قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیکمْ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ بِالاسْتِغْفَارِ وَ الدُّعَاءِ أَمَّا الدُّعَاءُ فَیدْفَعُ عَنْکمُ الْبَلَاءَ وَ أَمَّا الِاسْتِغْفَارُ فَیمْحُو ذُنُوبَکمْ.

بر شما باد در ماه رمضان به آمرزش خواهی و دعا؛

زیرا دعا، بلا را دفع می کند

و استغفار، گناهانتان را می زداید.

_{منبع : إقبال الأعمال ج‏1، ص 20.}

جوانی خدمت امام حسین علیه السلام رسید و گفت:

من مردی گناهکارم و نمی توانم خود را در انجام گناهان باز دارم، مرا نصیحتی فرما.

قال الامام الحسین علیه السلام:

«افعل خمسة اشیاء و اذنب ما شئت، فاول ذلک: لا تاکل رزق الله و اذنب ما شئت، و الثانی: اخرج من ولایة الله و اذنب ما شئت، و الثالث: اطلب موضعا لا یراک الله و اذنب ما شئت، و الرابع: اذا جاء ملک الموت لیقبض روحک فادفعه عن نفسک و اذنب ما شئت، و الخامس: اذا ادخلک مالک فی النار فلا تدخل فی النار و اذنب ما شئت.» ⁽¹⁾

امام حسین علیه السلام فرمود:

«پنج کار را انجام بده و آنگاه هر چه می خواهی گناه کن.

اول: روزی خدا را مخور و هر چه می خواهی گناه کن.

دوم: از حکومت خدا بیرون برو و هر چه می خواهی گناه کن.

سوم: جایی را انتخاب کن تا خداوند تو را نبیند و هر چه می خواهی گناه کن.

چهارم: وقتی عزرائیل برای گرفتن جان تو آمد او را از خود بران و هر چه می خواهی گناه کن.

پنجم: زمانی که مالک دوزخ تو را به سوی آتش می برد در آتش وارد مشو و هر چه می خواهی گناه کن.»

جوان اندکی فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیت های طرح شده چاره ای جز توبه نداشت.

عَسَى رَبُّنَا أَنْ يبْدِلَنَا خَيرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ^{(القلم/32)}

اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاي آن به ما بدهد،

چرا که ما به او علاقه‌منديم!»

 عظمت و شرافت ماه مبارک رمضان به گونه اي است كه پيامبر اسلام ^{(صلّی الله علیه و آله و سلّم)} و ائمه دين ^{(علیهم السّلام)} از مدت ها قبل در انتظار آن به سر مي بردند و در آستانه ورود به فضاي پاك و ملكوتي اش نشاط و شوقي خاص بر آنان غلبه مي كرد و خويشتن را مهيا براي درك كامل لحظات زيبا و روح افزاي آن مي نمودند.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ و أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلَالَ حُرْمَتِهِ

دعای 46 صحیفه سجادیه «دعای ورود به ماه مبارک رمضان» یکی از دعای های زیبایی است که حاوی معارف عظیمی از امام سجاد علیه السلام پیرامون اهمیت این ماه شریف و لزوم رعایت آداب در آن می باشد. توجه به محتوای این دعا می تواند زمینه بهربرداری هر چه بیشتر از ایام و لیالی ماه مبارک رمضان را فراهم آورد .

امام چهارم شيعيان حضرت امام زين العابدين(علیه السلام) در دعاى چهل و چهارم صحيف سجاديه، زبور آل محمد، اينگونه با پروردگار خويش مناجات کرده است:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى هَدَانَا لِحَمْدِهِ، وَ جَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ لِنَکُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشَّاکِرِينَ، وَ لِيَجْزِيَنَا عَلَى ذَلِکَ جَزَاءَ الْمُحْسِنِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى حَبَانَا بِدِينِهِ، وَ اخْتَصَّنَا بِمِلَّتِهِ، وَ سَبَّلَنَا فِى سُبُلِ إِحْسَانِهِ لِنَسْلُکَهَا بِمَنِّهِ إِلَى رِضْوَانِهِ، حَمْداً يَتَقَبَّلُهُ مِنَّا، وَ يَرْضَى بِهِ عَنَّا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى جَعَلَ مِنْ تِلْکَ السُّبُلِ شَهْرَهُ شَهْرَ رَمَضَانَ، شَهْرَ الصِّيَامِ، وَ شَهْرَ الْإِسْلَامِ، وَ شَهْرَ الطَّهُورِ، وَ شَهْرَ التَّمْحِيصِ، وَ شَهْرَ الْقِيَامِ الَّذِى أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ، هُدًى لِلنَّاسِ، وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَأَبَانَ فَضِيلَتَهُ عَلَى سَائِرِ الشُّهُورِ ..»

