همواره آیین ها و ادیان مختلف با هدف همبستگی میان پیروان و هویت بخشی به جریان اجتماعی خود، ایامی را در سال مشخص کرده و پیروان خویش را ملزم به شرکت در این اجتماعات می کنند.

همواره آیین ها و ادیان مختلف با هدف همبستگی میان پیروان و هویت بخشی به جریان اجتماعی خود، ایامی را در سال مشخص کرده و پیروان خویش را ملزم به شرکت در این اجتماعات می کنند.

◀️ یکی از پیامدهای اینگونه تجمعات، نمود جهانی و به نوعی تبلیغ آن جریان اجتماعی است که معمولا در جامعه  جهانی  تاثیر گذار است

? بنا به فرموده امام عسکری(علیه السلام)؛ یکی از نشانه های مومن که در این روایت مقصود شیعه است  زیارت سیدالشهدا در روز اربعین می باشد         _{[ بحار الانوار،علامه مجلسی،ج۹۸،ص۳۴۸]}

 ? زیارتی که با پای پیاده رفتنِ آن هم «موضوعیت» دارد. چرا که امام صادق( علیه السلام) به یکی از دوستان خود می‌فرماید: قبر حسین (علیه السلام) را زیارت کن و ترک مکن. پرسیدم: ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟ حضرت فرمود: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین (علیه السلام) برود خداوند به هر قدمى که بر    مى ‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى ‏فرماید و یک درجه مرتبه‏ اش را بالا مى ‏برد.[ کامل الزیارات،ابن قولویه،ص۱۳۴]

◾️ ایشان در جای دیگری می فرمایند: کسی که به قصد زیارت امام حسین (علیه السلام) از منزلش خارج شود اگر پیاده باشد، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت  اباعبدالله بر می ‌دارد، یک حسنه      می نویسد و یک سیئه از او محو می ‌کند. وقتی که به حرم می ‌رسد، خداوند او را جزء صالحین برگزیده می ‌نویسد.  

? وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزء فائزین می‌نویسد.          
       

? وقتی می ‌خواهد بازگردد یک فرشتۀ الهی در مقابل او قرار می ‌گیرد و می ‌گوید:

رسول خدا (صل الله علیه واله) به شما سلام می ‌رساند، و پیغام می ‌دهد (مژده می ‌دهد): عملت را از سر بگیر که تمام گناهان گذشته‌ات بخشیده شده است._{[ کامل الزیارات،ابن قولویه،ص 132 ]}

? از جهتی جریان پیاده روی برای زیارت سیدالشهدا در روز اربعین سابقه ای تاریخی نیز دارد؛ 

? زیارت کربلا با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری»رسم بوده است،‌ اما در برهه‌ ای از زمان به فراموشی سپرده می ‌شود که در نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می ‌شود.ایشان آخرین بار در سال ۱۳۱۹ هجری با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله حسین (علیه السلام) رفت.
◀️  با اینکه زیارت سید‌الشهدا (علیه السلام) در اکثر برهه ‌های تاریخی به سختی انجام می ‌شد و جان زائران در خطر بود، اما با این وجود زائران، عاشقانه خطرات را به جان می ‌خریدند و به پابوسی امام حسین(علیه السلام) در روز اربعین نائل می ‌شدند.

اربعین

۱۳ توصیه امام صادق علیه السلام برای پیاده‌روی اربعین
رفتار نیکو با همراهان، کم‌گویی، فراوان به یاد خدا بودن، صلوات فرستادن،‌ کمک به نیازمندان در سفر، از جمله مواردی است که امام صادق علیه السلام در آداب پیاده‌روی اربعین بیان فرموده است.

پیاده‌روی در مراسم اربعین یک توفیق عظیم و وصف ناپذیر است که برای بهره‌وری بیشتر از این سفر معنوی لازم است تا زائرین آدابی را رعایت کنند.

توفیق رفتن به زیارت سید و سالار شهیدان در مراسم اربعین آن هم با پای پیاده، شامل عاشقان شوریده حالی می‌شود که با شیدایی خاص خود این سفر عشق را در می‌نوردند تا نهایتا کام تشنه خویش را با وصال به معشوق سیراب کنند. این سفر عشق را آدابی نورانی است که امام صادق علیه السلام در ضمن حدیثی به آنها اشاره می‌فرماید که در ادامه می‌خوانیم:
 
  
1. رفتار نیکو با همراهان
  
«حُسْنُ الصَّحَابَةِ لِمَنْ یَصْحَبُک»؛‏ خوش‌رفتاری با همراهان.
 
