عارف واصل شیخ حسنعلی نخودکی در سال 1279 هجری قمری در اصفهان دیده بر جهان گشود. ایشان علاوه بر تهذیب نفس و کرامات نفسانی، دریایی موّاج از علوم ظاهری و باطنی بود. در 17شعبان سال 1361 هجری قمری به دیار حق شتافت. مرقد مطهر ایشان هموراه زیارتگاه سالکان عاشقان، در مشهد مقدس می باشد.

زندگینامه و شرح حال آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی(ره)

شیخ حسنعلی اصفهانی(ره) فرزند علی اکبر فرزند رجبعلی مقدادی اصفهانی(ره)، در خانواده زهد و تقوی و پارسائی چشم به جهان گشود، پدر وی مرحوم ملاّ علی اکبر، مردی زاهد و پرهیزگار و معاشر اهل علم و تقوی و ملازم مردان حق و حقیقت بود و در عین حال از راه کسب، روزی خود و خانواده را تحصیل می کرد و آنچه عاید او می شد، نیمی را صرف خویش و خانواده می کرد و نیم دیگر را به سادات و ذراری حضرت زهرا علیها السلام اختصاص می داد.

در سال 1269 هجری قمری، دختری به وی عنایت شد که مادرش تا چهار ماه پس از وضع حمل حتی قطره ای شیر در سینه نداشت و آنچه دوا و دعا کردند، مؤثر نیفتاد. تا یکی از دوستان، او را به سوی مردی صاحب نفس به نام حاج محمد صادق تخته پولادی هدایت کرد.

ملاعلی اکبر به دلالت دوست خود، به حضور حاجی رسید و عرض حاجت نمود. حاجی به وی دستور داد تا هر چه دعا و دوا برای زوجه اش گرفته است، از وی دور سازد و خود، در حبّه نباتی بدمید و فرمود تا آن را به زوجه خود بخوراند. با انجام دستور حاجی، پس از ساعتی شیر از سینه زن جریان یافت و به خارج راه گشود و همین امر سبب ارادت فراوان ملا علی اکبر به مرحوم حاج محمّد صادق(ره) گردید و مدت بیست و دو سال خدمت ایشان را به عهده گرفت و در این مدت، تحت تربیت و ارشاد وی به مقاماتی معنوی نائل آمد.

...

ملا علی اکبر در شهر، به کسب خود اشتغال می ورزید و در عین حال حوایج آن مرد بزرگ را نیز فراهم می ساخت و شبهای دوشنبه و جمعه به خدمت او می رفت و در تخت پولاد بیتوته می کرد.

از طرف دیگر مرحوم ملا علی اکبر که فرزند ذکوری نداشت، عهد کرده بود که به اعتاب مقدسه مشرّف و متوسل شود تا خداوند پسری به او کرامت فرماید، این سفر که در سال یازدهم از خدمت او به مرحوم حاجی محمد صادق اتفاق افتاد با حامله شدن عیالش پایان پذیرفت و حاجی قبل از تولّد فرزند به او بشارت پسری داده و سفارش کرده بود که آن پسر را «حسنعلی» نام گذارد.

در سحرگاه یک شب که ملا علی اکبر در تخت پولاد، به خدمت استاد خود سرگرم بود، خبر شادی بخش تولّد نوزاد را از استاد خود می شنود و مجدداً در مورد نامگذاری کودک به «حسنعلی» توصیه می گردد.

مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی شب دوشنبه و یا جمعه نیمه ماه ذی القعدة الحرام سال 1279 هجری قمری با بشارت قبلی مرحوم حاجی محمّد صادق در اصفهان در محلّه معروف به جهانباره که گویند میهمانسرای سلطان سنجر بوده است، دیده به جهان می گشاید.

آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی(نخودکی) رحمة الله علیه

حیات طیبه فرزانگان آیت الله نخودکی

یادها و یادگارهایی از آیة الله نخودکی

راز سجده فرشتگان

روح تشنه…

تحصیلات و اساتید

حاج شیخ حسنعلی اصفهانی از آغاز نوجوانی خود، به کسب دانش و تحصیل علوم مختلف مشغول شدند، خواندن و نوشتن و همچنین زبان و ادبیات عرب را در اصفهان فرا گرفتند و در همین شهر، نزد استادان بزرگ زمان، به اکتساب فقه و اصول و منطق و فلسفه و حِکم پرداختند.

از درس فقه و فلسفه عالم عامل مرحوم آخوند ملا محمد کاشی فایده ها بردند و فلسفه و حکمت را از افاضات ذیقیمت مرحوم جهانگیرخان و تفسیر قرآن مجید را از محضر درس مرحوم حاجی سید سینا پسر مرحوم سید جعفر کشفی و چند تن دیگر از علماء عصر آموختند.

سپس برای تکمیل معارف به نجف اشرف و به کنار مرقد مطهر حضرت امیرالمؤنین علیه السلام مشرف شدند. در این شهر، از جلسات درس مرحوم حاجی سید محمد فشارکی و مرحوم حاجی سید مرتضی کشمیری و ملا اسماعیل قره باغی استفاده می کردند.

فرزند ایشان نقل می کند: مرحوم پدرم، خود نقل می فرمود:

«نخستین روزی که برای زیارت و درک حضور مرحوم حاجی سید مرتضی کشمیری به محل سکونت ایشان در مدرسه بخارائیها رفتم، اتفاقاً روز جمعه بود و کسی را در صحن و سرای مدرسه نیافتم که جویای اطاق آن مرد بزرگ شوم؛ ناگهان از داخل یکی از حجرات دربسته، صدائی شنیدم که مرا با نام، نزد خود می خواند، بسوی اطاق رفتم، مردی در را به روی من گشود و فرمود: بیا، کشمیری منم.»

آیة اللّه سیدمرتضی کشمیری

قفل بسته

حکیم جهانگیرخان قشقایی

آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی(ره) و عشق به اهل بیت علیهم السلام

فرزند ایشان از قول پدر نقل می کند:

«وقتی مصمم شدم که به نجف اشرف رحل اقامت افکنم، لیکن در آن هنگام که در یکی از اطاقهای صحن عتیق رضوی در مشهد، به ریاضتی سرگرم بودم، در حال ذکر و مراقبه، دیدم که درهای صحن مطهر عتیق بسته شد و ندا بر آمد که حضرت رضا سلام الله علیه اراده فرموده اند که از زوار خویش سان ببینند.

پس از آن، در محلی جنب ایوان عباسی، کرسی نهادند و حضرت بر آن استقرار یافتند و به فرمان آن حضرت درب شرقی و غربی صحن عتیق گشوده شد، تا زوّار از در شرقی وارد و از در غربی خارج گردند. در آن زمان دیدم که پهنه صحن مالا مال از گروهی شد که برخی به صورت حیوانات مختلف بودند و از پیشاپیش حضرتش می گذشتند و امام علیه السلام دست ولایت و نوازش بر سر همه آن زوار حتی آنها که به صور غیر انسانی بودند، می کشیدند و اظهار مرحمت می فرمودند.

پس از آن سیر و شهود معنوی و مشاهده آن رأفت عام از امام علیه السلام، بر آن شدم که در مشهد سکونت گزینم و چشم امید به الطاف و عنایات آن حضرت بدوزم.»

پدرم، پس از ذکر این واقعه، محل استقرار کرسی امام علیه السلام را برای مدفن خود، پیش بینی و وصیت فرمودند و بالاخره به خواست خدا، قبل از اذان صبح دوشنبه، در همان نقطه مبارک مدفون شدند.

مجذوب عشق اهل بیت

ظرایف و طرایف

صبح و برف وحرم

فضایل و کرامات

آنان که خدا را شناختند، تنها جسمشان در دنیا با مردم و قلبشان همیشه در نزد خداست و اگر لحظه ای از او چشم فرو بندند، روحشان از شوق دیدار او در قالب جسم تاب نیاورد… آن ها که امین ودایع اویند و مخزن اسرار و معدن انوارش، آن قدر بر عبودیت که هدف و غایت خلقتشان بود، پای فشردند تا به کنه و حقیقت آن دست یافتند و محبتش در سراسر وجودشان رسوخ کرد تا آنجا که خدا نیز آنان را به دوستی پذیرفت و ذکر لبشان این شد: «الهی بک هامَت القُلوبُ الوالِهه وَ عَلی مَعرفَتِک جُمِعت العُقولُ المتباینه فلا تطمئن القلوب إلا بِذکرک ولا تسکن النفوس إلا عند رؤیاک»..

و او در ایاک نستعین اش صادق بود که وقتی برایش سجاده و رختخوابی هدیه فرستادند، گفت: «سجاده را به خاطر سیادت شما که رعایت حرمتش را بر خود واجب می دانم، می پذیرم؛ ولی به رختخواب نیازم نیست؛ زیرا که 25 سال است که پشت و پهلو بر بستر استراحت ننهاده ام»… و او محب صادق و پاکباز بود که معشوق در عوض این پاکبازی، لذتی از انس و قرب خود را به او نمایانده بود… به صاحب کرامت، شیخ حسن علی نخودکی اصفهانی…

به سوی آسمان

عشق کافی است!

ده تومانی‌ها

سیره خوبان

تدبری در سوره یس

خواندنیهای شنیدنی

شاگردان

عارف بزرگوار سیدابوالحسن حافظیان در سال1297 ه ش در مشهد مقدس قدم به عرصه وجود نهاد. پدرش حاج سیدمیرزاآقا و مادرش بی بی معصومه‏خاتون هر دو از انسان‏های مؤمن و پارسای زمان خود بودند و چون پدرش به ریاضیات و علوم غریبه مشغول بود، او هم شوق و علاقه زیادی به این رشته نشان می‏داد. پدر که متوجه علاقه او گردیده بود سیدابوالحسن را به شیخ حسنعلی اصفهانی (نخودکی) طاب ثراه که در آن وقت در مشهد اقامت داشت معرفی کرد تا در محضر وی حاضر شود و نزد آن استاد فرزانه درس بخواند. مرحوم اصفهانی (نخودکی) هم او را پذیرفت و تحت تعلیم و تربیت قرار داد. حافظیان روزها در مدرسه میرزاجعفر تحصیل می‏کرد و شب‏ها در حجره فوقانی صحن عتیق جنب ایوان عباسی به عبادت و ریاضت مشغول بود. به زودی در اثر استعداد سرشار نزد استادش مرحوم شیخ حسنعلی نخودکی بسیار مقرب گردید و گوی سبقت را از دیگران ربود. استاد در مکتب و مجلس درسش نور، صفا، وارستگی و آزادی را در سیمای ابوالحسن رصد کرد و به هوش و ذکاوت او بیش از دیگران پی برد. و به این ترتیب وی همت گماشت.

علامه سیدابوالحسن حافظیان

آیت اللّه العظمی میرزا حسنعلی مروارید

آیت الله حاج شیخ عباس هاتف قوچانی رحمه الله

آیةاللّه شیخ محمدباقر ملکی میانجی

آیت الله سید عبدالاعلی سبزواری رحمه الله

نصایح و نکته های اخلاقی

حاج حسنعلی نخودکی که رضوان خدا بر او باد انکار به داشتن علم(کیمیا) نکرد بلکه به امام (ره) فرمودند:

اگر ما «کیمیا» به شما بدهیم و شما تمام کوه و در و دشت را طلا کردید آیا قول می دهید که به جا استفاده کنید و آن را حفظ کنید و در هر جائی به کار نبرید؟

امام خمینی(ره) که از همان ایام جوانی صداقت از وجودشان می بارید. سر بزیر انداختند و با تفکری به ایشان گفتند:نه نمی توانم چنین قولی به شما بدهم.

