دانستنیهای امام حسن (علیه السلام)        حجم: 1.38mb

معجزات امام حسن (علیه السلام)       حجم: 329kb

معجزات امام حسن (علیه السلام)      حجم: 375kb

نقش امام حسن(علیه السلام) در حیات اسلام        حجم: 333kb

...

ناسح التواریخ    حجم: 926kb

حضرت امام حسن (علیه السلام)      حجم: 318kb

نگاهی بر زندگی امام حسن مجتبی (علیه السلام)                حجم: 364kb

قصه های امام حسن (علیه السلام)              حجم: 354kb

صحیفه الحسن (علیه السلام)              حجم: 483kb

در مکتب کریم اهل بیت               حجم: 661kb

کرامات و مقامات امام حسن (علیه السلام)              حجم: 324kb

کتابنامه ائمه اطهار                   حجم: 323kb

حقایق پنهان            حجم: 613kb

کریم اهل بیت علیه السلام                 حجم: 421kb

گزارش شهادت امام حسن (علیه السلام)         حجم: 331kb

فرهنگ سخنان امام حسن (علیه السلام)              حجم: 808kb

فرهنگ جامع سخنان امام حسن (علیه السلام)              حجم: 550kb

امام مجتبی (علیه السلام)                     حجم: 402kb

سیره عملی امام حسن (علیه السلام)                    حجم: 296kb

سیره امام حسن (علیه السلام)                      حجم: 367kb

تعالیم امام حسن (علیه السلام) به دعا                   حجم: 746kb

زندگانی حضرت امام حسن (علیه السلام)              حجم: 573kb

زندگانی امام حسن (علیه السلام)              حجم: 314kb

آسمان دوم             حجم: 368kb

زندگانی امام حسن (علیه السلام)            حجم: 627kb

زندگی امام حسن (علیه السلام)            حجم: 350kb

چهل داستان از امام مجتبی(علیه السلام)            حجم: 367kb

امام حسن (علیه السلام)، الگوی زندگی             حجم: 426kb

نحوه زندگانی امام حسن (علیه السلام)             حجم: 308kb

امام حسن مجتبی (علیه السلام)             حجم: 299kb

آینه بردباری            حجم: 396kb

بیدارترین سردار              حجم: 347kb

حیات امام حسن (علیه السلام)        حجم:372kb

با تشکر از سایت AVINY.COM

ره یافتن به مقام ربوبی، بدون ورع (پرهیز از گناه و دوری از شبهات) امکان ندارد.ابتدا بايد معناى« ورع» روشن شود تا ببینیم چرا افضل اعمال در ماه مبارك رمضان ورع است.

امام صادق علیه السلام در مورد معناي ورع فرموده اند: الورع ، الوقوف عند الشبهة (۱)؛ ورع آن است كه انسان در برخورد با شبهه توقف كند، اگر شبهه حرام است يعني احتمال مي دهد انجام فعلي حرام باشد، آن را ترك كند و اگر احتمال واجب بودن مي دهد انجام دهد.

فضيل بن عياض مي گويد: از امام جعفر صادق علیه السلام سؤال نمودم كه ورع و پارسائى چيست؟

فرمود: چيزى است كه انسان را از محرّمات خداوند باز داشته و او را از شبهات دور گرداند

...

علامه طباطبايي صاحب تفسير گرانمايه الميزان نيز مي گويد: ورع به معناي پرهيز از حرام هاى خدا و اجتناب از ارتكاب مناهيى[ گناهاني] است كه آدمى را به عذاب خدا مى‏كشاند.

برای رسیدن به ورع، انسان پيوسته باید از نفس خويش حساب كشي كند از نفس خود نسبت به عملكردهايش توضيح بخواهد. چنان كه امام صادق علیه السلام براي ورع يازده اصل و پايه ذكر كرده، اولين آن محاسبه نفس است.«اَصْلُ الْوَرَعِ دَوَامُ مُحَاسَبَةِ النَّفْسِ.

اگر كسى بخواهد متصف به صفت ورع شود، نه تنها لازم است كه ترك محرمات و عمل به واجبات كند، بلكه از اعمال و امورى كه موجبات خلاف و مقدمات عصيان را فراهم مى ‏سازد، دوری گزیند.
با توجه به معناي ورع و فلسفه يا هدفي كه خداوند از قرار دادن ماه مبارك به عنوان ضيافة الله دارد روشن مي شود كه بار يافتن به مقام قُرب ربوبي بدون ورع که همان دوری از گناه و شبهات است، تحقق نمي يابد.

