مراقب باشید از قافلۀ خوبان آخرالزمان عقب نمانید.

در مقابل سیاهی و تباهی آخرالزمان، عده‌ای از خوبان هم دارند تربیت می‌شوند و رشد می‌کنند.

وقتی در آخرالزمان، بدی‌ها زیاد می‌شود، خوبی‌ها نیز زیاد می‌شود. باید هر دو وجه این ماجرا دیده شود نه اینکه فقط بدی‌ها را ببینیم. فرموده‌اند:

ظهور بعد از اینکه جهان پر از ظلم جور می‌شود، رخ خواهد داد

پیامبر(صلی الله علیه و آله):…کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً^{؛ (کفایة الأثر/ص67)}

و ما نتیجه می‌گیریم که در آخرالزمان، جهان پر از ظلم و جور خواهد شد. ولی لازمه‌اش این است که یک عده‌ای هم در مقابل این ظلم و جور، پیدا شوند که در اوج قلۀ صلابت و سلامت هستند. مراقب باشید که از این قافلۀ خوبان آخرالزمان عقب نمانید.

درست است که در آخرالزمان، خباثت و تباهی خیلی زیاد می‌شود. اما در مقابل این سیاهی و تباهی یک عده‌ای بلند می‌شوند تا لااقل از خودشان دفاع کنند. یعنی در مقابل آنها یک عده‌ای از خوبان هم دارند تربیت می‌شوند و رشد می‌کنند.

اخبار بد دربارۀ آخرالزمان زیاد است ولی اخبار خوب هم هست. مثلاً اینکه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند:

«مردمى از مشرق قیام مى‌کنند و زمینه حاکمیت مهدى را فراهم مى‌آورند؛

یَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَیُوَطِّئُونَ‏ لِلْمَهْدِیِّ یَعْنِی سُلْطَانَهُ^{(کشف الغمه/2/477)}

یک عده‌ای می‌آیند و مقدمات امر فرج را فراهم می‌کنند.

^{استاد علیرضا پناهیان}

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) دربارۀ خوبان آخرالزمان می‌فرماید:

«عجیب‌ترین مردم در ایمان و باعظمت‌ترین مردم از نظر ثواب، قومی هستند که در آخرالزمان هستند، آنها پیامبر را ندیده‌اند و حجت را نمی‌بینند و امام زمان‌شان پشت پرده غیبت است و آنها به نوشته‌ای ایمان می‌آورند؛

یَا عَلِیُ‏ أَعْجَبُ‏ النَّاسِ‏ إِیمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ ثَوَاباً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَیَاض»^{(جامع‌الاخبار/180)}

یعنی اینها پیامبر(صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت(علیهم السلام)‏ را ندیده‌اند و ایمان‌شان از روی نوشته‌هایی است که به آنها رسیده است.

چه می‌شود که ایمان آنها در آخرالزمان عجیب‌ترین ایمان‌ها می‌شود و ثواب‌شان باعظمت‌ترین ثواب‌ها می‌شود؟

معلوم می‌شود که کار آنها ساده نیست و آنها در شرایط خاصی که شرایط سیاهی و ظلمت و کفر است، به این‌همه مقام می‌رسند.

_{استاد پناهیان}

یک جمعه دیگر آمد و تو، بازهم نیامدی!

دلم از این غروب های بی رمق، که تند و تند می آیند و باطل می شوند، گرفته است. دلم می خواهد یک جمعه که از خواب بیدار می شوم ببینم که خورشید از پشت کوه های مغرب، به دنیا لبخند می زند؛ ببینم که درخت ها شکوفه هایشان را زودتر از موعد، به دنیا آورده اند و تمام مرغ عشق ها «عشق»شان را به پای تو ریخته اند.

آیا آن روز می رسد که پرواز، معنای واقعی اش را در نگاه تو پیدا کند و گل محبّت، که زیباترینش در گلدان دل تو می شکفد، عطر و بویش را به همگان ببخشد؟ آیا آن روز می رسد که تو بر شانه های کعبه تکیه دهی و دویست و سیزده ستاره پنهان از هفت آسمان، به زمین بیایند و پیش رویت صف بکشند؟ آیا آن روز می رسد؟…

باید صبر کرد… من هم صبر می کنم و جمعه های خالی ام را از عشق و انتظار، لبریز می کنم و غروب های دلْ تنگ را باز هم بی تو می گذرانم و غصّه دوری ات را به جان می خرم و دم برنمی آورم. شاید یکی از این جمعه ها، درست همان جمعه ای که انتظار ندارم، نغمه داوودی ات را بشنوم!

