ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ می‌فرﻣﺎﯾﻨﺪ:

ﯾﮏ ﻣﺆﻣﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ:
1. ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺳﯿﻊ
2. ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺧﻮﺏ
3. ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺒﺎ
4. ﭼﺮﺍﻍ ﭘﺮ ﻧﻮﺭ

ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﭼﻪ بﮐﻨﯿﻢ؟

ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ این حدیث ﺑﺎﻃﻦ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ:
1. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﺎنه ﻭﺳﯿﻊ؛ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎن گر ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ.
2. ﻣﺮﮐﺐ ﺧﻮﺏ، عقل ﺍﺳﺖ.
3. ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺒﺎ، ﺣﯿﺎ ﺍﺳﺖ.
4. ﻭ چراغ پر نور، ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺛﻤﺮﻩ‌ی ﺁﻥ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ.

کافی، جلد 6، صفحه 525

در حدیثی از امام سجاد علیه السلام هفت گناه نام برده شده که مانع از استجابت و پذیرش دعای انسان در بارگاه الهی می‌شوند.

در احادیث و روایات علت‌های گوناگونی برای مستجاب نشدن دعا بیان شده است که در این گزارش به نمونه‌هایی اشاره می‌شود.

۱. گناه
اساساً گناه به‌طور کلی سبب می‌شود که پرده‌های عصمت انسان دریده شود؛ گناه می‌تواند موجب نزول بلا، عدم استجابت دعا، گرفتن رزق و روزى و از بین رفتن خیر و برکت در زندگی انسان و… شود. اصولاً این خاصیت و اثر طبیعی گناه است. این چیزی است که در منابع دینی ما به آن اشاره شده است.

در حدیثی آمده است خداوند می‌فرماید: «گاهى بنده از من حاجتى می‌طلبد و من آن‌را اجابت می‌کنم، ولى او گناه می‌کند، من هم به فرشتگان می‌گویم: این بنده به وسیله گناه، خود را در معرض خشم من قرار داد، و خود را مستحقّ محرومیت از نعمت من کرد، پس از این به خواسته خود نزد من نایل نخواهد شد، مگر به بندگیم گردن نهد».[۱]

امام علی(ع): «گناه مانع اجابت می‌شود. راه دعا را با گناهان بسته‌ای. بنابراین، دیر اجابت شدن دعایت را بعید ندان».[۲]

«تعجب است از کسی که دعا می‌کند و اجابت آن‌را کُند می‌شمارد، در حالی‌که اجابت را با گناهان، بسته است».[۳]

امام سجاد(ع): «گناهانى که مانع استجابت دعا می‌شوند، عبارت‌اند از: ۱. نیّت بد داشتن، ۲. پلیدى باطن، ۳. دوروئى با برادران دینى، ۴. اطمینان نداشتن به [خدا در] اجابت دعا، ۵. تأخیر نمازهاى واجب تا وقت بگذرد، ۶. ترک تقرّب جستن به خدا به وسیله نیکى و خیرات، ۷. بد دهنى و گفتن سخن زشت».[۴]

ادامه »

روایاتی در باره حقوق والدین و حد اطاعت از ایشان

در کافی به سند خود از عبد الله بن سنان روایت کرده که گفت از امام صادق علیه السلام شنیدم می فرمود:

یکی از گناهان کبیره عقوق والدین، و یکی دیگر نومیدی ازرحمت خدا، و یکی ایمنی از مکر اوست، و روایت شده که از هر گناهی بزرگتر شرک به خدا است ^(1).

و در کتاب فقیه در حقوقی که از امام زین العابدین علیه السلام روایت کرده فرمودند:

بزرگترین حق خدا بر تو این است که او را بپرستی، و چیزی شریکش نسازی که اگر اینکار رابه اخلاص کردی خداوند حقی برای تو بر خود واجب می کند، و آن این است که امور دنیا وآخرتت را کفایت می کند.

