چه سالها که گذشت و بهار منتظر است
بهار ِ زخمی ِ پشت حصار منتظر است

چه سروها که به دست ِ تبر شهید شدند
شقایق ِ دل ِ ما ، داغدار منتظر است

از این لباس سیاه عزا ، دلش پوسید
سحر مگر برسد ، شام ِ تار منتظر است

بهانه گیر شدند و به گریه افتادند
ستاره کشت خودش را ، سه تار منتظر است

چه قدر پنجره باز است رو به سوی امید
چه قدر دلشده ی بیقرار منتظر است

مگر به مقصد ِ خورشید رو بگرداند
در ایستگاه ِ تغزّل ، قطار منتظر است

کویر شد دل عشّاق و آسمان خشکید
بیا که عشق ببارد ، بهار منتظر است

محمدرضا سلیمی

گل نرگس چه شود بوسه به پایت بزنم
تا به کی خسته دل از دور صدایت بزنم

گـل نرگـس نکنــد مــهر ، زمــن بــرداری
داغ دیـــدار رخـــت را بـه دلـم بگــــذاری

اللهم عجل لولیک الفرج

اعتقاد به وجود امام زمان و حجت حق(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از ضروریات مذهب شیعه است. برابر روایات و ادلّه وجود امام در هر زمانى لازم است. زمین بدون حجت باقى نمى ماند. در این زمان که حجت الهى در پرده غیب به سر مى برد این پرسشها مطرح مى شود:

آیا ارتباط با آن حضرت امکان دارد یا خیر؟

آیا شیعیان و پیروان حضرت مى توانند از محضر آن بزرگوار بهره مند گردند یا خیر؟

سخن در این مقوله از امکان عقلى نیست بلکه سخن در این است که آیا برابر موازین و روایاتى که داریم چنین امرى مى شود تحقق یابد یا خیر. در این باره دو دیدگاه وجود دارد:

1. دیدگاهى که امکان ارتباط را تأیید نمى کند و لزومى براى آن نمى بیند.

2. دیدگاهى که بر امکان ارتباط و وقوع آن اصرار مى ورزد.

آنچه ما در این مقاله به بحث خواهیم گذارد ادله و مستندات هر یک از این دو دیدگاه است. هر دو نظر گروهى طرفدار و معتقد دارد. این نکته در خور دقت است: نه آنان که ارتباط را نمى پذیرند از اسلام و تشیع بدورند و نه کسانى که به آن عقیده دارند از ایمان بیشترى برخوردار; چرا که هر یک ادله اى بر ادعاى خود ارائه مى دهند و به روایاتى تمسک مى جویند.

گرچه امروز این از باورهاى دینى عموم فرض شده است به گونه اى که منکر آن نزد برخى متهم خواهد شد. ولى بزرگانى مانند: شیخ مفید فیض کاشانى شیخ جعفر کاشف الغطاء و نعمانى ارتباط با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را براى شیعیان در غیبت کبرى ممکن نمى دانند.

بنابراین موضوع آن گونه که تصور مى شود روشن و بدیهى نیست و بحثى در خور مى طلبد. آنچه ما را بر این بحث وا داشته چند نکته است.

1. درباره ارتباط با امام زمان کتابهایى نوشته شده و در این اواخر رواج فوق العاده اى یافته که مشحون از حکایتها و داستانها و مطالبى است که برخى از آنها بیقین نادرست و برخاسته از تصورات و خیالبافیهاى نویسندگان! آنهاست و در برخى شمّه اى از حقیقت وجود دارد.

2. نقل این داستانها و حکایتها باعث مى شود که یک عقیده درست و صحیح به ناصوابهایى آمیخته گردد و عقائد خرافى و ناصحیح و غیرمستدل و مستند در میان مردم رواج یابد. وقتى که آقا و خانمى به راحتى و آسانى اهل مکاشفه شوند و آن را در کتاب خود بنویسند; چرا دیگران به چنین مقامى نرسند. زمانى که مدعى مکاشفه پا را فراتر نهد و در بیدارى حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله وسلّم) و برخى از معصومین(علیهم السلام) را ببیند(1) چرا دیگران از این نعمت محروم باشند.

ادامه »

حضرت زهرا سلام الله علیها نه تنها از ولایت دفاع کرد، بلکه یک قرآن خوان، قرآن فهم و عامل به قرآن بود؛ پس انسان ولایت مدار هم باید برای امام زمان خود کار زهرایی انجام دهد.