فقط دعایم کن! دعایم کن که آن روز از کسانی نباشم که بادبادک نگاهشان، در بند شاخه های گناه، پرواز را فراموش کرده اند و در آسمان نگاهت، جایی برای پریدن ندارند. دوست دارم آن روز از آنهایی باشم که هرگاه، نامشان را خواندی، جانشان را تقدیم می کنند و هرگاه، جانشان را خواستی، شرمشان را؛ که چیزی عزیزتر از جان ندارند.

رابعه راد

انتظار یعنی ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم.

فکر نکنیم چون امام زمان خواهدآمد، امروز وظیفه ای نداریم.

اعتقاد به امام زمان به معنای گوشه گیری نیست.

اگر ما سرباز ایشانیم، باید خود را برای مبارزه با ظلم و بی عدالتی آماده کنیم.

رهبرانقلاب81.7.30

ادامه »

«بزودي با شبهه‌ای مواجه مي شويد که علم و امام براي اينکه شما را از شبهه خارج کند، نداريد و سرگردان مي‌شويد و از این شبهه كسی نجات پیدا نمی‌كند، مگر كسی كه به وسیله دعای غریق خدا را بخواند»

امام صادق علیه السلام مردم آخرالزمان را به چه دعایی توصیه کردند؟

حجت الاسلام فوادیان گفت: یکی از موضوعاتی که در روایات امام صادق علیه السلام به زیبایی بیان شده است، دعاهای آن حضرت درباره امام زمان(عج) است.

به گزارش وارث؛ امام جعفر صادق علیه السلام در هفدهم ربیع الأول سال 83 هجری قمری در مدینه به دنیا آمد، عمر بابرکت امام صادق علیه السلام، 65 سال بوده است و مدت امامت آن حضرت، 34 سال بود که در این دوران، موضوعات مختلف اسلامی را بیان کرده است و امروز، شیعه که به مذهب جعفری معروف است، مرهون تلاش‌های این امام همام است.

یکی از موضوعاتی که امام جعفر صادق علیه السلام در عمر پربرکت خویش به آن پرداخته است، موضوع مهدویت و ظهور است، به طوری که روایات و احادیث زیادی از آن حضرت در رابطه با مهدویت و علائم ظهور وجود دارد، بر همین اساس، گفتگویی از حجت الاسلام و المسلمین محمد رضا فوادیان کارشناس مباحث مهدویت را در ادامه می خوانید:

ترویج روایات مهدویت در دروان زندگی امام صادق علیه السلام

استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: در دوران زندگانی امام صادق علیه السلام، روایات مهدویت در میان شیعیان وجود داشت و مردم درباره ظهور امام عصر (عج) و مهدویت گفتگو می‌کردند.

حجت الاسلام و المسلمین فوادیان اظهار داشت: «ثامر هاشم حبیب» نویسنده کتاب «غیبة الامام المهدی عند الامام الصادق علیهما السلام» است که روایات امام جعفر صادق علیه السلام را درباره امام زمان (عج) بیان کرده است و این کتاب با عنوان «غیبت امام مهدی علیه السلام از دیدگاه امام جعفرصادق علیه السلام» به فارسی ترجمه شده است.

نویسنده کتاب «از حسین تا مهدی (عج)» افزود: امام جعفر صادق علیه السلام به پاسخ به پرسش منصور صيقل و حارث بن مغيره درباره ظهور امام عصر (عج) می‌فرماید که امام مهدی (عج) زمانی ظهور می‌کند که شیعیان غربال و آزمایش شوند، همچنین فردی از امام صادق علیه السلام درباره روش حکومت امام زمان (عج) سوال می‌کند و این روایات نشان می‌دهد که در محضر آن امام بزرگوار، پرسش‌ها و گفتگوهایی در خصوص مهدویت و ظهور صورت می‌گرفته است.

ادامه »

اَللّهُمَّ عَرِّفْنی نفسَک!

امام صادق ^{علیه السلام} می فرماید :

زمانی می آید که خداوند قلوب شیعیان را در زمان غیبت «قائم» امتحان می کند.

