بندگی کن تا که سلطانت کنند

تن رها کن تا همه جانت کنند

خوی حیوانی سزاوار تو نیست 

ترک این خو کن که انسانت کنند

چون نداری درد، درمان هم مخواه 

درد پیدا کن که درمانت کنند

بنده ی شیطانی و داری امید

که ستایش همچو یزدانت کنند؟!

سوی حق نارفته چون داری طمع؟ 

همسر موسی بن عمرانت کنن

شکر و تسلیم سلیمانیت کو؟ 

ای که می خواهی سلیمانت کنند

از چَهِ شهوت، قدم بیرون گذار

تا عزیز مصر و کنعانت کنند

بگذر از فرزند و مال و جان خویش

تا خلیل الله دورانت کنند

سر بنه در کف برو در کوی دوست

تا چو اسماعیل قربانت کنند

در ضلالت مانده ای چون سامری 

آرزو داری که لقمانت کنند

چشم لاهوتی اگر داری بیا

تا به بزم قرب مهمانت کنند

چون علی در عالم مردانگی

فرد شو تا شاه مردانت کنند

همچو سلمان در مسلمانی بکوش

ای مسلمان تا که سلمانت کنند

تا توانی در گلستان جهان

خار شو تا گل به دامانت کنند

همچو خاک افتادگی کن پیش از آن

که به زیر خاک پنهانت کنند

خوانده ای گر تو یحب الصابرین

صبر کن تا از محبانت کنند

با یتیمان مهربانی پیشه کن 

تا پس از تو با یتیمانت کنند

همچو ذاکر ذکر حق کن روز و شب

تا مگر از اهل ایمانت کنند

کلیات خزائن الاشعار، ص ۲

 

 

به مسجد می‌رود معنا کند روح عبادت را

به مسجد می‌برد با خود علی امشب شهادت را

 

دلیل محکمی دارد اگر در داخل محراب

فرادا می‌کند در سجده‌ی دوم جماعت را

 

مگر این‌بار در بستر بخوابد ساعتی آرام

که سوزانده‌ست عمری درفراقش خواب راحت را

 

برای کشتنش از بدر تا محراب، راه افتاد

ندیدم هیچ‌جا از تیغ، تا این حد سماجت را

 

چنان آغوش واکرده‌ست رفتن را که تا امروز

میان مرگ با انسان ندیدم این قرابت را

 

سحر، در کمتر از یک لحظه ارکان هُدی لرزید

مگر گویاتر از این بود تفسیر قیامت را؟ 

 

رها شد نغمه‌ی «فزت و رب الکعبه» در عالم

علی می‌خواست دریابیم معنای سعادت را

 

محسن ناصحی اصفهان

ادامه »

