در فراز اول مناجات محبین، دو نکته بیان شده است؛ اول آنکه اگر کسی شیرینی محبت خداوند را چشید و از لذت محبت او سرشار شد، جایگزینی برای او نمی‌طلبد و دل به محبت غیر او نمی‌دهد. نکته دوم آنکه اگر کسی به جوار خداوند راه یافت و به قرب معبود انس گرفت، حتی لحظه‌ای از حال و هوای انس به قرب الهی خارج نمی‌شود. در ادامه، امام سجاد علیه السلام از خداوند می‌خواهد که خود را در شمار کسانی قرار دهد که برای مقام قرب و ولایتش برگزیده است. قربی که او از خداوند می‌طلبد، قرب اکتسابی است که در پرتو پیروی از دستورات خداوند، بندگی و خودسازی به دست می‌آید و از این نظر خاص بندگان برگزیده و مومن خداست و تنها آنان از این امتیاز عالی برخوردارند.

ادامه »

موضع امام سجاد علیه السلام در قبال قیام های معاصرش و ارتباط آن حضرت با این نهضت ها.

ادامه »

 امام صادق عليه السّلام :

لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ حَجَّ دَهْرَهُ ثُمَّ لَمْ يَـزُرِالْحُسَـيْن بْنَ عَلِىٍّ عليه السلام لَكانَ تارِكا حَقّا مِنْ حُقُوقِ رَسُولِ اللّه صلى الله عليه و آله لأِ حَقَّ الْحُسَيْنِ عليه السلام فَريضَةٌ مِنَ اللّه تَعالى، واجِبَةٌ عَلى كُلِّ مُسْلِمٍ؛

اگر يكى از شما تمـام عمرش را احرام حج بندد، امّا امام حسين (عليه السلام) را زيارت نكند، هر آينه حقّى ازحقوق رسول خدا (صلى الله عليه و آله) راترك كرده است چرا كه حق حسين (عليه السلام) فريضه اى است الهى و بر هر مسلمانى واجب و لازم است.

_{وسائل الشيعه، ج۱۰، ص۳۳۳}

«وَ الْمَرْوِیُّ عَنْ ابْنِ‌عَبَّاس قَالَ سَمِعْتُ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله یَقُولُ: عَیْنَانِ لَا تَمَسَّهُمَا النَّارُ؛ عَیْنٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ…»۱ (دو چشم است که هیچ‌گاه آتش به آن‌ها نمی‌رسد: چشمی که از خشیت الهی بگرید… )؛ بَکَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ.

آن‌هایی که بُکای مردم را ـ‌نعوذ بالله‌ـ امر غلطی می‌دانند، چه می‌گویند؟! این «بُکاء مِن خَشیَة الله» عمل انبیاء است. چه می‌گویند؟!
مسئلۀ بکاء بر سیدالشهداء المظلومین علیه‌السلام، این هم مثل بکاء از خشیة الله است. این هم همان اجر را دارد. قطره‌اش چقدر [فضیلت و اجر دارد]. بعضی می‌گویند: گریه چه فایده‌ای دارد؟

فایده‌اش این است که اتصال روحی انسان با خود سیدالشهدا علیه‌السلام و با حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله و با خدا در ترقی است؛ با همین بکاء‌ها.

***

بکاء۲ در مصائب اهل‌بیت علیهم‌السلام و به‌خصوص سیدالشهدا علیه‌السلام، شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که افضل از آن نیست؛ یعنی افضل از آن در مستحبات نیست. «بُکاء مِنْ خَشْیَةِ اللهِ» (گریه از ترس خداوند) هم همین‌طور است که شاید افضل از آن نباشد. آیا صلات لیل۳ هم از همین قبیل است؟ آیا ممکن است در همین درجه باشد یا اینکه این‌ها مقدم بر صلات اللیل هستند؟
بکاء من خشیة الله و بکاء برای مصائب سیدالشهدا علیه‌السلام معلوم نیست عدیل۴ داشته باشد.

بوى بهشت مى وزد از كربلاى تو

اى كشته اى كه جان دو عالم فداى تو

ادامه »

ادامه »

الف قامت “ارباب” که بر می داری
این “رباب” است که می ماند و تنهایی او

 صفا و محبّت متقابل رباب و حسين علیه السلام فوق‏ العاده زياد بود و هيچ يک فراق يکديگر را تحمّل نمي‏ کردند.

ادامه »