فتح الله فتح الله نژاد، از کارشناسان مرکز تخصصی مهدویت و استاد حوزه علمیه قم در گفت و گو با خبرنگار گروه مهدویت خبرگزاری شبستان تصریح کرد: خداوند یکی از واقعیت های این عالم را «هدایت» قرار داده و انسان هایی را مامور هدایت ما کرده است برای رساندن ما از منجلاب گناه به وادی نور، هدایت و بهشت.

این هدایت لازمه ای دارد و یکی از لوازم آن «بشارت» و «انذار»است.

پیامبران الهی بر اساس آیات قران هم بشیر و هم نذیر هستند.

 وی افزود: همه انسان ها بشارت و جنبه «بشیر و مبشر بودن» انبیاء را ترجیج داده و بیشتر دوست دارند چرا که به هر حال وعده دادن به آسایش، راحتی و چیزهای خوب است. اما خداوند در کنار اصل بشارت، اصل دیگری بنام انذار را نیز قرا داده و فرموده است: «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً؛ ای پیامبر تو را شاهد، مبشر و انذار کننده قرار دادیم» بنابراین، پیامبران صرفا بشارت دهنده نیستند بلکه در کنار بشارت، «انذار» نیز دارند تا انسان ها بدانند که در صورت نافرمانی، تنبیه و مجازات نیز در کار خواهد بود.

ادامه »

سفیانی از فرزندان خالد، پسر ابوسفیان مردی با سر درشت و چهره‌ای آبله‌گون، در چشمش نقطه‌ای سفید پیداست، او از سمت دمشق كه “دره خشك” نامیده می‌شود، با هفت نفر كه یكی از آنها درفشی آماده اهتزاز با خود دارد، خروج می‌كند.

وادی یابس به معنای بیابان خشك و بی‌آب و علف است.

این نام به طور خاص اشاره به سرزمینی واقع در منطقه حوران، نزدیك اذرعات (درعا) در مرز سوریه و اردن دارد و نیز منطقه سنگلاخی است كه از سنگ‌های آنجا، سنگ آسیاب می‌سازند.(1) نام این سرزمین‌ بارها در روایات مربوط به حوادث آخرالزمان، به ویژه موضوع خروج سفیانی آمده است.

سفیانی همان‌طور كه از نامش پیداست از نوادگان ابوسفیان و فرزند هندجگرخوار است. او شورش كرده و مدّت 9 ماه جنگ و خون‌ریزی شدیدی به وجود می‌آورد. پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) در روایاتی، از جمله روایت زیر، تمامی جنبش سفیانی را به طور خلاصه شرح می‌دهد و محلّ خروج او را نیز “وادی یابس” بیان می‌كنند.

از حذیفه روایت شده است: “پیامبر(صلی الله علیه و آله) از فتنه‌ای كه بین مشرق و مغرب واقع خواهد شد یاد نمود و فرمود، در حالی كه آنها گرفتار فتنه هستند، ناگهان سفیانی از وادی یابس (بیابان خشك) بر آنها خروج كند، تا آنكه در دمشق فرود آید. آنگاه دو لشكر را به سوی مشرق و مدینه روانه كند تا به زمین بابل از شهر نفرین شده (بغداد) برسد. او بیش از سه هزار نفر را بكشد و بالغ بر یكصد زن را به زور تصاحب كند و سیصد نفر از اولاد فلان عبّاس را به هلاكت رساند، آنگاه به كوفه هجوم آورده، اطراف آن را ویران سازد. سپس از آنجا خارج شده به سوی شام حركت كند. در این هنگام لشكری با پرچم هدایت از آن منطقه به پا خیزد و با لشكر سفیانی رو در رو گردد و آنها را چنان تار و مار كند كه یك نفر هم كه خبر مرگ بقیه را ببرد باقی نماند و آنچه از اسیرها و غنیمت‌ها در دست آنهاست باز پس گیرند.