حاج حسنعلی نخودکی که این را از امام(ره) شنید رو به ایشان کرد و فرمود: حالا که نمی توانید «کیمیا» را حفظ کنید من بهتر از کیمیا را به شما یاد می دهم و آن اینکه: بعد از نمازهای واجب یکبار آیة الکرسی را تا «هوالعلی العظیم» می خوانی. و بعد تسبیحات فاطمه زهرا(س) را می گویی و بعد سه بار سوره توحید «قل هو الله احد» را می خوانی. و بعد سه بار صلوات می گویی و بعد سه بار آیه مبارکه «و من یتّق الله یجعل له مخرجاً و یرزقه من حیث لایحتسب و من یتوکّل علی الله فهو حسبه إنّ الله بالغ أمره قد جعل الله لکل شیء قدراً» را می خوانی این از کیمیا برایت بهتر است.

توصیه های چهارده گانه از عالم عارف حضرت آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی(نخودکی)(ره)

نصايح اخلاقی برای سالکان

سه قفل؛ بــا یــک کـلید

بهتر از کیمیا

مرنج و مرنجان

سیره خوبان

نکته ها و سرگذشتهای خواندنی

حجت الاسلام والمسلمین عباسعلی اختری در نوشتاری با موضوع نقش انتظار در سير تاريخ،  به بررسی اساسى ترين شرط انقلاب جهانى وشرائط منتظران  پرداخته است .

 يکى از قوانين نامتغير وسنن حاکم بر جهان هستى، تاثير فاعل با قابل (پذيرنده) است. طبق اين قانون، هر فاعلى به مقدارى مى تواند عمل کند که ماده پذيراى فعل، ظرفيت و قابليت داشته باشد. يک استاد ومعلم دانشمند وماهر، تا حدى مى تواند به شاگرد ومتعلم سواد وعلم بياموزد که او قابليت وظرفيت داشته باشد. معلم در جلسه درس، در مقابل همه شاگردان يکنواخت تدريس مى کند، ولى هر شاگردى به مقدار ظرفيت خودش دريافت مى کند ومى يابد. تفاوت در تعليم نيست، بلکه تفاوت در ظرفيت ها وقابليت ها است. يک مهندس ماهر و هنرمند، تا آنجا مى تواند آثار علمى وهنرى خودش را پياده کند که مواد قابل داشته باشد. مثلا طلاى خالص ويا گل خالص، قابليت پذيرش اثر وفعل هاى مهندس ساختمان را ندارد. اين قانون آن چنان کلى وعمومى است که در سراسر نظام خلقت وآفرينش استثناء ندارد. در اصطلاح فلاسفه، قوه عبارت است از صفت تاثير در غير (موثر بودن)، وفعل عبارت است از انفعال (متاثر شدن) واثر پذيرى آن غير از ناحيه آن موثر. وچه بسا از قوه به فاعل واز فعل به قابل تعبير مى شود. ومى گويند: شى ء واحد، هم فاعل وهم قابل نمى شود، وتقابل بين قوه وفعليه از ضروريات واضحه است. (اسفار / 5:3).

...

از مطالب مسلم وحتمى از نظر علمى اينست که: هر عملى از هر فاعلى بخواهد صادر شود، منوط به بودن قابليت است. بايد مورد ومحل صدور عمل، قابليت پذيرش عمل فاعل را داشته باشد. اگر مهندسى در رشته خودش به آخرين مرحله مهارت هم رسيده باشد، بدون داشتن مواد لازم نمى تواند يک آپارتمان مجهز را تحويل دهد، واين ناتوانى نه از جهت نقصان در فاعل است، بلکه از جهت نبود قابليت است. لذا گفته اند: شرايط فاعل وقابل بايد هر دوتمام باشد، تا اثر وفعل ظاهر گردد: ان القوه الفاعليه المحدوده اذا لاقت القوه الانفعاليه المحدوده وجب صدور الفعل منها. (اسفار / 10:3).

طبق اين قاعده وقانون، بهره گيرى از فيض عام پروردگار، واستفاده از رحمت واسعه حق، بستگى دارد به مقدار قابليت ولياقت هر فرد. واين يک اشتباه وغلط بزرگ است که کسى بگويد: خداوند لطفش ورحمتش را از من دريغ نموده است. اين قانون کلى وسنت لا يتغير در جهان طبيعت، دونما ودونمونه بسيار واضح وآموزنده دارد:

*باران جلوه رحمت خداى متعال

يکى از جلوه هاى رحمت خداى متعال باران است. باران در منطقه اى فراگير وبر همه جا وبر همه پستى ها وبلندى ها وگلزارها وشوره زارها، يکنواخت مى بارد. ولى هر نهرى وشطى وهر وادى وهر گودى به مقدار ظرفيت ولياقت خود آب مى گيرد. کاسه به قدر خود ودريا به اندازه ظرفيت خود آب مى گيرند. در گودى آب جمع مى شود ولى در بالاى قله اصلا آب نمى ماند. اين تفاوتها از ناحيه باريدن نيست، بلکه از جهت ظرفيت ها وقابليت ها است:

باران که در لطافت طبعش خلاف نيست

در باغ لاله رويد ودر شوره زار خس

 * آفتاب جلوه ای دیگر از رحمت خدا

آفتاب که روشنى بخش هستى وعامل رشد وحرکت همه چيز است، بى درى وبدون تفاوت نهادن، بر همه جا وهمه چيز مى تابد ويکسان نيز مى تابد، ولى ذغال اصلا نور نمى گيرد. يک سنگ سياه شفاف اندکى منور مى گردد. سنگ سفيد وجسم سفيد بيشتر نور مى گيرد. شيشه به خوبى نور مى گيرد واز خود نيز به ديگرى منتقل مى کند. آينه بهتر وکاملتر مى گيرد ومنعکس مى کند. اين تفاوت ها در تابش خورشيد نيست. بلکه تفاوت در استعدادها وقابليت ها است. تا آئينه روح ودل پاک وشفاف نگردد، جلوه گاه نور خالق نمى شود. تا موسى بن عمران، چهل روز در چارچوب اطاعت خدا، روح را صيقل ندهد، مخاطب کلام حق وکليم الله نمى گردد. وتا محمد بن عبد الله (صلى الله عليه وآله) چهل روز روزه ندارد ودر پايان از غذاى بهشتى تغذيه نکند، مستحق هديه انا اعطيناک الکوثر، يا دخترى چون فاطمه زهرا (سلام الله عليها) نمى شود. وتا ابراهيم خليل (عليه السلام)، از مراحل ابتلاى به کلمات وفرامين، سرفراز عبور نکند، قابليت پذيرش مقام امامت را نخواهد داشت.  

*وجود مقدس انبياء واولياء

وجود مقدس انبياء واولياء (عليهم السلام) وجانشينان آنها يعنى علماى ربانى وتاريخ سازان نيز از مهمترين جلوه هاى رحمت ورافت خداوند هستند. اين مردان بزرگ همانند باران بر همگان وهمه مناطق مى بارند وعامل حيات مى بخشند، مانند خورشيد بر همه جا مى تابند ونور افشانى مى کنند وراه را بر همه روشن ساخته، تاريکى هاى جهل وظلم را از مردم مى زدايند. اما مقدار بهره گيرى از اين خدا نمايان وجلوه هاى رافت خداى رحمان، بستگى دارد به ميزان قابليت. يکى چون بوجهل در کنار پيغمبر ولى بى لياقت است، وديگرى چون سلمان از فارس حرکت مى کند وبه مقام والاى السلمان منا مى رسد.(7)

*قابليت وانقلاب

در حدود سال 1341، رهبر انقلاب رهنمودهاى حيات بخش وعزت آفرين را شروع نمود ولى جز عده معدودى قابليت وظرفيت دريافت اين نعمت بزرگ خدا را نداشتند وزمينه نور پذيرى از اين خورشيد علم وعمل وتقوى فراهم نبود. بطورى که دشمن توانست در اثر عدم شناخت اقشار مختلف، از فرصت استفاده کند واين رهبر را از نظرها غايب نموده، تبعيد کند، واز دسترسى به روشنگرى وى باز دارد. ولى عاشقان حق وعلاقمندان به حقيقت، فعاليت هاى خود را براى فراهم ساختن زمينه وايجاد قابليت پذيرش اين نسيم رحمت الهى آغاز نمودند، سخن گفتند، کتاب نوشتند، هشدار دادند، بيدار ساختند، واستعدادها را پرورش دادند وشکوفايى بخشيدند، تا سرانجام در سال 1357، موضوع انتظار تحقق يافت وزمينه فراهم شد .  

اين مردم نه تنها به زبان که در عمل منتظر بودن خود را اثبات وزمينه ظهور آن غايب، وبازگشت آن سفر کرده را فراهم نمودند.

*خورشيد وجود مهدى کى طلوع خواهد کرد؟

مساله غيبت حضرت مهدى عليه السلام، به همين منوال، معلول عدم قابليت وعدم ظرفيت دريافت وپذيرش آن حضرت بوده است. در صفحات گذشته خوانديم که: غيبت اواز ناحيه ما مطرح شده است يعنى چون اورا نيافتند و قدرش نشناختند، دشمن توانست به فکر نابودى اوباشد ودست قدرت حق، اورا از نظرها غايب داشت. بنابر اين زمينه آن ظهور و آمدن يوسف فاطمه (عليها السلام) را نيز مانند زمينه آمدن نايبش خمينى (ره)، بايد که مردم فراهم کنند. وتا مردم جامعه، قابليت و لياقت پذيرش آن خورشيد عالمتاب، وآن باران حيات بخش را نيابند، ظهور امکان نداشته و تحقق آن بر خلاف سنت الهى خواهد بود. پس لازم است با نشر عقايد حقه و فراتر رفتن سطح درک وبينش اسلامى وشيعى جامعه، و همچنین دميدن روح انتظار فرج مهدى (عجل الله فرجه) در کالبد اجتماع، زمينه را براى ظهور و قيام حضرت بقية الله (عليه السلام) فراهم نمود، و اين به عهده علاقه مندان ومنتظران حقيقى آن حضرت است.  

اين امت يک روز خمينى را از دست داد. اين امت يک روز با لياقت خمينى را دريافت نمود. اين امت يک روز حضرت مهدى عليه السلام را از دست داد. اين امت يک روز با کسب لياقت مى تواند اورا دريافت کند.

خواننده عزيز

اگر شما هنگام ظهور آن حضرت را دريابيد چه مى کنيد؟ آيا حاضريد به حضرت قائم (عجل الله فرجه) وسپاهيانش ملحق شويد؟ آيا دلبستگى وعلاقه اى که شما را بازدارد نداريد؟ آيا در اين دوران انقلاب، گذشت هاى کوچک ترى را انجام داديد؟ آيا مى توانيد به خود بشارت دهيد که شما با هدف هاى آن حضرت همگام خواهيد بود؟ آيا از ضايع شدن رياست وعنوان وحقوق خود نمى هراسيد؟ آيا تا حد جانبازى علاقمند به حقيقت ومرام آن حضرت هستيد؟ آيا حاضريد فرمان آن حضرت را بر تمام منافع فردى واجتماعى خود ترجيح دهيد؟ اينها شرائطى است که منتظران مهدى (عليه السلام) بايد دارا باشند. مردم شکم پرست وعياش نمى توانند از خواستاران ظهور آن حضرت باشند. امام صادق (عليه السلام) فرمود: چگونه مردمى بدون شرایط، خواستار تعجيل ظهور هستند؟ به خدا سوگند، لباس او خشن وغذاى او نان جوى بى خورش است (مطابق گفتار ووضع جدش امير المؤمنين عليه السلام، که اين غذاى جانبازان وفداکاران است. تن پروريدن ولباس هاى لطيف ورنگارنگ پوشيدن وشکم چرانى با غذاهاى الوان از شان مردان با هدف بدور است) وفرمود: خروج مهدى (عليه السلام) جز اين نيست که بايد شمشير کشيد ودر سايه شمشير کشته شد: عن ابى بصير قال سمعت ابا عبد الله (عليه السلام) يقول: ما تستعجلون بخروج القائم، فوالله ما لباسه الا الغليظ وما طعامه الا الشعير الجشب وما هوالا السيف والموت تحت ظل السيف. (غيبت طوسى / 292.)