  توجه به ارزش‌هاى اخلاقىِ اسلام در سفر زیارتی، این مسافرت معنوی را بسیار شیرین و جاذبه‌دار می‌کند. یکی از این ارزش‌های اخلاقی که رعایت آن پسندیده است؛ رفتار نیکو با همراهان است. انسان باید به هم سفر خویش به دید زائر امام نگاه کند و نهایت احترام، ادب، مهربانی، خوش خلقی، و تواضع را داشته باشد و اگر احیانا در طول سفر بر اثر محدودیت امکانات، ازدحام جمعیت، خستگی راه یا بیماری، با بدخلقی او مواجه شد، با سعه صدر و مدارا آن را مدیریت کند.
 

ادامه »

تصاویر مراسم پاسداشت | متن تقریظ |  مستند «آوه‌زین» | سخن‌نگاشت | نماهنگ | لوح

تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب «فرنگیس»

ﭼﻘﺪر ﺧﻨﺪه دار است ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳــﺎﻋﺖ ﺧﻠﻮت ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺧﺪا ﻃﻮﻻﻧﯽ و ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎﺳﺖ، وﻟﯽ 90 دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎزی ﯾﮏ ﺗﯿﻢ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﻣﺜﻞ ﺑﺎد ﻣﯽ ﮔﺬرد!

ﭼﻘــﺪر خنده دار است ﮐﻪ ﺻﺪ ﻫﺰار ﺗﻮﻣــﺎن ﮐﻤﮏ در راه ﺧﺪا ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺴــﯿﺎر هنگفتی است، اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤان ﻣﻘﺪار ﭘﻮل ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﯽ روﯾﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ می آید!

ﭼﻘﺪر خنده دار است ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳــﺎﻋﺖ ﻋﺒﺎدت، ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ می آید، وﻟﯽ دو ﺳﺎﻋﺖ ﻓﯿﻠﻢ دﯾﺪن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ  ﻣﯽ ﮔﺬرد!

ﭼﻘــﺪر خنده دار است ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاهیم دﻋﺎ ﮐﻨﯿﻢ، ﻫﺮ چه ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ، ﭼﯿــﺰی ﺑﻪ ذهن ما نمی آید، اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ خواهیم ﺑﺎ دوستمان ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارﯾﻢ!

ﭼﻘﺪر خنده دار است ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺴــﺎﺑﻘﻪ ورزﺷــﯽ ﺗﯿــﻢ ﻣﺤﺒﻮبمان ﺑﻪ وﻗﺖ اﺿﺎﻓــﯽ ﻣﯽ کشد، ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮﯾــﻢ و از ﻫﯿﺠــﺎن در ﭘﻮﺳــﺖ ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﯿﻢ، اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﺮاﺳــﻢ دﻋﺎ و ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﯽ شود، ﺷــﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و آزرده ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ شویم!

ﭼﻘﺪر خنده دار است ﮐﻪ ﺧﻮاندن ﯾﮏ ﺻﻔﺤﻪ و ﯾﺎ ﺑﺨﺸــﯽ از ﮐﺘﺎب آﺳﻤﺎﻧﯽ سخت است، اﻣﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﺻﺪ ﺳﻄﺮ از ﭘﺮﻓﺮوﺷﺘﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎب رﻣﺎن دﻧﯿﺎ آسان!

ﭼﻘﺪر خنده دار است ﮐﻪ ﺳــﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎی ردیف ﺟﻠﻮ در ﯾﮏ ﮐﻨﺴــﺮت ﯾﺎ ﻣﺴــﺎﺑﻘﻪ را رزرو ﮐﻨﯿﻢ، اﻣﺎ در نماز جماعت تمایل به صف آخر داریم!

ﭼﻘﺪر خنده دار است ﮐﻪ ﺷــﺎﯾﻌﺎت روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﻣﺠــﻼت را ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ، اﻣﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ!

ﭼﻘﺪر خنده دار است ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺧﻮاهند ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی اﻋﺘﻘﺎد ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﯾﺎ ﮐﺎری در راه ﺧﺪا اﻧﺠﺎم ﺑﺪهند ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮوند!

