برداشت قشری از مردم از مهدويت و قيام و انقلاب مهدی موعود اين است‏  كه صرفا ماهيت انفجاری دارد ، فقط و فقط ازگسترش و اشاعه و رواج ظلمها و تبعيضها و اختناقها و حق كشيها و تباهيها ناشی می ‏شود ، نوعی سامان‏ يافتن است كه معلول پريشان شدن است .
آن گاه كه صلاح به نقطه صفر برسد ، حق و حقيقت هيچ طرفداری نداشته باشد ، باطل ، يكه تاز ميدان گردد ، جز نيروی باطل نيروئی حكومت نكند ، فرد صالحی در جهان يافت نشود ، اين انفجار رخ می‏ دهد و دست غيب برای نجات‏ حقيقت - نه اهل حقيقت زيرا حقيقت طرفداری ندارد - از آستين بيرون‏ می ‏آيد عليهذا هر اصلاحی محكوم است ، زيرا هر اصلاح يك نقطه روشن است .

تا در صحنه اجتماع نقطه روشنی هست دست غيب ظاهر نمی ‏شود ، برعكس ، هر گناه هر فساد و هر ظلم و هر تبعيض و هر حقكشی ، هر پليديی به حكم اين كه‏ مقدمه صلاح كلی است و انفجار را قريب الوقوع می‏ كند رواست زيرا ” الغايات تبرر المبادی ” هدفها وسيله‏ های نامشروع را مشروع می‏ كنند . پس ‏بهترين كمك به تسريع در ظهور و بهترين شكل انتظار ، ترويج و اشاعه فساد است .

اين جا است كه گناه هم فال است و هم تماشا ، هم لذت و كامجوئی است و هم كمك به انقلاب مقدس نهائی . اين جا است كه اين شعر مصداق واقعی خود را می‏ يابد :

در دل دوست به هر حيله رهی بايد كرد

طاعت از دست نيايد گنهی بايد كرد

اين گروه طبعا ًبه مصلحان و مجاهدان و آمران به معروف و ناهيان از منكر با نوعی بغض و عداوت می‏ نگرند ، زيرا آنان را از تأخير اندازان ظهور و قيام مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه می‏ شمارند . برعكس ، اگر خود هم اهل‏ گناه نباشند در عمق ضمير و انديشه با نوعی رضايت به گناهكاران و عاملان‏ فساد می‏ نگرند زيرا اينان مقدمات ظهور را فراهم می‏نمايند .

شبه ديالكتيكی

اين نوع از برداشت از آن جهت كه با اصلاحات مخالف است و فسادها و تباهيها را به عنوان مقدمه يك انفجار مقدس ، موجه و مطلوب می‏شمارد بايد ” شبه ديالكتيكی ” خوانده شود . با اين تفاوت كه در تفكر ديالكتيكی ، با اصلاحات از آن‏ جهت اجازه داده می‏ شود و تشديد نا بسامانيها از آن جهت اجازه داده ميشود كه شكاف وسيعتر شود و مبارزه پيگيرتر و داغتر گردد ، ولی اين تفكر عاميانه فاقد اين مزيت است ، فقط به فساد و تباهی فتوا می‏ دهد كه خود بخود منجر به نتيجه مطلوب بشود . اين نوع برداشت از ظهور و قيام مهدی موعود و اين نوع انتظار فرج كه‏ منجر به نوعی تعطيل در حدود و مقررات اسلامی می‏شود و نوعی ” اباحيگری “ بايد شمرده شود به هيچ وجه با موازين اسلامی و قرآنی وفق نمی‏ دهد .

قيام و انقلاب مهدي/متفکر شهيد استاد مرتضي مطهري