منبع :نقش انتظار در سير تاريخ

 

امام زمان(عج) در زمان غیبت‌شان برای تصرفات ظاهری و دخالت در امور عادی دستانشان باز نیست و چنین کاری فقط در زمان ظهور آن بزرگوار محقق خواهد شد و ولایت تکوینی که حضرت در امور دارند در شرایط عادی و در همه جا از آن بهره نمی‌گیرند.

مسأله مهدویت و اعتقاد به منجی از موضوعات مطرح در میان همه ملت‌ها و مکتب‌های الهی و مادی است و در اسلام تمام فرقه‌ها و مذاهب اسلامی در انتظار یک مصلح جهانی از دودمان رسول خدا(ص) به سر می‌‌برند و به عنوان یک اعتقاد عمومی امت اسلامی مورد توجه بوده است، هر چند که اهل سنت آن را به عنوان یک مسأله فرعی مسلم پذیرفتند، اما شیعیان با اتصال به معارف الهی نورانی اهل بیتعلیه السلام و ارائه صفات و ویژگی‌ها و فلسفه و اهداف روشن در اعتقاد به مهدویت، چشمه امید به آینده را در دل ستمدیگان و ملت‌های محروم باز کرده است، البته در این رابطه سؤالات و شبهاتی پیرامون مهدویت و مسائل آخرالزمان مطرح می‌شود از جمله اینکه با وجود اینکه امام مهدی(عج) زنده هستند،

چرا برای دفاع از حرم‌های اهل بیتعلیه السلام در عراق و سوریه هیچ کاری نمی‌کند؟

آیا واقعاً زنده هستند؟

یا قدرت ندارند؟

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم این گونه پاسخ می‌دهد:

...

>

در این میان نکته قابل توجه این است که این گونه اعمال ننگین از ناحیه دشمنان نادان اهل بیت علیهم السلام نه تنها باعث تضعیف شیعیان و پیروان اهل بیت علیهم السلام و موجب محو و نابود شدن آثار اهل بیت علیهم السلام نمی‌شود، بلکه تجربه تاریخی نشان داده است که چنین اقداماتی منجر به رسوایی بیشتر دشمنان قسم خورده اهل بیتعلیه السلام در میان اقشار مختلف مردم در جهان خواهد شد و خصوصاً در عصر ما که عصر ارتباطات نام گرفته و جهان تبدیل به دهکده کوچک شده، تخریب چنین اماکنی در انظار مردم دنیا که در اقصی نقاط عالم از رسانه‌ها شاهد آن‌ها هستند باعث شهرت و معرفی بیشتر اهل بیت شده و از سوی دیگر تخریب چنین مکان‌های مقدسی بیانگر ضعف، ناتوانی، زبونی، جهل و بیخردی دشمنان اهل بیت علیهم السلام است.

و شاید کم نباشند در عالم کسانی که با دیدن و مشاهده تصاویر و فیلم‌های تخریب حرم امام هادی علیه السلام و امام عسکری علیه السلام و نیز تخریب ابنیه و مراکز دینی و مذهبی در لیبی و یمن و…از رسانه‌های مختلف در کشورهای مختلف جهان، این سؤال برایشان به وجود آمده باشد که این اماکن منتسب به چه کسانی هستند و حضرت زینب سلام الله علیها یا امام هادی علیه السلام و امام عسکری علیه السلام کیستند؟ 

و کسانی که دست به تخریب این مراکز زده‌اند و یا می‌زنند چه کسانی هستند؟!

و چرا چنین کاری کرده‌اند؟!

به نظر می رسد که سنت تغییرناپذیر الهی در رسوا کردن دشمنان اهل بیت علیهم السلام از طریق عملکرد خود آن‌ها و ارتکاب کارهای ننگینشان کافی باشد و نیاز به عملکرد خاص از ناحیه مقدس امام زمان(عج) نباشد، گذشته از اینکه امام زمان(عج) وظیفه‌اش حفاظت قبور نیست.

ب: انجام کارهای دفاعی و حفاظت از مراکز و اماکن دینی و مذهبی به طور عادی نیاز به بسط ید دارد، یعنی باید حکومتی باشد و نظام امنیتی و حاکمیتی وجود داشته باشد تا با نیروهای دفاعی، امنیتی و انتظامی از امنیت و حاکمیت یک کشور و مراکز مهم در آن حفاظت کرد، در حالی که همه ما می‌دانیم که امام زمان(عج) در زمان غیبت‌اش برای تصرفات ظاهری و دخالت در امور عادی دستانشان باز نیست و چنین کاری فقط در زمان ظهور آن بزرگوار محقق خواهد شد و ولایت تکوینی که حضرت در امور دارد در شرایط عادی و در همه جا از آن بهره نمی‌گیرد.

بلکه سیره اولیاء الهی و ائمه اطهار همیشه این بوده است که به طور عادی و مثل سایر اقشار مردم از اسباب عادی و معمولی بهره بگیرند، مگر در موارد خاص بر اساس حکمت و مصالح خاصی، پس امام زمان(عج) زنده است و به اذن خدا ناظر بر اعمال و کارهای ما است و ما در لحظه لحظه زندگی‌مان از نور وجود مقدس آن بزرگوار بهره می‌بریم، همان گونه که موجودات از نور خورشیدِ پنهان در ابرهای تاریک بهره می‌برند، اگر چه خورشید را نمی‌بینند.

در پایان از باب تیمن و تبرک به ذکر یک حدیث از وجود نازنین حضرت ثامن الحجج امام رضا علیه السلام بسنده می‌کنیم: نشانه قائم(عج) این است که با اینکه سن زیادی دارد اما جوان منظر است، به گونه‌ای که بیننده گمان می‌کند چهل سال یا کمتر دارد و نیز از نشانه‌های او این است که گذر شب و روز او را به کاستی و ناتوانی نمی‌برد.

tyle="direction: rtl; text-align: justify;">

 

...

trong>انقلاب فرهنگي و صنعتي لازمه انقلاب حضرت مهدي(عج) است

وي با اشاره به انقلاب‌هاي گوناگون چون انقلاب آيت الله خراساني، آيت الله كاشاني، افزود: در زمان امام راحل شرايط به‌گونه‌اي بود كه انقلاب را اساسي و ريشه‌دار كرد و اما در زمان مهدي موعود(عج) شرايط خاصي لازم است.
استاد برجسته حوزه ادامه داد: براي انقلاب حضرت مهدي(عج) در درجه اول انقلاب فرهنگي و تكامل فرهنگي لازم است و تا تكامل فرهنگي به وجود نيايد امكان ندارد فرد بتواند بشريت را مورد تأثير توحيد قرار دهد و بشر به استقبال اين انقلاب برود.
وي توضيح داد: بشر بايد از نظر عقلاني به جايي برسد كه از سازمان‌هاي فرمايشي و نمايشي مأيوس شود و آماده انقلاب شود و متوجه شود كه اين قراردادها نمي‌تواند او را به سعادت برساند.
آيت الله سبحاني ايجاد انقلاب صنعتي را شرط ديگر براي انقلاب حضرت مهدي(عج) عنوان كرد و افزود: بايد انقلاب حضرت به‌گونه‌اي باشد كه در پيام اول همه جهان را فرا بگيرد؛ تكامل صنعتي مقدمه انقلاب است.
وي تصريح كرد: شرايط انتظار فرج اين نيست كه دست روي دست بگذاريم و دعا كنيم گرچه اين خوب است اما انتظار فرج اين است كه آمادگي در جوامع و ملت‌ها ايجاد نماييم تا همه بدانند اين عالم صاحب‌خانه دارد و كم كم بتوانيم براي انقلاب مهيا شويم.
اين مرجع تقليد شيعيان با بيان اينكه عده‌اي از مقدس‌ترين عقايد ما سوء استفاده مي‌كنند، گفت: اين سوء استفاده‌ها نبايد ما را از عقايده ما باز دارد.

” اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ”

مهم است که بفهمم باید رشد کنم و مشکلاتم را حل کنم

در ماه رمضان دعای افتتاح را حتما بخوانید.

همیشه در نمازهایتان این دعا را بخوانید که می فرماید:

” اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ، اللَّهُمَّ أَغْنِ كُلَّ فَقِيرٍ اللَّهُمَّ أَشْبِعْ كُلَّ جَائِعٍ‏، اللَّهُمَّ اكْسُ كُلَّ عُرْيَانٍ اللَّهُمَّ اقْضِ دَيْنَ كُلِّ مَدِينٍ‏، اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ كُلِّ مَكْرُوبٍ اللَّهُمَّ رُدَّ كُلَّ غَرِيبٍ اللَّهُمَّ فُكَّ كُلَّ أَسِيرٍ، اللَّهُمَّ أَصْلِحْ كُلَّ فَاسِدٍ مِنْ أُمُورِ الْمُسْلِمِينَ و….”

این دعا برای زمان پیامبر صلی الله علیه واله وسلم و بسیار زیبا است.

 

در تمام فرازهای این دعا از خدا می‌خواهید مریض نشوید، گرفتار نشوید، فقیر نشوید، غریب نشوید و… چرا در اولین فراز دعا می کنی ” اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ"؟

 

 در واقع می گویی: “خدایا منه مرده را زنده کن!”

 

این خیلی مهم است که من بفهمم که باید رشد کنم، باید مشکلاتم را حل کنم، باید به رفاه برسم. چگونه؟ به وسیله خوب فهمیدن! حال چگونه می توانم خوب بفهمم؟ از روش های خوب فهمیدن، دعا و هم نشین خوب است. ‏

_{منبع:وارث/بخشی از سخنرانی حجت الاسلام طباطبایی ؛ در منزل حاج علی انسانی}

 

می دانیم که یکی از شئون امامان معصوم علیه السلام و از جمله امام مهدی علیه السلام تربیت انسانها و هدایت آنها تا رسیدن به مقصد نهایی است . اما در این زمینه پرسشهای مختلفی مطرح است . پرسشهایی از این است که:

در زمان غیبت این شان امام چگونه محقق می شود؟

امام مهدی علیه السلام چگونه انسانها را تربیت می کنند؟

ویژگیهای تربیت آن حضرت چیست؟

چگونه می توان خود را در معرض تربیت امام عصر علیه السلام قرار داد و . . .

برای یافتن پاسخ پرسشهای یاد شده خدمت استاد بزرگوار اخلاق حجة الاسلام والمسلمین جناب آقای محمود امجد رسیدیم و ایشان هم با صمیمیت تمام پذیرای ما شدند . آنچه در پی خواهد آمد ماحصل گفت وگوی ما با ایشان است .

با تشکر از اینکه وقت خود را در اختیار ما گذاشتید لطفا بفرمایید تربیت چیست و بهترین تربیت کدام است؟

تربیت به معنای پرورش است ولی پرورشها با هم فرق می کند . یک نوع پرورش به معنی نمو است که به جسم و جسمانیت مربوط می شود و نوع دیگر به معنی رشد است که مربوط به قوای نفسانی و روحی انسان است .

