سؤال:

آیا گوش دادن به خوانندگی زن اشکال دارد؟

جواب:

بطور کلی گوش دادن به صدای زن اگر به صورت غنا باشد یا موجب تهییج شهوت یا مستلزم مفسده دیگری‌ شود، جایز نیست.

عیسی (علیه السلام) در انجیل با زبان تشبیه با شاگردان خود صحبت می کرد و می گفت:

برزگر وقتی «بذر» را در زمین پاشید و پس از مدتی در کنار بذر علفهای هرزه نیز روییدند، او می بیند اگر بخواهد علف های هرزه را ریشه کن کند، گندمها نیز ریشه کن خواهند شد، صبر می کند تا مزرعه به بار بنشیند و علفهای هرزه نیز مجال رشد پیدا می کنند. آن وقت در فصل پاییز همه را درو کرده آنها را با هم می کوبد، آن گاه از هم جدا می سازد.»

شاگردان عیسی علیه السلام از او خواستند تا مثال را تاویل کند. در مقام توضیح، گفت:

اگر خداوند #فسادی را که مفسدین در عالم مرتکب می شوند ریشه کن کند، به مؤمنین نیز صدمه می رسد. از این رو مهلت میدهد، دوره تمام شود و هر کدام به فعلیت برسند، تا در #قیامت حساب هر کس را در اختیار او قرار دهند.»

عیسی (علیه السلام ) در مقام تشبیه نمی خواهد با استناد به عمل برزگر، صحت و حتمی بودن عمل خدا را اثبات کند، بلکه می خواهد شاهد این مساله برهانی مبتنی به اقتضای #عدل و #حکمت_الهی را در اعمال مردم بیان کند.

? کتاب تمثیلات اعتقادی آیت الله حائری شیرازی صفحه ی 49

حضرت فاطمه زهرا ^{سلام الله علیها}:

فرَضَ اللّه ُ الاْیمانَ تَطْهیرا مِنَ الشِّرْکِ وَ الْعَدْلَ تَسْکینا لِلْقُلوبِ.

خداوند ایمان را براى پاکى از شرک و عدل و داد را براى آرامش دل‌ها واجب نمود.

من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۵۶۸

وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُون‏

(توبه - 105)

بگو: عمل کنید! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را می بینند

منظور خداوند از واژه “المؤمنون” چه کسانی هستند؟

آیا اشاره پروردگار به آن دسته از افراد عادی است که بسیار عبادت خداوند را می کنند و نسبت به دیگر افراد جامعه کمتر گناه دارند؟

آیا افراد معمولی مثل ما نیز می توانند جزو آن دسته از مؤمنان باشند که بر اعمال دیگران شاهدند؟

امام باقر علیه السّلام در مورد این آیه فرمودند:

«هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ^{علیه السلام}‏»[1]

(آن مؤمنی که شاهد بر اعمال است؛) به خدا قسم، علی بن ابیطالب علیه السّلام می باشد.

امام صادق علیه السّلام در مورد آن مؤمنانی که طبق آیه شاهد بر اعمال هستند، فرمودند:

«هُمُ الْأَئِمَّة» [2] ؛

آنان ائمّه علیهم السّلام می باشند.

پی نوشت:

[1]. کافی ج1/230/ح5

[2]. کافی ج1/219/ح2

 
 شیعه نیوز
 

امام صادق (علیه السلام) فرمود:

به روزه و نماز مردم فریفته مشوید، زیرا انسان به نماز و روزه شیفته می شود، تا آنجا که اگر ترک کند، به هراس می افتد، ولی آنها را به هنگام راستگویی و ادای أمانت بیازمایید.

کتاب «واژه های اخلاقی از اصول کافی» اثری از مرحوم آیت الله علی مشکینی است که در آن، نکاتی زیبا و قابل استفاده پیرامون مباحث مختلف اخلاقی آمده و «حوزه نیوز» منتخبی از این نکات را در شماره های گوناگون تقدیم علاقمندان می نماید.

* راستگویی و أدای امانت

 ۱. امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر که زبانش راست باشد، کردارش پاک است.

 ۲. امام باقر (علیه السلام) فرمود: پیش از یاد گرفتن حدیث، راستگویی بیاموزید.

 ۳. امام صادق (علیه السلام) فرمود: نخستین کسی که شخص راستگو را تصدیق می کند، خداوند است که به راستگویی او واقف است و خودش هم خود را تصدیق می کند و می داند راستگوست.

 ۴. امام باقر (علیه السلام) فرمود: همانا مرد (پیوسته) راست می گوید، تا آنکه خداوند او را صدیق (بسیار راستگو) محسوب می دارد.

 ۵. امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند هیچ پیغمبری را مبعوث نفرمود، جز با راستگویی و ادای امانت نسبت به نیکوکار و بدکردار.

شرح:

مراد این است که هر پیغمبری راستگو و امانت دار بوده و یا آنکه -علاوه بر آن- اگر صاحب شریعت بوده این دو صفت در برنامه شریعت او نیز بوده است.

 ۶. امام صادق (علیه السلام) فرمود: همانا علی نزد رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - به سبب راستگویی و ادای امانت به آن مقام رسید.

 ۷. امام صادق (علیه السلام)  فرمود: به روزه و نماز مردم فریفته مشوید، زیرا انسان به نماز و روزه شیفته می شود، تا آنجا که اگر ترک کند، به هراس می افتد، ولی آنها را به هنگام راستگویی و ادای أمانت بیازمایید.

