موضوعات: "اهل بیت علیها السلام" یا "رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم" یا "حضرت زهرا سلام الله علیها" یا "فاطمیه" یا "حضرت علی علیه السّلام" یا "نهج البلاغه" یا "نامه ها" یا "خطبه ها" یا "غدیر" یا "امام حسن مجتبی علیه السّلام" یا "امام حسین علیه السّلام" یا "امام سجّاد علیه السّلام" یا "صحیفه سجادیه" یا "امام باقر علیه السّلام" یا "امام جعفر صادق علیه السّلام" یا "امام موسی کاظم علیه السّلام" یا "امام رضا علیه السّلام" یا "امام جواد علیه السّلام" یا "امام هادی علیه السّلام" یا "امام حسن عسگری علیه السّلام" یا "امام قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف" یا "مهدویت"

کیفر بی مهری به اولاد

نوشته شده توسطرحیمی 25ام فروردین, 1395

روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم حسن و حسین سلام الله علیهما را می بوسید .

شخصی به نام عیینه یا اقرع بن حاس گفت: من ده فرزند دارم و هرگز هیچ یک از آن ها را نبوسیده ام.

آن حضرت فرمود: هرکس رحم نکند بر او رحم نمی شود .

بر پایه روایتی آن حضرت به قدری از این گفتار وی خشمگین شد که چهره اش بر افروخت و به او فرمود:

اگر خدا عاطفه را از دلت کنده است با تو چه کنم؟ 

هر کس بر خردسالان ما مهر نورزد و بزرگان ما را احترام نکند از ما{مسلمانان} نیست.

 
منبع : جوادی آملی، عبدالله، مفاتیح الحیاة ، ص 247

چرا سجده بر ماکولات و ملبوسات جایز نیست؟

نوشته شده توسطرحیمی 25ام فروردین, 1395

على بن احمد از محمّد بن ابى عبد اللَّه، از محمّد بن اسماعيل، از على بن عبّاس، از عمر بن عبد العزيز، از هشام بن حكم، وى مى گويد:

محضر امام صادق عليه السّلام عرض كردم: بفرماييد سجده بر چه چيز جائز و بر چه چيز جائز نيست؟

 حضرت فرمودند: جايز نيست سجده مگر بر زمين يا بر آنچه از زمين مى رويد به شرط آنكه مأكول يا ملبوس نباشد.

 عرض كردم: فدايت شوم، علّت آن چيست؟       

فرمود: زيرا سجود و خضوع و فروتنى براى خداى عزّ و جل است لذا سزاوار نيست كه آن را بر مأكول و ملبوس قرار دهند چه آنكه ابناء دنيا بندگان مأكولات و ملبوسات هستند و حال آنكه سجده‏ كننده در سجودش مشغول عبادت حق تبارك و تعالى است از اين رو شايسته نيست اين كه پيشانى خود را در حال سجود بر معبود ابناء دنيا كه فريفته او هستند بگذارد و سجده بر زمين افضل است زيرا نسبت به تواضع و خضوع در مقابل حق عزّ و جل رساننده تر مى باشد.

منبع: علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏2، ص: 116

طبیب و دوست هم نمی توانند کمک کنند!

نوشته شده توسطرحیمی 25ام فروردین, 1395
امام هادی علیه السلام می فرماید:
اذْکرْ مَصْرَعَک بَینَ یدَی أَهْلِک وَ لَا طَبِیبَ یمْنَعُک وَ لَا حَبِیبَ ینْفَعُک.

وقت جان دادنت را نزد خانواده ات یاد کن

که در آن هنگام طبیبی نیست که جلوی مرگت را بگیرد

و نه دوستی که به تو نفع رساند.


**************

الهی به تو پناهنده ام یارب العالمین


منبع : مجلسی، بحار الأنوار، ج‏75، ص 370


سبک زندگی مهدوی در میدان عمل

نوشته شده توسطرحیمی 25ام فروردین, 1395

سبک زندگی مهدوی در میدان عمل

 چرا باید روش مند و با سبک زندگی کنیم؟
به راستی اگر کسی در زندگی خود سبک و شیوه کلی نداشته باشد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
در این باره باید گفت: عمر و سرمایه هایی که هم اکنون در اختیار ما قرار گرفته است از جهت کمی و کیفی محدود و موقت بوده و «فرصت، همانند ابر باران زایی می گذرد»؛
سبک زندگی مهدوی، عبارتند از انتخاب روشی کلی و نسبتاً پایدار در رفتار، توسط فرد یا جمع که بر پایه فرهنگ اسلامی با محوریت نظر و رضایت حضرت مهدی نسبت به هستی، انسان و زندگی، استوار بوده و در تعامل با جامعه و برای رسیدن به اهداف امام زمان که همان اهداف حقیقی زندگی ماست، به ظهور می رسد.