همانطور که بدن را می توان تحت مراقبتهای خاصی تربیت کرد و حالت خاصی به آن داد; روح و نفس هم در اثر تمرین شکل می گیرد . در طول تاریخ، بسیاری در صدد تربیت انسانها برآمده اند ولی سلیقه های خود را اعمال کرده اند . بهترین تربیت، تربیت انبیای الهی است که افراد را برای بندگی خدا تربیت می کنند; چون اگر شهوات در انسان رشد یابد انسان بنده شهوات می شود . انسان اگر بندگی خدا بکند «عبدالله » و بنده خدا می شود . خدای تعالی همه صفات خوب را داراست و می خواهد بندگانش بیرنگ شوند تا رنگ الهی پیدا کنند . مثلا خداوند «ستارالعیوب » است و دوست دارد که انسان هم ستار عیوب دیگران باشد . یکی دیگر از صفات الهی کتمان اسرار مردم است; بنده خدا نیز باید رازدار و امانتدار اسرار مردم باشد . از دیگر صفات خدا کریم بودن است، انسان هم باید کریم باشد و بدون اینکه از او درخواستی شود به اشخاصی که نیاز دارند رسیدگی کند و در مقابل توقعی نداشته باشد .

پس، تربیت انبیا، تربیتی است که انسان را وارد فضایی نورانی می کند یا به عبارت دیگر انسان را آسمانی می کند .

...

>

انسان در یک علو و مرتبه ای آفریده شده و به تعبیری که در روایت آمده انسان «علوی » است; یعنی علو همت دارد و فطرتا به مسائل پست و دور از ارزشهای انسانی توجهی ندارد . توجهش به مسائل بلند و متعالی است . خدای تعالی دوست دارد که انسان علوی و حسینی باشد . با آنکه همه خوبیهای عالم از سوی خداوند به امام حسین علیه السلام داده شده بود; یعنی او عصاره فضایل همه انبیا و اولیا بود، اما با همه این فضایل و کمالات او خود را فدای نجات بشریت و هدایت انسانها می کند; نجات بشر از خودخواهیها و بداندیشیها . انسانهای والا چنین اند .

تمام کمالات انسان در بندگی خداست . خرق عادت، غیبگوئی، روی آب راه رفتن یا به هوا پریدن و در آتش رفتن برای انسان کمال نیست . کمال انسان بندگی خداست . نتیجه بندگی هم این است که انسان رنگ خدایی می گیرد . انسان اگر صفات الهی را در خود محقق کند آسمانی می شود . نتیجه تربیت انبیا رسیدن به کمالات واقعی است . اگر واقعا مربیان بشر بخواهند انسان را خوب تربیت کنند باید به دنبال انبیا بروند . یکی از بهترین برنامه های تربیتی برای انسان و مخصوصا نسل جوان، آشنایی با نامه 31 نهج البلاغه است که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آن را خطاب به امام حسن علیه السلام نوشته اند . اگر کسی واقعا بخواهد تربیت کند و تربیت شود این نامه کافی است . در واقع این نامه، نامه حضرت به جامعه نادان بشری است .

چه رابطه ای بین اصل تربیتی که مورد نظر شماست و معرفت امام زمان (عج) وجود دارد؟

اگر کسی تربیت یافته مکتب انبیا و مکتب اسلام باشد تمام آرزویش این است که جامعه رشد کند، از فساد پاک شود و به صلاح برسد . کسانی که تربیت یافته و صالح اند قطعا مصلح هم هستند ولی چون نمی توانند خودشان جامعه را اصلاح کنند; نیاز به مصلح جهانی را درک می کنند و منتظر ظهور آن مصلح جهانی می شوند; که همه انبیا منتظر ایشان هستند . انبیا، این مربیان بشر همگی منتظر ظهور مصلح جهانی بودند . آنها می خواستند که جامعه را اصلاح و افراد را تربیت کنند ولی چون موفق به تربیت کامل جامعه انسانی نشدند، آنها هم منتظر بودند که با ظهور حضرت بقیة الله، ارواحنا له الفداء، جامعه دلخواهشان تحقق پیدا کند .

اگر عدالت در جهان به دست امام مهدی علیه السلام تحقق پیدا کند خود زمینه ای خواهد شد برای تربیت همگان . البته اگر در شرایط و زمان فعلی کسی در فکر اصلاح و تربیت خودش باشد ارزش کارش بیشتر است . در روایت آمده ارزش کار چنین کسی هفتاد برابر ارزش کار کسی است که در زمان ظهور اقدام به اصلاح خود می کند . گو اینکه خود این افراد هم آرزو دارند که روزی برسد که زمینه بندگی و تربیت برای همه انسانها فراهم شود . معلوم است که در این زمان زمینه اش کم است اما در آن زمان; یعنی زمان ظهور حضرت، زمینه تربیت و اصلاح بسیار فراوان و آسان خواهد شد . از این رو کسانی که تربیت یافته هستند بیش از همه طالب ظهور حضرت اند; زیرا کسی که خواهان مصلح است باید خودش صالح باشد، صالح باشد و از فساد بیزار باشد تا خواهان مصلح شود .

معرفت امام زمان قطعا مراحلی دارد، آن مراحل کدامند و تربیت هر کس در هر مرحله ای چگونه است؟

البته نفوس مختلف است . وقتی هم حضرت تشریف بیاورند نفوس خیلی عوض نمی شوند، زمینه ها عوض می شوند . هاله ای از بندگی و رحمت در جامعه مشاهده می شود که پرده ای است بر روی همه عیوب وگرنه تصور نکنید که اگر حضرت تشریف آوردند نفوس عوض می شود . مثالی می زنم; قبل از تشکیل حکومت جمهوری اسلامی در ایران شراب فروشی و سایر مظاهر فساد و گناه در این کشور فراوان بود; یعنی ظاهر کردن گناه رایج بود . اما در جمهوری اسلامی تظاهر به گناه یا کم است یا نیست . در جمهوری اسلامی نمی توانند علنا شراب فروشی باز کنند یا لخت و عور در خیابان بگردند . اما اگر بتوانند می کنند; مثلا در خانه خودشان بتوانند شراب می سازند، بتواند قمار می کنند; ولی نمی تواند قمارخانه باز کنند . در پنهانی گناه می کنند; اما در عین و آشکار نه . در زمان حکومت حضرت کسی حتی در منزل خودش هم نمی تواند گناه بکند .

در همین دوران; یعنی دوران غیبت، رابطه بین معرفت امام و تربیت انسان چگونه است؟

همیشه بهترین وسیله تربیت، توجه به حضرت است . ما معتقدیم حضرت در یک نقطه از عالم حضور فیزیکی دارند، اما از نظر احاطه وجودی، ایشان بر تمام جهان خلقت احاطه دارند . بندگان درجه چندمش هم همین طورند و خیلی احاطه و اشراف دارند . اگر کسی بخواهد امام را بشناسد حداقل یک مرتبه باید «زیارت جامعه کبیره » را مطالعه کند . در اصل صدور این زیارت از معصوم نباید شبهه کرد; چون غیر از امام معصوم کسی نمی تواند چنین جملاتی بسازد . در این زیارت دویست و اندی صفت برای امامان برشمرده شده است که هر کدام از آنها خودش یک دنیا معنا دارد . به قول آقایان اهل علم «تعلیق بر وصف مشعر بر علیت است » در برخی از اوصافی که در این زیارت به آنها اشاره شده دقت کنید: «بیت النبوة » ; خاندان نبوت; «موضع الرساله » ; خاستگاه و جایگاه رسالت; «معدن الرحمة » ; معدن و سرچشمه رحمت; «قادة الامم » ، پیشوایان امتها . معنای این اوصاف این است که تمام انبیا هر چه تربیت می کردند مربوط به امامت است . ما معتقدیم که امام هر جا هست خدا هست، هر جا خدا هست امام هست و از ازل تا به ابد را می داند; یعنی «ملکه علمی » دارد .

ملکه علمی یعنی اینکه حضرت هرگاه اراده فرماید جایی را ببیند، می بیند . او لازم نیست در حالت عادی و از نظر عنصری ببیند بلکه در ملکه علمی اش، در علم اجمالی و علم تفصیلی اش هست . علم امام با علم خدا فرقی ندارد . قدرتش با قدرت خدا فرقی ندارد . فرقش وجوب و امکان است . خدای تعالی واجب بالذات است . قدرت او عین قدرت است نه اینکه کسی به او قدرت داده باشد . غیر خدا قادر است; چون قدرت را خدا به او داده اگر نداده بود; قدرت نداشت . خدا عین هستی است; عین قدرت است; عین علم است . این را می گویند وجوب ذاتی، ولی ماسوی الله همه عالم امکان اند . وقتی اراده الهی بر این قرار بگیرد که آن بزرگوار، امام عصر، حضرت بقیة الله (عج) بیاید و اینهمه ظلم و جنایت را از روی زمین بردارد می آیند . اراده ایشان اراده خداست . قدرت ایشان قدرت خداست . در عین اینکه فقیر است، او و همه فقیرند، اما او آئینه خداست; «عین الله » است; «قدرت الله » است; «اذن الله » است . آنچه خدا می شنود او می شنود . آنچه خدا می بیند او می بیند، آنجایی که خدا هست او هم هست . از تمام ذرات جهان از ازل تا به ابد اطلاع دارد . محیط است; چون خدا، محیط است . هر صفتی که خدای تعالی دارد او به حقیقت دارد .

وقتی انسان بداند که کسی حاضر و ناظر است و حرکات و اعمال او را می بیند; از اعمال خود مراقبت می کند . کسی که معتقد به امامی است که نماینده خداست در روی زمین و در کل جهان خلقت، اولا از اعمال خودش مراقبت می کند و ثانیا هر چه به آن بزرگوار بیشتر توجه پیدا کند آن بزرگوار هم بیشتر متوجهش می شود . این رابطه طرفینی است . پس بهترین وسیله تربیت، توجه به حضرت بقیة الله است و اتفاقا انسان از حضرت بیشتر خجالت می کشد تا خدای تعالی; چون یک سنخیتی بین خود و او می بیند . مثل الان، ما انسانها می دانیم خدا حاضر و ناظر است ولی از او خجالت نمی کشیم اما از انسانها خجالت می کشیم . چون با آنها سنخیت داریم . با حضرت هم سنخیت داریم از نظر انسان بودن اما می دانیم که آن حضرت احاطه وجودی دارند و همه اسرار خلقت را می دانند . بنابراین ما فقط باید از درون خودمان را بسازیم نه فقط از بیرون و ظاهر .

مراتب مختلف معرفت چه تاثیری در میزان آمادگی انسان برای ظهور دارد؟

هر چه شخص معرفتش بیشتر باشد دلش بیشتر برای جامعه می سوزد . درون و برونش یکی می شود، چون درون و برونش می سوزد، در دلش دعا می کند، تلاش می کند و فعالیت می کند برای زمینه سازی حکومت جهانی امام زمان (عج) .

منظور از «هدایت به امر» که در مورد امام زمان (عج) مطرح می شود چیست؟

هدایت به امر; یعنی هدایت تکوینی (درونی) در برابر هدایت تشریعی . هدایت تشریعی این است که می گوید: این کار را بکن، آن کار را نکن، این کار خلاف است یا نیست .

امام، چهار منصب دارند: 1 . مرجعیت دینی; 2 . مرجعیت علمی; 3 . مرجعیت حکومتی; 4 . واسطه فیض بودن . ممکن است امام بالفعل منصب حکومت را نداشته باشد، اما منصب واسطه فیض بودن همیشه هست . او در پس پرده غیب است و در پس پرده غیب هم کار خودش را می کند . در پس پرده غیبت کار ایشان واسطه فیض بودن و اشراف بر کل موجودات است . یعنی واسطه در ثبوت، اثبات است و تمام مراحل کمال انسانی است . بنابراین هدایت به امر یعنی اینکه حضرت در درون موجودات نفوذ دارد و حرکت موجودات به سمت کمال به وسیله حضرت صورت می گیرد .