و نیز فرمود: و اما حق مادرت این است که بدانی او تو را طوری حمل کرد که احدی، احدی را آن طور حمل نمی کند، آری او تو را در داخل شکم خود حمل کرد، و از میوه قلبش چیزی به تو داد، که احدی به احدی نمی دهد، و او با تمامی اعضای بدنش تو را محافظت نمود، و باک نداشت از اینکه گرسنه و تشنه بماند، بلکه پروایش همه از گرسنگی و تشنگی توبود، او باک نداشت از اینکه برهنه بماند، همه پروایش از برهنگی تو بود، او هیچ پروایی نداشت از گرما، ولی سعیش این بود که بر سر تو سایه بیفکند، او به خاطر تو از خواب خوش صرفنظر کرد، و تو را از گرما و سرما حفظ نمود، همه این تلاشها برای این است که تو مال اوباشی، و تو نمی توانی از عهده شکر او برآیی، مگر با یاری و توفیق خدا.

و اما حق پدرت این است که بدانی او ریشه تو است، چون اگر او نبود تو نبودی، پس هروقت از خودت چیزی دیدی که خوشت آمد، بدان که اصل آن نعمت پدر تو است، پس حمدخدا گوی، و شکر پدر بجای آر، آن قدر که با این نعمت برابری کند، و هیچ نیرویی نیست جزبه وسیله خدا (2).

ادامه »

هرکس لباسش نازک باشد، دینش نازک است.

1- رسول خدا (صلی الله علیه واله) فرمودند: هلاکت زنان امت من در دو چیز است: « طلا و لباس نازک‌‌ » ^{( شیخ مفید، امالی)}

2 - حضرت علی علیه السلام فرمودند: بر شما باد بر پوشیدن لباس ضخیم؛ چرا که هرکس لباسش نازک باشد، دینش نازک است.

3 - اسماء دختر ابوبکر و خواهر عایشه به خانه پیغمبراکرم ^{(صلی الله علیه واله)} آمد درحالی که جامه‌های نازک و بدن نما پوشیده بود. رسول اکرم^{(صلی الله علیه واله)} روی خویشرا از وی برگرداند و فرمود: ای اسماء همین که زن به حد بلوغ رسید سزاوار نیست چیزی از بدن او دیده شود مگر از مچ دست به پایین و صورتش ^{(الدرالمنثور ج 5)}

4 - رسول خدا ^{(صلی الله علیه واله)} می‌فرماید: برای زن جایز نیست مچ پایش را برای مرد نامحرم آشکار سازد و اگر مرتکب چنین عملی شد

اول اینکه: خداوند سبحان همیشه او را لعنت می‌کند.

دوم اینکه: دچار خشم و غضب خداوند بزرگ می‌شود.

سوم اینکه: فرشتگان الهی هم او را لعنت می‌کنند.

چهارم: عذاب دردناکی برای او در روز قیامت آماده شده است. هر زنی که به خداوند سبحان و روز قیامت ایمان دارد زینتش را برای غیر شوهرش آشکار نمی‌کند و همچنین موی سر و مچ پای خود را نمایان نمی‌سازد و هر زنی که این کارها را برای غیرشوهرش انجام دهد دین خود را فاسد کرده و خداوند را نسبت به خود خشمگین کرده است.

5 - رسول خدا (صلی الله علیه واله) فرمودند: زر و زیور خود را در منظر و دیدگاه غیرشوهر مگذار و در غیاب شوهر خود را خوشبو مکن و مچ پا را نشان مده اگر چنین کنید دینتان را تباه و خدا را به خشم آورده اید.

6 - پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله) زنان را از پوشیدن لباس‌های توجه برانگیز بر حذر می‌داشتند.

7- امام صادق علیه السلام به یکی ازخواهران محمدبن ابی‌عمیر فرمود: وقتی که به دیدار برادرت رفتی لباسهای رنگارنگ و تحریک‌آمیز برتن نکن.

نظر مراجع

برخی از مادران، فرزندان دختر خود را که به بلوغ شرعی نرسیده‌اند با سر و پای برهنه درخیابان‌ها و مجالس در حضور نامحرمان می‌آورند، مستدعی‌ است وظیفه‌ی والدین را در قبال فرزندان خود بیان بفرمایید و این بی‌اعتنایی چه صورت دارد؟

حضرت آیت‌الله فاضل لنکرانی: بر پدر و مادر است که فرزندان خود را با آداب و رسوم اسلامی و وظایف شرعی آشنا کنند و چنانچه موارد مذکور موجب تهییج و مفسده شود، اگر چه بچه ممیز نباشد، باید آنان را بپوشانند و حفظ کنند تا جامعه آلوده و بی‌بندوبار نشود.