دلم شکسته ی سنگ ملامت است خدایا
به روی شانه من بار تهمت است خدایا

گل محمدی ام من سلامم و صلواتم*
به جامه ام همه عطر نبوت است خدایا

ندای  دائم تهلیلم و در آینه ی من
حدیث لا، همه الای وحدت است خدایا

عدم، اگرچه به دنیا کشانده زیستنم را
وجود من نگران قیامت است خدایا

نه نفس مطمئنی دارم و نه جرئت رجعت
تمام دار و ندارم محبت است خدایا

مرا رها مکن و ارجعی بگو که اسیرم
مرا بخوان که جدایی مصیبت است خدایا

گدای راز الستم فقیر ذات تو هستم
همین که جز تو ندارم غنیمت است خدایا

من از عشیره ی عشق محمدم، به هوایش
شهید اگر نشوم کفر نعمت است خدایا

حسن اسحاقی

لبریزِ استجابت هر چه دعا بزودی

یا سامع ٱلشکایا؛ رفع بلا بزودی

کار جهان گره خورد عجّل علی ظهورک

برگرد ای امام ِ مشکل گشا بزودی

أین بقیة ٱلله؟! قدری نگاه کافیست

تا پا بگیرد از نو صلح و صفا بزودی

گم شد خدا و… شیطان شد کدخدای ماها

تنظیم می شود این قبله نما بزودی

غم میشود زمینگیر٬ گل میشود سرازیر

عالم کنار کعبه حاجتروا بزودی

از دست رفته ایم و ای عشق دردمندیم

در جمکران بنا کن دارٱلشفا بزودی

لبریز از عدالت٬ آغاز خیر و برکت

محتاج میرسد به نان و‌ نوا بزودی

هر لحظه می نشیند بی واسطه٬ پر از عشق

آری مقابلِ هم؛ شاه و گدا بزودی

یار از سفر می آید سیراب میشود دل-

یک شب از آبِ سرداب در سامرا بزودی

آباد میشود با ذکر علی(علیه السلام)‌ بقیع و…

گلدسته غرقِ تکبیر و ربّنا بزودی

یکروز با نوای «یا مُمتَحن» می آید؛

بنیاگذارِ صحنِ خیرٱلنسا بزودی

شد آرزوی قلبم دیدار مهدی(عج) و بعد؛

با إذن مادر او یک کربلا بزودی

با شال مشکی و اشک٬ بیتاب می نشیند

در روضهٔ محرّم صاحب عزا بزودی!

مرضیه عاطفی

ماییم مست جام تو یا زین العابدین

خانه خراب نام تو یا زین العابدین

به مناسبت فرارسیدن سالروز میلاد با برکت امام سجاد علیه السلام، مجموعه اشعار آئینی ویژۀ این ایام در دسترس مخاطبان قرار میگیرد.

 

وارد میکده شد میکده را مست گرفت

 

نیستها را به نگاه خودش از هست گرفت

 

بیخود از کرببلا رهگذر شام نشد

 

حکمتی داشت که شمشیر دعا دست گرفت

 

من به بیراهه رسیدم ، سحری دستم را

 

با ابوحمزه ی خود آخر بن بست گرفت

 

وصله خوردم به کتاب گنه آلوده ای و

 

نامه ام را شبی از آن همه پیوست گرفت

 

دم افتادن من بود ولی دستم را

 

دید این گمشده در آخر راه است ، گرفت

 

محسن ناصحی

 

 

می نوشم امشب واژه ها را از سبویت

 

پر میشود جام عطش از آبرویت

 

سجاده ات پهن است در محراب ، حالا

 

تر میشود ابیات از آب وضویت

 

مهر نمازت از کدامین خاک پاک است؟

 

اینگونه چرخیدست عالم رو به سویت؟

 

تکبیر میگوید غزل (الله اکبر)

 

بوی خوش سیب است اینک از گلویت . . .

 

قد قامتت کرده قیامت عالمی را

 

در سجده رب العالمین در گفتگویت

 

تبدار دار هستم در ورقهای صحیفه

 

مانند وقتی که تو دیدی روبرویت

 

مردی کمر خم کرد از داغ برادر

 

چشم انتظاری ماند آنجا که عمویت …

سید حسن رستگار

 

 

ادامه »

جمعمان جمع كه تا نقش خیالی بزنیم
كوچه باغی برویم و پر و بالی بزنیم
 
پای حافظ مِی از شعر زلالی بزنیم
جمعمان جمع بیایید كه فالی بزنیم
 
شاهِ شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان
كه به مژگان شكند قلب همه صف شكنان
 
بگذارید از این فاصله بویی بكشیم
در ِخُم را بگشاییم و سبویی بكشیم
 
تیغ ابروی كجش را به گلویی بكشیم
صد و سی و سه نفس نعره ی هویی بكشیم

ادامه »

به مناسبت فرارسیدن سالروز میلاد با برکت امام حسین علیه السلام، مجموعه اشعار آئینی ویژۀ این ایام در دسترس مخاطبان قرار میگیرد

 

 

 

ادامه »

اگر چه فاصله ها تا حریم و حائر توست

دل شکستۀ ما تا ابد مجاور توست

فقط نه قلب جهان بی قرار کرببلاست

بهشت هم همه ی جمعه ها مسافر توست

بهشت قیمت این عشق آسمانی نیست

بهشت باغچه ای زیر پای زائر توست

بهشت و حور و قصورش برای زاهد ها

تمام تاب و تب من فقط به خاطر توست

به سجده های بلند شب تهجّد نیست

شرار عشق که در خلسه های شاعر توست

به هیچ خلعت دنیا عوض نخواهد کرد

عبای نور که بر شانه های ذاکر توست

تو آبروی خدایی که در دم رفتن

خدا"رضأ به رضائك” كلام آخر توست

حسن کردی