 مفهوم زندگی

اگر بخواهیم به پاسخ مناسبی برای پرسش بالا دست یابیم، ابتدا باید شناختی از مفهوم «زندگی» داشته باشیم؛ چرا که فلسفه وجودی روش و متد در زندگی، دستیابی به اهدافی است که هر شخص یا گروهی در زندگی خود دارد.

گرچه حقیقت حیات و زندگی بر کسی معلوم نیست اما با مروری اجمالی به کاربرد این واژه در میان مردم، زندگی به «حالت موجود زنده که با رشد و نمو و پاسخ به محرکها مشخص می شود»[1]معنا شده است. نکته مهمی که باید در فهم و شناخت حقیقت مفهوم زندگی مورد توجه قرار گیرد فرق بین « زنده بودن» با «زندگی» است. « زنده بودن» وصفی است برای موجودی که امکان ظهور و بروز آثار حیات در اوست و لو اینکه از آن آثاری صادر نشود. اما زندگی کردن به معنای به جریان انداختن این وصف و بروز دادن آثار آن است که عبارتند از درک و آگاهی و قدرت بر حرکت و عکس العمل و نظایر آن.

ادامه »

موانع چهارگانه رسیدن به کمال در کلام امام هادی علیه السلام

نوشته شده توسطرحیمی 24ام فروردین, 1395

امام هادی علیه السلام

  يعني اگر انسان بخواهد خود را به صفات زيباي اخلاقي بيارايد، لازم است كه وجودش را از آلودگي هاي نفساني و شيطاني پاك سازد.

 

 امام هادی  علیه السلام در مورد بخل كه يكي از صفات زشت انساني است، مي‌ فرمايد:

«وَالْبُخْلُ أذَمُّ الأخْلاَقِ»؛ بخل، زشت‌ ترين اخلاق به شمار مي ‌رود.

چون افراط در بذل مال «اسراف» محسوب مي ‌شود و در مقابل، تفريط در آن را بخل مي ‌گويند كه هر دو قبيح است و حدّ‌ اعتدال آن «جود» و «سخا»ست كه امري پسنديده و محمود مي ‌باشد؛

 

خبرگزاری «حوزه»،به مناسبت سالروز شهادت امام هادی موانع چهارگانه رسیدن به کمال را از نگاه امام هادی علیه السلام به قلم حجت الاسلام عبدالکریم پاک نیا تبریزی منتشر می کند.

 

انسان براي رسيدن به قلّه كمال معنوي و نجات يافتن از سقوط در ورطه‌ هلاكت، نيازمند فراهم شدن مقدماتي است كه از جمله آنها رفع موانع و آسيب هاي روحي و رواني است؛ يعني اگر انسان بخواهد خود را به صفات زيباي اخلاقي بيارايد، لازم است كه وجودش را از آلودگي هاي نفساني و شيطاني پاك سازد.

 

در اين رابطه حضرت امام علي النقي علیه السلام مي‌ فرمايد:

«الْحَسَدُ مَاحِقُ الْحَسَنَاتِ وَ الزَّهْوُ جَالِبُ الْمَقْتِ وَ الْعُجْبُ صَارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ دَاعٍ إِلَى الغَمْطِ وَ الْجَهْلِ وَ الْبُخْلُ أَذَمُّ الْأَخْلَاقِ وَ الطَّمَعُ سَجِيَّةٌ سَيِّئَةٌ؛ (1)

حسد، نيكي ها را نابود مي ‌كند، خود برتربيني و تکبّر، دشمني و نفرت مي ‌آورد، خودخواهي و خودپسندي، آدمي را از طلب علم باز مي‌ دارد و حقّ‌ ديگران را ناچيز مي ‌شمارد و موجب ناداني مي‌ شود، بخل، زشت ‌ترين اخلاق به شمار مي‌ رود، و طمع، خوي بدي محسوب مي‌ گردد.»

 

امام هادي علیه السلام در اين سخن حكيمانه برخي از بيماري هاي اساسي روح را، همانند: حسد،‌ تكبر، بخل و طمع كه مانع كمال انساني است، مطرح فرموده و به كمال ‌جويان عالم هشدار مي ‌دهد كه تا اين مرض ها معالجه و رفع نشود، ساير تلاش هاي انسان بي‌ فايده خواهد بود. در این مقال با استعانت از آیات و روایات به شرحی مختصر از کلام امام هادی علیه السلام می ‏پردازیم.