حضرت آیت‌الله سیستانی: بر غیر بالغ، پوشیدن واجب نیست؛ ولی پدر و مادر لازم است که فرزند خود را به رعایت آداب و شئون اسلامی وادار نمایند و در تربیت صحیح شرعی آنان بکوشند.

حضرت آیت‌الله بهجت: تمرین اطفال بر وظایف شرعیه به عهده‌ی والدین است.

حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی: کار صحیحی نیست و والدین موظف‌اند دختر را از کودکی به رعایت حجاب و گریز از نامحرم عادت دهند و اگر در این امر مسامحه کنند و دختر را نسبت به نامحرم بی‌تفاوت نمایند، شریک در معاصی دختر هستند. در حدیث وارد شده است که در مجلسی که حضرت رضا(ع) تشریف داشتند و عدّه‌ای نیز حضور داشتند، دختر بچه‌ای وارد شد؛ حضار در مجلس یکی یکی دختر را مورد نوازش قرار دادند، تا رسید به حضرت رضا(ع) آن حضرت از سن دختر سؤال کردند؛ گفته شد پنج سال دارد؛ حضرت دختر را از خود دور کرد و رفتاری که دیگران کرده بودند ننمودند؛ و اعمال آن بزرگوار باید برای زن مسلمان سرمشق باشد.

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی: بر پدر و مادر لازم است فرزندان خود را به مسائل اسلامی از زمان طفولیت آشنا کنند.

منبع: حیاء

برای به دست آوردن حسن عاقبت شش راه وجود دارد که اگر انسان این راه ها را بپیماید، حتماً عاقبت بخیر می شود.

آیت الله العظمی مکارم شیرازی در برنامه “چشمه معرفت” که از شبکه سه ایران پخش شد، گفت:

در محضر امام سجاد علیه السلام و دعای مکارم الاخلاق هستیم، امام می فرمایند که “و جعلنی علی ملتک اموت و احیا” یکی از معانی این جمله این است که خدایا مرا عاقبت بخیر کن تا لحظه انتقال از این دنیا پایان عمر هم بر آیین تو باشم، مسئله حسن عاقبت و سوء عاقبت از مسائل بسیار مهم است.

وی بیان کرد: ما در زندگی خودمان افرادی دیدیم که در مسیر صحیح بودند، ولی در این اواخر عمر مسیرشان تغییر می کنند و با حال بدی از دنیا رفتند، برعکس افرادی که مسیرشان خطا بود اما در لحظات و روزهای آخر یک مرتبه مسیرشان اصلاح شد.

این مرجع تقلید تصریح کرد: افرادی مثل حربن یزید ریاحی اولین کسی بود که سر راه بر لشگر امام حسین علیه السلام بست، اما در درونش یک روشنایی، ایمان و صفای دل ایجاد شد. همین کار او سبب شد که عاقبت بخیری نصیبش شود.

آیت الله العظمی مکارم شیرازی افزود:

کسی که عاقبت بخیر از دنیا برود مردم در مرگ او اشک می ریزند و برایش دعا می کنند اما اگر برخلاف این باشد، مردم می گویند که از دستش راحت شدیم. امام سجاد علیه السلام می گوید: خدایا حسن عاقبت به من بده.