منبع:مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی

عنوان کتاب : صلح امام حسن علیه السلام
توضیحات: صلح امام حسن علیه السلام:پر شکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ/راضی آل یاسین;مترجم مقام معظم رهبری.
ناشر: تهران:دفتر نشر فرهنگ اسلامی 1379.
شابک:27000 ريال:1-911-430-964: چاپ هفتم:60000 ريال :3-911-430-964-978
یادداشت: چاپ هفتم: 1387.
یادداشت: کتابنامه به صورت زیر نویس.
عنوان قراردادی: صلح الحسن علیه السلام-فارسی.
موضوع: حسن بن علی(ع) امام دوم، 3-50ق–صلح با معاویه.
موضوع: حسن بن علی(ع) امام دوم، 3-50ق– سرگذشتنامه.
موضوع: معاویةبن ابی سفیان، خلیفه اموی 20 قبل از هجرت-60ق.
شناسنامه افزوده: خامنه ای، علی، رهبر جمهوری اسلامی ایران، 1318-مترجم.
شناسنامه افزوده:دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
رده بندی دیویی: 297/952
شماره کتابشناسی ملی: 9602-9 لام

دانلود کتاب

نرم افزار ” امام حسن مجتبی علیه السلام (حق الحقیق) “ که حاوی اطلاعاتی ارزشمند در خصوص زندگینامه ، اخلاق و فضائل ، سخنان ، داستان ها ، حکایات و … حضرت امام حسن علیه السلام می باشد ، با هدف فراهم کردن بستری مناسب جهت سهولت دسترسی و بهره مندی عاشقان آن حضرت از سیره و دستورات ایشان بوده که امید است مورد توجه مریدان و محبان کریم اهل بیت علیه السلام واقع گردد.

تلاش تولید کننده بوده است تا این گنجینه گرانبها همزمان با ولادت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام که در روز 15 ماه مبارک رمضان می باشد ، عرضه شده و در اختیار عموم قرار گیرد. لذا خرسند خواهیم شد تا با رهنمود های ارزشمندتان ما را در جهت اصلاح نقاط ضعف احتمالی و بهبود نقاط قوت یاری فرموده تا با ایجاد رابطه ایی صمیمانه و مستحکم همگی نقش کوچکی در ترویج سیره کریم اهل بیت علیه السلام داشته باشیم.

لینک دانلود (zip):    نسخه 2               نسخه 3 (3 زبانه : فارسی ، انگلیسی ، عربی)

لینک دانلود (Apk): نسخه 2                  نسخه 3 (3 زبانه : فارسی ، انگلیسی ، عربی)

امکانات و بخش های نرم افزار :

زیارت نامه امام حسن مجتبی علیه السلام (با ترجمه فارسی و همراه با صوت و قرائت)
شناسنامه امام حسن مجتبی علیه السلام
امام حسن علیه السلام قبل از امامت
امام حسن علیه السلام پس از امامت
صلح امام حسن علیه السلام
واپسین روزهای عمر امام حسن علیه السلام
اخلاق و فضائل امام حسن علیه السلام
سخنان امام حسن علیه السلام
امام حسن علیه السلام از نگاه دیگران
امام حسن علیه السلام در آینه ادب و هنر
امام حسن علیه السلام در آینه کتب و رسانه
قصه های کوتاه از امام حسن علیه السلام

سایت حق الحقیق

او آمده تا نور به شب ها بخشد

روح شرف و عشق به دنيا بخشد

او آمده تا باور وايمان و صفا

همراه دو صد عاطفه برما بخشد

او آمده از صلح و محبت بي شك

جاني ز ولا برتن تنها بخشد

آن سيد خوبان و بهشت آمده

تا برمهر و وفا ارزش و معنا بخشد

او آمده با نام حسن در حسنش

شوري به سرا پرده مولا بخشد

او رود زلالي ست كه درفصل عطش

جود و كرم خويش به دريا بخشد

از لطف ، كريم اهل بيت عصمت

ما را زكرم خدا به فردا بخشد

ميلاد امام مجتبي (علیه السلام) آمده است

شادي به حريم دل ما آمده است

امام خمینی (ره):

اینهایی که از کتب ادعیه انتقاد می‌کنند برای این است که نمی‌دانند، جاهل‌انند،

بیچاره‌اند که این کتب ادعیه چطور انسان را می‌سازد،

این دعاهایی که از ائمه ما وارد شده است مثل کمیل، مناجات شعبانیه، دعای حضرت سیدالشهداء و دعای«سمات» اینها چه جور انسان را درست می‌کنند…

این ادعیه انسان را از ظلمت بیرون می‌برد،

وقتی که از این ظلمت بیرون رفت انسانی می‌شود که کار می‌کند اما برای خدا، شمشیر می‌زند برای خدا، مقاتله می‌کند برای خدا، قیامش برای خدا است…

دور کردند مردم را از ادعیه و کتب دعا! یک وقت آتش می‌زدند[کتب دعا را!] آن مرد خبیث«کسروی» یک روزی داشت که روز آتش سوزی بود! که کتاب‌های عرفانی و کتابهای دعا را می‌گفتند می‌آوردند و آتتش می‌زدند! اینها نمی‌فهمیدند «دعا» یعنی چه؟

تأثیر دعا را نمی‌دانند که در نفوس انسان‌ها چیست؟… [خواندن] همین دعاها بطور طوطی‌وار هم که هست در آنها تأثیر کرده و بهترند از که تارک آن[دعا‌ها] هستند.