یکی از یاران امام به نام زراره می گوید اگر آن زمان را درک کردم چه کار کنم؟

حضرت فرمودند: یا زراره هرگاه آن زمان را درک کردی این چنین دعا کن:

اَللّهُمَّ عَرِّفْنی نفسَک فانّک اِنْ لَم تُعَرِّفْنی نَفسَکَ لَمْ أعرفْ نبیّک اَللّهم عَرِّفْنی رَسُولَکْ فانّک اِنْ لَم تُعَرِّفْنی رَسُولَکْ لَمْ أعرفْ حُجَّتَک اللهم عَرِّفْنی حُجَّتَک فانّک اِنْ لَم تُعَرِّفْنی حُجَّتَک ضَلَلْتُ عَنْ دینی.

اى خدا تو مرا به خود شناسا کن که اگر تو شناسایم به خویش نفرمایى رسولت را نخواهم شناخت.

اى خدا تو رسولت را به من بشناسان و گرنه حجتت را نخواهم شناخت.

خدایا تو حجتت را به من بشناسان و گرنه از دین خود گمراه خواهم شد.

حجت الاسلام پناهیان گفت: ولایت مثل بهار است که سعی می‌کند ما از دورن شکفته شویم.

حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان رمضان امسال به مدت 30 شب در مسجد امام صادق علیه السلام میدان فلسطین به موضوع «تنها مسیر برای زندگی بهتر» می پردازد و به سوال «چگونه یک زندگی بهتر داشته باشیم؟» پاسخ می دهد.

در ادامه فرازهایی از بیستمین جلسه این سخنرانی را می‌خوانید:

اشتباه است که فکر کنیم ضرورت ندارد دینداران، زندگی بهتر داشته باشند! / مرور مجدّد «چهار رکن زندگی بهتر»

گفتیم زندگی همان‌طور که نزد آدم‌ها عزیز و محترم است نزد خداوند متعال هم عزیز و محترم است. خداوند دوست دارد که ما خوب زندگی کنیم و ما نباید از خوب زندگی کردن، صرف نظر کنیم. این تلقی غلط است اگر فکر کنیم که خداوند می‌خواهد آخرت ما را آباد کند و نمی‌خواهد زندگی ما را آباد کند! و این تلقی هم غلط است اگر فکر کنیم که ضرورتی ندارد دینداران، زندگی بهتر داشته باشند!

ما یک تعریفی از «زندگی» ارائه دادیم که اکثر آدم‌ها بتوانند بر سر آن توافق کنند. آن تعریف که چهار رکن اصلی داشت، این بود که: زندگی عبارت است از تلاش و مبارزه برای رسیدن به علاقه‌ها(علاقه‌های گزینش‌شده و مدیریت‌شده) و در کنارش، زندگی فرایندی برای پذیرش محدودیت‌هاست و همه اینها در بستر مقدرات الهی است(نه در یک فضای تصادفی)

بر اساس چهار رکن اساسی زندگی که در تعریف بیان کردیم، زندگیِ بهتر نیز چهار رکن یا ویژگی مهم دارد. یکی اینکه زندگی بهتر با تلاش و تکاپو همراه است؛ نه با زرنگ‌بازی و تنبلی. یعنی عنصر تلاش و تکاپو در زندگیِ بهتر، قوی است و البته این تلاش باید با یک برنامه درست باشد.

ویژگی دیگر زندگی بهتر این است که علاقه و محبت در این زندگی خیلی بالا باشد، و انسان پرحرارت و عاشقانه زندگی کند. زندگی بدون گرمای علاقه، زندگی بهتر نیست. البته اگر این علاقه به چیز پوچ و بی‌ارزشی باشد، آدم بعد از مدتی سرش به سنگ خواهد خورد. ولی اگر این علاقه به چیزی باشد که روز به روز بیشتر شود و آدم را گرم‌تر کند، زندگی او بهتر خواهد شد.

ویژگی بعدی زندگی بهتر این است که انسان محدودیت‌ها را درست و به‌موقع بپذیرد و «محدودیت‌های درست و به‌جا» را بپذیرد. اگر آدم محدودیت‌های نادرست و نابه‌جا را بپذیرد، یا اگر محدودیت‌های به‌جا را دیر بپذیرد، زندگی‌اش بهتر نخواهد بود.

ویژگی یا رکن بعدی زندگی بهتر هم این است که مقدرات الهی با ما همراهی کنند.