نحوه بهره مندی از نعمت هدایت حضرت چگونه است؟

انسان به اندازه ای که در طیف مرحمت حضرت حجت علیه السلام و معرفتشان واقع بشود از آن حضرت بهره می گیرد . شما ببینید، آهن ربا، براده های آهن را جذب می کند اما، سنگ را جذب نمی کند . باید سنخیت ایجاد کرد . آن حضرت صفات عالیه دارد انسان هم باید صفات عالیه داشته باشد تا در حوزه جذب ایشان قرار گیرد .

مروت، عاطفه، آزادگی، ایثارگری، بزرگواری، کریمانه برخورد کردن با خلق الله، اینها وسایل ارتباط و نزدیکی با حضرتند . داد و قال و . . . که وسیله ارتباط نیست . سنخیت باید پیدا کنی تا در طیف مرحمت، محبت و معرفت واقع شوی . یک جذبه از هزار سال عبادت بهتر است . یک دفعه انسان را می برند به عرش اعلا .

چگونه می توان در حوزه جذب آن حضرت قرار گرفت و توفیق هدایت شدن به دست ایشان را پیدا کرد؟

انجام کارهای نیک، عمل به دستورات شرع، داشتن صفات عالیه، داشتن اخلاق خوب، خدمت کردن به مردم، مهربان بودن، عاطفه داشتن . عاطفه از کمالات انسانی است . چون بزرگ ترین خادم بشریت انبیا و اولیا هستند و بزرگترین خادم بشریت امام زمان (عج) است; بنابراین با خدمت کردن می توان با امام زمان رابطه برقرار کرد . انسان هر چه خدمتگزار صادق تری برای مردم باشد ارتباطش با امام زمان (عج) قوی تر می شود . بعضیها حاضر نیستند حتی نماز غفیله شان را برای انجام کار یک مسلمان ترک کنند، چنین شخصی چطور می تواند با امام زمان ارتباط داشته باشد؟ نقل است امام صادق علیه السلام در اعتکاف بودند ولی رفتند کارهای مردم را انجام دادند . برآورده کردن حاجت مؤمنان برابر با هزاران سال عبادت است .

حضرت چگونه به تربیت مردم و شیعیان خود می پردازند؟

آفتاب کارش نور دادن و حرارت دادن است و اشیا به نسبت استعدادهای خودشان، از این نور و حرارت استفاده می کنند و کمال می یابند . همان گونه که موجودات عالم بسته به استعداد خودشان از نور خورشید بهره مند می شوند . انسان نیز از نور وجود امام زمان (عج) بهره مند می شود . وقتی آفتاب به گل و ریحان می تابد، بوی عطرش حال آدم را جا می آورد، اما همین آفتاب وقتی به گندابی می تابد بوی گندش را زیاد می کند .

بعضی وقتها یک نقطه روشنی در وجود انسان هست که اشعه وجود امام زمان (عج) در آن نقطه اثر می کند و آن نورانیت زیاد می شود . مثل آنها که در جبهه بودند; ره صد ساله را یک شبه طی کردند، یک ساعته طی کردند، یک دقیقه طی کردند .

آیا می توان گفت که همه تربیتها از مجرای امام عصر علیه السلام صورت می گیرد؟

غیر از این نیست . آفتاب نورافشانی اش به وسیله اوست، ماه تاثیراتش به وسیله اوست، تمام حرکت موجودات تحت تاثیر تربیت اوست; منتها تربیت به سیاق خودش . در عالم خلقت یک چیزی زهر می شود و یک چیزی عسل; بستگی به موجودی دارد که آن را تولید می کند . زنبورعسل باشد، عسل تولید می کند، افعی باشد زهر تولید می کند . هر چیزی خاصیت خودش را دارد . شما تخم حنظل را می کارید; حنظل رشد و نمو می کند . اما تخم خربزه را بکارید می بینید که خربزه شیرین به عمل می آید . این شیرینی و تلخی مربوط به استعداد خود دانه است که با عنایت حضرت این استعدادها به کمال می رسند . استعداد شیطان ضلالت و گمراهی است، اگر قدرت به او بدهی گمراه می کند; چون وجودش ضلالت و گمراهی را اقتضا می کند; چون خودش غاوی است و اغواگری در ذات اوست، همه کارش این است که بشر را اغوا کند، بشر را از هدفش دور کند، بشر را گمراه کند و به پرتگاه ببرد تا انسان هم هدفش را گم کند و در نتیجه مثل او شقی شود .

تربیت و معرفت امام زمان (عج) با هم چه رابطه ای دارند .

رابطه ای مستقیم دارند . هر چه تربیت عالی تر، معرفت عالی تر، هر چه معرفت عالی تر، تربیت عالی تر .

دور معی است; یعنی معیت دارد; هر چه معرفت بیشتر باشد تسلیم بیشتر می شود . هر چه تربیت و تسلیم و . . . بیشتر شود معرفت بیشتر می شود . تربیت و معرفت و آمادگی با یکدیگر تناسب دارند . هر چه معرفتش بیشتر باشد، تربیتش بیشتر است، هر چه تربیتش بیشتر باشد معرفتش بیشتر است . هر چه تربیت و معرفتش بیشتر باشد آمادگیش بیشتر می شود . پس رابطه ای مستقیم دارند .

به جوانهای این دوره چه توصیه ای می کنید؟

جوانهای این دوره اگر می خواهند سلامت و صلاح خودشان را تامین کنند و خدمتگزار باشند باید دلداده امام زمان (عج) باشند و بدانند که فرمانروای کل عالم اوست و او می تواند انسان را اصلاح کند . اگر انسان خودش را در اختیار او بگذارد اصلاح می شود . دل ما از آهن که سخت تر نیست، آهن به دست حضرت داوود علیه السلام نرم شد، باید دل را بدهیم به امام زمان (عج)، او دلبر ماست . اگر دلمان را بدهیم به امام زمان، امام زمان دل ما را اصلاح می کند . بنابراین باید زیاد دعا کنیم برای فرج آقا امام زمان تا آن بزرگوار هم برای ما دعا کند . خودش فرمود: «اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم » ; زیاد دعا کنید برای فرج، فرج شما همین است .

جوانهای امروز بهترین راهشان توجه به آقاست . بدانند که یک آقایی دارند که این آقا آنها را می بیند، ناظر است . منتها ما او را نمی بینیم . تو از جان خودت می خواهی خبردار شوی با جان جانانت حرف بزن . بگو: آقا! تو فرمانروای کل عالمی . تمام موجودات در قبضه شماست . من را در قبضه خود بگیر . این درخواست هم باید صادقانه صورت بگیرد نه این که از او بخواهیم ظهور کند و به میل ما رفتار نماید .

«امام شناسی » بهترین بحث برای جوانان است - که متاسفانه رایج نیست - تا جوانها بتوانند امامشان را بشناسند . امام را بشناسند به نورانیت نه این که بگویند: قربان چشمان امام زمان (عج) بروم، قربان ابرویش بروم، قربان کفشش بروم، اینها فایده ندارد، کافی نیست . امام زمان که این نیست . امام زمان یک مقام الهی دارد که همه ما سر سفره او هستیم . باید بدانیم که سر سفره او هستیم . این سفره مال امام زمان است . این مغز ما مال امام زمان (عج) است .

برای فرج زیاد دعا کنید . یک فرج عمومی است که ان شاءالله تشکیل حکومت است و یک فرج خصوصی است . یکی از خدمتهای به امام زمان (عج) دعا کردن است . خود ایشان هم دعا می کنند . وقتی شما به آقایی مثل او خدمت کنید چندجور افاضه می کند; برای انسان گشایشها می شود; بینشش بالا می رود و امکانات برای او ایجاد می شود . این است که باید نسل جوان ما برای تکامل روح خودشان دائما به یاد حضرت باشند .

مرحوم آیة الله حاج آقا اباصالح فاطمی قمی توصیه می کنند که با خطاب «یا اباصالح » و «یا صاحب الزمان » به حضرت توجه پیدا کنید و باز ایشان می فرماید: من در سجده یومیه در بین الطلوعین بین حالت خواب و بیداری یک حالتی پیدا کردم و دیدم در یک بیابانی گم شده ام، هاتفی صدا می زند: «یا اباصالح المهدی اغثنی » من نمی دانستم این کنیه حضرت است، بعد از این ماجرا فهمیدم کنیه حضرت است . یکی از کنیه های حضرت «اباصالح » است . او پدر هر چه آدم صالح است . بنابراین آدم باید صالح باشد .

منبع:ماهنامه موعود - خرداد و تیر 1382، شماره 38 - تربیت مهدوی

پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

أفضَلُ أعمالِ اُمَّتي إنتظارُ الفَرَجِ ؛

برترين اعمال امّت من انتظار فرج است.

كمال الدّين ، ص 644

نرم افزار «چهل حدیث انتظار» شامل موضوعاتی پیرامون انتظار ظهور، وظایف منتظران و شخصیت آنها در کلام پیامبر(صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم(علیهم السلام) است.

زیارت امام حسین علیه السلام افضل اعمال شب نیمه شعبان و باعث آمرزش گناهان است

و هر کس بخواهد با او مصافحه کند روح ۱۲۴هزار پیغمبر زیارت کند آن حضرت را در این شب،

اَقَلِّ زیارت آن حضرت آن است که به بامى برآید و به جانب راست و چپ نظر کند پس سر به جانب آسمان بلند کند و زیارت کند آن حضرت را به این کلمات:

“اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُاللّهِ وَ بَرَکاتُهُ.”

و هر کس در هر کجا باشد در هر وقت که آن حضرت را به این کیفیت زیارت کند امید است که ثواب حجّ و عُمره براى او نوشته شود.

السلام علیک یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

***

زلفت اگر نبود نسيم سحر نبود

گمراه مي شديم نگاهت اگر نبود

مهر شما به داد تمناي ما رسيد

ورنه پل صراط چنين بي خطر نبود

تعداد بي نظيري تان روي اين زمين

از چهارده نفر به خدا بيشتر نبود

پيراهن،اشتياق نسيمانه اي نداشت

تا چشم هاي حضرت يعقوب ، تر نبود

بي تو چه گويمت؟ كه در اين خاك ،سرزمين

صدها درخت بود وليكن ثمر نبود

اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟

اي مرد با وقار چرا دير كرده اي ؟

...

اين جشن ها براي تو تشكيل مي شود

اين اشك ها براي تو تنزيل مي شود

وقتي براي آمدنت گريه مي كنيم

چشمان ما به آينه تبديل مي شود

بوي خزان گرفته ي پاييز مي دهد

سالي كه بي نگاه تو تحويل مي شود

ايمان ما كه اكثرا از ريشه ناقص است

با مقدم ظهور تو تكميل مي شود

تقويم را ورق بزن و انتخاب كن

اين جمعه ها براي تو تعطيل مي شود

اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!

اي مرد با وقار چرا دير كرده اي ؟!

اي آخرين توسل خورشيد بام ها

اي نام تو ادامه ي نام امام ها

مي خواستم بخوانمت، اما نمي شود

لكنت گرفته اند زبان كلام ها

ما آن سلام اول ادعيه ي توايم

چشم انتظار صبح جواب سلام ها

حالا چگونه دست توسل نياوريم

وقتي گدا به چشم تو دارد مقام ها

از جانماز رو به خداي بهشتي ات

عطري بياوريد براي مشام ها

اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!

اي مرد با وقار چرا دير كرده اي ؟!

اي التماس و خواهش بالا، دوازده !

ظهر اذان عقربه ي ما، دوازده!