ادامه »

موانع چهارگانه رسیدن به کمال در کلام امام هادی علیه السلام

نوشته شده توسطرحیمی 24ام فروردین, 1395

امام هادی علیه السلام

  يعني اگر انسان بخواهد خود را به صفات زيباي اخلاقي بيارايد، لازم است كه وجودش را از آلودگي هاي نفساني و شيطاني پاك سازد.

 

 امام هادی  علیه السلام در مورد بخل كه يكي از صفات زشت انساني است، مي‌ فرمايد:

«وَالْبُخْلُ أذَمُّ الأخْلاَقِ»؛ بخل، زشت‌ ترين اخلاق به شمار مي ‌رود.

چون افراط در بذل مال «اسراف» محسوب مي ‌شود و در مقابل، تفريط در آن را بخل مي ‌گويند كه هر دو قبيح است و حدّ‌ اعتدال آن «جود» و «سخا»ست كه امري پسنديده و محمود مي ‌باشد؛

خبرگزاری «حوزه»،به مناسبت سالروز شهادت امام هادی موانع چهارگانه رسیدن به کمال را از نگاه امام هادی علیه السلام به قلم حجت الاسلام عبدالکریم پاک نیا تبریزی منتشر می کند.

انسان براي رسيدن به قلّه كمال معنوي و نجات يافتن از سقوط در ورطه‌ هلاكت، نيازمند فراهم شدن مقدماتي است كه از جمله آنها رفع موانع و آسيب هاي روحي و رواني است؛ يعني اگر انسان بخواهد خود را به صفات زيباي اخلاقي بيارايد، لازم است كه وجودش را از آلودگي هاي نفساني و شيطاني پاك سازد.

در اين رابطه حضرت امام علي النقي علیه السلام مي‌ فرمايد:

«الْحَسَدُ مَاحِقُ الْحَسَنَاتِ وَ الزَّهْوُ جَالِبُ الْمَقْتِ وَ الْعُجْبُ صَارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ دَاعٍ إِلَى الغَمْطِ وَ الْجَهْلِ وَ الْبُخْلُ أَذَمُّ الْأَخْلَاقِ وَ الطَّمَعُ سَجِيَّةٌ سَيِّئَةٌ؛ (1)

حسد، نيكي ها را نابود مي ‌كند، خود برتربيني و تکبّر، دشمني و نفرت مي ‌آورد، خودخواهي و خودپسندي، آدمي را از طلب علم باز مي‌ دارد و حقّ‌ ديگران را ناچيز مي ‌شمارد و موجب ناداني مي‌ شود، بخل، زشت ‌ترين اخلاق به شمار مي‌ رود، و طمع، خوي بدي محسوب مي‌ گردد.»

امام هادي علیه السلام در اين سخن حكيمانه برخي از بيماري هاي اساسي روح را، همانند: حسد،‌ تكبر، بخل و طمع كه مانع كمال انساني است، مطرح فرموده و به كمال ‌جويان عالم هشدار مي ‌دهد كه تا اين مرض ها معالجه و رفع نشود، ساير تلاش هاي انسان بي‌ فايده خواهد بود. در این مقال با استعانت از آیات و روایات به شرحی مختصر از کلام امام هادی علیه السلام می ‏پردازیم.

ادامه »

بهترین ثروت از منظر امام هادی علیه السلام

نوشته شده توسطرحیمی 23ام فروردین, 1395

حجت الاسلام سید حسین مومنی چگونه خود را فقیر و بی چیز و بی کس می دانی در حالی که ایمان به خدا و ثروت محبت اولیاالله را با خود داری!

مراسم عزاداری شب شهادت امام هادی علیه السلام امام دهم شیعیان از سوی بیت آیت الله العظمی بروجردی(ره) ، در مسجد اعظم و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.

حجت الاسلام والمسلمین سید حسین مومنی در این مراسم با اشاره به اهمیت ماه رجب گفت: ماه رجب یکی از مهمترین ماه هایی است که بندگان در آن فرصت رسیدن به اوج را پیدا می کنند.

وی افزود: ماه رجب فرصتی مغتنم برای همه بندگان خدا است که باید از این فرصت برای تزکیه نفس و تمرین بندگی برای رسیدن به اوج تقرب به خدا در ماه رمضان استفاده کنند.

