زيد بن ارقم (روايت کننده حديث) پرسيد آيا همسران پيامبر نيز از اهل بيت او هستند؟ فرمود: اگر به غير از اين حديث چيزى نداشتيم که براى اثبات خلافت اهل بيت عليهم السلام و امامت از آن استفاده نماييم باز کفايت مى کرد. زيرا آنان همتايان قرآنند که از آن جدا نمى شوند. و هر که متمسک به آن دو باشد هرگز گمراه نمى شود. و آنکس که آن دو يا يکى از آنها را رها کند، بدون شک گمراه است. اما برخى سعى کرده اند تا در مقابل آن، حديث «کتاب خدا و سنت من» را قرار دهند. راستى چه عجيب است آنانکه علمايشان، هنگامى که اين حديث را روايت مى کنند، در ذيل آن مى نويسند مورد اتفاق است! در حالى که حديث «… و سنت من» مرسل است و سندى ندارد.

     اولين کسى که آن را روايت کرد، مالک در موطأ خود بوده که آن را تا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله مى رساند و غير از او کسى از صاحبان صحاح معتبر، آن را روايت ننموده است. در حالى که حديث «کتاب خداو عترتم» نزد شيعه و سنى متواتر است و احاديث ديگرى با الفاظ مختلف آن را تأييد مى نمايند.

     حقيقت آن است که جاعلان حديث، «حرفه اى هاى اين فن» هستند که بدعت گذارانه و ماهرانه عمل کرده و با ترفند در مقابل هر حديثى پيرامون اهل بيت عليهم السلام، حديثى قرار داده اند که شأن افراد غير از اهل بيت را بالا برند. که مثالها در اين زمينه فراوان است که بخواست خدا به برخى از آنها اشاره خواهيم کرد.من نمى دانم که چگونه به اين حديث تمسک مى جويند، در حالى که نخستين کسى که با آن مخالفت کرد، عمر بن الخطاب بوده است در هنگام جريان مصيبت معروفى که روز پنجشنبه اتفاق افتاد و در آن زمان عمر گفت: «کتاب خدا براى ما کافى است» و هم او بود که ممنوعيت روايت احاديث پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را بر صحابه اعمال داشت. همچنانکه ابوبکر، احاديث نوشته شده را سوزاند تا به گمان شان با قرآن مخلوط نشوند. و البته حوادث ديگرى وجود دارد که عدم اعتراف به سنت را بگونه اى که الان متعارف است ثابت مى نمايد.

    حديث عترت ضمن مواردى که همراه با قرآن آمده عصمت اهل بيت عليهم السلام را نيز ثابت مى کند. زيرا کسى که از قرآن جدا نمى شود و از او دور نمى گردد. به معنى آن است که کاملا همانند قرآن باطل از پيش او و از پشت سر به سراغش نمى آيد. و اگر احتمالى هر چند بسيار اندک از جدائى اهل بيت عليهم السلام از قرآن وجود مى داشت، حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله در کلام خود براى ما موکد نمى ساخت که آن دو جدا نمى شوند، تا زمانى که در کنار حوض بر ما وارد شوند. لذا بدينوسيله است که ما منظور آيه تطهير را مى فهميم که در حق اهل بيت عليهم السلام نازلشده است: (انما يريد اللَّه ليذهب عنکم الرجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا)(سوره احزاب، آيه: 33). که همه منابع تفسير و حديث، متفقند که اين آيه در مورد پنج تن نازل شده است: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و على و فاطمه و حسن و حسين، آن چنانکه در صحيح مسلم در کتاب فضايل صحابه، باب فضايل اهل بيت عليهم السلام آمده است.(صحيح مسلم ج 4 ص 1883 حديث 61 ) و نيز همانند اين مطلب در مستدرک ج 3 ص 147 آمده و گفته صحيح است بشرط بخارى ولى وى آن را نياورده است.اين آيه قايل به عصمت اهل بيت عليهم السلام است زيرا براى آنان در برابر ديگران شايستگى بر عهده گرفتن نقش امامت جهت حفظ شريعت اسلامى و ايفاى نقش و وظيفه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در رهبرى امت را مى بخشد. که از کسى به جز فرد معصوم و برگزيده شده از جانب خداوند ساخته نيست. و اين مطلبى است که آيه تطهير آن را بطور خلاصه بيان کرده و با ادات حصر «إنّما» که قوى ترين ادات حصر مى باشد، بيان گرديده است. و بر دور کردن پليدى از اهل بيت عليهم السلام تأکيد شده است واژه پليدى در اينجا به معنى گناهان بطور مطلق، و گناه ورزيها و ناپاکى ها است، و همچنين انجام تطهير به اراده خداى تعالى… همه ى اينها نتيجه اش عصمت اهل بيت عليهم السلام مى باشد. و نزد ما در سودان از آشکارترين موضوعاتى که قابل بحث و مناقشه نيست، اين است که اصحاب کساء يا آل عبا، همان پنج تنى هستند که آيه تطهير در مورد آنان نازل شده به نحوى که در احاديث متواتر نيز وجود دارد.

    اکنون و در اينجا لازم است تا برخى از منابعى را که حديث ثقلين در آنها بيان شده است، نام ببرم:

1. - صحيح مسلم، فضايل على عليه السلام.
2. صحيح ترمذى ج 5 ص 662- 663.
3. مسند احمد بن حنبل ج 3 ص 393- 394 حديث 10747 ج 5 ص 182 و مواضع متعدد ديگر.
4. مستدرک حاکم ج 3 ص 109 و کتاب معرفه الصحابه ص 148، و منابع ديگر.

صفحات: 1· 2