من حقم است هشت گرفتم چرا كه من

يك جمله هم نساخته ام با دوازده

با چند نمره باشد اگر رد نمي شوم ؟

يك ،دو ،سه،هفت،هشت،نه آقا دوازده

بي تو تمام اهل قيامت رفوزه اند

اي نمره ي قبولي دنيا، دوازده !

ثانيه هاي كند،توسل مي آورند

يا صاحب الزمان خدا!يا دوازده

حالا كه ساعت تو و چشم خدا يكي است

آقا چقدر مانده زمان تا دوازده !

امروز اگر نشد ولي يك روز مي شود

ساعت به وقت شرعي زهرا، دوازده

اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!

اي مرد با وقار چرا دير كرده اي؟

هر شب كنار پنجره هاي وصال تو

حرف تو بود و آمدني كه قرار بود

آن روزها كه بوي تو در سال مي وزيد

پاييز هم براي درختان بهار بود !

حتي نگاه كردن خورشيد جمعه هم

نذر ظهور دولت چشم نگار بود

جمعيتي به ناله ي ما گريه مي شدند

از بس كه آه ندبه ي ما گريه دار بود

اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!

اي مرد باوقار چرا دير كرده اي؟!

دارد دوباره ميوه ي ما كال مي شود

پرواز ما بدون پر و بال مي شود

در آسمان و در شب شعر خدا هنوز

قافيه هاي چشم تو دنبال مي شود

يعني تو آمدي و همه گرم ديدنت

وقتي كنار پنجره جنجال مي شود

روز ظهور تو كه دقايق،ستاره اي است

روشن ترين ِ خاطره ي سال مي شود

بيش از تمام بال و پر يا كريم ها

دست كبود فاطمه خوشحال مي شود

اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!

اي مرد با وقار چرا دير كرده اي؟!

علی اکبر لطیفیان

شب نيمه شعبان:

شب بسيار مباركى است، از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه از امام باقر عليه السّلام از فضيلت شب نيمه شعبان سؤال شد، ايشان فرمود: اين شب پس از شب قدر برترين شب هاست.

در اين شب خدا فضل خود را بر بندگان سرازير می كند، و آنان را به بخشش و كرم خويش می آمرزد، پس در تقرّب جستن به سوى خداى تعالى در آن بكوشيد، كه آن شبى است كه خدا به ذات مقدّس خود سوگند ياد كرده، كه سائلى را از درگاه خويش با دست خالى بازنگرداند مادام كه انجام معصيتى را درخواست نكند، و شب نيمه شعبان شبى است كه حق تعالى آن را براى ما قرار داد و در عوض شب قدر كه آن را مخصوص پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود، پس در دعاى و ثنا بر خداى تعالى كوشش كنيد.

از جمله بركات اين شب مبارك، ولادت با سعادت حضرت سلطان عصر امام زمان (ارواحنا له الفداء) است كه در سحر چنين شبى در سال دويست وپنجاه وپنج هجرى قمرى در سرّمن رأى [سامراى كنونى] واقع شد، و باعث فزونی شرافت اين شب مبارك گشت.

براى اين شب چند عمل دارد است:

اوّل: غسل كردن كه باعث تخفيف گناهان است.
دوّم: شب زنده دارى به نماز و دعا و استغفار، چنان كه امام زين العابدين عليه السّلام انجام می دادند، و در روايت آمده: هركه اين شب را به رازونياز و عدابت بپردازد دل او نميرد در روزى كه دل ها بميرند.
سوّم: زيارت امام حسين عليه السّلام كه افضل اعمال اين شب است و باعث آمرزش گناهان است، و هركه ميل دارد تا ارواح صدوبيست وچهار هزار پيامبر با او دست آشنايى دهند، در اين شب امام حسين عليه السّلام را زيارت كند، كم ترين حدّ زيارت آن حضرت ان است كه بر بالاى بامى برآيد و به جانب راست و چپ نظر كند، سپس سر به جانب آسمان برآرد، و با اين كلمات حضرت را زيارت كند:

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ

درود بر تو اى ابا عبد اللّه، درود و رحمت و بركات خدا بر تو

 پس سعى و كوشش كنید در تقرّب جستن به سوى خداى تعالى در آن شب، كه آن شبى است كه خدا قسم یاد فرموده به ذات مقدس خود كه سائلى را از درگاه خود تا زمانی كه مطلب گناهی را درخواست نکند؛ دست خالى برنگرداند.

و هر كس در هر كجا باشد در هر وقت كه آن حضرت را به این كیفیت زیارت كند امید است كه ثواب حجّ و عُمره براى او نوشته شود .

4- خواندن دعایی كه شیخ و سیّد نقل كرده‌اند و به منزله زیارت امام زمان صلوات الله و سلامُه عَلَیْهِ است.اَللّهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنا (هذِهِ) وَ مَوْلُودِها

خدایا به حق این شبى كه ما در آنیم و به حق آن كس كه در آن به دنیا آمده

وَ حُجَّتِكَ وَ مَوْعُودِهَا الَّتى قَرَنْتَ اِلى فَضْلِها فَضْلاً فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ

و حجتت و موعود آن كه همراه كردى به فضیلت این شب فضیلت دیگرى و بدین سبب تمام شد كلمه تو

صِدْقاً وَ عَدْلاً لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِكَ وَلا مُعَقِّبَ لاِیاتِكَ نُورُكَ الْمُتَاَلِّقُ

به راستى و عدالت تغییر دهنده‌اى براى كلمات تو نیست و پس زننده‌اى براى آیات تو نیست آن نور درخشانت

...

وَ ضِیاَّؤُكَ الْمُشْرِقُ وَ الْعَلَمُ النُّورُ فى طَخْیاَّءِ الدَّیْجُورِ الْغائِبُ

و آن روشنى فروزانت و آن نشانه نورانى در شب تاریك ظلمانى آن پنهان

الْمَسْتُورُ جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ كَرُمَ مَحْتِدُهُ وَالْمَلاَّئِكَةُ شُهَّدُهُ وَاللّهُ ناصِرُهُ

غایب از انظار كه ولادتش بزرگ و كریم الاصل بود و فرشتگان گواهان اویند و خدا یاور

وَ مُؤَیِّدُهُ اِذا آنَ میعادُهُ وَالْمَلاَّئِكَةُ اَمْد ادُهُ سَیْفُ اللّهِ الَّذى لا یَنْبوُ

و كمك كار او است در آن هنگام كه وعده‌اش برسد و فرشتگان مددكارش باشند آن شمشیر برنده خدا كه كُند نشود

وَ نُورُهُ الَّذى لا یَخْبوُ وَ ذوُالْحِلْمِ الَّذى لا یَصْبوُا مَدارُ الَّدهْرِ

و نور او كه خاموش نگردد و بردبارى كه كار بى رویه انجام ندهد چرخ روزگار به خاطر او گردش كند

وَ نَوامیسُ الْعَصْرِ و َوُلاةُ الاْمْرِ وَالْمُنَزَّلُ عَلَیْهِمْ ما یَتَنَزَّلُ فى لَیْلَةِ

و او و پدران معصومش نوامیس هر عصر و والیان امر خدایند در شب قدر آنچه نازل شود بر ایشان نازل گردد

الْقَدْرِ وَ اَصْحابُ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ تَراجِمَةُ وَحْیِهِ وَ وُلاةُ اَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ

و آنهایند صاحبان حشر و نشر و مفسران وحى خدا و سرپرستان امر و نهى او

اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى خاتِمِهْم وَ قآئِمِهِمُ الْمَسْتُورِ عَنْ عَوالِمِهِمْ

خدایا پس درود فرست بر خاتم ایشان و قائمشان كه در پس پرده است از عوالم آنها

اَللّهُمَّ وَ اَدْرِكَ بِنا اءَیّامَهُ وَظُهُورَهُ وَقِیامَهُ وَاجْعَلْنا مِنْ اَنْصارِهِ وَاقْرِنْ ثارَنا

خدایا ما را به روزگار او و زمان ظهور و قیامش برسان و از جمله یارانش قرارمان ده و خونخواهى ما را

بِثارِهِ وَاكْتُبْنا فى اَعْوانِهِ وَ خُلَصاَّئِهِ وَ اَحْیِنا فى دَوْلَتِهِ ناعِمینَ

به خونخواهى او مقرون گردان و نام ما را در زمره یاران و مخصوصانش ثبت فرما و ما را در دولتش شادكام

وَ بِصُحْبَتِهِ غانِمینَ وَ بِحَقِّهِ قآئِمینَ وَ مِنَ السُّوَّءِ سالِمینَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

و متنعم و به همنشینیش بهره‌مند و به گرفتن حقش پابرجا بدار و از بدی‌ها بر كنارمان كن اى مهربان‌ترین مهربانان

وَالْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلَواتُهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ

و ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است و درودهاى او بر آقاى ما محمد

خاتَمِ النَّبِیّینَ وَ الْمُرْسَلینَ وَ عَلى اَهْلِ بَیْتِهِ الصّادِقینَ وَ عِتْرَتِهَ

خاتم پیمبران و مرسلین و بر خاندان راستگو و عترت حقگویش باد

النّاطِقینَ وَالْعَنْ جَمیعَ الظّالِمینَ واحْكُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ یا اَحْكَمَ الْحاكِمینَ .

خاتم پیمبران و مرسلین و بر خاندان راستگو و عترت حقگویش باد

النّاطِقینَ وَالْعَنْ جَمیعَ الظّالِمینَ واحْكُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ یا اَحْكَمَ الْحاكِمینَ .

و از رحمت خود دور ساز تمام ستمكاران را و میان ما و ایشان داورى كن اى محكم‌ترین حكم كنندگان.

5- دعای تعلیم داده شده از حضرت صادق علیه السلام در شب نیمه شعبان .

اَللّهُمَّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ الْخالِقُ

خدایا تویى زنده پاینده والاى بزرگ آفریننده

الرّازِقُ الْمُحْیِى الْمُمیتُ الْبَدىَّءُ

و روزى دهنده زنده كننده و میراننده آغاز كننده

الْبَدیعُ لَكَ الْجَلالُ وَ لَكَ الْفَضْلُ وَ لَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الْمَنُّ وَ لَكَ الْجُودُ

و پدید آورنده، براى تو است بزرگى و از آن تو است فضیلت و ستایش و از آن تو است نعمت و جود

وَ لَكَ الْكَرَمُ وَ لَكَ الاْمْرُ وَ لَكَ الْمَجْدُ وَ لَكَ الْشُّكْرُ وَحْدَكَ لاشَریكَ لَكَ

و خاص تو است بزرگوارى و از تو است فرمان و شوكت و خاص تو است سپاسگزارى كه یگانه‌اى و شریكى برایت نیست

یا واحِدُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ

اى یگانه‌اى یكتا اى بى‌ نیاز اى كه فرزندى ندارد و فرزند كسى نباشد و نیست برایش

كُفُواً اَحَدٌ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاْغفِرْ لى وَارْحَمْنى وَاكْفِنى

همتایى هیچ كس. درود فرست بر محمد و آل محمد و بیامرز مرا و به من رحم كن و كفایت كن

ما اَهَمَّنى وَاقْضِ دَیْنى وَ وَسِّعْ عَلَىَّ فى رِزْقى فَاِنَّكَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ

از من آنچه فكر مرا به خود مشغول كرده و قرضم را ادا كن و در روزیم گشایش ده زیرا كه تو در این شب

كُلَّ اَمْرٍ حَكیمٍ تَفْرُقُ وَ مَنْ تَشاَّءُ مِنْ خَلْقِكَ تَرْزُقُ فَارْزُقْنى وَ اَنْتَ

هر كار محكمى را از هم جدا كنى و هر یك از مخلوقات خود را بخواهى روزى دهى پس روزیم ده كه تو

خَیْرُ الرّازِقینَ فَاِنَّكَ قُلْتَ وَ اَنْتَ خَیْرُ الْقاَّئِلینَ النّاطِقینَ وَاسْئَلوُا اللّهَ

بهترین روزى دهندگانى زیرا تو خود گفتى و تو بهترین گویندگان و ناطقان هستى كه فرمودى “از خدا بخواهید از فضل او”

مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ فَضْلِكَ اَسْئَلُ وَ اِیّاكَ قَصَدْتُ وَابْنِ نَبِیِّكَ اعْتَمَدْتُ وَ لَكَ

پس من از فضل تو مى‌خواهم و تو را قصد كردم و به فرزند پیمبرت اعتماد كردم و به تو

رَجَوْتُ فَارْحَمْنى یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

امیدوارم پس به من رحم كن اى مهربانترین مهربانان.