شرح:

گاهی ترس از نارضایتی و اعتراض مردم یا انگیزه های دنیوی دیگر، موجب می شود که انسان بر نماز و روزه مداومت کند و آنها را ترک ننماید، پس نماز و روزه معیار کامل و همیشگی صلاح و ترس از خدا نیست.

خبرگزاری حوزه

يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم‏ _{(اسراء - 71)}

روزی كه هر گروهي را با پيشوايشان فرا مي خوانيم

توجه کنید.

خداوند متعال می فرماید که هر گروهی را با پیشوایشان فرا می خواند.

حالا به نظر شما، شما با چه کسی فرا خوانده می شوید؟

شما در زندگی چه کسی را پیشوای خود قرار داده اید؟

سعی می کردید خودتان را با چه کسی همراه کنید؟

به نظر شما منظور خداوند از پیشوا در آیه ی فوق چه بوده است؟

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله في قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ قَالَ يُدْعَى كُلُّ قَوْمٍ بِإِمَامِ زَمَانِهِمْ وَ كِتَابِ رَبِّهِمْ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِم‏[1]

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در معنى اين آيه فرمود:

هر طائفه و قومى به امام زمانش و كتاب پروردگارش و سنّت پيغمبرش فرا خوانده می شود.

پی نوشت:

[1].بحار الأنوار ج24/264ح24 -عيون الأخبار الرّضاج2/33ح61

شیعه نیوز

عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ _{( 1و 2 سوره نبأ )}

از چه از هم مى‏ پرسند از خبرى بزرگ

محمد ابن یحیی از ابى حمزه گويد: به امام باقر علیه السلام عرض كردم:

قربانت، شيعه از شما تفسير اين آيه را مى‏خواهد (1 سوره نبأ):عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ

فرمود: اختيار با من است، اگر بخواهم به آنها خبر مى‏دهم و اگر بخواهم خبر نمى‏دهم،

سپس فرمود: ولى من به تو از تفسيرش خبر مى‏دهم، اين در باره اميرالمؤمنين است‏.

امير المؤمنين علیه السلام مى‏فرمود: براى خدای عز و جل آيه ‏اى از من بزرگتر نيست و براى خدا نبأى نيست كه از من اعظم باشد.[1]

عبد الله بن كثير از امام صادق علیه السلام در تفسير قول خدا تعالى: «از چه يك ديگر را پرسند، از خبرى بزرگ» فرمود: خبر بزرگ ولايت است و پرسيدم از آن حضرت از قول خدا (44 سوره كهف): «در آنجا است ولايت براى خدا بر حق» فرمود: ولايت‏ امير المؤمنين علیه السلام[2]

في تفسير علي بن إبراهيم حدثني أبى عن الحسين بن خالد عن أبى الحسن الرضا عليه السلام فيقوله: «عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ»

قال:قال أميرالمؤمنين عليه السلام:مالله نبأ أعظم منى،و مالله آية أكبر منى[3]

و في الكافي عن الصادق علیه السلام في هذه الآية قال النَّبَإِ الْعَظِيمِ الولاية و عن الباقر علیه السلام سئل عن تفسير عَمَّ يَتَساءَلُونَ فقال هي في امير المؤمنين علیه السلام كان امير المؤمنين علیه السلام يقول ما للَّه عزّ و جلّ آية هي اكبر منّي و لا للَّه نبأ أعظم منّي.[4]

و في العيون عنه عن أبيه عن آبائه عن الحسين بن عليّ علیهم السلام قال : قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله لعليّ علیه السلام يا عليّ انت حجّة اللَّه و انت باب اللَّه و انت الطريق الى اللَّه و انت النبأ العظيم و انت الصراط المستقيم و انت المثل الأعلى الحديث.

[1]. تفسیر نور الثقلین جلد 5 (نوشته ی شیخ عبد علی بن جمعة العروسی الحویزی)

[2]. همان

[3]. همان

[4]. تفسیر صافی جلد 5 (نوشته ی فیض کاشانی)

شیعه نیوز

امام حسن عسکرى علیه السلام :

خَصلَتانِ لَیسَ فَوقَهُما شَى‏ءٌ:

الإیمانُ بِاللّه‏ِ و نَفعُ الإخوانِ.

دو خصلت است که بالاتر از آن‌ها چیزى نیست:

ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.

_{بحار الأنوار، ج 78، ص 374}

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

ما نحل والد ولدا نحلا افضل من ادب حسن؛

هیچ پدری به فرزندش موهبتی مانند

تربیت نیکو نبخشیده است.

_{[وسائل الشيعه، جلد ۲، صفحه ۶۲۵]}

ایکنا

امام علی علیه السلام:

إِنَّما اَخْشی عَلَیْکُمْ إِثْنَیْنِ:

طُولَ الاَْمَلِ وَ اتِّباعَ الْهَوی،

اَمّا طُولُ الاَْمَلِ فَیُنْسِی الاْخِرَهَ

وَ اَمّا إِتِّباعُ الْهَوی فَإِنَّهُ یَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ.

همانا برای شما از دو چیز می‌ترسم:

درازی آرزو و پیروی هوای نفس؛

درازی آرزو سبب فراموشی آخرت می شود

و پیروی از هوای نفس، آدمی را از حقّ باز می دارد.

نهج البلاغه، خطبه ۴۲