مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: شیخ ما(آیت الله حاج شیخ محمد حسین اصفهانی(ره)) از آقای سید صدر (رحمة الله علیه) پرسید: منظور از علما در آیه ی انما یخشی الله من عباده العلما(سوره فاطر، آیه28). (از میان بندگان تنها دانشمندان از خدا بیم دارند.) چیست؟
ایشان فرمود: علمای بالله مراد است، نه عالم به چند اصطلاح، زیرا در آیه کلمه ی انما آمده است.
وای بر ما اگر روزی بیاید که اسرار پنهان ما زیرو رو شود و معلوم گردد که از اهل علم و اهل دین نیستیم، و تنها دنیای خود را آباد کرده ایم، و با این هیکل و لباس و مقام، اعمال و رفتار و اقوال ما به صورت غیر مستقیم سبب انحراف دیگران شده و حال این که فرموده اند:
کونوا دعاة للناس بغیر ألسنتکم.
با غیر زبانتان مردم را (به سوی دین و خدا) دعوت کنید.
زیرا اگر به قیامت یقین نداشته باشیم، معذور نیستیم، زیرا به ما گفته می شود:
أفلا تعلمت؟
چرا یاد نگرفتی؟
و اگر به آن یقین داشته باشیم ولی به مقتضای آن عمل نکنیم، باز معذور نخواهیم بود و به ما گفته می شود:
أفلا عملت؟
چرا عمل نکردی؟
در روایتی از امیرمؤمنان علی (علیه السلام) آمده است: عالم بی عمل، وقود النار، یعنی آتشگیره و هیزم آتش جهنم خواهد بود.

کتاب در محضر حضرت آیت ا…. العظمی بهجت – ص 122
محمد حسین رخشاد

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:  در بهشت اصلاً چیزی نبود که بابایمان خود را با آن بپوشاند. وقتی حضرت آدم(ع) کمی گندم خورد، عورتش پیدا شد و ملائکه دیدند. برگ درخت انجیر به دادش رسید و عورتش را پوشاند. در زمین هم پارچه یافتند و لباس دوختند و کار رسید به اینجایی که می‌بینید. والاّ نه ستر عورت لازم بود، نه لباسی، نه عبایی، نه قبایی و نه چیز دیگری. در بازگشت هم وقتی می‌خواهیم رو به خدا برویم بایستی این لباس‌ها را بکنیم. خودمان هم نکنیم، از تنمان می‌کنند و بیرون می‌آورند. حتّی گاهی اوقات موقع بیرون آوردن لباس را پاره می‌کنند و دور می‌ریزند. آیا ندیده‌اید مرده‌شورها وقتی می‌خواهند لباس را از تن میّت در بیاورند، لباس‌های میّت را جِر می‌دهند پاره می‌کنند و بیرون می‌آورند. کار خوبی هم می‌کنند، آن لباس‌های چرک چیست به تن انسان! خسته شدیم! هر دو روز یکبار بایستی شسته شوند چون زود به زود چرک می‌شوند. آنجا دیگر این چیزها نیست.

اول لباس نداشتیم. می‌گویند بابایمان حضرت آدم به گندم نگاه کرد مغرور شدیم و دچار لباس شدیم. یک بار دیگر انشاء الله در بازگشت به سوی او لباس‌ها را می‌کنیم. لباس می‌رود، شخصیّت می‌رود، انسان راحت می‌شود. یکبار دیگر راحت می‌شویم. ملائکه هم ستر عورت ندارند. یعنی اصلاً عورت ندارند که ستر عورت داشته باشند. حوله بهشتی دارند برای زینت که از نور است. انشاء الله خداوند ایمان بدهد. مومن هم نور دارد، حوله‌ی نورانی دارد.

الان هم در سفر حج نفری دو حوله بر می‌دارند، یکی می‌اندازند روی کولشان یکی را هم می‌بندند دور کمرشان. تمام مسلمانانی که از حدود مکّه وارد می‌شوند سفید پوشند. در مکّه سفید در مسجد الحرام هم سفید و تمیز. اگر هم ظاهرش تمیز نباشد باطنش را ائمه(ع) تمیز نگه می‌دارند. انشاء الله درک آن نصیب همه بشود.

کتاب طوبای محبّت جلد دوم – ص 183
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی