ارزش و اعتبار هر انسان

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

امام علیه السلام فرمود:

قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَی قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ صِدْقُهُ عَلَی قَدْرِ مُرُوءَتِهِ، وَ شَجَاعَتُهُ عَلَی قَدْرِ أَنَفَتِهِ، وَ عِفَّتُهُ عَلی قَدْرِ غَیرَتِهِ.

ارزش هر کس به اندازه همت او و راستگویی و صداقتِ هر کس به اندازه شخصیت اوست و شجاعت هر کس به اندازه بی اعتنایی وی (به ارزش های مادی) است و عفت هر کس به اندازه غیرت اوست. نهج البلاغه، حکمت 47

1.ارزش هر کس به اندازه همت اوست.

2.راستگویی و صداقتِ هر کس به اندازه شخصیت اوست.

3.شجاعت هر کس به اندازه بی اعتنایی او (به ارزش های مادی) است.

4.عفت هر کس به اندازه غیرت اوست.

شرح و تفسیر

چهار فضیلت مهم اخلاقی امام(علیه السلام) در این چند جمله حکیمانه به رابطه چهار موضوع مهم با چهار موضوع دیگر از صفات انسانی اشاره فرموده است. نخست می فرماید: «ارزش هر کس به اندازه همت اوست»، (قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَی قَدْرِ هِمَّتِهِ).

منظور از همت تصمیماتی است که انسان برای انجام کارهای مهم می گیرد و به دنبال آن تلاش می کند. هر اندازه این تصمیمات والاتر و این تلاش ها گسترده باشد همت انسان بلندتر است و این که امام می فرماید: ارزش هر کسی به اندازه همت اوست برای آن است که اشخاص والا همت معمولاً تلاش می کنند تا به مقامات عالی برسند پس نباید ارزش وجودی ظاهری آنها را امروز ملاحظه کرد بلکه آن نیروی نهفته در درون آنها که نامش همت است باید مقیاس و معیار شمرده شود. در کتاب غررالحکم از امام همین معنا به صورت دیگری بیان شده است.

ادامه »

وقت فضیلت و وقت اختصاصی نمازهای یومیه

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

تعریف اصطلاحات:

وقت فضیلت: قسمتی از وقت نماز است که نماز در آن وقت دارای فضلیت است و خارج از آن وقت، فضیلت وارد شده را ندارد؛ مثل اول وقت.

وقت اختصاصی: قسمتی از وقت نماز است که مختص به همان نماز است که اگر در آن وقت مخصوص، عمدا نماز واجب ترتیبی دیگری خوانده شود؛ نماز باطل است. مثلا در نماز ترتیبی ظهر و عصر و مغرب و عشا، که اگر هر کدام در وقت اختصاصی دیگری خوانده شود؛ نماز باطل است. پس اگر فردی در آخر وقتِ نماز ظهر و عصر(نزدیک مغرب)، فقط به اندازه یک نماز چهار رکعتی وقت دارد؛ باید نماز عصر بخواند، هر چند که نماز ظهر را نخوانده باشد.[1]

اول وقت: لحظات آغازین انجام تکالیف با وقت معین، است. ادای نماز در اول وقت، مستحب مؤکد و تأخیر آن از اول وقت جز در مواردی مثل نماز جماعت و غیره، که تأخیر افضل است، مکروه می باشد.

آخر وقت: لحظات پایانی زمان انجام تکالیف دارای وقت معین، است. با درک آخر وقت نمازهای یومیه، حتی به اندازۀ یک رکعت، نماز به نیت اداء، گزارده می شود.

نماز صبح

وقت فضیلت نماز صبح: وقت فضیلت نماز صبح از اذان صبح تا بیست و یک دقیقه بعد از اذان صبح ادامه دارد.

ادامه »

اولویت نیکی با دختران

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395


رسول گرامی فرمود:

هر کسی به بازار رود و تحفه ای بخرد و آن را برای خانواده اش ببرد همانند حمل کننده صدقه به سوی نیازمندان است

و باید دختران را در دادن هدایا بر پسران مقدم بدارد زیرا هرکس دخترش را خوشحال کند مانند آن است که برده ای از نسل حضرت اسماعیل را آزاد کرده است.