ﭼﻘﺪر خنده دار است ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺟﻮﮐﯽ را از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﯿﺎم ﮐﻮﺗﺎه و ﯾﺎ اﯾﻤﯿﻞ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ارﺳــﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آﺗﺸــﯽ ﮐﻪ در ﺟﻨﮕﻠﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻪ شده، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﻓﺮا ﻣﯽ ﮔﯿﺮد، اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺳــﺨﻦ و ﭘﯿﺎم اﻟﻬﯽ را ﻣﯽ ﺷــﻨﻮﯾﻢ دو ﺑﺮاﺑﺮ در ﻣﻮرد ﮔﻔﺘﻦ ﯾﺎ ﻧﮕﻔﺘﻦ آن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ!

ﺧﻨﺪه دارد، اﯾﻨﻄﻮر ﻧﯿﺴﺖ؟

دارﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ؟

دارﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟

اﯾﻦ ﺣﺮف ها را ﺑﻪ ﮔﻮش ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ برسانید و از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﭙﺎﺳــﮕﺰار ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ او ﺧﺪای دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ اﺳﺖ.

آﯾﺎ اﯾﻦ ﺧﻨﺪه دار ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ اﯾﻦ حرف ها را را ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺰﻧﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ را از ﻟﯿﺴﺖ ﺧﻮد ﭘﺎک ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ این که مطمئن هستید که آنها ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ اﻋﺘﻘﺎد ﻧﺪارﻧﺪ.

اﯾــﻦ اﺷــﺘﺒﺎه بزرگی است، اگر ﻓﮑــﺮ می کنید که دﯾﮕــﺮان اﻋﺘﻘﺎدشان از ﻣﺎ ﺿﻌﯿﻒ تر است!!

نشريه آستان شماره 50 – 49 به نقل از «تو تويی»؛ نوشته امير رضا آرميون

عارضه بی حیایی، زدودن ایمان است و بدون آن چیزی باقی نمی ماند.

چنین شخصی، خیری در او نبوده و راه سعادت را نیافته و آینده خوشی در انتظار او نیست، و هم او مصداق بارز فسق می باشد و حتی غیبت او جایز می باشد.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:

مَنْ الْقی جِلْبابَ الْحَیاءِ لا غِیبَةَ لَهُ.^[1]

کسی که علناً معاصی و گناهان را مرتکب می شود، پرده عفت خود را دریده، و چشم، گوش، زبان، شکم و فرج خود را به معاصی مختلف از طمع به نوامیس دیگران گرفته تا هرزه زبانی و حرام خواری و فحشاء و منکرات را مرتکب می شود، و یا به خطاهای فکری آلوده و جامعه را به تباهی می کشاند. کسی که به جای قرار گرفتن در راه سعادت و فیض ربّ، در مسیر شقاوت و گمراهی قرار می گیرد و.. . سرنوشتی مطلوب ندارد.

غیبت او هم نوعی نهی از منکر وی است و هم اینکه منعی است از ورود دیگران به معصیت.

[1] كسى كه لباس حياء را بكند، غيبت او جايز است(بحارالأنوار، ج 77، ص 211).

غضنفری، علی؛ ره رستگاری، ج 2، ص: 370

قال الامام علی علیه السلام:

ألا فَمَن ثَبَتَ مِنهُم عَلَی دینِهِ وَ لَم یَقسُ قَلبُهُ لِطولِ أمَدِ غَیبَةِ إمامِهِ فَهو مَعی فی دَرَجَتی یَومَ القیامَة.

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند:

بدانید آنان که در زمان غیبت حجت خدا

در دین خود ثابت مانده

و به خاطر طول مدت غیبت منکرش نشوند،

روز قیامت با من هم درجه خواهند بود.

مجلسی، بحارالانوار، ج51، ص109

از جمله معضلاتی که دامان واقعه بزرگ عاشورا را گرفته، سخنان بی پایه و اساس درباره آن است. توجه زیاد به واقعه عاشورا، ورود افراد غیرمتخصص در بیان وقایع، پر گفتن و پر نوشتن، صرفا نگاه حزن آمیز داشتن بسیاری از ناقلان و… زمینه تحریفات فراوان در این عرصه را پدید آورده است. واقعه جان گداز شهادت حضرت علی اصغر علیه السلام به دلیل حزن زاتر بودن نسبت به بسیاری از حوادث عاشورا، ناراستی هایی را متوجه آن ساخته است. این نوشتار می کوشد پاره ای تحریفات درباره این شهید گران قدر را نشان دهد؛ ناراستی هایی که به صورت مکتوب ثبت شده اند.