ستايش براى خداست که ما را به سپاس خود رهنمون گرديد، و بدان اهليّت بخشيد تا از شکر گزارانِ احسان او باشيم، و بر اين کار، ما را پاداش نيکوکاران دهد.

ادامه »

در این مقاله به 5 عمل مستحبی ، که تأثیر زیادی بر روح و روان و اعمال ما دارند اشاره می کنیم:‌

1- دائم الوضو بودن

دائم الوضو بودن توفیقی است كه اگر شامل حال انسان شود؛ دارای آثار و بركاتی فراوان می باشد. وضو بر وضو توجه انسان را نسبت به خداوند بیشتر می نماید و راه ذكر قلب را بر انسان می گشاید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: اگر توانستی شب و روز با وضو باشی این کار را انجام بده، زیرا اگر در حال وضو از دنیا بروی شهید خواهى بود.^{(بحارالانوار: ج 77(80) ، ص 305)}

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می فرمایند: فردای قیامت ، خدای متعال امّت منِ را بین بقیّه‌ ی امّت‌ها در حالی محشور می‌کند، که به خاطر وضویی که در دنیا گرفتند روسپیدند و پیشانی‌های نورانی‌یی دارند.^{(مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ج 1 ص 357)}

وضو گرفتن مکرر جهت دائم الوضو بودن، اسراف نیست .

ادامه »

عَنِ الْباقِرِ عليه السلام:

وَاعْلَمُوا اَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ اَجْرِ الصّائِمِ

 بدانيد كسى كه منتظر حكومت حقّ باشد،

پاداش او همانند پاداش روزه دار شب زنده دار است.

_{اصول كافى، ج 2، ص 176، چاپ اسلاميه}

معناى روزه

1. «روزه» در شرع مقدس اسلام آن است كه انسان در تمام روز (از طلوع فجر تا مغرب) با قصد اطاعت از فرمان خداوند از خوردن و آشاميدن و چيزهاى ديگرى كه به تفصيل گفته خواهد شد خوددارى كند.

احکام روزه  از نظر مقام معظم رهبری دانلود فایل 

احکام روزه گرفتن از نظر حضرت آیت الله سیستانی دانلود فایل

احکام روزه گرفتن از نظر حضرت آیت الله مکارم شیرازی دانلود فایل

نيت: 
لازم نيست انسان نيت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلا بگويد روزه می‌گيرم بلكه همين‌قدر كه براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب، كارى كه روزه را باطل می‌كند انجام ندهد، كافى است و براى آن كه يقين كند تمام اين مدت را روزه بوده، بايد مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام كارى كه روزه را باطل می‌كند خوددارى نمايد.

ادامه »

تزکیه در اصل از ماده “زکو” و به معنای تطهیر نفس و مال، صلاح، تقوا، زمین پاک، مدح و ستایش و تنزیه خویش می­باشد.[1]

در اصطلاح اخلاق و عرفان، عبارت است از تطهیر و پاک­سازی نفس از اخلاق ناپسند و آلودگی­های اخلاقی، به منظور گام برداشتن درجهت فضائل اخلاقی که در نهایت موجب کمال و سعادت واقعی در دنیا و آخرت می­شود.[2]

تزکیه در قرآن:
از جمله مباحث مهمی که بسیار مورد تأکید قرآن قرار گرفته است، تزکیه و تهذیب نفس می­باشد. از دیدگاه قرآن، نفس انسانی در ابتدا مانند لوحی سفید و خالی است که هم قابلیت تزکیه و دریافت کمالات و هم قابلیت آلوده گشتن به تیرگی­ها را دارد که هر دو با اختیار و انتخاب خود انسان صورت می­گیرد.
در اهمیت تزکیه نفس، همین بس که قرآن پس از یازده مرتبه قسم در سوره شمس، تزکیه نفس را تنها عامل رستگاری و وصول به سعادت فردی معرفی می­نماید و فساد اخلاقی را منشأ بدبختی و مایه زیان می­شناسد[3] و از همین جهت است که خداوند بواسطه رحمتش، انبیاء علیهم السلام را مبعوث فرموده تا مردم را از اعمال بد و عواقب سوء آن آگاه کنند.[4]

ادامه »

روایت از موسی‌بن‌بکر است.

می‌گوید: «كُنّا عِنْدَ اَبِي عَبْدِ اللهِ علیه السلام» ما در حضور امام صادق علیه السلامبودیم.

«فَقالَ‏ رَجُلٌ‏ فِي‏ الْمَجْلِسِ‏ اَسْاَلُ‏ اللهَ‏ الْجَنَّةَ» کسی از حضّار که در حضور امام صادق علیه السلام بود، عرض کرد: من از خدا بهشت را می‌طلبم و درخواست می‌کنم.