همچنین آن حضرت فرمود :

میان اولاد خود در دادن هدیه به مساوات عمل کنید و اگر خواستی کسی را بیشتر هدیه دهی، به دختران بیشتر هدیه کن.

منبع : مفاتیح الحیات، ص 249- الامالی، صدوق، ص 577 - الخلاف، طوسی، ج3، ص 564

امید آمدنت بر مزار هم خوب است

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

به شوق صبح و سحر، شام تار هم خوب است

برای گریه شدن آبشار هم خوب است

تمام هفته خطا و غروب جمعه دعا

کمی خجالت از این انتظار هم خوب است

اگر چه لایق وصل تو نیستیم آقا

ولی کشیدن ناز نگار هم خوب است

ادامه »

امام جواد علیه السلام تجسم صلابت

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

در میان خانواده امام رضا (علیه السلام) و در محافل شیعه از حضرت امام جواد (علیه السلام) به عنوان مولودى پرخیر و برکت یاد مى شود؛ چنان که صنعانى مى گوید:

روزى در محضر امام رضا (علیه السلام) بودم. فرزندش ابوجعفررا که خردسال بود. آوردند.

امام فرمود: این مولودى است که براى شیعیان ما با برکت تر از او زاده نشده است. 

شاید چنین تصور شود که امام جواد (علیه السلام) ازامامان قبلى براى شیعیان بابرکت تر بوده است. این مطلب قابل قبول نیست. بررسى موضوع و ملاحظه شواهد و قراین نشان مى دهد. تولد حضرت جواد (علیه السلام) در شرایطى صورت گرفت که خیر و رکت خاصى براى شیعیان به ارمغان آورد. عصر امام رضا (علیه السلام) مشکلات خاص خود را داشت و حضرت رضا (علیه السلام) در معرفى امام بعدى با مسایلى رو به رو گردید که در عصرامامان قبل سابقه نداشت. از یک سو، پس از شهادت امام کاظم (علیه السلام) گروهى که به «واقفیه » معروف شدند. بر اساس انگیزه هاى مادى، امامت امام رضا (علیه السلام) را منکر شدند و از سوى دیگر، امام رضا (علیه السلام) تا حدود چهل و هفت سالگى داراى فرزند پسر نشد. چون احادیث رسیده از پیامبر(صلی الله علیه و آله) حاکى بود که امامان دوازده نفرند ونه نفر آنان از نسل امام حسین (علیه السلام) خواهند بود، فقدان فرزند براى امام رضا (علیه السلام) هم امامت خود آن حضرت و هم تداوم امامت را با پرسش رو به رو مى ساخت. واقفیان نیز این موضوع را دستاویز قرار داده، امامت امام رضا (علیه السلام) را انکار مى کردند. اعتراض حسین بن قیاماى واسطى به امام هشتم (علیه السلام) در این باره و پاسخ آن حضرت، بر درستى این سخن گواهى مى دهد. ابن قیاما که از سران واقفیه بود. درنامه اى امام رضا (علیه السلام) را عقیم خواند و نوشت: چگونه ممکن است امام باشى در صورتى که فرزند ندارى؟ امام در پاسخ فرمود: از کجامى دانى من داراى فرزند نخواهم شد. سوگند به خدا، بیش از چندروز نمى گذرد که خداوند پسرى به من عطا مى فرماید و این پسر، حق را از باطل جدا مى کند. 

ادامه »

​به امّید خدا

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

اَللّهُمَّ اكْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هذِهِ الاُْمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنا

ظُهُورَهُ اِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً وَ نَریهُ قَریباً بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

این چنین بر دلم افتاد … به امّید خدا …

… غم نخور … می رسد امداد به امّید خدا

چه قدَر عقده در این سینه ی ما جمع شده

عقده ها می شود آزاد به امّید خدا

دل ما که به خدا تنگ شده، منتظریم

تا که از ما بکند یاد به امّید خدا

با دعای «فرج» و «ندبه» ی او مأنوسیم

کِی اثر می کند «اوراد» به امّید خدا ؟

ادامه »

