درباره مباحث فنی این فیلم نمی‌خواهیم حرفی بزنیم، اما آنچه می‌خواهیم به آن بپردازیم، رویکرد‌های این فیلم به موضوعات اجتماعی، اخلاقی و ترویج ناهنجاری ها است.

البته باید این مطلب را متذکر شویم، از دو منظر می‌توان به بحث مفهومی این کار توجه کرد. اول اینکه این فیلم،  تنها می‌خواهد با رویکرد غیراخلاقی، مخاطب جذب کند، دوم؛ تنها با به کارگیری چند بازیگر مطرح، توانسته جایگاهی در میان فیلم های پرفروش به دست آورد.

*اشاعه منکرات به بهانه خنداندن

داستان فیلم درباره دو هنرپیشه معروف است که یکی از آنها قبل از بازیگری فوتبالیست بوده، این دو به اجبار در کنار یک افسر زبده آگاهی قرار می‌گیرند تا کشف جرم کنند، همین مسئله نیز موقعیتی را فراهم می‌آورد که اتفاقات خنده داری را در فیلم رقم می‌زند، اما روشی که برای خنداندن در نظر گرفته می‌شود، در برخی مواقع مناسب نیست و با بیان برخی مسائل ضد هنجاری و غیر اخلاقی سعی در خنداندن مخاطب دارد.

برای مثال به سکانسی اشاره می شود که مشروبات الکلی به راحتی نمایش داده می‌شد و مواد مخدر هم به راحتی در معرض دید خانواده‌ها قرار می‌گیرد. این نوع تصویر سازی به نوعی قبح شکنی گناهان کبیره است و نوع پرداخت طنز به این مسائل، سبب می‌شود به طور مستقیم هنجارهای دینی حاکم بر جامعه زیر سوال برود؛ برای همین یک سوال پیش می‌آید. آیا برای اینکه یک مسئله و کار زشت را مذمت کنیم، حتما باید گناه دیگر را اشاعه دهیم؟!

*پوشش نامناسب بازیگران زن

حجاب در برخی سکانس‌ها به هیچ وجه با الگوهای اخلاقی و دینی ما همخوان نیست. برای مثال مخاطب در مواجهه قهرمان قصه با خانمی که برای گرفتن آدرس شخصی نزد او رفته، با پوشش بد و غرق آرایش بازیگر زن روبه رو می شود؛ برای همین باید از اداره نظارت و ارزش‌یابی سوال کرد، آیا اتفاقی در کشور رخ داده که به این نوع پوشش‌ها اجازه نمایش می‌دهند؟

ایشان با اشاره به تلفات و خسارات هرساله مراسم شب چهارشنبه سوری در کشور، گفتند: این کار بارها تجربه شده و این همه تلفات و ضایعات داده، اما بازهم برخی افراد مراقبت نمی کنند؛ این مواد محترقه موجب آزار و اذیت دیگران می شود و چه بسا ممکن است،کسانی که بیماری قلبی دارند، دچار خطرات جبران ناپذیری شوند.

معظم له بر لزوم احساس مسئولیت مردم و نهادهای اجتماعی نسبت به مسئله چهارشنبه سوری تاکید کردند و افزودند: افراد باید عاقلانه فکر کنند؛ چرا انسان جان خود را فدای چهارشنبه سوری کند؟  

 محبت مادرانه‌ای که بین مادر و فرزند برقرار است، مثل چشمۀ جوشانی‌است که همیشه می‌جوشد و بیشتر و بیشتر هم می‌شود. این مادر است که از شیرۀ جانش در فرزند می‌ریزد و با حمایت و مراقبت و توجه لحظه به لحظه، فرزندش را می‌پرورد. معمولا دختربچه‌ها هر چه بزرگتر می‌شوند، توجه‌شان به ویژگی‌های ظاهری و اخلاقی مادر بیشتر می‌شود و حالت وابستگی بیشتری به مادر پیدا می‌کنند. شاید برای این است که از قدیم تعبیر «مونس و همدم» را برای دختران و مادران به کار برده‌اند. در واقع این دوستی و پیوند محبت‌آمیز، قابل توجه و زیاد است. اینجاست که نقش مادر در همه چیزِ فرزند معلوم می‌شود. اگر مادر نقش خود را به خوبی ایفا کند، فرزندی بهتر، کامل‌تر و آگاه تر تحویل اجتماع می‌دهد. باز به قول معروف، می‌گویند: «مادر را ببین، دختر را بشناس». یعنی مادر، تاثیر مستقیم بر دخترش دارد و خمیر فرزندش را به هر حالتی می‌تواند دربیاورد.