وی ضمن اشاره به این نکته که برای به دست آوردن حسن عاقبت راه هایی بوده اگر انسان این راه ها را بپیماید، حتما عاقبت بخیر می شود، اظهار داشت: اول اینکه از طول اَمل بپرهیزد یعنی آرزوهای دور و دراز را از خودش دور کند. این آرزوهای دور و دراز بوده که انسان را آلوده می کند، همه چیز دارد اما باز هم حرص می زند. این مرجع تقلید افزود:‌ تمام مفسدان اقتصادی که این روزها صحبت آنها در میان است، همه قبل آنکه فساد اقتصادی کنند زندگی خودشان و فرزندانشان تامین بوده اما این طول اَمل آرزوی طول و دراز به آنها اجازه نمی داد دست از خطا کاری بردارند.
آیت الله العظمی مکارم شیرازی اظهار داشت: دومین نکته برای عاقبت بخیری تربیت فرزندان است. فرزندان صالح پدر و مادر را عاقبت بخیر می‌کنند. فرزندان ناصالح فرد را به راه های شر می کشاند. اگر ما بتوانیم فرزندان مان را تربیت صحیح کنیم، اینها سبب عاقبت بخیری ما می شوند ولی اگر در مسیر غلط بیفتند ما را به هم شر می کشانند.
وی تصریح کرد: سومین راه فراموش نکردن یاد خدا است. در هر حال به یاد خدا باشید. درعزت، ذلت، توانایی و در ناتوانی به یاد خدا باشیم مشکلاتمان را خدا حل خواهد کرد؛ چهارمین راه فراموش نکردن سرای آخرت است. به یاد این باشیم که بالاخره روزی از این دنیا به دنیای دیگری منتقل می شویم. این کمک می کند که انسان عاقبت بخیر شود.
آیت الله العظمی مکارم شیرازی گفت: پنجمین مسئله توبه است بعضی ها می گویند جوان هستیم و هر کاری که بخواهیم انجام می دهیم، این اشتباه است. معلوم نیست که فردا چه می شود. انسان ممکن است مورد لغزش واقع شود، باید این لغزش را فورا اصلاح و جبران کنیم. با توبه و نیز اعمال نیک آینده، گذشته را جبران کنیم. اگر این امور را انجام دهیم به یقین عاقبت بخیر می شویم.
وی خاطر نشان کرد: از اموری که باعث عاقبت بخیری می شود کمک به نیازمندان است. دعای آنها عاقبت انسان را بخیر می کند. از خدا بخواهیم که به عظمت این ماه مبارک همه ما را عاقبت بخیر کند.

 خبرگزاری آوا

«آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی» در سخنانی درباره حیا مطالبی را ذکر کرده‌اند. آنچه در زیر آمده است، گفته‌های ایشان درباره “حیا من الله” است:

«حیا» آن ودیعه الهی و غریزه انسانیه است که انسان را از اعمال زشت باز می‏دارد؛ یعنی چه قبل از عمل که انسان عمل را تصویر می‏کند و چه بعد از عمل، حیا نقش بازدارندگی دارد. به این معنا که روح وقتی با یک عمل زشت روبرو می‏شود و وقتی که عمل زشت را تصویر می‎کند، منفعل و منکسر می‎شود و همین حالت موجب بازدارندگی او است و بعد از عمل هم، این حالت بازدارندگی نسبت به تکرار آن عمل زشت پیدا می‎شود.

حیایی که انسان نسبت به ناظر دارد، گاهی «حیاء من الخلق» است، گاهی «حیاء من النفس» بوده و گاهی «حیاء من الملائکه» می‏باشد؛ یعنی فرشتگانی که مأمور ضبط اعمال انسان هستند. گاهی «حیاء من اولیاء الله» است. پنجمین نوع آن «حیاء من الله» است، یعنی از خدا خجالت کشیدن و شرم کردن.

در باب «حیاء من الله» ما یک بحث معرفتی داریم و یک بحث تربیتی. در مورد بحث تربیتی، ما روایات متعددی داریم که «حیا من الله» را در روابط گوناگون مطرح می‎فرمایند. یعنی این که انسان باید با توجه به این روابط حیاء داشته باشد.

۱. خدا می‏ بیند! 
یک دسته از روایات هست که «اصل ناظر بودن خداوند» را مطرح می‎کنند. انسان در «حیاء من الخلق» از این شرمش می‎آید که عمل زشت را در دیدگاه غیر انجام دهد. حالا اگر یک ذره معرفتش بالاتر باشد، در دیدگاه فرشتگانی که او را می‎بینند و اعمالش را ثبت و ضبط می‎کنند، نیز حیا می‎کند. دسته اول روایات، «حیا من الله» را در همین رابطه مطرح می‎کنند که خداوند به اعمال تو ناظر است، تو در دیدگاه خدا هستی، این کار را که می‎کنی باید از خدا شرمت بیاید.
از خدا خجالت بکش و معصیت نکن!

حالا من به عنوان نمونه چند روایت می‎خوانم که بعضی‎هایشان هم اشاره به آیات قرآن دارد. روایت اول از حضرت زین‎العابدین(علیه السلام) است که می‎فرماید:

«خف الله عز و جل لقدرته علیک» از خدا بیم داشته باش، چون او بر تو توانا است. این‎طور نیست که بتوانی از چنگ خدا فرار کنی، خجالت بکش و معصیت نکن. خیال نکن می‎توانی از عذابی که وعده‎ کرده است فرار کنی. بعد دارد «و استح منه لقربه منک» از خدا خجالت بکش، چون به تو نزدیک است. این روایت اشاره به همین معنا است که خدا ناظر است.

