بررسی مفهوم مهدویت، امام زمان(عج) در ادیان آسمانی ازجمله اسلام مطرح شده است. اما در این بین فرقه های ساختگی ازجمله بهاییت سر برآوردند که در این باب مواردی را مطرح و به خورد پیروان خویش دادند.

امام زمان بهائیت کیست؟و چه رابطه ای با امام زمان شیعه و سنی با این اسم و رسم دارد؟

این مسئله پرسشی که از سوی بسیاری مطرح می وشد، پاسخ در وهله نخست آن است که اعتقاد به امام دوازدهم از اصول عقاید شیعیان است و تمام شیعیان درباره وجود شریف ایشان با استناد به احادیث و تاریخ و برهان های عقلی باور و یقین دارند. فرقة ضاله بهائیت منشعب از بابیت است و بابیت فرزند یکی از جریانات فکری شیعه بنام شیخیه می باشد. در مسلک شیخیه اصلی وجود دارد، مبنی بر اینکه بایستی در هر عصری یک شیعه کامل که از آن به عنوان رکن رابع یاد می شود وجود داشته باشد که رابطه فیض بین امام و امت باشد. سیدعلی محمد باب که جوانی جاه طلب بوده، مدتی در شهر مقدس کربلا در مکتب سید کاظم رشتی رئیس و اعلم علمای مسلک شیخیه تحصیل نموده و بعد از مرگ استاد ادعای رکنیت و ذکریت و مقام موهوم باب امام زمان(ع) نمود. وی در یکی از کتاب هایش می نویسد:

“فرض است بر مقام رحمت خداوند عالم که از جانب حجت خود عبدی را با حجت وافیه منتخب و اظهار فرماید تا آنکه سبیل اختلافات را به نقطة وحدت برساند."[1] وی با این جملات ضرورت وجودی باب امام زمان را متذکر شده و در چند صفحة بعد می نویسد: “امر که به اینجا ختم شد از سبیل فضل امام غائب(عج) عبدی از عبید خود را از بحبوحة اعجام و اشراف منتخب از برای حفظ دین فرموده و علم توحید و حکمت حقه که اعظم خیرات است به او عطا فرموده… »[2] و در همان کتاب صریحا از امام زمان نام می برد: … الحسن بن علی و الحسین… و الحسن بن علی و الحجة القائم محمد بن الحسن صاحب الزمان… [3]

سید باب در این مرحله هنوز در لباس اسلام بوده و پیرو آئین تشیع. پس امام زمان او همان امام زمان شیعیان است مانند هر شیعه معتقد به مقام ائمه، بوده است خود را کوچکتر از مقام ولایت و امامت دانسته و می گوید: بحق خداوندیکه آل الله را بولایت مطلقه ظاهر فرموده، که وجود من و صفات من و کلماتیکه از لسان و قلم من جاری شده و باذن الله خواهد شد معادل یک حرف از ادعیه اهل عصمت(ع) نخواهد شد. لاجل آنکه ایشان در موارد مشیت الله سکنی دارند و ماسوای ایشان در اثر فعل ایشان مذکورند.[4]

اما طی چهار سال رفته رفته لحن سید محمد علی شیرازی تغییر می کند و خود را امام غایب و همان مهدی موعود(عج) می داند. سید باب در نوشته های آخر خود و میرزا حسینعلی نوری در نوشته های اول خود روایات مربوط به مهدی(عج) را با تفسیرها و تاویلات مضحک به خودشان تطبیق می کردند. این بحث تا سال های آخر عمر میرزا حسینعلی بهاء الله وجود داشته است، اما وقتی ادعای نبوت و الوهیت و خدایی کرد. این عقیده سد راه او قرار گرفته بود، فلذا آنرا منکر شد و این اعتقاد را از مجعولات شیعه عنوان کرد.