 به مناسبت ولادت سیّده نفیسهاین روزها خیابان های قاهره، لبریز است از شوق و سرور، مردمانش همه در شادی و شور، می روند از رَه دور، به تماشای همان جا که بُوَد مضجع نور. آری، قاهره را می گویم. این روزهایش پُر است از وجد و نشاط که در میلاد بانویی از بانوان اهل البیت علیهم السلام سر از پا نمی شناسند، و فوج فوج به زیارت مضجع نورانی حضرتش می آیند.

آری، قاهره را می گویم. این روزهایش پُر است از وجد و نشاط که در میلاد بانویی از بانوان اهل البیت علیهم السلام سر از پا نمی شناسند، و فوج فوج به زیارت مضجع نورانی حضرتش می آیند، طعام های لذیذ طبخ می کنند، و به همراه نوشیدنی های گوارا، توزیع می نمایند. اطراف این مکان مقدّس، مفروش به فرش های قیمتی، و آذین به چراغ های رنگارنگ شده است؛ جمعی از مردم در کُنجی نشسته اند و مشغول ابتهال خوانی و اناشید و سرودهای زیبا، جمعی دیگر مشغول اطعام و پذیرائی، جمعی دیگر به نماز و دعا و مناجات با خدای خویش مشغول، و مردمانی دیگر به مضجع آن حضرت متوسّل شده اند تا این وجیهه عابده را نزد پروردگار، شفیعِ حلّ مشکلات و دفع بلایا و بیماری هایشان نمایند، چرا که او در میان مصریان، به بانوی مستجاب الدّعوة اشتهار دارد.

بلی، این ایّام مصادف است با سالروز ولادت حضرت سیده نفیسه علیهاالسلام، و این شور و نشاط دوستداران اهل البیت علیهم السلام به همین خاطر است.

سیّده نفیسه در مثل همین ایّام، در سال 145، در مکّه متولّد شد. با توجه به اینکه ایشان از نوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام بود در دامان خاندان رسالت علیهم السلام تربیت یافت، و شهره ی آفاق در عبادت و زهد و تقوا گردید.

وقتی که سیّده نفیسه به سن پانزده سالگی رسید، اسحاق مؤتمن فرزند حضرت امام جعفر صادق علیه السلام - که از اخیار و صلحا بوده است- از او خواستگاری نموده، و با هم ازدواج کردند.

در سال 193 هـ.ق، نفیسه خاتون علیهاالسلام پس از سال ها تحمّل رنج و زحمتی که خلفای جور بر اهل البیت علیهم السلام وارد کردند، راهی سرزمین قدس و سپس مصر گردید، و به علّت نفوذ کم عباسیان در آنجا، قصد اقامت نمود که مورد استقبال بسیار مردم مصر قرار گرفت، و سال های سال، ملجأ و مورد مراجعه دوستداران خاندان پیامبر علیهم السلام قرار داشت، و مردم، شاکر نعمت وجود ایشان بودند، در حدّی که وقتی پس از سال ها، ایشان قصد عزیمت از آنجا به حجاز را کردند، مردم مصر با اصرار، مانع این کار شدند که داستانش بسیار خواندنی و فرح بخش است.

وَ قَالَ علیه السلام:

لِسَائِلٍ سَأَلَهُ عَنْ مُعْضِلَةٍ [مَسْأَلَةٍ] سَلْ تَفَقُّهاً وَ لَا تَسْأَلْ تَعَنُّتاً فَإِنَّ الْجَاهِلَ الْمُتَعَلِّمَ شَبِيهٌ بِالْعَالِمِ وَ إِنَّ الْعَالِمَ الْمُتَعَسِّفَ [الْمُتَعَنِّتَ‏] شَبِيهٌ بِالْجَاهِلِ الْمُتَعَنِّتِ.‏

امام علی علیه السلام:

به كسى كه از آن حضرت، مسأله پيچيده اى را پرسيد، فرمود: همواره براى كسب آگاهى پرسش كن، نه براى ايجاد زحمت؛ زيرا جاهلى كه در طريق فراگيرى علم گام برمى دارد شبيه به عالم است و عالمى كه همواره اصرار بر مسائل پرپيچ وخم دارد، شبيه جاهلى است كه خود را به زحمت مى افكند.

نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 531.