ادامه »

وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيءٍ حَي أَفَلَا يؤْمِنُونَ^{(الأنبياء/30)}

قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ.^{(سوره‏ ملک، آيه 30)}

بگو به من خبر دهيد.

اگر آبهاي سرزمين شما در زمين فرو رود چه کسي مي‏ تواند آب جاري در دسترس شما قرار دهد.

امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه می فرمایند:
اين آيه درباره ‏ي امامي نازل شده است که قيام به عدل الهي مي ‏کند قائم عليه ‏السلام مي ‏گويد:

اگر امام شما پنهان گردد و نمي ‏دانيد کجاست؟

چه کسي براي شما امامي مي‏ فرستد که اخبار آسمانها و زمين و حلال و حرام خدا را براي شما توضيح دهد.

سپس امام عليه ‏السلام فرمود: بخدا سوگند تأويل اين آيه نيامده و سرانجام خواهد آمد._{(نور الثقلين، جلد 5، ص 387. )}

تشنه ایم…

کام تشنگان را جرعه ای آب کافی است.

اینک شایسته پرسش است که عطش و تشنگی روح برای رسیدن به سعادت حقیقی را چه چیز درمان است؟!

کدام آب جان های خشکیده را تا ابد آباد می گرداند؟!

قُل أرَءَیْتُمْ إنْ أصْبَحَ مَآؤُکُمْ غَوْراً فَمَن یَأتِیکُم بِمَآءٍ مَّعِین[23]؛

«بگو: به من خبر دهید، اگر آب [آشامیدنی] شما [به زمین] فرو رود، چه کسی آب روان برایتان خواهد آورد؟».

و این قول خداوند با کلام معصومع تفسیر می گردد که مصداق ماء معین همانا امام معصوم است که با علم خود کویر تفتیده را به گلستان معرفت مبدّل می سازد.

ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُم مِّن بَعْدِ ذَلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الأَنْهَارُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاء وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ وَمَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّاتَعْمَلُونَ^{(سوره : البقرة - آیه : 74 -)}

سپس دل‏هاى شما پس از آن (معجزات) سخت گرديد و مانند سنگ‏پاره‏ها يا سخت‏تر شد،

زيرا پاره‏اى از سنگ‏ها هست كه از آنها نهرها مى‏ جوشد ( مانند سنگ موسى و سنگ‏هاى چشمه ‏ها)و پاره‏اى از آنها مى‏ شكافد و آب از آن مى ‏تراود

و پاره‏اى از آنها از ترس (تكوينى) خدا (از كوه‏ها) فرو مى‏ ريزد (تأثر موجودات از اراده خدا ترس تكوينى و اطاعت آنهاست، و غرض آنكه سنگ‏ها متأثر مى ‏شوند اما از دل‏هاى ايشان حالت تسليم ديده نمى ‏شود)

و خدا از آنچه انجام مى‏ دهيد غافل نيست.

 تعجیل در فرج و سلامتی امام زمان ^{عج الله تعالی فرجه الشریف}

«بَقيّةُ اللّهِ خَيرٌ لَكُمْ اِنْ كُنتُم مُؤمِنينَ وَما اَنا عَلَيكُمْ بِحَفيظ»;^{( 1)}

« ذخيره خدا براى شما بهتر است اگر مؤمن باشيد و من نگهبان شما نيستم».

تفسير آيه

اين آيه در ادامه آياتى است كه درباره گفتوگوى شعيب(عليه السلام) با قومش در رابطه با چگونگى معامله و مسائل مادى است. در پايان به آنان گوشزد مى كند كه ثروت فراوانى كه از راه نادرست به دست آيد، مفيد نبوده و هنگام نياز، به كار نمى آيد; بلكه مال حلال براى شما بهتر است. اين در صورتى است كه ايمان داشته باشيد; زيرا اين مال باقى بوده و بركات الهى را براى شما به همراه خواهد داشت. درك اين واقعيت و كسب بركات، وقتى است كه شما به خداوند ايمان داشته باشيد.

تأويل آيه

در روايات متعدد مصداق كامل و تمام «بقية اللّه» حضرت مهدى(عليه السلام)معرفى شده و اين لفظ به آن جناب تأويل گشته است.