عبدالبهاء پسر حسینعلی نوری در مورد امام زمان(ع) می گوید:

این قصور از اصل در عالم جسم وجود نداشته است بلکه حضرت امام ثانی عشر در ضمیر غیب بود اما در عالم جسد تحققی نداشت بلکه بعضی از اکابر شیعیان در آن زمان محض محافظة ضعفای ناس چنین مصلحت دانستند که آن شخص موجود در چیز غیب را چنان ذکر نمایند که تصور شود در ضمیر جسم است.[5]
میرزا بها آنقدر نادان است و یا مردم را نادان فرض کرده که در یک کتاب در مورد امام زمان(عج) می نویسد: جمیع فرق اثنی عشر نفس موهوم را که اصلا وجود نبوده مع عیال و اطفال موهومه در مدائن موهومه محل معین نمودن و ساجد او بودند.[6] و در صفحات دیگر ضمن تقبیح مذهب شیعه که آنرا حزب می خواند در داشتن عقیده به موجودیت امام زمان(عج) می گوید: به تواتر روایاتی نقل نمودند که هر نفسی قائل شود با اینکه موعود متولد می شود، کافر است و از دین خارج. این روایات باعث شد که جمعی را من غیر مقصر و جرم شهید نمودند، تا آنکه نقطه اولی روح ماسویه فداه از فارس از صلب شخصی معلوم متولد شدند و دعوی قائمی نمودند.[7]
باید از جناب بها و پسرش عباس عبدالبها پرسید:

اگر امام زمان(ع) موهوم بوده و یا در ضمیر غیب و در عالم جسم و جسد وجود نداشته است. چرا سید باب و میرزا حسینعلی بهاء اسم و رسم آن را در کتاب های خود ذکر می کنند و ادعای مهدویت می نمایند و در آغاز کار خود را مهدی معرفی کرد. بنابراین باید گفت بنیان گذاران بابیت و بهائیت بااستفاده از زمینه و بستر موجود در میان مسلمانان و اعتقادی که آنان به امام زمان(ع) داشتند خود را مهدی نامیدند و بعد که مدعی نبوت و خدایی شدند منکر مهدویت شدند، پس امام زمان(ع) آنان هیچ ربطی به امام زمان(ع) ما شیعیان ندارد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. مزدوران استعمار در لباس مذهب، سید ضیا الدین روحانی.
2. تاریخ جامع بهائیت، بهرام افراسیابی.

پی نوشت:
[1] . شیرازی، سید علی‌محمد، صحیفة عدلیه، منتشره از سوی بابیه مقیم تهران، بی تا، بیجا، ص 7.
[2] . همان، ص 13.
[3] . همان، ص 27.
[4] . شیرازی، علی محمد، صحیفة عدلیه، ص 10.
[5] . سلیمانی اردکانی، عزیز الله، مصابیح هدایت.
[6] . اقتدارات، مجموعة الواح و نوشته های بهاء الله، مطبعة سنگی، چ1310، ص 244.
[7] . همان، ص 269.

منبع:

• مرکز مجازی مهدویت
  

اى طالب توبه حقيقى!

     حقيقت توبه، عبارت از اين است كه بنده از غير، به خدا بازگردد،

      و اگر خواستى بگو: بازگشت از ظلمت به سوى نور و يا از جهل به علم و يا از شقاوت به سعادت و يا بگو: از معصيت به طاعت.

     و كمال توبه، از علم و حال و عمل حاصل مى ‏شود و از مجموع اين سه امر كامل مى ‏گردد، زيرا هر يك از اين سه امر، مطلوب مستقلى است و اضداد آنها غير مطلوب، و رجوع از اين اضداد را توبه گويند.

     اما علم، اجمالش آنكه به حالتى كه در آن است و موجب شقاوت و يا مانع سعادت اوست، علم پيدا كند و تفصيلش، علم به جميع مراتب علومى است كه به حال بشر نافع است، مثل علم به خدا و ملائكه و كتب الهى و پيامبران و روز قيامت، با درك محروميت از سعادتى كه لازمه داشتن اين علوم و نهفته در آنهاست.