نماز خواندن و لو اینکه یک مرتبه نازله‌ای را هم داشته باشد از آن نماز نخوان بهتر است…

آنکه می‌گوید ما دعا نمی‌خوانیم و‌ قرآن را هم نمی‌خواهد، یعنی قرآن را هم قبول ندارد.[در قرآن می‌فرماید] «ادعونی استجب لکم» مرا بخوانید، دعا کنید، ان‌شاءالله خداوند ما را از اهل دعا و اهل ذکر و اهل قرآن قرار دهد.[ تفسیر سوره حمد، ص53، 55، 57.]

منبع: روح عرفانی روح‌الله/ محمد رضا رمزی اوحدی، توسعه فرهنگ قرآنی،1378.

امام خمینی(ره):

انسان هر عملی بکند یک ریشه‌ای در نفس پیدا می‌شود اولش آسان است،

یک معصیتی کرد، می‌تواند زودی برگردد،

یک قدری که اضافه شد مشکل‌تر می‌شود.

هر چه برود طرف پیری این قویتر می‌شود و انسان ضعیف‌تر می‌شود. اراده انسان ضعیف‌تر می‌شود، لکن این معانی که انسان گرفتارش بودده زیاد‌تر می‌شود، نگذارید برای زمان پیری توبه را، نگویید که ما وقتی که حالا رسیدیم به بالاتر، آنوقت، دیگر نمی‌شود، همین طور وسوسه می‌کند شیطان تا آخر که نگذارد ما با ایمان وارد بشویم به ان عالم، تمام وسوسه‌های مقابل دعوت‌های انبیا همین است که‌ نمی‌خواهند ما برسیم به آن نور.

شیطان ‌ها نمی‌خواهند …

باید شیطان‌ها را بشناسید تا نشناسید نمی‌توانید دفاع کنید از خودتان ، شیطان خودتان را بشناسید ، شیطان باطن خودتان را بشناسید ، شیطان‌های خارجی را هم بشناسید تا بتوانید با آنها جهاد کنید، شیطان باطنی انسان خود آدم است، خود انسان، نفسیت انسان، آن هواهای انسان.‌

منبع: صحیفه نور، جلد 11، ص83.

حضرت امام خمینی(ره):

ان‌شاء الله ما فقط قرآن نخوانیم و تفسیر نخوانیم [بلکه] مسایل باورمان بیاید

و هر کلمه ای که از قرآن می‌خوانیم بطور باور [باشد]

این کتابی است که می‌خواهد آدم را درست کند

و می‌خواهد این وجود را بسازد،

موجودی که خودش ایجاد کرده است و با اسم اعظم ایجاد کرده با «الله» که همه چیز در آن هست …

همه انبیاء آمده‌اند برای اینکه دست انسان را بگیرند و او را از این چاه عمیقی که در آن افتاده است،

چاهی که از همه عمیق‌تر است که چاه نفسانیت است بیرون بیاورند و جلوه حق را به او نشان بدهند تا اینکه، همه جیز را نسیانبکند و خداوند ان شاء الله نصیب همه‌مان بکند.

منبع: تفسیر سوره حمد، ص 20 و 21.

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ»[1].

استجابت دعا در صحراي عرفات

یکی از مكان هاي مؤثر بر اجابت دعا، سرزمين «عرفات» است. البتّه صحراي عرفات، به نحو مطلق تأثيرگذار نیست. يعني این طور نیست که انسان هر وقت به آن سرزمين برود و دعا كند، دعايش مستجاب شود. اگر کسی در غیر ایّام حج به عرفات برود و آنجا شروع کند به دعا کردن، اين طور نيست كه چون این زمین در اجابت دعا مؤثر است، حتماً دعاي او هم مستجاب شود. از روایات ما این طور ظاهر می شود که تأثير اين زمين روي دعا، مطلق نیست و این خصوصيّت مربوط به «روز عرفه» است. چه بسا این گویای این نكته باشد که عامل زمانی ـ روز عرفه ـ خودش کاربرد دارد و عامل مکانی ـ صحراي عرفات ـ هم در آن موقعیت زماني خاص، کاربرد پيدا كرده و مسأله اجابت را تشدید می کند. يعني در روز عرفه كه دعا به اجابت نزديك مي شود، اگر كسي در صحراي عرفات باشد و دعا كند، دعايش به اجابت نزديك تر است؛ هم به خاطر «روز عرفه» كه عامل زماني است و هم به خاطر «سرزمين عرفات» که عامل مكاني است.