جرعه نوشان اقیانوس بى کران جواد الائمه علیه السلام

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

اشاره: شناسایى و جذب افراد مستعد و آماده و تربیت آنان بر اساس تربیتهاى اسلامى و مجهّز ساختن آنان به انواع علوم مورد نیاز جامعه، از رسالتهاى مهم ائمه اطهارعلیهم السلام بود و محدودیتهاى اعمال شده از سوى حکومتهاى مستبد و ظالم وقت، هر چند انجام این رسالت را در حدّ مطلوب با مشکلاتى مواجه مى ساخت و بسیارى از افراد را از دستیابى به این سر چشمه هاى زلال دانش و معرفت و بهره گیرى از آن محروم مى کرد، ولى موجب تعطیل شدن آن نگشت. تشنگان حقیقت و شیفتگان امامت تحت پوششهاى مختلف ،به محضر امامان علیهم السلام مى رسیدند و در حدّ ظرفیّت و میزان معرفت خود از اقیانوس بیکران دانش الهى آن بزرگواران جرعه اى مى نوشیدند. اصحاب و یاران امام جواد (علیه السلام) بیش از تعدادى است که در اینجا به آنان اشاره مى شود. در برخى منابع اسلامى نام بیش از 270 نفر به عنوان اصحاب آن حضرت آورده شده است.

در این نوشتار مختصر از بعضى شاگردان آن حضرت، هر چند به طور اختصار یاد مى شود تا ضمن تجلیل از این سنگربانان علم و فرهنگ، بعد علمى و تلاش فرهنگى پیشواى نهم شناخته تر گردد. 


1-  ابن سکّیت یعقوب بن اسحاق اهوازى شیعى ابن سکیت، نزد امام جواد و امام هادى (علیه السلام) از احترام زیادى برخوردار بود و از خصّیصین ایشان به شمار مى رفت. همچنین او از امام جواد (علیه السلام) روایات و مسائلى نقل کرده است. (1) محل ولادت او «دورق اهواز» بود، دورق یکى از مراکز علمى و فرهنگى کهن ایران اسلامى است و علما، خطبا و شعراى شهیرى از این منطقه قد برافراشتند؛ چنان که امروزه کلمه «دورقى» را در پى نام بسیارى از علماى بزرگ مى بینیم. البته برخى بغداد را محل ولادت این شخصیت بزرگ شیعى مى دانند. نام او را «یعقوب» و کنیه اش را «ابویوسف» نهادند. پدرش «اسحاق» نام داشت. این مرد صالح و درستکار در فنون ادبیات عرب، به ویژه لغت و شعر، استاد شمرده مى شد، دوستدار دانشمندان بود، و از اصحاب کسائى، یکى از قراء سبعه، به شمار مى آمد. اسحاق ادیبى فرزانه و شاعرى زبردست بود؛ ولى براساس آموزه هاى اسلامى سکوت را بر سخن ترجیح مى داد. به تدریج در سایه افراط درسکوت، به «سکیت» (بسیار سکوت کننده) شهرت یافت. بدین سبب، فرزندش را «ابن سکیت» خوانده اند. ابن سکّیت بر اثر دعاى پدر و تلاشهاى مستمرش در علوم مختلف اسلامى صاحب نظر گردید. به طورى که وى از علماى برجسته ادبیات عرب بوده، که در علم فصاحت و بلاغت و اشعار عرب ید طولائى داشته است، و کتاب مشهور «تهذیب الالفاظ اصلاح منطق»، در ادبیات، اثر اوست. ابن خلکان از یکى از علما چنین نقل مى کند: کتابى در لغت بهتر از «اصلاح المنطق» از جسر (پل) بغداد نگذشته است. بدون تردید این کتاب سودمند و جامع بوده و بسیارى از لغات را گردآورده است و در نوع خود با این حجم بى نظیر است. گروهى به این کتاب پرداخته اند. «وزیر مغربى» آن را مختصر نموده و «خطیب تبریزى» به تنقیح و تهذیب این کتاب دست یازیده است. 

ادامه »

اتمام نور خدا و غلبه دین حق بر همه ادیان

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

دوران ظهور امام مهدی (عج)، زمان تحقّق غایت آفرینش انسان در زمین است و در قرآن فراوان از آن سخن رفته است.