     و اما حال، عبارت از تحسر و اندوه بر شقاوتى است كه دامنگيرش شده و قصد سعادت در گذشته و حال و آينده، و رغبت به تدارك آن در احوال سه‏گانه.

     و اما عمل، پس به رجوع و خروج از آنچه در آن بوده و تصميم بر ادامه عمل، در راهى كه مى‏بايست در آن راه قدم بگذارد مى‏ باشد و رجوع اجمالاً به اين است كه آنچه را كه حال و يا آينده، موجب حسرت او خواهد شد، تدارك نموده و جبران كند و اين تدارك، به اين است كه اگر آن حقى از حقوق الهى است، مى ‏بايست كه آن را به قضاى آن عمل و محو آثار سوئش جبران نمايد كه از جمله آثار، گوشتى است كه از معصيت بر تن او روييده، كه مى‏ بايست از بين برود؛ نفس را همانگونه كه لذت معصيت چشيده، درد و رنج طاعت بچشاند و تيرگى اى كه بر اثر ظلمت معصيت در آن پيدا شده، به نور طاعت از بين ببرد.

     و اگر متعلق به حقوق مخلوق است، اگر اداء آن حق، ممكن است به اداء آن ولو با استغفار و طلب حليت و رضايت طرف، آن حق را ادا كند و سپس به محو آثار سوء آن بپردازد و اگر اداء آن ممكن نباشد، مثل اين كه به آبروى مؤمنى در غياب او خيانت كرده باشد كه اگر بخواهد از او رضايت بطلبد، باز خود اين عمل، باعث فتنه و فساد مى‏شود، در اين صورت مى ‏بايست كه براى آن مؤمن از خدا طلب آمرزش كند و به هر اندازه‏اى كه جبران آن خيانت را كند، براى او اعمال صالحه به جاى آورد و چنانكه گفته شد، آثار سوء آن را برطرف سازد و حتى اگر به حيوانى آزارى رسانده، احتياطاً مى ‏بايست كه آن ضرر را جبران نمايد و سپس آثار سوئش را برطرف سازد.

باده گلگون /آية الله حاج ميرزا جواد آقا ملكي تبريزى(ره)

رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری ( 11 ربیع الاول 1434 )

▪ وفات عبدالله بن عبدالرحمن

      قاضى القضاة عبدالله بن عبدالرحمن معروف به ابن ابى عقیل و منسوب به عقیل بن ابیطالب، شافعى، فقیه نحوى و شارح الفیه در روز یازدهم ربیع الاول سال 769 هجرى قمرى وفات نمود و در نزد شافعى مدفون گردید. سیوطى در حاشیه اى بر شر ح الفیه ایشان را اسیف العقیل على عنق ابن عقیل نامیده او غیر از ابن ابى عقیل، امامى است که نامش حسین بن على و معروف به عمّانى است.(وقایع الایام، صفحه 212)

http://www.makarem.ir

•درگذشت “ميرمحمد رضوي قمي” از علماي بزرگ قزوين (976 ق)

• تولد عالم بزرگ شیعه شیخ “آقا بزرگ تهرانی” مؤلف و محقق شهیر(1293 ق)
شیخ محمدحسن رازی مشهور به شیخ آقابزرگ تهرانی، فقیهی محقق، مدقّق، اصولی، رجالی و جامع علوم متنوع و از شاگردان آخوند خراسانی، شیخ الشریعه‏ی اصفهانی، سیدمحمدکاظم یزدی و میرزا محمدتقی شیرازی است. علامه تهرانی، اهمیت بسیاری به روایت و نقل حدیث می‏داد و در کسب اجازه برای نقل احادیث می‏کوشید. …