من این نكته را مقدمتاً عرض کردم تا آنهایی که اهلش هستند، به روایاتی که در اين باب وارد شده مراجعه کنند. من هم به عنوان نمونه روایاتی که در باب عرفات و روز عرفه وارد شده است را می خوانم. در روایتی از علی(علیه السلام) آمده است كه فرمود:

«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ لَمَّا حَجَّ حَجَّةَ الْوَدَاعِ وَقَفَ بِعَرَفَةَ»[2]؛ پيغمبر اكرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) در حجّة الوداع وقتی که شب و روز عرفه شد، در عرفات وقوف كردند؛ «وَ أَقْبَلَ عَلَى النَّاسِ بِوَجْهِهِ»، به مردم رو کردند،

«وَ قَالَ مَرْحَباً بِوَفْدِ اللَّهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ»؛ و سه مرتبه گفتند درود بر میهمانان خداوند! يعني به كساني که در عرفات بودند، گفتند شما میهمانان خدا هستید. «الَّذِينَ إِنْ سَأَلُوا أُعْطُوا». حالا اگر دعا کنید، دعاهایتان مستجاب است.

...

یک روایت دیگر از امام پنجم(علیه السلام) است كه می فرماید: «وَ مَا أَفْضَلَ مِنْ رَجُلٍ يَجِي ءُ يَقُودُ بِأَهْلِهِ وَ النَّاسُ وُقُوفٌ بِعَرَفَاتٍ يَمِيناً وَ شِمَالًا»[3]؛ هیچ کس برتر از شخصی نیست که خانواده اش را سوار بر مركب كرده و به عرفات آمده است، در حالي که مردم از راست و چپ، در عرفات وقوف کرده اند. «يَأْتِي بِهِمُ الْفَجَّ فَيَسْأَلُ بِهِمُ اللَّهَ تَعَالَى». خانواده اش را به حج آورده و از خداوند متعال مسألت می نماید. من تذكر دادم كه در تمامي روایاتی که ما داریم غالباً مسأله مربوط به روز عرفه و عرفات است. بنابر این نمی توانیم به طور مطلق بگوییم که آن مکان برای استجابت دعا در هر زمان مؤثر است. من می خواستم این را عرض کنم. چه بسا این ويژگي، در همان زمان خاصّ باشد که عبارت از روز عرفه است و ما در باب زمان های مؤثر، آن را مطرح کردیم.

استجابت دعا در مزار پيامبر اكرم صلی الله…

دومین محلی که ما در روايات داریم، «عِندَ مَزارِ النّبی(صلي الله عليه وآله وسلّم)» است. آنجا هم از مکان هایی است که در اجابت دعا مؤثر است. روایات متعددی در اين رابطه هست كه من بخشی از آنها را که مربوط به بحثم هست، میخوانم. روایتی از امام صادق(علیه السلام) است كه: «إِذَا فَرَغْتَ مِنَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِ النَّبِيِّ»، هنگامي كه دعايت در کنار قبر پیغمبر تمام شد، اين كارها را انجام بده؛ حضرت در باب زيارت قبر پيغمبر، آدابی را بيان می فرماید كه سمت منبر حضرت بیا و آن را مسح کن و به چشمت بکش؛ آداب مفصّلي دارد؛ ولي مقصود من این است كه حضرت در ادامه فرمودند: «وَ قُمْ عِنْدَهُ فَاحْمَدِ اللَّهَ وَ أَثْنِ عَلَيْهِ»؛ نزد قبر پيغمبر حمد و ثنای الهی کن؛ «وَ سَلْ حَاجَتَكَ»؛ و حاجتت را درخواست کن. «فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَالَ مَا بَيْنَ مِنْبَرِي وَ بَيْتِي رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ»[4]. پیغمبر فرمود كه ما بین منبر و خانه من، باغی از باغ های بهشت است[5]. پس اینجا هم از مکان هایی است که در اجابت دعا، مؤثر است.

البتّه من نکته ای را در اينجا عرض کنم كه بعداً هم به آن مي رسم؛ اگر یادتان باشد، من در بحث های گذشته ام نسبت به دعا، مسأله «وسیله» را مطرح کردم و دو تصویر هم بيان کردم براي اينکه چگونه مقرّبین درگاه خدا را برای اجابت دعا، وسیله قرار دهيم. يكي اينكه از خدا بخواهيم به خاطر آنها حاجت ما را بدهد و ديگر اينكه از آنها بخواهيم تا حاجت ما را از خداوند مسألت نمايند. درباره اين موضوع هم به طور مفصّل بحث کردم. اینها مباحث گذشته ما است[6].