6- خوانده شود؛ دعایی که حضرت رسول صلى الله علیه و آله در این شب مى خواندند:

اَللّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْیَتِكَ ما یَحُولُ بَیْنَنا

خدایا بهره ما كن از ترس خود بدان اندازه كه حائل شود میان ما

وَ بَیْنَ مَعْصِیَتِكَ وَ مِنْ طاعَتِكَ ما تُبَلِّغُنا بِهِ رِضْوانَكَ وَ مِنَ الْیَقینِ ما

و نافرمانیت و از اطاعت خویش بدان مقدار كه ما را به خشنودى و رضوان تو برساند و از یقین بدان

یَهُونُ عَلَیْنا بِهِ مُصیباتُ الدُّنْیا اَللّهُمَّ اَمْتِعْنا بِاَسْماعِنا وَ اَبْصارِنا

حد كه به وسیله آن ناگواری‌هاى دنیا بر ما آسان گردد خدایا ما را به گوش‌هایمان و دیده‌هامان

وَ قُوَّتِنا ما اَحْیَیْتَنا وَاجْعَلْهُ الْوارِثَ مِنّا وَاجْعَلْ ثارَنا عَلى مَنْ ظَلَمَنا

و نیرویمان تا زنده‌ایم بهره‌مند ساز و آن را وارث ما گردان و خون ما را به گردن كسى انداز كه بر ما ستم كرده

وَانْصُرنا عَلى مَنْ عادانا وَلا تَجْعَلْ مُصیبَتَنا فى دینِنا وَلا تَجْعَلِ

و یارى ده ما را بر كسى كه با ما دشمنى كند و مصیبت ما را در دینمان قرار مده و دنیا

الدُّنْیا اَكْبَرَ هَمِّنا وَلا مَبْلَغَ عِلْمِنا وَلا تُسَلِّطْ عَلَیْنا مَنْ لا یَرْحَمُنا

را بزرگترین اندوه ما قرار مده و نیز آخرین حد دانش ما قرارش مده و مسلط مكن بر ما كسى را كه بر ما رحم نكند

بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

به رحمتت اى مهربانترین مهربانان

و این دعاى جامع كاملى است و خواندن آن در اوقات دیگر نیز غنیمت است و از عوالى اللئالى نقل شده كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله همیشه این دعا را مى‌خواندند.

7- صلوات هر روز را كه در وقت زوال وارد شده خوانده شود.

8- دعاى كمیل را كه در این شب وارد شده است، خوانده شود.

9- هر یك از اذکار “سُبْحانَ اللّهِ” ، “الْحَمْدُلِلّهِ” ، “اللّهُ اَكْبَرُ” وَ “لا اِلهَ اِلا اللّهُ” صد مرتبه گفته شود، تا خداوند تعالى گناهان گذشته او را بیامرزد و برآورد حاجت‌هاى دنیا و آخرت او را.

10- شیخ در مصباح از ابویحیى در ضمن خبرى در فضیلت شب نیمه شعبان روایت كرده كه از مولاى خودم حضرت صادق علیه السلام پرسیدم كه بهترین دعاها در این شب چیست؟ فرمود: پس از آن که بجا آوردى نماز عشا را، دو ركعت نماز اقامه کن که در ركعت اول حمد و سُوره قُلْ یا اَیُّهَا الْكافِروُنَ خوانده شود و در ركعت دوم حمد و سوره توحید خوانده شود.پس از سلام، تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها گفته شود. پس از آن این دعا خوانده شود:

یا مَنْ اِلَیْهِ مَلْجَاءُ الْعِبادِ فِى الْمُهِمّاتِ وَ اِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فىِ الْمُلِمّاتِ

اى كه به سوى او است پناه بندگان در كارهاى اندوه خیز و به سوى او پناه برند خلایق در پیش آمدهاى ناگوار

یا عالِمَ الْجَهْرِ وَالْخَفِیّاتِ وَ یا مَنْ لا تَخْفى عَلَیْهِ خَواطِرُ الاْوْهامِ

اى داناى آشكار و نهان و اى كه بر او پنهان نماند اندیشه‌هایى كه در دل‌ها افتد

وَ تَصَرُّفُ الْخَطَراتِ یا رَبَّ الْخَلایِقِ وَالْبَرِیّاتِ یا مَنْ بِیَدِهِ مَلَكُوتُ

و تصرف كردن آن خاطرات اى پروردگار خلایق و آفریدگان اى كه ملكوت

الاْرَضینَ وَالسَّمواتِ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَمُتُّ اِلَیْكَ بِلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ

زمین‌ها و آسمان‌ها به دست او است تویى خدایى كه معبودى جز تو نیست به سویت توسل جویم به كلمه “لا اله الا انت”

فَیا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اجْعَلْنى فى هِذِهِ اللَّیْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ اِلَیْهِ

پس اى خدایى كه معبودى جز تو نیست بگردان مرا در این شب از كسانى كه به سویش نگریسته و مورد

فَرَحِمْتَهُ وَ سَمِعْتَ دُعاَّئَهُ فَاَجَبْتَهُ وَ عَلِمْتَ اسْتِقالَتَهُ فَاَقَلْتَهُ

رحم خویش قرارش داده و دعایش شنیده و اجابت كرده و پشیمانیش را دانسته پس او را پذیرفته‌اى

وَ تَجاوَزْتَ عَنْ سالِفِ خَطیئَتِهِ وَ عَظیمِ جَریرَتِهِ فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِكَ

و از خطاهاى گذشته‌اش و گناه بزرگش در گذشته‌اى پس من از گناهانم به تو پناهنده شده

مِنْ ذُنُوبى وَ لَجَاْتُ اِلَیْكَ فى سَتْرِ عُیُوبى اَللّهُمَّ فَجُدْ عَلَىَّ بِكَرَمِكَ

و به تو ملتجى گشته‌ام در این كه عیوبم را بپوشانى خدایا پس جود كن بر من به كرم خود

وَ فَضْلِكَ وَاحْطُطْ خَطایاىَ بِحِلْمِكَ وَ عَفْوِكَ وَ تَغَمَّدْنى فى هذِهِ

و فضلت و بریز خطاهاى مرا به بردبارى و گذشت خویش و فراگیر مرا در این

اللَّیْلَةِ بِسابِغِ كَرامَتِكَ وَاجْعَلْنى فیها مِنْ اَوْلِیاَّئِكَ الَّذینَ اجْتَبَیْتَهُمْ

شب به فراوان كرمت و بگردان مرا در این شب از آن دوستانت كه آنان را براى طاعت خویش برگزیده

لِطاعَتِكَ وَاخْتَرْتَهُمْ لِعِبادَتِكَ وَ جَعَلْتَهُمْ خالِصَتَكَ وَ صِفْوَتَكَ

و براى پرستشت انتخاب فرمودى و ایشان را جزء خاصان درگاه و برگزیدگانت قرار دادى

اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِمَّنْ سَعَدَ جَدُّهُ وَ تَوَفَّرَ مِنَ الْخَیْراتِ حَظُّهُ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ

خدایا بدار مرا از آن كسانى كه كوشش به جایى رسیده و از نیكی‌ها بهره فراوان نصیبش گشته و مرا از کسانی قرار ده

سَلِمَ فَنَعِمَ وَ فازَ فَغَنِمَ وَاكْفِنى شَرَّ ما اَسْلَفْتُ وَاعْصِمْنى مِنَ الاِْزدِیادِ

كه تندرست شده و متنعم و رستگار و بهره‌مند گشته و كفایت كن مرا از شر آنچه كرده‌ام و نگاهم دار از افزودن

فى مَعْصِیَتكَ وَ حَبِّبْ اِلَىَّ طاعَتَكَ وَ ما یُقَرِّبُنى مِنْكَ وَ یُزْلِفُنى عِنْدَكَ

در نافرمانیت و دوست گردان نزد من فرمانبرداریت را و آنچه مرا به تو نزدیك و مقرب درگاهت گرداند

سَیِّدى اِلَیْكَ یَلْجَاءُ الْهارِبُ وَ مِنْكَ یَلْتَمِسُ الطّالِبُ وَ عَلى كَرَمِكَ

آقاى من به سوى تو پناه آرد شخص گریز پاى و از تو عاجزانه طلب كند جوینده و بر كرم تو

یُعَوِّلُ الْمُسْتَقیلُ التّائِبُ اَدَّبْتَ عِبادَكَ بالتَّكَرُّمِ وَ اَنْتَ اَكْرَمُ الاْكْرَمینَ

تكیه كند شخص عذرخواه و توبه كننده ادب كردى بندگانت را به كرم ورزى به آنها و تو كریم‌ترین كریمانى

وَ اَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبادَكَ وَ اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ اَللّهُمَّ فَلا تَحْرِمْنى

و تو خود به بندگانت دستور گذشت دادى و خود آمرزنده و مهربانى خدایا پس مرا از آنچه از

ما رَجَوْتُ مِنْ كَرَمِكَ وَلا تُؤْیِسْنى مِنْ سابِغِ نِعَمِكَ وَلا تُخَیِّبْنى مِنْ

كرمت امید دارم محرومم مكن و از نعمت‌هاى ریزانت مایوسم مدار و از بهره‌هاى فراوانت كه در

جَزیلِ قِسَمِكَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ لاِهْلِ طاعَتِكَ وَاجْعَلْنى فى جُنَّةٍ مِنْ

این شب براى فرمانبردارانت مقرر داشته‌اى بى بهره‌ام مساز و مرا در پناهگاه محكمى از آزار مخلوقات

شِرارِ بَرِیَّتِكَ رَبِّ اِنْ لَمْ اَكُنْ مِنْ اَهْلِ ذلِكَ فَاَنْتَ اَهْلُ الْكَرَمِ وَالْعَفْوِ

شرورت قرار ده پروردگارا اگر من چنین شایستگى ندارم ولى تو شایسته كرم و گذشت و

وَالْمَغْفِرَةِ وَ جُدْ عَلَىَّ بِما اَنْتَ اَهْلُهُ لا بِما اَسْتَحِقُّهُ فَقَدْ حَسُنَ ظَنّى

آمرزشى و فرو ریز بر من بدانچه تو شایسته آنى نه بدانچه من سزاوار آنم زیرا به راستى گمان من نیك است

بِكَ وَ تَحَقَّقَ رَجاَّئى لَكَ وَ عَلِقَتْ نَفْسى بِكَرَمِكَ فَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ وَ اَكْرَمُ الاْكْرَمینَ

و امیدم درباره تو محكم شده و جانم به سر رشته كرم تو آویخته است پس تویى مهربان‌ترین مهربانان و كریم‌ترین كریمان

اَللّهُمَّ وَاخْصُصْنى مِنْ كَرَمِكَ بِجَزیلِ

خدایا مرا مخصوص بدار از كرم خویش به بهره‌هاى فراوان

قِسَمِكَ وَاَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ وَاغْفِر لِىَ الَّذنْبَ الَّذى یَحْبِسُ عَلَىَّ الْخُلُقَ

و تقسیم‌هاى شایانت و از كیفر تو به عفوت پناه مى‌برم و بیامرز برایم آن گناهى را كه عادت بد(مانند دروغ) را بر من حبس كند

وَ یُضَیِّقُ عَلىَّ الرِّزْقَ حَتّى اَقُومَ بِصالِحِ رِضاكَ وَ اَنْعَمَ

و روزى را بر من تنگ سازد تا من به خشنودى شایسته تو اقدام كنم و به عطاى فراوانت

بِجَزیلِ عَطاَّئِكَ وَاَسْعَدَ بِسابِغِ نَعْماَّئِكَ فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِكَ

متنعم گردم و به نعمت‌هاى بسیارت خوشبخت شوم زیرا من به آستان تو پناه آوردم

وَ تَعَرَّضْتُ لِكَرَمِكَ وَاسْتَعَذْتُ بِعَفْوِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ وَ بِحِلْمِكَ مِنْ

و به كرم تو آویختم و به گذشت تو پناه جستم از ترس كیفرت و به بردباریت پناه جستم از

غَضَبِكَ فَجُدْ بِما سَئَلْتُكَ وَاَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْكَ اَسْئَلُكَ بِكَ لابِشَىءٍ

خشمت پس به من عطا كن آنچه را از تو خواستم و به من برسان آنچه را از تو خواهش كردم تو را به خودت سوگند دهم چون چیزى

هُوَ اَعْظَمُ مِنْكَ

از تو بزرگتر نیست.