این استاد حوزه خاطرنشان کرد: در این ماه برکات بسیاری بر زمین و آسمان نازل می شود و برکات استثنایی در این ماه در بین بندگان توزیع می شود و به راستی اگر کسی به دنبال کسب معارف ناب است در این ماه بهترین فرصت ها در پیش روی او است.

وی گفت: یکی از راه های کسب معارف و نیل به مدارج عالیه کمال و پاکی، مراقبه نفس است؛ مراقبه مهمترین فرمولی است که همیشه در احادیث و روایات به خصوص کلام بزرگان و مراجع و اساتید اخلاق به آن اشاره شده است.

وی اظهارکرد: مراقبه از مهمترین و پرکاربردترین کلماتی است که همیشه از سوی اساتید و بزرگان اخلاق شنیده می شود؛ اگر انسان مراقبه نفس را از این ماه آغاز کند این مراقبه در ماه رمضان به اوج مقام انسانی خواهد رسید.

ادامه »

دوست واقعی، اموال یا اعمال!

نوشته شده توسطرحیمی 23ام فروردین, 1395


 

امام هادی علیه السلام فرمودند:

النَّاسُ فِی الدُّنْیا بِالْأَمْوَالِ وَ فِی الْآخِرَةِ بِالْأَعْمَال ( الدرة الباهرة من الأصداف الطاهرة، ص 42)

میزان ارزیابی مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان است.

منبع : الدرة الباهرة من الأصداف الطاهرة، ص 42


ایمن ترین پناهگاه

نوشته شده توسطرحیمی 22ام فروردین, 1395

یحیی ابن اکثم از حضرت هادی از معنای این آیه شریفه:

« وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» (لقمان/27)

اگر آنچه درخت در زمین است قلم شود و دریا مرکب شود و هفت مرتبه دریا به وجود آید، کلمات خداوند تمام شدنی نیست.»

پرسید که: مراد از کلمات الله چیست؟

حضرت هادی علیه السلام فرمودند:

«نَحْنُ کلِمَاتُ اللّه الَّتی لَاتُدْرَک فَضَائِلُنَا وَلَاتُسْتَقْصَی؛

ماییم کلمات خداوندی، که فضایل آنان درک شدنی و تمام شدنی نیست»

​فصلی از عمر ورق خورد و نگفتم از تو

نوشته شده توسطرحیمی 22ام فروردین, 1395

یاحبیب الباکین

وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ

… و به خاطر شما باران فرو مى‏ريزد.

به شوق خالق جامعه کبیره حضرت هادی علیه السلام


یادتان هست نوشتم که دعا می خواندم

داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم

از کلامت چه بگویم که چه با جانم کرد

محکمات کلمات تو مسلمانم کرد

کلماتی که همه بال و پر پرواز است

مثل آن پنجره که رو به تماشا باز است

کلماتی که پر از رایحهً غار حراست

خط به خط جامعه آیینهً قرآن خداست

عقل از درک تو لبریز تحیر شده است

لب به لب کاسهً ظرفیت من پر شده است

همهً عمر دمادم نسرودیم از تو

قدر درکِ خودمان هم نسرودیم از تو

من که از طبع خودم شکوه مکرر دارم

عرق شرم به پیشانی دفتر دارم

شعرهایم همه پژمرد و نگفتم از تو

فصلی از عمر ورق خورد و نگفتم از تو

دل ما کی به تو ایمان فراوان دارد

شیرِ در پرده به چشمان تو ایمان دارد

بیم آن است که ما یک شبه مرداب شویم

رفته رفته نکند جعفر کذاب شویم

تا تو را گم نکنم بین کویر ای باران

دست خالیِ مرا نیز بگیر ای باران

من زمین گیرم و وصف تو مرا ممکن نیست

کلماتم کلماتی ست حقیر ای باران

یاد کرد از دل ما رحمت تو زود به زود

یاد کردیم تو را دیر به دیر ای باران

نام تو در دل ما بود و هدایت نشدیم

مهربانی کن و نادیده بگیر ای باران

ما نمردیم که توهین به تو و نام تو شد

ما که از نسل غدیریم ، غدیر ای باران

پسر حضرت دریا ! دل مارا دریاب

ما یتیمیم و اسیریم و فقیر ای باران

سامرا قسمت چشمان عطش خیزم کن

تا تماشا کنمت یک دل سیر ای باران

سید حمیدرضا برقعی


 
مداحی های محرم