من این مطالبي را كه در اينجا عرض می کنم، مثل بحث دعاي عند قبر النّبی(صلوات الله و سلامه علیه) و دعا در حرم هاي شريفه ائمه معصومين(علیهم السلام)، چه بسا در آن اين نکته هست که وقتی آدم به مدينه مشرّف شد و داخل حرم پیغمبر رفت، آنجا كه در كنار قبر پیغمبر حاجت مي خواهد، به اين نكته توجه داشته باشد كه در كنار بزرگترین وسیله قرار گرفته است. ما در آيات و روايات داريم كه «فَابتَغوا إِلَیهِ الوَسیلَۀ»[7]. یک نکته در اینجا است و آن، این است که من وقتي به زيارت قبر پيغمبر مي روم، به حسَب ظاهر به بهترین و بالاترین وسیله نزدیک شده ام. پس بايد استفاده کنم. بهترین موقعیت به دست آمده است و ديگر دست نخواهد داد. البتّه قداست آن مکان جای خودش است. قداست مكان، بحث دیگری است. ولی این نکته را هم فراموش نکنید كه آدم در آنجا توجه داشته باشد كه این وسیله بزرگ را شفیع قرار دهد و آنگاه حاجتش را از خدا تقاضا کند.

باز شدن درهای آسمان در حرم اميرالمؤمنين عليه السلام

حالا برويم سراغ دیگر ائمه؛ چون همه در این جهت مشترکند. ما راجع به حرم مطهر علی(علیه السلام) و دعاي «عِندَ قَبرِ امیرالمؤمنین(صلوات الله علیه)» روایات بسياري داریم كه من نمی توانم همه روایت ها را بخوانم. در روایتی امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «إِنَّ إِلَى جَانِبِ كُوفَانَ قَبْراً مَا أَتَاهُ مَكْرُوبٌ قَطُّ فَصَلَّى عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ أَوْ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كَرْبَهُ وَ قَضَى حَاجَتَهُ»[8].سمت کوفه مزاری است که هر دردمند و گرفتاری به آنجا بیاید و دو رکعت نماز بخواند، یا چهار رکعت بخواند، خداوند حتماً گرفتاری اش را برطرف می کند. بعد راوی سؤال می کند مرادتان از این مزار چیست؟ حضرت می فرماید قبر امیرالمؤمنین(علیه السلام(.

در یک روایت دیگري داریم كه امام صادق(علیه السلام) مي فرمايد: «إِنَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ لَتُفَتَّحُ عِنْدَ دُعَاءِ الزَّائِرِ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ»[9]؛ همانا هنگامي كه زائر اميرالمؤمنين دعا مي كند، درب هاي آسمان باز مي شود. این تعبير خيلي زیبا است. خیلی زیبا است که هنگام دعای زائر امیرالمؤمنین، درهای آسمان ها باز می شود. اين مطلب، چه مطلب عجیبی است! من این روایت را كه دیدم، تعجب کردم. وقتی كه زائر به نجف می رود و قبر مطهر علی(علیه السلام) را زيارت مي كند، همين كه شروع مي كند به دعا کردن، درهای آسمان ها باز می شود. این چه تعبیری است كه در روایت آمده است! این تعبیر را من در جایی ندیده ام. دعا در آن مکان خیلی با ارزش است و موجب می شود كه همه درها باز شود. «فَلَا تَكُنْ عَنِ الْخَيْرِ نَوَّاماً»[10].[10] حضرت در ادامه مي فرمايد درها باز شده است، یک وقت غافل نشوی! وقتي دعايت تمام شود و برگردي، درها بسته مي شود. الآن فرصت را غنيمت بشمار و خواسته هايت را، تا درب هاي آسمان باز است، بالا بفرست و حاجاتت را بگیر؛ دعا كن كه تا درب ها بسته نشده، پاسخ اجابت به تقاضاهايت به تو داده شود و پايين بیاید. یک وقت درها بسته می شود و بيرون می آیی[11]!

برکات حرم اباعبدالله الحسين عليه السلام

از مكان ديگري كه بر دعا مؤثر است، حرم امام حسین (علیه السلام) است. روایات در اين رابطه خیلی زیاد است و من فقط یکی دو روایت را به عنوان نمونه می خوانم.

شعیب عَقَرقُوفيّ را همه می شناسند؛ از اصحاب بزرگ امام صادق(علیه السلام) است. او مي گويد: «قُلْتُ لَهُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَا لَهُ مِنَ الثَّوَابِ وَ الْأَجْرِ»؛ من به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم قربانت شوم! اگر کسی به مزار حسین(علیه السلام) برود و آنجا را زيارت کند، ثواب و پاداش و اجر او چیست؟ «قَالَ يَا شُعَيْبُ مَا صَلَّى عِنْدَهُ أَحَدٌ الصَّلَاةَ إِلَّا قَبِلَهَا اللَّهُ مِنْهُ» حضرت به او فرمود ای شعیب! احدی نزد قبر حسین نماز به جا نمی آورد، مگر اینکه آن نمازی را که در حرم خوانده است، خدا قبول مي کند. «وَ لَا دَعَا عِنْدَهُ أَحَدٌ دَعْوَةً إِلَّا اسْتُجِيبَتْ لَهُ عَاجِلَةً وَ آجِلَة»[12]. و اگر هر کس آنجا دعا کند و از خدا چیزی بخواهد، نیست مگر اینکه زود یا دیر به اجابت می رسد. عاجله يعني زود و آجله يعني دیر. حضرت فرمود اجابت اين دعا دیر و زود دارد، امّا سوخت وسوز ندارد!