پس به سجده مى روى و 20 مرتبه یا رَبِّ ، 7 مرتبه یا اَللّهُ، 7 مرتبه لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ، 10 مرتبه ما شآءَ اللّهُ، 10 مرتبه لاقُوّةَ اِلاّ بِاللّهِ، و 10 مرتبه صلوات مى فرستى بر پیغمبر و آل او علیهم السلام و حاجت خود را از خدا بخواه. سوگند به خدا كه اگر به سبب این عمل به عدد قطرات باران حاجت بخواهى هر آینه برساند به تو خداوند عزوجل آن حاجت‌ها را به كَرَم عَمیم و فَضْل جَسیمِ خود.

11- شیخ طوسى و كفعمى فرموده‌اند كه در این شب این دعا خوانده شود:اِلهى تَعَرَّضَ لَكَ فى هذَا اللَّیْلِ الْمُتَعَرِّضُونَ

خدایا خواهندگان در این شب به درگاه تو آمدند

وَ قَصَدَكَ الْقاصِدُونَ وَ اَمَّلَ فَضْلَكَ وَ مَعْرُوفَكَ الطّالِبُونَ وَ لَكَ فى

و قاصدان تو را مقصد خویش قرار دادند و خواهشمندان فضل و نیكى تو را آرزو كردند و تو در

هذَا اللّیْلِ نَفَحاتٌ وَ جَواَّئِزُ وَ عَطایا وَ مَواهِبُ تَمُنُّ بِها عَلى مَنْ تَشاَّءُ

این شب بخشش‌ها و جوایز و عطاهایى و بهره‌هایى دارى كه به هر یك از بندگانت بخواهى

مِنْ عِبادِكَ وَ تَمْنَعُها مَنْ لَمْ تَسْبِقْ لَهُ الْعِنایَةُ مِنْكَ وَها اَنَا ذا عُبَیْدُكَ

عطا خواهى كرد و از آن كس كه عنایت تو نسبت به او سبقت نگرفته است آن را باز دارى و من اینك آن بنده كوچك

الْفَقیرُ اِلَیْكَ الْمُؤَمِّلُ فَضْلَكَ وَ مَعْرُوفَكَ فَاِنْ كُنْتَ یا مَولاىَ تَفَضَّلْتَ

و نیازمند درگاه تو و آرزومند فضل و نیكى تو هستم پس اى مولاى من اگر بنا دارى

فى هذِهِ اللَّیْلَةِ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ عُدْتَ عَلَیْهِ بِعائِدَةٍ مِنْ عَطْفِكَ

در این شب بر كسى از خلق خویش تفضلى فرمایى و جایزه‌اى از روى مهر و عطوفت به او بدهى

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ الْخَیِّرینَ

پس درود فرست بر محمد و آل محمد آن پاكان پاكیزه برگزیده برتر

الْفاضِلینَ وَجُدْ عَلَىَّ بِطَولِكَ وَ مَعْرُوفِكَ یا رَبَّ الْعالَمینَ وَ صَلَّى اللّهُ

و از نعمت و نیكى خویش بر من نیز لطف فرما اى پروردگار جهانیان و درود خدا

عَلى مُحَمَّدٍخاتَمِ النَّبیّینَ وَ الِهِ الطّاهِرینَ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً اِنَّ اللّهَ حَمیدٌ مَجیدٌ

بر محمد خاتم پیمبران و بر آل پاكش و تحیت فراوان كه همانا خداوند ستوده و بزرگوار است

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَ فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَ اِنَّكَ

خدایا من تو را مىخوانم چنانچه دستور فرمودى پس دعایم را مستجاب كن چنانكه وعده فرمودى كه

لا تُخْلِفُ الْمیعادَ.

به راستى تو خلف وعده نمىكنى .

و این دعائیست كه در سحرها در عقب نماز شفع خوانده مىشود.

12- بجا آورده شود سجده‌ها و دعاهایى را كه از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت شده كه در سجده می‌گفتند:سَجَدَ لَكَ سَوادى وَ خَیالى وَ آمَنَ بِكَ فؤادى هذِهِ یَداىَ وَ ماجَنَیْتُهُ

به خاك افتاد براى تو سراپایم و اندیشه‌ام و ایمان آورد به تو دلم، این است هر دو دستم و آنچه جنایتى كه

عَلى نَفْسى یا عَظیمُ [عَظیماً] تُرْجى لِكُلِّ عَظیمٍ اِغْفِرْ لِىَ الْعَظیمَ فَاِنَّهُ لایَغْفِرُ

بر خویش كردم اى بزرگى كه در هر كار بزرگى امید به او است بیامرز گناه بزرگم را كه نیامرزد

الذَّنْبَ الْعَظیمَ اِلا الرَّبُّ الْعَظیمُ

گناه بزرگ را جز پروردگار بزرگ

پس، از سجده سر برمی‌داشتند و دوباره به سجده می‌رفتند و می‌گفتند:

اَعُوذُ بُنُورِ وَجْهِكَ الَّذى اَضائَتْ لَهُ السَّمواتُ

پناه برم به نور ذات تو كه روشن شد به او آسمان‌ها

وَالاْرَضُونَ وَانْكَشَفَتْ لَهُ الظُّلُماتُ وَ صَلَحَ عَلْیْهِ اَمرُ الاْوَّلینَ

و زمین‌ها و برچیده شد به او تاریكی‌ها و اصلاح شد به او كار اولین

وَالاْخِرینَ مِنْ فُجاءَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ تَحْویلِ عافِیَتِكَ وَ مِنْ زَوالِ

و آخرین از ناگهانى رسیدن عذابت و از پا برجا شدن تندرستى تو و از زائل شدن

نِعْمَتِكَ اَللّهُمَّ ارْزُقْنى قَلْباً تَقِیّاً نَقِیّاً وَ مِنَ الشِّرْكِ بَریئاً لا كافِراً ولا شَقِیّاً

نعمتت خدایا روزیم گردان دلى پاك و پاكیزه و مبراى از شرك كه نه كافر باشد و نه اهل شقاوت

سپس بر خاك می‌نهاد دو طرف صورت خود را و می‌گفت:

عَفَّرْتُ وَجْهى فِى التُّرابِ

مالیدم به خاك رویم را

وَ حُقَّ لى اَنْ اَسْجُدَ لَكَ.

و بر من سزا است كه برایت سجده كنم .

پس از این اعمال رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود امشب شبى است كه در آن قسمت مى شود روزی‌ها، و در آن نوشته مى شود اَجَلْ‌ها، و در آن نوشته مى شود روندگان به حج. همانا خداى تعالى در این شب مى آمرزد از بندگان خود، بیشتر از عدد موهاى بُزهاى قبیله كَلْب و مى فرستد خداى تعالى ملائكه خود را از جانب آسمان به سوى زمین در مكه.

13- نماز جناب جعفر را به جا آورده شود.

14- بجا آورده شود نمازهاى این شب، از جمله نمازی كه روایت كرده ابویحیى صَنْعانى از حضرت باقر و صادق عَلیهِماالسَّلام و هم روایت كرده‌اند از آن دو بزرگوار سى نفر از كسانى كه مورد وثوق و اعتماد است به ایشان كه آن دو بزرگوار فرمودند كه هرگاه شب نیمه شعبان شد پس بجا آور چهار ركعت نماز، بخوان در هر ركعت حمد و قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ صد مرتبه پس چون فارغ شدی بگو :

اَللّهُمَّ اِنّى اِلَیْكَ فَقیرٌ وَمِنْ

خدایا من به درگاهت نیازمندم و از

عَذاِبكَ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ اَللّهُمَّ لا تُبَدِّلْ اِسْمى وَلا تُغَیِّرْ جِسْمى

عذاب و شكنجه‌ات ترسان و پناه خواهم خدایا نامم را (از زمره موحدان) عوض مكن و جسمم را دگرگون مكن

وَلاتَجْهَدْ بَلاَّئى وَلا تُشْمِتْ بى اَعْداَّئى اَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عِق ابِكَ

و آزمایشم را سخت مكن و دشمن شادم مفرما پناه مىبرم به عفوت از كیفرت

وَ اَعُوذُ بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذابِكَ وَ اَعُوذُ بِرِضاكَ مِنْ سَخَطِكَ وَ اَعُوذُبِكَ

و پناه مىبرم به رحمتت از عذابت و پناه مىبرم به خشنودیت از خشمت و پناه مى برم

مِنْكَ جَلَّ ثَناَّؤُكَ اَنْتَ كَما اَثْنَیْتَ عَلى نَفْسِكَ وَ فَوْقَ ما یَقُولُ الْقآئِلُونَ.

به خودت از خودت مدح تو والا است و تو چنانى كه خود ثناى خود كرده‌اى و بالاتر از آنى كه مردم گویند.

 

روز نیمه شعبان

عید مولود شریف امام دوازدهم مَوْلانا وَ اِمامُنا الْمَهْدِىُّ حضرت حجّة بن الحسن صاحبُ الزَّمان صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ است :

وَ یُسْتَحَبُّ زِیارَتُهُ علیه السلام فى كُلِّ زَمانٍ وَ مَكانٍ وَ الدُّعآءُ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ عِنْدَ

و مستحب است زیارت آن حضرت علیه السلام در هر زمان و مكان و در هر جا و دعا براى تعجیل ظهور آن حضرت در هنگام

زِیارَتِهِ وَ تَتَاَكَّدُ زِیارَتُهُ فِى السِّرْدابِ بِسُرَّمَنْ رَاى وَ هُوَالْمُتَیَقَّنُ ظُهُورُهُ

زیارت و بخصوص تاكید شده به زیارت آن حضرت در سرداب سامراء، و ظهور آن حضرت

وَ تَمَلُّكُهُ وَ اَنَّهُ یَمْلاَُ الاْرْضَ قِسْطا وَ عَدْلا كَما مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا

و فرمانروائیش مسلم است و او است كه زمین را پر از عدل و داد كند چنانچه پر شده باشد از ستم و بیدادگرى

قَدْرَها غَیْرُكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

نتواند جز تو اى مهربان‌ترین مهربانان.

                                                                                                                    التماس دعا

 منبع: تبیان