تو مرا نمی‌‏بینی ولی من!
در آیه شریفه هم می‎فرماید «أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى‏» در آیات دیگری هم اشاره به قُرب و نزدیکی دارد، مثلا می‎فرماید: «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَری» یا «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَ لکِنْ لا تُبْصِرُونَ» شماها نمی‎بینید ولی ما به او نزدیک‏‌تر از شما هستیم. تو کور هستی و چشم باطنت کور است و مرا نمی‎بینی ولی من که می‎بینم که چه کار داری می‎کنی.

گریه شدید محبوب‏‌ترین بنده خدا
در سوره یونس در آیه‎ای هست «وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ کُنَّا عَلَیْکُمْ شُهُوداً» هیچ ‎کاری نیست که شما انجام دهید مگر اینکه ما آن را می‎بینیم. کارهایتان در مرئی و منظر ما است و ما داریم می‎بینیم. من نمی‎خواهم بحث تفسیری کنم، ولی این را بگویم که «عمل» در اینجا اطلاق دارد، یعنی هم اعمال درونی‎ات را می‎گیرد و هم اعمال بیرونی‎ات را می‎گیرد. من بعد می‎رسم که شهود خدا هم سرّ انسان را در بر می‎گیرد و هم علن او را می‎گیرد. هرچه را که او انجام دهد، خدا می‏‌بیند. «ما من عملٍ» استثنا ندارد. همه را می‎گیرد.
در ذیل این آیه روایتی آمد که است که «کان رسول‎الله(ص) اذا قرأ هذه الآیه بکی بکاءً شدیدا» پیغمبر اکرم وقتی به قرائت این آیه می‎رسید، به شدت گریه می‎کرد. این آیه خودش خیلی روشن است. اینها یک دسته از روایت در باب «حیاء من الله» است که عرض کردم به آیات هم اشاره دارد و جنبه‎های اعتقادی دارد و هم ریشه‎های ایمانی و درونی دارد.

ادامه »

به تصریح روایات هستند عواملی که در وجود انسان مانع گناه شده و در حقیقت بازدارنده های درونی او محسوب می شوند مگر زمانی که آدمی یک صفت را از دست بدهد.

حیا از توصیه های دین و آموزه های روایی ما برای زندگی توام با آرامش و قرار گرفتن در مسیر سعادت و کامیابی است از این رو سفارشات متعددی درباره رعایت آن شده است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «هر كه چهار خصلت داشته باشد و از سر تا پا غرق گناهان باشد، خدا آنها را به حسنات تبديل كند: راستگوئى و حيا و خوش‏خلقى و سپاسگزارى.»

امیرمومنان علی علیه السلام می فرمایند: «آنکس که شرم و حیایش کم باشد، اجتنابش از گناه کم خواهد بود.»

امام صادق علیه السلام فرموده اند: «حيا از ايمان و ايمان در بهشت است»

همان حضرت علیه السلام می فرمایند: «حيا و پاكدامنى و كند زبانى- نه كند دلى- از ايمان باشند.»

و نیز از ایشان است که: «هر كس كم رو باشد، كم دانش است (زيرا از پرسيدن شرم مي كند و مشكلات علميش حل نمي شود).»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «حيا دو گونه است: حياء عقل و حياء حماقت، حياء عقل علم است و حياء حماقت نادانى.»

امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام فرموده اند: «حيا و ايمان در يك رشته و همدوشند، و چون يكى از آن دو رفت، ديگرى هم در پى آن رود.»

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «وقتى در برادر(دینی) خود سه صفت ديدى به او اميدوار باش، حيا و امانتداری و راستگویی و اگر آنها را ندیدی به او اميد نداشته باش.»

منبع: مشرق

اشتغال افسار گسیخته، بی مورد و غیر ضروری زنان پیامدهای بسیار بدی برای جامعه دارد/ افول اخلاق، افول تربیت و بروز آسیب های اجتماعی در میان زنان و مردان از مهم‌ترین این پیامدها است؛ طبق آمار زنان شاغل 85 درصد بیشتر از زنان خانه دار طلاق گرفته اند و این برای جامعه اسلامی فاجعه است.