امّا یک روایت دیگر از امام صادق(علیه السلام) است كه فرمودند: «إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةٌ لِذُنُوبِهِ»؛ شخصی که از محل سکونتش خارج می شود و براي زیارت امام حسین(علیه السلام) می رود، اجر اولین گام و اولین قدمی که برمی دارد، آمرزش گناهان او است؛ با اولين قدم آمرزيده مي شود. حالا این عبارت خيلي عجيب است! «ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ»؛ با هر قدمي كه برمي دارد، پاك مي شود؛ این خیلی زیبا است. هر قدمی که برمی دارد، پاک می شود و می رود. شما در مورد ثواب حج عمره، اين را شنیده بودید و بالای منبرها خیلی برای شما گفته اند. امّا این مهم است كه انسان هر قدم كه در راه زيارت حسين(عليه السلام) بر مي دارد، خدا او را پاک می کند.

در روايت دیدید که گفت اولین گام، غفران ذنوب را در پي دارد. بعد می گوید: «لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ»؛ با هر گامی که برمی دارد، خداوند او را پاک می کند، تا به حائر حسینی(علیه السلام) مي رسد. «فَإِذَا أَتَاهُ»، وقتي به آنجا رسید، «نَاجَاهُ اللَّهُ تعالي»؛ خدا با او نجوا مي كند. «نادی» ندارد. «دعا» ندارد. «نجوا» دارد. «نَاجَاه» یعنی چه؟ يعني خدا با او «تو دلی» حرف می زند؛ نجوا يعني درِگوشی حرف زدن. نفرمود «دعاه الله»، يا «ناداه الله»؛ هیچ کدام از اینها نیست؛ دارد «ناجاه الله». یعنی خدا خیلی ظریف و مخفیانه با او سخن مي گويد. «وَ قَالَ عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ»؛ بنده من! حالا که پاک و پاکیزه شدی و به اينجا آمده ای، از من بخواه، به تو می دهم. «وَ ادْعُنِي أُجِبْكَ»؛ دعا کن، جوابت را می دهم! یعنی صدایم کن. «اطْلُبْ شَيْئاً أُعْطِكَ»؛ طلب کن تا عطا کنم. «سَلْنِي حَاجَةً أَقْضِهَا لَكَ»؛ حاجتت را از من بخواه، برآورده می کنم. بعد در آخر، تعبیر عجيبي فرمودند كه: «وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ»[13]. دیگر سزوار است که خدا به او عطا کند.

مبادله خدا با امام حسین علیه السلام

حالا چرا؟ یک روایت دیگر مي خوانم تا علّتش معلوم شود. این روایت را که می خوانم همه اش إن شاءالله براي ما نورانیت دارد. امام صادق(علیه السلام) فرمودند:

«إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى عَوَّضَ الْحُسَيْنَ مِنْ قَتْلِهِ أَنْ جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِي ذُرِّيَّتِهِ»؛ همه اینها مبادله ای بود که خداوند، در ربط با کاری که امام حسین(علیه السلام) کرد، با او انجام داده است. این اثرها برای يك مبادله است. مبادله چه بود؟ حضرت صادق(علیه السلام) فرمود خدا در عِوَضِ شهادت امام حسین(علیه السلام)، اينها را به او داد:

اول، امامت را در ذریه او قرار داد. دوم، «وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ»؛ در خاك او شفا قرار داد. خوردن خاك حرام است، امّا خوردن تربت حسین(علیه السلام) مستحب است؛ چون شفابخش است. «وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ»؛ سوم اگر كسي در كنار قبر او هرچه دعا کند، دعایش قبول می شود. چهارم، «وَ لَا تُعَدُّ أَيَّامُ زَائِرِيهِ جَائِياً وَ رَاجِعاً»[14]. آنهایی که می روند برای زیارت مزار حسین (علیه السلام)، خدا مدّت رفت و برگشتشان را جزء عمرشان حساب نمی کند. اين حرف، حرف خیلی عجيبي است. مثلاً براي كسي كه در قضا و قدر الهی مقدّر بوده كه پنجاه سال عمر کند، اگر یک ماه به زيارت حسين(عليه السلام) رفته است، این یک ماه را از آن پنجاه سال کم نمی کنند. این زمان، جزء عمر او نیست. این تعبیراتي است که ما در روایات داریم[15].[15]