• رحلت آيت‏ الله “سيدحسن صدر” عالم برجسته ‏ي مسلمان (1354 ق)
آيت ‏اللَّه سيدحسن فرزند سيد هادي، معروف به صدر كه نَسَب شريفش با سي واسطه به حضرت امام موسي كاظم(ع) مي‏رسد، از شخصيت‏هاي برجسته و علماي شيعه مي‏باشد. وي پس از تكميل دروس مقدمات و سطح، در 18 سالگي به نجف اشرف مشرف شد و در آن جا از محضر اساتيدي چون ميرزاي شيرازي بهره‏هاي وافر يافت …

  • وفات آيت‏ اللَّه شيخ “مهدي مدرس يزدی” فقيه وارسته (1413 ق)
علامه مهدي مدرس يزدي درسال 1330 قمري در يزد و در يك خانواده‏ي روحاني متولد شد و در حوزه‏ي علميه‏ي قم و نجف اشرف به تحصيل علوم اسلامي پرداخت. ايشان از مراجع عظام وقت همچون: سيدابوالحسن اصفهاني، سيدضياءالدين عراقي، حاج آقاحسين بروجردي و… گواهي اجتهاد دريافت كرد. علامه مدرس يزدي پس …

  رویدادهای مهم این روز در تقویم خورشیدی ( 4 بهمن 1391 )

  • ورود سپاه روسيه به ايران در جريان جنگ جهاني اول (1293ش)
هنوز مدتي از تاجگذاري احمدشاه قاجار نگذشته بود كه جنگ جهاني اول آغاز شد. در اين جنگ، دولت‏هاي روسيه، انگلستان و فرانسه با دولت‏هاي آلمان، اتريش، مجارستان و ايتاليا به نبرد برخاستند و پس از مدتي حكومت عثماني نيز اتّحاد خويش را با آلمان اعلام كرد و عملاً وارد جنگ گرديد. طرفين جنگ تلاش …

  • مسافرت “محمدرضا پهلوي” به قم در آستانه رفراندوم انقلاب سفيد (1217)
پس از ارتحال آيت‏اللَّه بروجردي، محمدرضا پهلوي درصدد انجام برنامه‏هاي به اصطلاح اصلاحات برآمد. يكي از اين برنامه‏ها اصول ششگانه شاه و ملت بود كه با تبليغات و سر و صداي فراواني عنوان گرديد و قرار شد در ششم بهمن 1341 ش به رفراندوم گذاشته شوند. از اين رو شاه ظاهراً براي تقسيم املاك قم …

  • بستن فرودگاه مهرآباد به دستور “بختيار” براي جلوگيري از ورود امام به ايران (1357ش)
وقتي كه خبر بازگشت حضرت امام خميني(ره) به كشور قوت گرفت، دولت بختيار، براي جلوگيري از ورود امام، به كليه شركت‏هاي هواپيمايي بين المللي اعلام كرد كه به تهران پرواز نكنند. علاوه بر اين به دستور بختيار، تعداد زيادي تانك و زره‏پوش در فرودگاه مهرآباد تهران مستقر شدند تا از ورود امام به …

  • ارايه لايحه عوام فريبانه انحلال ساواك توسط بختيار به مجلس در اوج انقلاب اسلامي (1357 ش)
بختيار كه خود را مرغ طوفان و ناجي ايران معرفي مي‌كرد و كوشيد با تمهيدات ساده‌انديشانه خود طوفان انقلاب اسلامي را متوقف كند بنابراين از يك سو با ارايه لايحه عوام فريبانه «انحلال ساواك» تلاش كرد توجه مردم را به خود جلب كند و از سوي ديگر وقتي از خبر بازگشت حضرت امام خميني(ره) به كشور …

  • درگذشت استاد “حسن هريسي” خوشنويس معاصر (1362 ش)
استاد حسن هَريسي در سال 1282 ش در تبريز به دنيا آمد. از دوازده سالگي به مدرسه طالبيه آن شهر رفت و پس از فراگيري قرآن، گلستان سعدي، صرف، نحو، منطق و فقه و اصول، به خوشنويسي روي آورد و خط نستعليق و نسخ را در محضر استادان شهر آموخت. استاد هريسي از 25 سالگي خدمات فرهنگي خود را به عنوان …