حجت‌الاسلام سید علیرضا تراشیون در حرم حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها با بیان اینکه اسلام زن را مدیر خانه دانسته است، گفت: مدیریت خانه با زن است اما منظور این نیست که همه کارها را خودش انجام دهد بلکه مدیریت خانه به معنای برنامه‌ریزی و هدفمند کردن امور درون خانه است.

وی افزود: عده‌ای تصور می‌کنند که مدیریت زن به این معنا است که صفر تا صد امور خانه را زن به تنهایی انجام دهد در حالی که مشارکت در کار خانه سیره رسول خدا صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیه السلام است.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: اسلام برای کار خانه ارزش بسیار زیادی قائل شده و برخلاف جامعه امروز که به بهانه افسردگی زنان را به اشتغال بیرون از خانه دعوت می‌کند اسلام زن موفق را یک مادر و همسر خوب تعریف کرده و در شرع اسلام زن کار آفرین و شاغل مساوی با زن موفق نیست.

حجت‌الاسلام تراشیون با بیان اینکه ارزشمند بودن کارخانه به معنای رد کردن هر نوع اشتغال زنان توسط شرع اسلام نیست، ادامه داد: همانطور که رهبر معظم انقلاب در رهنمودهای خود بیان کرده‌اند معیارهای اشتغال زن در اسلام عدم اختلاط با مردان نامحرم و عدم آسیب رسیدن به نظام خانواده بوده و زنی که می‌تواند این دو معیار را رعایت کند اشتغال او هیچ مشکلی ندارد.

وی با اشاره به اینکه متأسفانه در جامعه امروز اشتغال زن به یک ارزش تبدیل شده و موجب افزایش مطالبات مردان جوان در این زمینه شده است، اظهار کرد: به دلیل اشتغال افسار گسیخته زنان امروز مردان جوان یکی از معیارهای ازدواج خود را اشتغال همسر آینده خود قرار می دهند.

استاد حوزه علمیه قم افزود: اشتغال افسار گسیخته و بی مورد زنان پیامدهای بسیار بدی برای جامعه به دنبال دارد که افول اخلاق، افول تربیت و بروز آسیب های اجتماعی در میان زنان و مردان از مهم‌ترین این پیامدها است.

حجت‌الاسلام تراشیون با بیان اینکه اشتغال بی مورد و غیر ضروری همه انرژی زن را گرفته و خانواده را به فنا می دهد، گفت: در سال 90 طلاق در زن‌های شاغل 85 درصد بیش از زنان خانه دار بوده است یعنی از هر زن شاغل در مقابل 100 زن خانه دار دو نفر طلاق گرفته‌اند که این آمار برای جامعه اسلامی فاجعه آمیز است.

وی تصریح کرد: طبق روایات زن خانه دار به خدا نزدیکتر است و حضرت رسول درباره کار زن در خانه می‌فرمایند:

«وقتی زنی هفت روز در خانه شوهر کار می‌کند خداوند هفت در جهنم را به رویش می‌بندد و در مقابل هشت در بهشت را به روی او باز می‌کند و به او می‌گوید از هر دری که می‌خواهی وارد شو».

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: این در حالی است که در نگاه فمنیستی خانه داری را کلفتی و نوکری زن می‌دانند و می‌گویند خانه داری و بارداری از اموری است که شخصیت زن را به عنوان یک انسان زیر سؤال می‌برد و این دیدگاه ناشی از نگاه مادی و تک بعدی فمنیست گرایان و غربی‌ها به ساحت انسان و عالم هستی است.

حجت‌الاسلام تراشیون اظهار کرد:

وقتی زن به فرزند خود شیر می‌دهد خداوند ثواب آزاد کردن یک بنده از نسل ابراهیم علیه السلام را در نامه اعمال او قرار می‌دهد .

و همچنین حضرت رسول صلی الله علیه و آله به حضرت زهرا فرمودند:

« بهای بهشت تحمل سختی دنیا است و خانه داری از اموری است که بهشت را برای زن به ارمغان می آورد.»