گونه‌های یادکرد امام مهدی در قرآن وروایات تفسیری

دوران ظهور امام مهدی (عج)، زمان تحقّق غایت آفرینش انسان در زمین است و در قرآن فراوان از آن سخن رفته است. در تحقیق حاضر، با کمک روایات، سه گونه یاد کرد امام مهدی (عج) در قرآن معرّفی می‌شوند که عبارتند از:

1- یادکرد مستقیم امام مهدی؛

2- یادکرد امام مهدی (عج) ضمن بیان سرگذشت پیامبران الاهی و مردمان پیشین؛

3- یادکرد امام مهدی ضمن بیان مثال هایی از پدیده‌های طبیعی.

آن‌گاه ضمن بررسی نمونه هایی از هر گونه، با تکیه بر روایات نشان داده می‌شود  شمار آیاتی که درباره امام مهدی و آینده جهان پیام دارد، بیش از مواردی است که به طور مستقیم به پیوند آن با امام مهدی (عج) در روایات اشاره شده است و با تدبّر در این آیات می‌توان حقایق فراوانی درباره  امام مهدی (عج) و دوران ظهور  از قرآن استنباط  و از درستی بخش عمده روایات مهدویت در عرضه به قرآن، دفاع کرد.

مقدمه

خداوند حکیم، انسان و جهان را برای هدفی آفریده و قرآن کریم کسانی را که آفرینش جهان را بیهوده و بی‌هدف می‌دانند، مذمّت می‌فرماید (ص: 27) و این هدف را در آیاتی چند تبیین فرموده است (ذاریات: 56؛ بقره:30؛ ملک:2) و با تأکید بر صفت عزّت و شکست ناپذیری خود، تحقّق این هدف را وعده می‌دهد (نور:55؛ مائده: 54). دوران ظهور امام مهدی (عج)، زمان تحقّق وعده الاهی بر زمین و رسیدن بشر به غایتی است که برای آن آفریده شده است. از این رو، در قرآن آینده روشن جهان در دوران ظهور امام مهدی (عج) ترسیم شده است.

اگرچه همچون سایر امامان: بر نام ایشان تصریح نشده؛ ویژگی‌های شخصی امام مهدی (عج) و نقش ایشان در جهان و رویدادهای دوران ظهور و آینده جهان، به صورت‌های گوناگون و در آیات فراوان بیان شده و در روایات تفسیری شیعه و اهل سنت از آن سخن رفته است. برخی از نویسندگان این روایات را که بنابر تحقیقات دانشمندان از اصالت و اعتبار و تواتر اجمالی برخوردار است (اکبرنژاد، 1383: 180؛ صافی گلپایگانی،1400: 64-65؛ مهدوی راد، 1381: 354)؛ در تالیفاتی گردآوری کرده‌اند؛ تالیفاتی مانند:

جلد سیزده بحارالانوار، علامه مجلسی؛ المحجه فی ما نزل فی القائم الحجه، سید هاشم بحرانی؛  معجم احادیث الامام المهدی (عج)، شیخ علی کورانی؛ موسوعه المصطفی و العتره، حسین شاکری؛ سیمای امام زمان (عج) در آیینه قرآن، علی اکبر مهدی پور؛ المهدی الموعود فی القرآن الکریم، محمد حسین رضوی؛ پور پنهان در افق قرآن حضرت مهدی (عج)؛ جعفر شیخ الاسلامی؛ غریب غیب در قرآن، محمد حسین صفا خواه؛ اثبات مهدویت از دیدگاه قرآن، علی صفائی کاشانی؛ القرآن یتحدث عن الامام المهدی (عج)، مهدی حسن علاء الدین (رضایی اصفهانی، 1388: 52).

ادامه »

مولودی های ویژه ولادت امام جواد علیه السلام + دانلود

نوشته شده توسطرحیمی 30ام فروردین, 1395

افرادی که پیامبر(صلی الله علیه و آله) ضامن بهشت رفتن آن‌ها می‌شود؟

نوشته شده توسطرحیمی 29ام فروردین, 1395

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود:

شش چیز را برای من تعهد کنید تا من بهشت را برای شما ضامن شوم…

 
1.دروغ نگویید.    
2. از وعده تخلف نکنید.       
3.در امانت خیانت نکنید.       
4. چشم از حرام بپوشید.       
5.بی‌عفتی ننمائید.       
6. دست و زبان را نگه دارید.
 
منابع:
المواعظ العددیه، ص174، فی السداسیات فصل اول
نصایح، نوشته مرحوم آیت الله مشکینی
زبده الاحادیث، جلد اول، ص123       

 
مداحی های محرم