  • ذوالفقار علی بوتو رئیس جمهوری پاکستان وارد تهران شد(1350ش) 

رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی ( 23 ژانویه 2013 )

• وقوع زلزله شديد در چين (1556م)
يكي از شديدترين و موحش‏ترين زمين لرزه‏هاي جهان در روز 23 ژانويه 1556م در ايالت شنسي در چين اتفاق افتاد. اين ايالت يكي از پرجمعيت‏ترين ايالات چين بود و از اين رو، خسارات جاني و مالي بسياري بر مردم آن منطقه وارد آمد. اين منطقه روي گسل‏هاي زلزله‏خيز واقع است و زمين لرزه‏هاي شديد در آن …

• تولد “ماري هانري بيل” معروف به “استاندال"، اديب فرانسوي (1783م)
ماري هانري بيل معروف به استانْدالْ، داستان‏نويس فرانسوي در 23 ژانويه 1783م در خانواده‏اي متوسط به دنيا آمد. وي در كودكي مادرش را از دست داد، از اين رو به پدر و نزديكان كه مي‏خواستند جاي مادر او را بگيرند كينه شديد يافت. همين محروميت، موجب سرخوردگي و طغيان روحش گشت، چنانكه محيط شهرستان …

• تقاضاي صلح فرانسه پس از شكست از آلمان (1871م)
ر جريان جنگ‏هاي پروس و فرانسه در سال 1870م، پاريس محاصره شد و مح محاصره شهر بيش از چهار ماه به طول انجاميد. مجلس ملي فرانسه كه به شهر “بُردو” نقل مكان كرده بود ناپلئون سوم را كه به اسارت گرفته شده بود از امپراتوري خلع و تي‏ير را بعنوان اولين رئيس جمهور، جمهوري سوم فرانسه برگزيد. پس …

  • تعيين شهر “بيت المقدس” به عنوان پايتخت اسرائيل توسط پارلمان اين رژيم (1950م)
در 23 ژانويه 1950م پارلمان رژيم صهيونيستي موسوم به كِنِست، شهر بيت المقدس قبله اول مسلمانان را به عنوان پايتخت اين رژيم اعلام كرد. اين تصميم پارلمان رژيمِ اشغال‏گر قدس، خشم اعراب و مسلمانان را برانگيخت. با وجود اين، تلاش‏هاي رژيم صهيونيستي به منظور جلب رضايت ساير كشورها براي به رسميت …

  • درگذشت پیر بوردیو، جامعه‌شناس و مردم‌شناس برجسته فرانسوی (2002م)
پیر بوردیو در اول اوت ۱۹۳۰م در دنگین که شهرک کوچکی در منطقه بی‌آرن از بخش باسه-پیرنه در جنوب شرقی فرانسه است، به‌دنیا آمد. پدر او یک کارمند دولتی بود و محل زندگی آن‌ها ناحیه‌ای روستایی و نزدیک به دهات بود. بوردیو در دهه ۱۹۵۰م در اکول نرمال سوپریور در پاریس به تحصیل مشغول شد. بنا ..

با تشکر از سایت راسخون

برای دانلود کلیک راست کرده و گزینه “save target as” انتخاب کنید.

 حماسه حسینی جلد 1

 حماسه حسینی جلد 2  

 حماسه حسینی جلد 3 

در این دوره و زمانه  ی پر زرق و برق و تجمل ،اینکه ما خودمون رو از امواج متلاطم چشم و همچشمی ها و تجملات دنیوی دور نگه داریم و سبک زندگی حقیقی طلبگی رو حفظ کنیم،حقیقتا ارزش زیادی داره .چون اعتقاد دارم که لذتهای معنوی رو زمانی میتونیم بچشیم که این تسلط  روحی رو داشته باشیم که از دنیا به قدر نیاز بهره بگیریم.