ادامه »

دجال کیست؟

آیا دجال انسان است یا یک حزب؟

دجال از ریشه دجل (دغل) به معنای دروغگو است و بر اساس آنچه از ظاهر اخبار استفاده می‏شود دجال فردی است که در آخرالزمان و پیش از قیام مهدی علیه السلام خروج می‏کند و انسان غیر عادی است و با انجام کارهای شگفت ‏انگیز جمع زیای از مردم را می‏فریبد و سرانجام به دست حضرت عیسی ^{علیه السلام} در منطقه شام به هلاکت می‏رسد. و اینکه آیا دجال شخص واحد با آن ویژگیها می‏باشد یا یک تفکر و جریان الحادی است در این مورد احتمالات مختلف و متعدد وجود دارد.

برخی گفته اند دجال نام شخص معینی نیست بلکه هر کسی که با ادعای پوچ و بی اساس و حیله گری سعی در فریب مردم داشته باشد دجال است و از احادیث نیز این نکته قابل استفاده است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‏فرماید:

لاتقوم الساعه حتی یخرج المهدی من ولدی و لا یخرج المهدی حتی یخرج ستون کذابا کلهم یقول انا نبی؛

یعنی قیامت بر پا نمی‏شود تا وقتی که مهدی علیه السلام از فرزندانم ظهور کند و مهدی علیه السلام قیام نمی‏کند تا وقتی که شصت دروغگو خروج کند^[i] و در روایتی دیگر از پیامبر نقل شده است که:(پیش از خروج دجال بیش از هفتاد دجال خروج خواهد کرد)^[ii]

   با توجه به روایات می‏توان گفت که دجال‏ها متعدد و متنوع هستند و دجال واقعی همان گونه که از روایت معلوم است شخص معینی می باشد و دجال‏های دیگر که افراد شیاد و حیله‏گری هستند که در پدیده‏های اجتماعی با ظاهر شدن سعی در فریب مردم دارند.

کاربر گرامی بحث آخر الزمان و فتنه ها و علائم قبل از ظهور فراتر از این است که ما در اینجا برای شما بیان کنیم. شما می توانید برای مطالعه در این باب به منابعی مانند بحارالانوار جلد 51 و 52 و 53 مراجعه نموده و یا آسانتر این که به کتابهایی مانند «مهدی منتظر» نوشته شیخ محمد جواد خراسانی و دیگر کتب مراجعه فرمایید که تعدادی از آنها عبارتند از:

1- ظهور نور، علی سعادت پرور، نشر تشیع

2- علائم ظهور امام زمان (عج )، محمد حسین همدانی، انتشارات صحفی

3- نشانه های ظهور، سادات مدنی، نشر منیر

4- از ولادت تا ظهور، کاظم قزوینی، ترجمه : فریدونی، نشر آفاق

5- از ولادت تا ظهور، کربی، انتشارات الهادی

6- مقاله بررسی نشانه های ظهور، اسماعیل اسماعیلی

یادآوری است که پی‌نوشت‌ها (اسناد احادیث) در انتهای هر بخش آمده است.

 دانلود کتاب مهدی منتظر در قالبPDF
                                                                                                                   

دانلود کتاب مهدی منتظر در قالب Doc قابل استفاده در نرم افزار ورد  

  منبع:baghiatollah.ir

در صورت تمایل به مطالب بیشتر می توانید به لینک های زیر مراجعه نمایید

دجال دروغگوی فریبنده

دجال در عقیده شیعه

دجال از نگاهی دیگر

امام مهدی (عج) و فتنه دجال

دجّال کیست و چیست؟

[i] - بحارالانوار، جلد 52، ص 209.

[ii] - کنزل العمال، جلد 14، ص 200، نقل از کتاب چشم به راه مهدی، ص 291.

قال الامام علی علیه السلام:

طُوبَی لِمَن شَغَلَهُ عَیبُهُ عَن عُیُوبِ النَّاسِ.

امام علی علیه السلام فرمود:

خوشا به حال آن کس که پرداختن به عیب خودش، او را از پرداختن به عیب های مردم باز دارد.

شعر:

همه عیب خلق دیدن نه مروت است و مردی

نگهی به خویشتن کن که همه گناه داری

ره طالبان عقبا کرم است و فضل و احسان

تو چه از نشان مردی به جز از کلاه داری

سعدی