«فَقالَ اَبُو عَبْدِ اللهِ علیه السلام اَنْتُمْ فِي الْجَنَّةِ فَاسْاَلُوا اللهَ اَنْ لا يُخْرِجَكُمْ مِنْها» امام صادق علیه السلام فرمودند:

شما همین الآن در بهشت هستید.

می‌خواهید دعا کنید، دعا کنید که خدا شما را از بهشت بیرون نبرد؛

و الاّ شما همین الآن در بهشتید.

«فَقُلْنا جُعِلْنا فِداكَ نَحْنُ فِي الدُّنْيَا» ما به امام صادق علیه السلام عرض کردیم: یابن‌رسول‌الله صلّی الله علیه و آله و سلّم! ما الآن در دنیاییم. کجا در بهشتیم؟!

«فَقالَ اَلَسْتُمْ تُقِرُّونَ بِاِمامَتِنا» امام صادق علیه السلام فرمودند:

آیا شما اقرار به ولایت و امامت ما ندارید؟ «قالُوا نَعَمْ» همه‌ی جمعیت عرض کردند: آری، ما معتقد به امامت شما هستیم.

«فَقالَ هـٰذا مَعْنَى الْجَنَّةِ الَّذِي مَنْ أَقَرَّ بِهِ كانَ فِی الْجَنَّةِ» امام صادق علیه السلام فرمودند:

معنای آن بهشتی که شما دنبال آن هستید، همین بهشت ولایت است.

هرکس به امامت و ولایت ما اقرار کند،

او فِی‌الواقع «فِی الْجَنَّةِ» است. «فَاسْاَلُوا اللهَ اَنْ لا يَسْلُبَكُمْ» [1]

از خدا تقاضا کنید که این ولایت را از شما سلب نکند و شما از توفیق اقرار، اعتقاد و باور نسبت­­به امامت و ولایت ما اهل‌بیت محروم نشوید وگرنه اصل بهشت اعتقاد به ولایت ماست.

ادامه »

امام زمان(علیه السلام) :

وَلَوْ أَنَّ أشْیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ ـ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنَ بِلِقائِنا، وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَصِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما یَحْبِسُنا عَنْهُمْ إِلاّ ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکْرَهُهُ وَلا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ.

اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن چه از کردار آنان به ما مى رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.

_{احتجاج، ج2، ص315 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص177، ح8 .}

شرح حدیث:

     این جملات، قسمتى از نامه اى است که از ناحیه ى مقدّس امام زمان(علیه السلام) براى شیخ مفید(رحمه الله) فرستاده شده است. حضرت(علیه السلام)در این نامه، بعد از سفارش هاى لازم به شیخ مفید(رحمه الله) ودستورهایى به شیعیان، به امر مهمّى که سبب غیبت ایشان شده است، اشاره مى کنند.

حضرت، نبود صفا و یک دلى در بین شیعیان را سبب غیبت خود مى شمرند.

تاریخ نشان داده است که تا مردم نخواهند و تلاش نکنند، حق بر جاى خویش قرار نمى گیرد و حکومت به دست اهلش نمى رسد. تجربه ى حضرت على و امام حسن و امام حسین(علیهم السلام)، دلیل بسیار آشکارى بر این مطلب است. اگر مردم بر خلافت حضرت على(علیه السلام) پافشارى مى کردند، الآن، تاریخ مسیر دیگرى را مى پیمود، ولى دنیاخواهى و ترس و … مردم آن زمان سبب شد از آن زمان تا آینده اى که معلوم نیست چه هنگام به پایان مى رسد، جهانیان و خصوصاً شیعیان، جز ظلم و آزار چیزى نبینند. متأسفانه کوتاهى ما، بلکه عملکرد بدمان سبب شده است که آن محرومیت تا کنون ادامه یابد.
طبق این حدیث، وظیفه ى ما براى تسریع و تعجیل در ظهور حضرت، این است که آن حضرت را بر خویش و خویشان مقدم داریم و با اجراى دستورهاى اسلامى و گسترش و ترویج عملى اسلام، آن امام(علیه السلام) را به جهانیان بشناسانیم و دل ها را به سوى آن حضرت معطوف کنیم، تا به خواست خداوند، هرچه زودتر، زمینه ى پذیرش مردمى و جهانى آن امام(علیه السلام) فراهم شود.
از این حدیث شریف نکاتى استفاده مى شود:
1. خداوند متعال از شیعیان عهد و پیمان گرفته که از امامان پیروى کنند و این پیروى سبب تشرّف به لقاى امام زمان خواهد بود.
2. اعمال ناشایست شیعیان سبب دورى آن ها از امامشان شده است؛ و لذا اعمال شایسته مى تواند در تسریع ارتباط با امام زمان(علیه السلام) مؤثر باشد.

منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).

زمانه بر سر جنگ است یا علی مددی

کمک ز غیر تو ننگ است یا علی مددی

گشاد کار دو عالم به یک اشاره توست

به کار ما چه درنگ است یا علی مددی