قسمتی از مصاحبه با “آیت الله عراقچی همدانی” را در این خصوص تقدیم شما میکنم:

ایشان در بخشی از سخنان خود با گزارشگر “حوزه نیوز” از زمان طلبگی خود در حوزه علمیه قم (یعنی حدود  هفتاد سال پیش) می فرمایند:

در آن ایام ، طلبه‌های مجرد و معیل در کمال سختی و عسرت زندگی می‌کردند. طلاب متوسط‌المال کسانی بودند که توان تهیه نان خالی یا نان و پنیر یا سیب‌زمینی یا شلغم و هویج را داشتند و گرسنه به معنای حقیقی نبودند؛ پایین‌تر از این‌ها عده‌ای بودند که برای نان جو خالی که آن زمان نصف قیمت نان گندم بود،‌ کسر بودجه  داشتند و شکم سیر نمی‌خوردند. بعضی از آنها را می‌شناختم که مثلا شام خوردن را به کلی  از برنامه زندگی ساقط کرده بودند و با شکم گرسنه، شب را به روز می رساندند و این وضع نه یک روز و یک هفته و یک ماه که به مراتب بیشتر به طول می انجامید.

* شگرد خواب طلبگی در زمهریزِ زمستانی!

آن زمان حتی کسانی بودند که در زمستان سرد چون زغال و وسیله گرمایشی نداشتند، طوری شب می‌خوابیدند که پایشان دراز نشود؛ خود را در نیم متر جا جمع می‌کردند که خیلی سرما نخورند. البته افراد انگشت شماری هم بودند که به اصطلاح وضعشان خوب بود. آنها شبیه طلبه‌های فقیر زمان حاضر بودند.

* حوزه علمیه ای در عسرت،  اما پربرکت

به هر حال این حوزه با این وضع مادی و معیشتی نامناسب اما پر از صدق و صفا و بندگی حق تعالی و زیر نظر امام زمان(علیه‌السلام)، با این که جمعیت زیادی نداشت، ‌پربرکت بود و مثل درخت طیب و پاکیزه‌ای بود که ثمر و آثارش به غالب شهر‌ها صادر می‌شد و در هر شهری یک نفر یا دو نفر مجتهد عالم عادل خدمت‌گزار به دین بود که با زهد و بی‌اعتنایی به متاع قلیل دنیا،‌ علماً‌ و عملاً‌ مردم را به طرف مقصد نهایی و معرفت الهی هدایت می‌کردند.

 




دلم انگار  که بی تاب  و نزار است،

گرفتار و خراب است.

وعجب رمز عجیبی است ، بهای رخ معشوق اگر طالب آنی

دل ریش، رخ سرخ و کبود  و پر سوخته  ای نیز شکسته

وتکرار زمان است، گهی کوچه و گه دشت و بیابان

واین بار زمین است،

فقط دشت زمین است، فقط گشت زمان است،

و ابلیس بد اندیش فقط،  دشمن مان است.

عجب خصم خبیثی است ، که در روح زمان است،

وتکرار و تکرار و عجب تر همه غفلت،همه غفلت ، همه غفلت.

و این بار سکوت است ، دلم پنجره ای رو به هبوط است .

خدارا ، خدا راه نجات است  و حسین کشتی مصباح  هدایت.

  رقیه رحیمی

خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست،

و بسترهاى اعزاز خود را برايم بگستران،

و مرا به شريعه ‏هاى رحمتت در آور،

و به آغوش بهشت خود وارد ساز، و به راندن از خويش مرنجان،

و به نااميدى از خود محروم مكن، و در گرو اعمالم مكش،

و بر رفتارم خرده مگير، و رازم را آشكار مكن،

و سرم را فاش مساز.

و عملم را به ميزان عدالت مسنج

و باطنم را پيش برگزيدگان خلق آشكار مدار، آنچه را كه انتشارش بر من ننگ است از ايشان بپوشان

و آنچه را كه مرا پيش تو رسوا كند، از نظر ايشان در هم نورد.

