ای كه در مَحْبَس گیسوی تو شب زندانی ست

كار خورشید،به فرمان تو نور افشانی ست

سامرا نه ! كه جهان سیطره ی قدرت توست

ای كه در عرش تو را مرتبه ی سُلطانی ست

تا كه تكمیل شود فیـض ربیعُ الاوّل

مُوعدِ جلوهْ نمائیـت ، ربیــعُ الثّانی ست

خضر را پیر غلامیّ تو فخری ابدی ست

در حریمی كه سلیمان ، شرفش دربانی ست

هركسی چشم دلش باز شود می بیند

شغل داوود نبی نزد تو مِدْحت خوانی ست

پسرت حضرت مهدی ست اگـر"رَبّ الأرض”

كُـــلّ حـالات و صفـات پدرش ، ربّانی ست

تو به قدری حسن بن علی اَستی كه چو ما

حال آیـیـنه هم آشفته تر از حیرانی ست

دل ندادن به تو از سخت ترین مُشكل هـا

دل سپردن به تو، برعكس ، پُر از آسانی ست

می شود بی سر و سامان تو باشم گر چه

هر كه را دیدم ، دنبال سر و سامانی ست

“سـرگرانی صفـت نرگـس رعـنا باشـد”

همچنانی كه مرا روزیِ سرگردانی ست

خیس اشك ، از غم دنیا بشود چشمانش

هر كسی آرزویـش دیــدن سامـــرّا نیست

اربعین هر كه مشرّف به حریمت شد گفت:

“صف زوّار ضریحت چه قَدَر طولانی ست”

فاطمه ، بانیِ رفتن به بهشــت است او را

آنكه اندازه ی خشتی ، حرمت را بانی ست

“سائلِ” رحمـت بی منّت و بی پـایـانت

چشـم در راه تو در آن نفــس پایانی ست

محمّد قاسمی

حجت الاسلام هاشمی نژاد؛

 حبّ حضرت فاطمه سلام الله علیها در امت های گذشته هم سابقه داشته است.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

فاطمه صدیقه کبری حق است و در معرفت فاطمه قرون اولی تاریخ دور زده است. محدثین که این حدیث شریف را نقل می فرمایند، چنین شرح میدهند که هر امتی از طرف پیامبرش مأمور بود فاطمه الزهرا سلام الله علیها را دوست داشته باشد. لذا حب فاطمه اطهر در امم گذشته نیز سابقه داشته است

وارث/سخنرانی حجت الاسلام هاشمی نژاد در مسجد امام سجاد (علیه السلام)، فروردین 94

پیروان بسیارى از ادیان و مذاهب معتقدند؛ در عصری كه فساد و ظلم همه جا را فراگرفته، یك نجات دهنده بزرگ قیام کرده و با مدد غیبى وضع آشفته جهان را اصلاح مى‌‏ كند.

پیروان بسیارى از ادیان و مذاهب معتقدند؛ در یك عصر تاریك و بحرانى كه فساد و ظلم همه جا را فراگرفته، یك نجات دهنده بزرگ جهانى قیام کرده و با مدد غیبى وضع آشفته را اصلاح مى‌‏كند. هر ملّتى او را با لقب مخصوصى شناخته و او را از آن ملت خود مى‌‏داند.

یهودیان او را «سرور میكائیلى»، مسیحیان «مسیح موعود»، زرتشتیان «سوشیانس» (به ‏معناى نجات‏ دهنده جهان) و مسلمانان به‏ نام «مهدى منتظر» مى‌‏شناسند. آنچه كه در این ادیان و مذاهب وعده داده شده، مطابق است با روایات اسلامى، که از باب نمونه به موارد مختصرى اشاره مى‌ شود.

در كتاب (دید) كه نزد هندویان از كتب آسمانى است آمده: پس از خرابى دنیا، پادشاهى در آخر الزمان پیدا مى‌‏شود كه پیشواى خلایق باشد و نام او منصور (که در روایات ما لقب امام زمان عج است) باشد و تمام عالم را بگیرد و به‏ دین خود در آورد و همه كس را از مؤمن و كافر بشناسد و هر چه از خدا خواهد بر آید.