وی افزود: اضافه بر این امام صادق علیه السلام از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت می‌کنند که:

«زن اگر یک چیزی را در خانه به نیت جمع و جور کردن جا به جا می‌کند خداوند به او نظر رحمت می افکند و کسی که خداوند به او نظر رحمت بیفکند خداوند هرگز او را عذاب نمی کند».

استاد حوزه علمیه قم یادآور شد:

این زنان هستند که به کار خانه حرمت می‌بخشند و زنی که با بسم الله و وضو کار خانه خود را انجام می‌دهد با زنی که با داد و فریاد به امور خانه رسیدگی می‌کند دو دیدگاه متفاوت از خانه داری در نظر فرزندان و همسر خود ایجاد می کنند.

منبع : خبرگزاری رسا

خداوند متعال دو فرشته را بر او می گمارد تا او را بيدار نمايند، اگر بيدار شد كه شد، وگرنه خداوند به آنان دستور مى‏دهد كه براى او استغفار نمايند.

درباره بيدار شدن براى هر امرى و يا براى خصوص دعا و استغفار رواياتى وارد شده است.

از آن جمله جهت بيدار شدن براى هر امرى منقول است كه امام باقر علیه السلام فرمودند:

«هر بنده‏ اى تصميم بگيرد كه هر ساعت و لحظه‏ اى كه خداوند بهتر از آن آگاه است بيدار شود، خداوند دو فرشته به او مى‏ گمارد تا او را در آن لحظه حركت دهند.»

در روايتى پيرامون بيدار شدن براى خصوص دعا و استغفار، آمده است كه حضرت ابى الحسن امام كاظم علیه السلام فرمودند:

«هر كس خواست شب بيدار شود، هنگام خوابيدن بگويد:

«اللّهمّ، لا تنسنى ذكرك، و لا تؤمنّى مكرك، و لا تجعلنى من الغافلين، و أنبهنى لأحبّ السّاعات إليك، أدعوك فيها فتستجيب لى، و أسألك فتعطينى، و أستغفرك و تغفر لي [يا: فتغفر لي‏]، إنّه لا يغفر الذّنوب إلّا أنت، يا أرحم الرّاحمين.»

حضرت علیه السلام فرمودند:

«خداوند متعال دو فرشته را بر او مى‏ گمارد تا او را بيدار نمايند، اگر بيدار شد كه شد، وگرنه خداوند به آنان دستور مى‏دهد كه براى او استغفار نمايند. و اگر در آن شب مرد، در حال شهادت جان مى‏ سپارد، و اگر بيدار شد، هر چه در آن وقت [يا: در آن جا] از خداوند متعال بخواهد به او عطا مى‏ فرمايد.»

در روايتى پيرامون بيدار شدن براى شب زنده دارى و عبادت آمده كه حضرت جعفر بن محمد به نقل از پدران بزرگوارش عليهم السلام از امير المؤمنين علیه السلام نقل کرد که فرمودند: «رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

«هر كس خواست هر مقدار از شب را بيدار شود، هنگام دراز كشيدن در محل خوابيدنش بگويد:

«اللّهمّ، لا تؤمنّى مكرك، و لا تنسنى ذكرك، و لا تجعلنى من الغافلين. أقوم إن شاء اللَّه ساعة كذا و كذا.»

خداوند، فرشته‏ اى را بر او مى‏ گمارد كه او را در همان لحظه بيدار نمايد.»

در روايتى راجع به بيدارى براى نماز آمده است موسى بن جعفر عليهما السلام فرمودند:

«هر كس خواست شب براى نماز برخيزد و خواب نرود، هنگام رفتن به رختخوابش بگويد:

«اللّهمّ، لا تؤمنّى مكرك، و لا تنسنى ذكرك، و لا تولّ عنّى وجهك، و لا تهتك عنّى سترك، و لا تأخذنى على تمرّدى، و لا تجعلنى من الغافلين، و أيقظنى من رقدتى، و سهّل لى القيام في هذه اللّيلة في أحبّ الأوقات إليك، و ارزقنى فيها الصّلاة و الشّكر و الدّعاء، حتّى أسألك فتعطينى، و أدعوك فتستجيب لى، و أستغفرك فتغفر لى، إنّك أنت الغفور الرّحيم.»

منابع:کافی/فلاح السائل

پایگاه مقاومت شهید شیخ علیزاده