کمی تفقد در آیات شریفه‌ی قرآن کریم، نشان می‌دهد که پرداخت قرض الحسنه و صدقه از اعمال نیکو و پسندیده است. ابتدا آیاتی که به قرض دادن اشاره کرده است را بیان می‌کنیم و سپس سراغ موضوع صدقه می‌رویم. در سوره حدید آیه ۱۸ آمده است: «إِنَّ الْمُصدِّقِینَ وَ الْمُصدِّقَتِ وَ أَقْرَضوا اللَّهَ قَرْضاً حَسناً یُضعَف لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ؛ مردان و زنان انفاق کننده و آن‌ها که (از این طریق) به خدا قرض الحسنه دهند براى آن‌ها مضاعف مى شود و پاداش پرارزشى دارند.»

همچنین در بخشی از آیه ۲۰ سوره مزمل آمده است: «.. أَقِیمُوا الصلَوةَ وَ ءَاتُوا الزَّکَوةَ وَ أَقْرِضوا اللَّهَ قَرْضاً حَسناً وَ مَا تُقَدِّمُوا لاَنفُسِکم مِّنْ خَیرٍ تجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیراً وَ أَعْظمَ أَجْراً …؛ نماز را بر پا دارید و زکات ادا کنید، و به خدا قرض الحسنه دهید (در راه او انفاق نمائید) و (بدانید) آنچه را از کارهاى خیر براى خود از پیش مى فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت…»

در سوره تغابن آیه ۱۷ نیز نکاتی ذکر شده است که در آیات دیگر قرآن کریم مورد تاکید واقع شده است. در این آیه شریفه گفته شده:«إِن تُقْرِضوا اللَّهَ قَرْضاً حَسناً یُضعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ شکُورٌ حَلِیمٌ؛ اگر به خدا قرض الحسنه دهید، آنرا براى شما مضاعف مى سازد، و شما را مى بخشد و خداوند شکر کننده و بردبار است.»

ادامه »

امام رضا علیه السلام:

أفضَلُ المالِ ما وُقِىَ بِهِ العِرضُ؛

بهترین مال آن است که آب رو با آن محفوظ بماند.

سئوال؟

در برخی پروژه‌ها مرسوم شده است که نمایندۀ کارفرما در ازاء عقد قرارداد، مبلغی را به عنوان شیرینی از پیمانکار طلب می‌کند، در صورت استنکاف پیمانکار، کمترین ضرر آن، اخلال در کار پیمانکار است و حتی گاهی موجب ضرر پیمانکار می‌شود، تکلیف پیمانکار در این موارد چیست؟

جواب:

پرداخت و دریافت چنین مبالغی جایز نیست و در این گونه امور، از طریق راهکار‌های قانونی اقدام نمایید.

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری

امام باقر علیه السلام:

تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ حَسَنَةٌ؛

لبخند آدمى به روى برادر دینى اش حسنه است.

 حجت الاسلام «محسن قرائتی» گفت:

مطابق با آیات قرآن اگر همه مردم گروه گروه مؤمن شوند، شکر آن یک سبحان الله است؛ اما مطابق با سوره کوثر، شکر ولادت حضرت زهرا (س)، یک نماز کامل است.

ادامه »

حجت الاسلام «مسعود عالی»:

منتهی توحید و بندگی که حتما باید تحت سرپرستی و ولایت یک معصوم(ع) باشد، بدون ولایت، توحید هم خاصیت خود را از دست می دهد.

این استاد اخلاق ادامه داد: اگر یک رهبری که تمام راه این بندگی را تا آخر رفته و تمام پیچ و خم های آن را می داند، دستگیری نکند شکی نیست که فرد نمی تواند به توحید برسد و به انحراف کشیده می شود و توحید تبدیل به توحید وهابی ها می شود که با وحشی گری تمام آدم می کشند، آبروی دین و اسلام و مذهب را می برند و اسم خودشان را مسلمان می گذارند.

ادامه »

در شرح چهل حدیث، حدیث سی‌ و سوّم: دو عامل پرواز مستقيم به بهشت، جلسۀ اوّل: حيا از خداوند در خلوت، حضرت آیت الله مظاهری مطالبی را بیان داشته اند  که به شرح زیر است:

بِسْمِ‏ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏

«رَبِّ اشْرَحْ لي صَدْري‏ وَ يَسِّرْ لي أَمْري وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِساني يَفْقَهُوا قَوْلي‏»

روایتی در برخي از کتب روايي نقل شده[1] که از نظر اخلاقی بسیار آموزنده است. شهيد دوّم«رحمت‌الله‌علیه» اين روايت را در کتاب «مسكّن الفؤاد» آورده است.[2] علّامه مجلسی«رحمت‌الله‌علیه» نيز در کتاب شریف بحارالانوار آن را نقل مي‌کند. طبق آن حديث، پيامبر گرامي«صلّى‌اللَّه‌عليه‌وآله‌وسلّم» فرموده‌اند:

ادامه »

استاد حسین انصاریان:

فهم «علم حضوری» پروردگار و «علم لدنّی» و «الهامی» اهل بیت(ع)، ایمان و یقین ما را زیاد می کند و عامل حفظ ما از انحرافات فکری، اخلاقی و عملی می شود.

وی، آیه ای دربارۀ علم پروردگار بیان کرد و گفت: خداوند در آیه 18 سوره حشر می فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ» چرا این آیه خطاب به مردم مؤمن است و یا ایها الناس ندارد؟ چون روشن است به فرمودۀ خود قرآن در طول تاریخ اکثر مردم رویگردان از حقایق بودند، علتش را پروردگار در یک آیه بیان می کند و آن این است که انسان همیشه دوست دارد مانعی بر سر راه نداشته باشد و امر و نهی به او نشود، او را از آنچه که دلش می خواهد باز ندارند.

حکومتِ خواسته های نامشروع بر وجود انسان، مانع پذیرفتن حقایق الهیه می شود

استاد حوزه ادامه داد: حکومتِ خواسته های نامشروع بر وجود انسان، انسان را از پذیرفتن حقایق الهیه مانع می شود؛ اما اهل ایمان در دورۀ تاریخ یک جمعی و گروهی بودند که مطالب الهی را قبول داشتند و در حد گنجایش ظرفیتشان هم آن حقایق را عمل می کردند، خدا را دوست دارند، خیر دنیا و آخرت خود را می خواهند و آمادگی دارند فرمان خدا را بشنوند، لذا به این گروه خطاب می کند چون این گروه را دوست دارد و مورد محبتش هستند. نمونۀ این مؤمنان هم در ایران امثال شما هستند، در تهران و همۀ شهرها و مناطق مختلف وجود دارند که مایل به خیر دنیا و آخرتشان هستند، پروردگار، انبیا، ائمه(ع) و قرآن را دوست دارند و در حدی آمادۀ پذیرفتن خواستۀ به حق خداوند هستند.

ادامه »

 امام على علیه السلام:

لا مُظاهَرَةَ أوثَقُ مِنَ المُشاوَرَةِ؛

هیچ پشتیبانى اطمینان بخش‌تر از مشورت نیست.