به رضاى خود درجه ‏ام را بلند كن، و به آمرزش خود عزتم را كامل ساز،

و مرا در زمره اصحاب يمين در آور،

و در راههاى ايمنان ببر،

و در گروه رستگاران قرار ده،

و مجالس صالحين را بوسيله من آباد ساز دعايم را مستجاب فرماى.

                                                            اى پروردگار جهانيان.

اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَفْرِشْنِي مِهَادَ كَرَامَتِكَ، وَ أَوْرِدْنِي مَشَارِعَ رَحْمَتِكَ، وَ أَحْلِلْنِي بُحْبُوحَةَ جَنّتِكَ، وَ لَا تَسُمْنِي بِالرّدّ عَنْكَ، وَ لَا تَحْرِمْنِي بِالْخَيْبَةِ مِنْكَ.
وَ لَا تُقَاصّنِي بِمَا اجْتَرَحْتُ وَ لَا تُنَاقِشْنِي بِمَا اكْتَسَبْتُ، وَ لَا تُبْرِزْ مَكْتُومِي، وَ لَا تَكْشِفْ مَسْتُورِي، وَ لَا تَحْمِلْ عَلَى مِيزَانِ الْإِنْصَافِ عَمَلِي، وَ لَا تُعْلِنْ عَلَى عُيُونِ الْمَلَإِ خَبَرِي‏
أَخْفِ عَنْهُمْ مَا يَكونُ نَشْرُهُ عَلَيّ عَاراً، وَ اطْوِ عَنْهُمْ مَا يُلْحِقُنِي عِنْدَكَ شَنَاراً
شَرّفْ دَرَجَتِي بِرِضْوَانِكَ، وَ أَكْمِلْ كَرَامَتِي بِغُفْرَانِكَ، وَ انْظِمْنِي فِي أَصْحَابِ الْيَمِينِ، وَ وَجّهْنِي فِي مَسَالِكِ الْ‏آمِنِينَ، وَ اجْعَلْنِي فِي فَوْجِ الْفَائِزِينَ، وَ اعْمُرْ بِي مَجَالِسَ الصّالِحِينَ، آمِينَ رَبّ الْعَالَمِينَ.

▪ رحلت حضرت لوط پیغمبر(علیه السلام)

حضرت لوط پیغمبر(صلى الله علیه وآله) پسر هارون (برادر حضرت ابراهیم(علیه السلام) از فرزندان تارخ) بود که در شهر اردن نزول کرد و به زراعت اشتغال داشت تا این که در سنّ 82 سالگى به رحمت ایزدى پیوست.(حوادث الایّام، صفحه 85)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

▪ وفات عبدالمطلب(رحمه الله)

عبدالمطلّب جدّ پدرى حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) است که بعد از وفات حضرت آمنه(علیها السلام)کفالت آن حضرت را قبول نمود.
ایشان در سال هشتم عام الفیل در حالى که پیغمبر 8 ساله بود در سنّ 120 یا 125 سالگى در مکه وفات نمود. قبر شریف ایشان در قبرستان معلّى معروف به قبرستان ابوطالب در مکه است.(حوادث الایّام، صفحه 85)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

▪ ازدواج پیغمبر(صلى الله علیه وآله) با حضرت خدیجه کبرى(علیها السلام)

ازدواج پیغمبر(صلى الله علیه وآله) با حضرت خدیجه(علیها السلام) 15 سال قبل از بعثت واقع شده است. خدیجه(علیها السلام) را ملکة العرب مى گفتند، چون در ثروت و عطا و جمال و عفت و فصاحت و بلاغت بین زنان عرب بى نظیر بود، بزرگان عرب بارها از او خواستگارى کردند ولى او قبول نکرد. ایشان پس از مشاهده کرامات و معاجز رسول خدا(صلى الله علیه وآله) علاقه بیشترى به حضرت پیدا کرد و از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) تقاضاى ازدواج نمود، حضرت نیز قبول فرمود.(حوادث الایّام، صفحه 86)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