در كتاب (زند) كه از كتاب‏هاى مذهبى زردشتیان است چنین آمده: آنگاه فیروزى بزرگ از طرف ایزدان برانگیخته مى‌‏شود، و اهریمنان را منقرض مى‌‏سازند. تمام اقتدار اهریمنان در زمین است و در آسمان راه ندارند و بعد از پیروزى ایزدان و بر انداختن تبار اهریمنان، عالم كیهان به سعادت اصلى خود رسیده بنى آدم بر تخت نیكبختى خواهد نشست.

همچنین در تورات، در سفر تكوین از دوازده امام كه از نسل اسماعیل بوجود مى‌‏آیند سخن گفته شده است.

و در مزامیر حضرت داود علیه السلام آمده است: «… و امّا صالحان را خداوند تأیید مى‌‏كند… صالحان وارث زمین خواهند بود و در آن همیشه ساكن خواهند بود.» (1)

آقاى حسن قائمیان در صفحه ۱۷ كتاب ظهور و علائم ظهور می نویسد: «قسمت اعظم ترجمه متن‏هاى پهلوى صادق درباره ظهور و علائم ظهور است، و اگر روی هم رفته نظر كنیم به همه متون پهلوى ترجمه صادق (هدایت) باید بگوییم كه تماما جنبه مذهبى دارد.»

موضوع ظهور و علائم ظهور موضوعى است كه در همه مذاهب بزرگ جهان واجد اهمیت خاصى است، و در همه مذاهب مشترك است و آرزوى مشترك همه معتقدین به مذاهب بزرگ را تشكیل میدهد. از این رو در همه قرون و اعصار آرزوى یك مصلح بزرگ جهانى در دل هاى خدا پرستان وجود داشته است و این آرزو تنها در میان پیروان مذهب هاى بزرگ مانند زرتشتى، یهودى، مسیحى و مسلمان سابقه ندارد، بلكه آثار آن را در افسانه‏هاى یونان، در افسانه‏هاى میترا در ایران، در كتابهاى قدیم چینیان، در عقاید هندیان، در بین اهالى اسكاندیناوى و حتى در میان مصریان قدیم و بومیان وحشى مكزیك و نظایر آن ها نیز می توان یافت.» (2)

(1). ر.ك: دوازده گفتار درباره حضرت مهدى (عج) - حسین اوسطی - ص ۲۸۵
(2). مهدى موعود (عج)، ترجمه علی دوانی، مقدمه، ص: ۱۷۷

باشگاه خبرنگاران

استاد فاطمی نیا:

یک بحثی در روانشناسی داریم به نام نوکیسه بودن که بحث جدی است، مثلا آدمهایی که هیچ چیزی نداشته اند و یکباره به ثروتی دست پیدا می کنند از این افراد نباید هیچ چیزی خواست. چون آدم نوکیسه پول برایش معشوق است و عمری به دنبال آن دویده است و نمی تواند بخشی از معشوقش را به تو بدهد.

 جلسه ي هفتگي شرح صحيفه سجاديه با سخنرانی حجت الاسلام فاطمی نیا در مسجد جامع ازگل برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام فاطمی نیا را می خوانید:

شرح دعای مکارم الاخلاق

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ أَوْسَعَ رِزْقِکَ عَلَیَّ إِذَا کَبِرْتُ، وَ أَقْوَى قُوَّتِکَ فِیَّ إِذَا نَصِبْتُ، وَ لَا تَبْتَلِیَنِّی بِالْکَسَلِ عَنْ عِبَادَتِکَ، وَ لَا الْعَمَى عَنْ سَبِیلِکَ، وَ لَا بِالتَّعَرُّضِ لِخِلَافِ مَحَبَّتِکَ، وَ لَا مُجَامَعَةِ مَنْ تَفَرَّقَ عَنْکَ، وَ لَا مُفَارَقَةِ مَنِ اجْتَمَعَ إِلَیْکَ. اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی أَصُولُ بِکَ عِنْدَ الضَّرُورَةِ، وَ أَسْأَلُکَ عِنْدَ الْحَاجَةِ، وَ أَتَضَرَّعُ إِلَیْکَ عِنْدَ الْمَسْکَنَةِ، وَ لَا تَفْتِنِّی بِالِاسْتِعَانَةِ بِغَیْرِکَ إِذَا اضْطُرِرْتُ، وَ لَا بِالْخُضُوعِ لِسُؤَالِ غَیْرِکَ إِذَا افْتَقَرْتُ، وَ لَا بِالتَّضَرُّعِ إِلَى مَنْ دُونَکَ إِذَا رَهِبْتُ، فَأَسْتَحِقَّ بِذَلِکَ خِذْلَانَکَ وَ مَنْعَکَ وَ إِعْرَاضَکَ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ ^{دعای مکارم الاخلاق}.

خدایا، محمد و خاندانش درود فرست و هنگام پیری فراخ‌ترین روزی‌ات را به من ارزانی کن، و چون درمانده شوم، نیرومندترین نیروی خود را به من ده.انسان در جوانی که جوان است و تلاش می کند اما در پیری یک وقتهایی هست که نمی شود این فعالیت ها را انجام داد. امام از خدا می خواهد که به او قدرت بدهد و ضعیف نباشد.

معنای اضلال خدا

اینها راجع به دنیا بود و درباره معنویات حضرت می فرماید:

خدایا مرا گمراه نکن؛ البته خدا کسی را گمراه نمی کند بلکه اضلال خدا به معنای دفع مدد است یعنی مدد قطع می شود.

وَ لَا الْعَمَى عَنْ سَبِیلِکَ، وَ لَا بِالتَّعَرُّضِ لِخِلَافِ مَحَبَّتِکَ؛

خدایا کمک کن تا از راه تو گمراه نشوم و راه تو را گم نکنم، کمکم کن که خلاف محبت تو کاری نکنم. سید بزرگوار در معنای این عبارت فرموده اند: یعنی خدایا بر خلاف رضای تو کاری نکنم.

وَ لَا مُجَامَعَةِ مَنْ تَفَرَّقَ عَنْکَ؛

خدایا کمک کن من با جماعتی که از تو دور شده اند جمع نشوم. یک عده ای هستند که خدا را فراموش کرده اند و کاری با خدا ندارند.

ادامه »

دانلود نماهنگ زیبای گل نرجس با نوای استاد فرهمند و علی فانی،

گل نرگس آبروی دو عالم

خیالت کی می رود ز خیالم

جمالت جلوه الله

بیا جانا طی کنیم شب هجران

بیا مهدی با ترنم باران

سحاب رحمت الله

نگاهم کن من فدای نگاهت

صدایم کن من فدای صدایت

حلالم کن ای چکیده رحمت

سلاله عصمت تک سوار غریب

ما سر سپرده ایم به راه ولای تو

بی قیمت است جان من آقا فدای تو

در روضه ها به عشق شما گریه می کنم

عمریست خانه ام شده این روضه های تو

اصلا بگو که جان بسپر ، ای به روی چشم

هر کار می کنم ز برای رضای تو

این اضطراب ها همه از این گناه هاست

آرامش همیشگیم “کربلای تو”

من را شبیه کفتر صحنت بدان حسین

اذنی بده که من بپرم در هوای تو

اقا دوای درد مریضت شده حرم

مردیم در فراق حریم و سرای تو

دل را سپرده ایم به راه جنون دگر

سر را سپرده ایم به راه ولای تو

مهدی فرهادی

 محض رضای ذائقه می خوانم از شما

با اینكه روضه خوانم و می خوانم از شما
فهمیده ام كه هیچ نمی دانم از شما 

یا ایها العزیز! ذلیل معاصی ام
باید ز شرم چهره بپوشانم از شما 

می ترسم از رسیدن آن جمعه ای كه من 
جای سلام، روی بگردانم از شما 

رویی نمانده است که به چشمت نظر كنم 
پس بی دلیل نیست گریزانم از شما 

من اصل انتظار تو را برده ام ز یاد 
با انتظارهای فراوانم از شما 

من نان به نرخ نام تو خوردم، حلال كن
محض رضای ذائقه می خوانم از شما

صوت

اللهم عجل لولیک الفرج

رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد گفت:

آرزوی طولانی تهدید است، ولی آرزوی کوتاه فرصت. چطور آرزو را کوتاه کنیم؟!

آنچه کوتاه‌کننده‌ آرزو است و آرزو را پیشران می‌کند، صدق عمل است. در مقابل، آنچه شخص را بیچاره می‌کند، تردید در عمل است.

حجت‌الاسلام محمدجواد حاج‌علی‌اکبری در جلسه دیگری از سلسله جلسات «شرح صحیفه سجادیه» که در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی«سرچشمه» برگزار شد، به شرح دعای چهلم صحیفه سجادیه پرداخت. مشروح این سخنان را در ادامه می‌خوانیم:

یاد مرگ، موضوع دعای چهلم صحیفه‌ سجادیه

«وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا نُعِیَ إِلَیْهِ مَیِّتٌ، أَوْ ذَکَرَ الْمَوْت»؛ موضوع بحث ما، چهلمین دعای صحیفه‌ مبارکه‌ سجادیه است و مربوط به جایی است که خبر مرگ شخصی را به حضرت می‌دادند یا خود حضرت به یاد مرگ می‌افتادند.

از عنوان دعا استفاده می‌شود که وقتی خبر رحلت کسی به انسان برسد، یا به هر دلیلی خودش به یاد مرگ افتاد، فرصت مغتنمی پیش آمده که نباید آن را از دست داد. از این فرصت مغتنم می‌توان استفاده کرد و فیض، دعا، ذکر و درخواست داشت. اصل این دعا برای ما پیام دارد و پیامش این است که این فرصت را باید غنیمت شمرد و استفاده کرد.

سؤال مهم این است که از چنین فرصتی چگونه استفاده کنیم و چه ذکری داشته باشیم؟

این کار بزرگی است که در دعای چهلم انجام گرفته و امام، کار ما را آسان کرده است و با داشتن این دعای نورانی، نقشه‌ روشنی برای بهره‌برداری از چنین فرصتی را داریم.

غیر از روش تفصیلی که در دعای هشتم داشتیم، روش گزارشی هم داریم و گزارش، چیزی بین ترجمه و شرح است. در این دعا گزارش داریم و به تعبیری، ترجمه‌ تفسیری یا ترجمه‌ تفصیلی می‌کنیم. بنابراین برداشت‌های اصلی از متن دعا رخ می‌دهد و هدفی که در این دعا نقطه‌ی مرکزی است، برجسته‌سازی می‌شود. ضمناً برخی از مستندات از قرآن کریم و کلمات اولیای خدا نیز در گوشه و کنار متن صحیفه‌ مبارکه نقل می‌شود.

موضوع این دعا، مسئله‌ی مرگ و یاد مرگ است که موضوع بسیار مهمی است و در اواخر دعای هشتم، این مسئله را تا حدی بررسی کردیم؛ همان‌جا که حضرت از مرگ بدون آمادگی، به خدای متعال پناه بردند.

ادامه »

سالروز ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی گرامی باد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی بهجت می‌گوید:

در مسافرت‌هایی که همراه آقا از تهران می‌گذشتیم، اصرار داشتند که به حرم حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام مشرف شوند؛ هم در مسیر رفت و هم در بازگشت. از جمله در سفر به مشهد مقدس اصرار داشتند که سر راه باید به حرم حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام برویم و می‌فرمود:

«اهل تهران اگر هفته‌ای یک مرتبه به زیارتش نروند، جفا کرده‌اند».

از مشهد که برمی‌گشتیم، باز اصرار داشت که به زیارت حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام برویم. برخی اوقات ما خسته راه بودیم و اسباب سفر مزاحممان بود، ولی ایشان از زیارت منصرف نمی‌شد. حتی یک بار اتفاق افتاد که ما حدود ساعت ۱۲ شب به تهران رسیدیم؛ حرم حضرت عبدالعظیم را بسته بودند. به در دیگری که در کوچه‌ای خلوت قرار داشت رفتیم، آن هم بسته بود. ایشان در آنجا پیاده شدند و کنار در قدری توقف نمودند. فکر کردیم زیارت مختصری کرده، برمی‌گردیم، ولی بعد از چند سلام و تحیت، عبا را از دوش برداشته، کنار درب صحن انداختند و روی آن قرار گرفتند و گفتند: «همین‌جا می‌مانیم تا در حرم باز شود!». وضو گرفتند و نزدیک اذان که در باز شد، رفتند داخل حرم. در سفرهای بعدی مسافرخانه می‌گرفتیم که آن‌طور پشت در به انتظار نمانیم و گاهی به منزل برخی ارادتمندان ایشان می‌رفتیم.