دقت كنيد! آنچه به این صورت راجع به امام حسین(علیه السلام) وارد شده، راجع به هیچ پیغمبري نيامده است. حتّي راجع به امیرالمؤمنین(علیه السلام) هم اين طور خصوصياتي را نداریم. بله، من به ثواب حج عمره توجه دارم. خیال نکنید که من اينها را ندیده ام. راجع به امیرالمؤمنین(علیه السلام) رواياتي داريم كه در هر قدم رفت و برگشتش، چه ثواب ها دارد كه برای زیارت امام حسین(علیه السلام) آن اجر و پاداش ها نیست؛ يعني أجر زيارت امیرالمؤمنین(علیه السلام) از اين نظر بیشتر است. من این ها را می دانم و همه را بلدم. ولي بحث ما در رابطه با «ثواب» نبود. ما براي ثواب کیسه ندوخته ایم! اينجا آمده ایم تا إن شاءالله آدم شويم. بحث ما در ارتباط با «اجابت دعا» بود.

این آثار فقط به خاطر «از خودگذشتگی» حسین(علیه السلام) نبود، بلكه به خاطر «از همه چیز گذشتگي» او بود که اين ويژگي، مختصّ او است كه در راه خدا از همه چيزش گذشت. لذا شما شنیده اید كه در روز عرفه، که روز مقدّس و روز دعا است، خدا وقتي كه مي خواهد به بندگان نظر رحمت کند، اوّل به زوّار حسین(علیه السلام) نظر مي كند، بعد به حاجی هاي واقف در عرفات. همان عرفاتي که الآن گفتم و ديديد كه چقدر عظمت دارد. دیدید كه پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم)، در عرفات، و در روز عرفه به حاجي ها چه فرمودند؛ ميهمانان خدا! ولي وقتي در روز عرفه، خداوند مي خواهد به دعاي بندگان جواب دهد، اوّل جواب زائرهای حسین(علیه السلام) را می دهد، بعد می رود سراغ آن حاجی هایی که در عرفات هستند. چرا؟ خیلی زيبا است. چون حسين(علیه السلام)، هر چه داشت را داد. حالا من نمی خواهم این تعبیر را کنم، شاید یک مقدار غلیظ باشد و بعضی ها هم وحشت کنند؛ امّا او هر چه داشت را داد و خدا هم هرچه دارد را برای او می گذارد.

ذكر مصيبت

التماس دعا! خاندان حسین(علیه السلام) یک ورود به کوفه دارند، یک ورود به شام و یک ورود هم به مدینه دارند. جلسه گذشته ورود به کوفه را گفتم. امشب می خواهم ورود به شام را بگویم. سهل ساعدی از اصحاب پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم) است. می گوید من از بیت المقدس به شام آمدم. وقتي وارد شدم، دیدم عجب بساطی است! شهر را آذین بسته اند، جشن گرفته اند، پایکوبی می کنند و غوغایی است. چند نفر ایستاده بودند، رفتم و به آنها سلام کردم. گفتم شما شامی ها عیدی دارید که ما نمی دانیم؟ امروز چه خبر است؟ هر چه فکر می کنم عیدی نیست. چه خبر است؟

به من گفتند: «يَا شَيْخُ نَرَاكَ أَعْرَابِيّاً»؛ ای پیرمرد، مثل اینکه تو بیابانی هستی! از دِهات آمده ای؟! بی خبر از دنیايي! گفتم: «أَنَا سَهْلُ بْنُ سَعْدٍ قَدْ رَأَيْتُ مُحَمَّداً»؛ من سهل بن سعدم، من پیغمبر را دیده ام و از اصحاب او هستم. این حرف ها چیست كه شما به من می زنید؟! به من گفتند: «يَا سَهْلُ مَا أَعْجَبَكَ السَّمَاءُ لَا تَمْطُرُ دَماً»؛ در شگفت نیستی كه چرا آسمان خون نمی بارد؟ «وَ الْأَرْضُ لَا تَنْخَسِفُ بِأَهْلِهَا» در شگفت نیستی كه چرا زمين اهلش را فرو نمی برد؟ با خود گفتم اين حرف ها چيست كه این ها به من می گویند؟ پرسيدم: «لِمَذاکَ»؛ آخر برای چه؟ مگر چه شده است؟ گفتند: «هَذَا رَأْسُ الْحُسَيْنِ و عِتْرَةِ مُحَمَّدٍ يُهْدَى مِنْ أَرْضِ الْعِرَاقِ». گفتند این سر حسین است كه دارند از عراق می آورند و مردم این طور شادي می کنند. گفتم: «وَا عَجَبَاهْ! يُهْدَى رَأْسُ الْحُسَيْنِ وَ النَّاسُ يَفْرَحُونَ». عجب! سر حسن را مي آورند و مردم جشن گرفته اند؟ سؤال کردم كه از کدام طرف مي آيند؟ «فَأَشَارُوا إِلَى بَابٍ يُقَالُ لَهُ بَابُ سَاعَاتٍ». به من اشاره کردند كه برو به دروازه ساعات، ببین آنجا چه خبر است.