امّا لشكر روم وارد مدینه شده و سه شبانه روز به غارت و چپاول آنجا پردازند، آنگاه به سوی مكّه روانه گردند تا به بیابان رسند. خداوند در این هنگام جبرئیل را به سوی آنها فرستد و فرماید: «ای جبرئیل برو آنها را نابود كن»، پس جبرئیل ضربه‌ای به آن زمین زند كه آنها را در خود فرو برد. هیچ یك از آنها نجات نیابد مگر دو نفر از قبیله جهینه".(2)

همچنین در نسخه خطی ابن حماد از امام كاظم(ع) نقل شده كه فرمودند: “سفیانی از فرزندان خالد، پسر ابوسفیان مردی با سر درشت و چهره‌ای آبله‌گون، در چشمش نقطه‌ای سفید پیداست، او از سمت دمشق كه «دره خشك» نامیده می‌شود، با هفت نفر كه یكی از آنها درفشی آماده اهتزاز با خود دارد، خروج می‌كند."(3)

منبع:خبرگزاری شبستان

پی‌نوشت‌ها:

1- تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه: فرهنگ الفبایی مهدویت، ص 751.

2- بحارالانوار، ج 52، ص 75.

3- نسخة خطی ابن حماد، ص 75 به نقل از كورانی، علی، عصر ظهور.

علائم ظهور حضرت مهدی (عج) بر دو دسته تقسیم می شوند:

الف: علائم حتمی و قطعی؛

ب: علائم غیر حتمی و غیر قطعی که البته در این علائم هم ممکن است اختلاف نظر وجود داشته باشد.

علائم غیر حتمی فراوان هستند و نوعاً بعضی از آنان به وقوع پیوسته است اما علائم حتمی و قطعی هنوز رخ نداده اند بعضی از این علائم قطعی عبارتند از:

1. خروج سفیانی: پیش از ظهور مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می کند و با تظاهر به دینداری گروه زیادی از مسلمانان را می فریبد و به گرد خود می آورد و بخش گسترده ای از سرزمینهای اسلام را به تصرف خویش در می آورد و بر مناطق پنجگانه شام، حمص، فلسطین، اردن و قنسرین (نام شهری در نزدیکی حلب) و منطقة عراق سیطره می یابد و در کوفه و نجف به قتل عام شیعیان می پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می کند آنگاه که از ظهور امام زمان باخبر می شود با سپاهی گران به جنگ وی می رود که در منطقه بیداد (بین مکه و مدینه) با سپاه امام (ع) برخورد می کند و به امر خدا همه لشگریان وی به جز چند نفر در زمین فرو می روند و هلاک می شوند. [1]

ادامه »

چون نماز بهترين عبادات و کليد حل مشکلات است،..

دستور این نماز در روایتی مفصل از امام زمان نقل شده است، برای تحقیق و مطالعه میتوانید به کتب زیر مراجعه کنید:

کتاب نجم الثاقب/مرحوم حاج میرزا حسین طبری نوری

مطالعه کتاب در سایت

دانلود کتاب

کتاب آئینه اسرار / حسین کریمى قمى / انتشارات مسجد مقدس جمکران

مطالعه کتاب در سایت

دانلود کتاب

به مردم بگو: به اين مكان رغبت كنند و آنرا عزيز دارند و چهار ركعت نماز در آن گذارند.

دو ركعت اول:

به نيت نماز تحیت مسجد است، در هر ركعت آن يك حمد و هفت بار (قل هوالله احد) خوانده مىشود و در حالت ركوع و سجود هم هفت مرتبه ذكر را تكرار كنند.

دو ركعت دوم:

به نيت نماز امام زمان عليه السلام خوانده مىشود، بد ين صورت كه سوره حمد را شروع كرده و آيه (اياك نعبد و اياك نستعين) صد مرتبه تكرار مىشود و بعد از آن، بقيه سوره حمد خوانده مىشود، و سپس سوره (قل هو الله احد) را فقط يك بار خوانده و به ركوع رفته و ذكر (سبحان ربى العظيم و بحمده) هفت مرتبه، پشت سر هم تكرار مىشود.

و سپس به سجود رفته و ذكر (سبحان ربى الاعلى و بحمده) نيز هفت مرتبه، پشت سر هم تكرار مىشود.

ركعت دوم را نيز به همين ترتيب خوانده، چون نماز به پايان برسد و سلام داده شود، يك بار گفته مىشود (لا اله الا الله) و به دنبال آن تسبيحات حضرت زهرا عليها السلام خوانده شود وبعد از آن به سجده رفته و صد بار بگويند: (اللهم صل على محمد و آل محمد).

آنگاه امام عليه السلام فرمودند: هر كه اين دو ركعت نماز را در اين مكان (مسجد مقدس جمكران) بخواند مانند آن است كه دو ركعت نماز در كعبه خوانده باشد.

ادامه »

حضرت آیت الله بهجت ره:

اگر دنیا را بخواهیم، باید ناصر حقیقی را هم بخواهیم؛

اگر دنیا را می‌خواهیم، آخرت که دیگر معلوم است.

بله. بشارتی است برای مؤمنین که عبادت در ایام غیبت، اَفضل است از عبادت در حال حضور. پس چطور ما دعا نکنیم برای ظهور حضرت؟!

فرمود: آیا میل ندارید که عدل در تمام دنیا مبسوط شود [و گسترش پیدا کند]؟!

خدا ما را نجات دهد. خدا بفهماند به ما، الهام کند به ما، تثبیت کند در ما، که شکرگزار باشیم بر این طریقه‌ای که خدا هدایتمان کرده است.

از جملۀ شکرش این است که از نااهل‌ها تقیه کنیم.

از نااهل‌ها.

کار نداشته باشیم به آنها، خدا به امور آنها می‌رسد.

دانلود فیلم

دانلود صوت

پیشینه چرایی غیبت به قبل از تولد حضرت حجت باز می گردد؛ زمانی که فلسفه غیبت در میان مردم مطرح و پیامبر اکرم ^{صلی الله علیه وآله} و ائمه معصومین ^{علیهم السلام} در مقام پاسخگویی به آن برآمده اند.

هزاران سر نهان در نظام دین و برنامه های مترقی آن وجود دارد که درک هر یک، دلی دریا و چشمی بینا می خواهد تا آنجا که همه پیامبران هم نمی توانند به تمام اسرار آگاه باشند.
غیبت ولی عصر^{علیه السلام} از رازهای بسیار پیچیده ای است که با ظهور او همه حقیقت روشن می گردد.

عبدالله بن فضل هاشمی می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: حضرت صاحب الامر ناچار غیبتی خواهد داشت، به طوری که گمراهان در شک واقع می شوند.

سؤال کردم: چرا؟

فرمود: ماذون نیستیم علتش را بیان کنیم.

گفتم: حکمتش چیست؟

فرمود: همان حکمتی که در غیبت حجت های گذشته وجود داشت، در غیبت آن جناب وجود دارد. اما حکمتش جز بعد از ظهور او ظاهر نمی شود، چنان که حکمت سوراخ کردن کشتی و کشتن جوان و اصلاح دیوار به دست حضرت خضرعلیه السلام برای حضرت موسی علیه السلام آشکار نشد جز هنگامی که می خواستند از هم جدا شوند.

ای پسر فضل! موضوع غیبت، سری از اسرار خدا و غیبی از غیوب الهی است، چون خدا را حکیم می دانیم باید اعتراف کنیم که کارهایش از روی حکمت صادر می شود، گرچه تفصیلش برای ما مجهول باشد. (1)

از این حدیث استفاده می شود که علت اصلی و اساسی غیبت به دلیل اینکه اطلاع بر آن به صلاح مردم نبوده، یا استعداد فهمش را نداشته اند، بیان نشده است.

ادامه »

حقوق حضرت مهدی علیه السلام بر شیعیان، بسیار و الطاف او بی شمار است. از آن جمله است:

1. حق وجود و هستی؛ از توقیعات شریفه آن حضرت است که فرمود: «نحن صنایع ربنا و الخلق بعد صنایعنا» [1] و امام زمان و پدران بزرگوارش علیه السلام واسطه هستند در رساندن فیض های الهی به سایر مخلوقات، و به همین معنی در دعای ندبه اشاره شده که: «این السبب المتصل بین الارض و السماء»

2. حق بقا در دنیا؛ در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است که: «اگر زمین بدون امام زمان باقی بماند، از هم می پاشد» [2]

3. حق قرابت و خویشاوندی پیامبر (صلی الله علیه و آله)؛ که در قرآن کریم آمده است:

«قل لااسئلکم علیه اجراً الا الموده فی لاقربی» [3]؛ بگو که من از شما بر تبلیغ رسالت توقع مزدی ندارم، جز این که در مورد خویشاوندانم مودت ورزید. و در حدیث ندای حضرت قائم علیه السلام هنگام ظهورش آمده، «از شما می خواهم شما را به حق خدا و حق رسول خدا و حق خودم بر شما که مرا بر شما حق قرابت و خویشاوندی پیغمبر هست.» [4]

ادامه »