▪ غزوه ابواء

ابواء قریه اى است بین مکه و مدینه که قبر آمنه خاتون والده معظّمه پیامبر(صلى الله علیه وآله) در آنجاست. در این جنگ کار به صلح کشید و حضرت بدون محاربه مراجعت نمود.(حوادث الایّام، صفحه 86)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

▪ ابتداى خلافت بنى امیه

وقتى که ابوبکر لشکرى به ریاست یزید بن ابى سفیان به طرف شام فرستاد، معاویة بن ابى سفیان نیز در آن لشکر بود. یزید بن ابى سفیان در شام مُرد و ابوبکر ریاست شامات را به معاویه واگذار کرد. او در شامات مستقر بود تا دهم ربیع الاوّل سال 41 هجرى قمرى که امام حسن(علیه السلام) با او صلح کرد. معاویه از سال 41 هجرى قمرى غاصباً داراى منصب خلافت شد، تا این که در نیمه رجب سال 60 هجرى قمرى در 80 سالگى به درک واصل گردید.(حوادث الایّام، صفحه 86)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

▪ مرگ داود بن على

داود بن على حاکم ظالم مدینه عموى سفاح در دهم ربیع الاول به دعاى امام صادق(علیه السلام)هلاک شد، داود بن على کسى بود که دستور داد معلى بن خُنَیس را که از اصحاب امام صادق(علیه السلام) بود شهید کنند.(تقویم شیعه، صفحه 85)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

▪ مرگ مالک بن انیس

در دهم ربیع الاول سال 179 هجرى قمرى مالک بن انیس اصبحى، رئیس فرقه مالکى از مذاهب اربعه اهل سنت از دنیا رفت و در بقیع دفن شد.(تقویم شیعه، صفحه 85)

منبع :http://makarem.ir

حضرت صاحب الزمان مهدی موعود ^{عجل االه تعالی فرجه الشریف} :

سرباز ما باید مثل شیخ محمد کوهستانی باشد.

حضرت آیت الله کوهستانی (ره):

اگر علم ملاک باشد شیطان از همه عالم تر است، عمل مهم است…

من حرف بیهوده زدن را کمتر از غذای حرام نمی دانم.

زندگینامه آیت الله محمد کوهستانی بهشهری (ره)

     در یکی از روزهای سال 1308 قمری ( 1267 ه.ش ) در روستای کوهستان و در خانه علم و تقوا کودکی چشم به جهان گشود که سیمای ملکوتی اش آینده ای بس درخشان را نوید می داد. نامش را به نام پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم « محمد » نهادند تا به برکت نام آن حضرت، منشأ حرکت سازنده و حیات بخش در جامعه آینده گردد. پدرش عالم پارسا و فقیه وارسته آیت الله  محمد مهدی کوهستانی از عالمان برجسته و با فضل به شمار می آمد. طبق مدارک و اسناد موجود، اجداد ایشان در اصل از کاشان بوده اند که قریب به یک قرن و نیم قبل به مازندران هجرت کردند و نسب معظم له به « ملا محمد شریف کاشانی » که عالمی برجسته و فاضل بوده می رسد به این ترتیب: محمد مهدی فرزند محمد علی فرزند مهدی فرزند حاج محمد کاشی که وی نوه ملا محمد شریف بود.ملا محمد شریف از علمای زمان خود بشمار می آمد او را بعنوان قاضی به قریه «رستمکلا» ـ از توابع شهرستان بهشهر ـ دعوت کردند که بعد یکی از نوادگان او به نام حاج محمد کاشی در کوهستان سکنی گزید و فرزندان او نیز در همان کوهستان ماندگار شدند و به کوهستانی شهرت پیدا کردند.

صفحات: 1· 2

صد شاخه گل محمدی با صلوات

تقدیم امام عسگری در عتبات

جز حضرت مهددی نبود نائب او

آغاز امامتش درود و صلوات