می گوید آمدم تا به دروازه رسیدم. دیدم كارواني از دور پیدا شد؛ این مرکب ها یکی پس از دیگری می آیند؛ نیزه دارها یکی پس از دیگری می آیند؛ روي هر نیزه ، سری است. اولین سر را که دیدم، آن را خوب می شناختم. اشبه خَلق به پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم) بود…

من پيش آمدم. اوّلین مرکبی را كه دیدم یک بی بی سوار بر آن بود. جلو رفتم؛ به او سلام کردم و گفتم: «مَنْ أنتِ»؛ شما که هستید؟ گفت: «أَنَا سُكَيْنَةُ بِنْتُ الْحُسَيْنِ»[16]. من سکینه، دختر حسین هستم. به او گفتم كه من سهل، از اصحاب رسول خدايم. از او سؤال کردم كه آيا کاری از دست من برمی آید كه برای تو انجام دهم؟ به من گفت ای سهل، برو به این نیزه دارها بگو، از میان ما بیرون بروند تا مردم این قدر به چهره ما نگاه نکنند…

آیت الله آقا مجتبی تهرانی(ره)

[1] . بحارالأنوار 91 96.

[2] . بحارالأنوار، ج96، ص49.

[3] . بحارالأنوار، ج96، ص18.

[4] . الكافي، ج4، ص553.

[5] . من عرض کردم روایات متعدده داریم من چون دیدم دیگر خیلی عقب ماندیم ما از بحثمان، این ها را همین طور فهرست وار می گویم و می گذرم.

[6] . اكثر سؤالات هم، مربوط به گذشته است که من بحث کرده ام. امسال، سال چهارم بحث دعا است و من همه مطالب را قبلاً گفته ام. كساني كه سؤال دارند، به مباحث گذشته ما مراجعه کنند.

[7] . سوره مائده، آيه 35.

[8] . وسائل الشيعة، 14ج، ص378.

[9] . خصائص الأئمة عليهم السلام (خصائص أمير المؤمنين عليه السلام) / 40 / فضل زيارته ع.

[10] . وسائل الشيعة، ج14، ص380.

[11] . ما روایات زیادي در اين باب داریم، كه من نمونه هايي را امشب می خواهم. فهرست وار مي گويم و مي گذرم. مي خواهم رد شوم تا به اصل بحثم برسم. خدا اين طور خواست و هر چه که او تقدیر کرده، همان خیر است.

[12] . بحارالأنوار، ج98، ص83.

[13] . وسائل الشيعة، ج14، ص420.

[14] . بحارالأنوار، ج98، ص 69.

[15] . البتّه راجع به امام هشتم ـ به طور خاص ـ و ديگر ائمه هم رواياتي داريم كه جلسات بعد اشاره مي كنم. ـ انشاءالله ـ

[16] . بحارالأنوار، ج45، ص127.

حکایت در انديشه مرگ از آیت الله سيد رضا فيروزآبادى

آن عالم فرهيخته، از همان آغاز زندگى، خود را مهاجرى مى ديد كه دير يا زود بايد از قفس تنگ دنيا برهد و به عالم جاويدان آخرت بپيوندد. او اين احساس غريب را از كودكى به همراه داشت و همين تصوير آن سفر بى بازگشت، او را فوق العاده خدوم و نيكوكار ساخت. به همين جهت، تا غروب زندگى، از ساختن و سوختن باز نايستاد.

آن چه در پى مى آيد، تصويرى از مرگ است كه او از دوران كودكى اش همواره در ذهن داشته است:

«چهار ساله بودم همسايه اى به نام غلامحسين داشتيم كه از دنيا رفت. همراه پدرم در تشييع جنازه او شركت كردم. جنازه را در گورستان دفن كردند. هنگام برگشت، از پدرم پرسيدم: چرا همسايه مان را زير خاك كردند؟

در پاسخ گفت: مُرد و خاكش كردند.

گفتم: ديگر به خانه اش نمى آيد؟

گفت: نه. گفتم: ماهم همين طور مى شويم؟

گفت: بله. از آن زمان تاكنون، در دنيا راحت نبودم.

هميشه حادثه مرگ همسايه مان به يادم مى آمد و ناراحتم مى كرد. براى گريز از اين ناراحتى، از پدر و مادرم پرسيدم:

چه كنم تا وقتى مُردم، راحت باشم؟

گفتند: انسان بايد دروغ نگويد كسى را اذيت نكند مال كسى را نخورد نمازش را بخواند روزه اش را بگيرد و…

منبع: پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام