبودیم؟

پس چرا تو به بهشت می‌روی ولی من جهنم؟!

آدم خوب جواب می‌دهد: بله؛ ما با هم آشنا بودیم و یکجا زندگی مےکردیم، ولی شما ۴ اشکال در کارتان وجود داشت که ما نداشتیم:

1. در امتحانهای الهی رد شدید و خود را هلاک کردید

2.به مومنان حسادت ورزیدید و برایشان بدی خواستید

3. در دین خدا شک کردید

4.آرزوهای باطل شما را مغرور ساخت

برای همین هست که می بینیم در یک خانواده، یکی اهل نماز و عبادت و یکی اهل گناه و معصیت است.

و در قیامت معلوم می شود که سعادتمند واقعی چه کسی بوده است.

برگرفته از سخنان آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)