صدوق(ره) در روايتى از امام باقر(عليه السلام) نقل مى كند:

«اَلقائُمُ مِنّا منصُورٌ بِالرُّعبِ، مؤيَّدٌ بِالنَّصرِ، تُطوى لَهُ الاَرضُ وَتَظهَرُ لَهُ الكُنُوزُ يَبْلُغُ سُلطانُهُ المَشرِقَ والمَغرِبَ وَيُظهِرُاللّهُ عَزَّوَجَلَّ بِه دينَهُ عَلى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوكَرِهَ المُشرِكُونَ، فَلا يَبقى فِى الاَرضِ خرابٌ اِلا قَدْ عُمِرَ، وَيَنزِلُ روحُ اللّهِ عِيسَى بنُ مَريَم(عليها السلام)فَيُصَلّى خلفَهُ. قالَ قُلتُ: يَابنَ رَسُولِ اللّه مَتى يَخرُجُ قائِمُكُمْ، قالَ: اِذا تَشَبَهَ الرِّجالُ بِالنِساءِ وَالنِساءُ بالرّجالِ، وَأكتَفى الرِجالُ بِالرّجالِ والنِساءُ بِالنِّساءِ وَرَكِبَ ذَواتُ الفُرُوجِ السُّروجَ وَقُبِلَتْ شَهاداتُ الزُورِ وَرُدَّتْ شَهاداتُ العُدُولِ واستَخَفَّ الناسُ بِالدِّماءِ وارتِكابِ الزِنا وَأكلِ الرِّبا واتُّقِىَ الاَشرارُ مَخافَةَ اَلسِنَتِهِم وَخُروجَ السُفِيانى مِنَ الشامِ واليَمانِى مِنَ اليَمنِ وخَسف البِيداء وَقَتلَ غُلام مِن آلِ مُحَمد بينَ الرُّكنِ والمَقامِ اِسمُهُ مُحمدُ بن الحَسَنِ النَفسُ الزَكِيّةُ وجائَتْ صَيحَةٌ مِنَ السَّماءِ بِانَّ الحَقَّ فِيهِ وَفِى شِيعَتِه، فَعِندَ ذلِكَ خُرُوجُ قائِمِنا. فَاِذا خَرَجَ أسنَدَ ظَهرَهُ اِلَى الكَعبَةِ وَاجتَمَعَ اِلَيه ثَلاثُمِأة وَثُلاثَةَ عَشَرَ رَجُلا وَاولُ ما يَنطِقُ بِهِ هَذِه الايَةِ «بَقية اللّه خَيرٌ لَكُمْ اِنْ كُنْتُم مُؤمِنينَ» ثُمَّ يَقُولُ: انَا بَقيَّةُ اللّهِ فِى اَرضِه وَخَليفَتُه وَحُجَّتُه عَلَيكُمْ فَلا يسلمُ عَلَيهِ مُسلِمٌ اِلا قال: اَلسَلامُ عَلَيكَ يا بَقيَّة اللّه فِى أرضِه…»;( 2)

قائم ما يارى شده به رعب و ترس است (ترس از او در دل دشمنان قرار مى گيرد) و به نصرت و پيروزى مدد گرفته. زمين براى او درنورديده شود و گنج ها براى او ظاهر مى شود و سلطنت و حكومتش شرق و غرب عالم را فرا گيرد و خداى متعال به واسطه او دينش را بر همه اديان چيره گرداند; گرچه مشركان را ناخوش آيد و در زمين ويرانه اى نماند، جز آنكه آباد گردد و روح اللّه عيسى بن مريم فرود آيد و پشت سر او نماز گزارد. راوى گويد:

گفتم: اى پسر رسول خدا! قائم شما كى خروج مى كند؟

فرمود: آن گاه كه مردان خود را شبيه به زنان كنند و زنان، خود را مشابه مردان نمايند و مردان به مردان بسنده كنند و زنان به زنان، و زنان بر زين ها سوار شوند و شهادت هاى دروغ پذيرفته شود و شهادت هاى عادلان مردود گردد و مردم خون ريزى و ارتكاب زنا و رباخوارى را سبك شمارند و از اشرار به خاطر زبان شان پرهيز شود و سفيانى از شام خروج كند و يمانى از يمن، و در بيداء خسفى واقع شود و جوانى از آل محمد(صلى الله عليه وآله) ـ كه نامش محمد بن حسن، نفس زكيه است ـ بين ركن و مقام كشته شود و صيحه اى از آسمان بيايد و بگويد: حق با او و شيعيان او است. در اين هنگام است كه قائم ما خروج مى كند و چون ظهور كند به خانه كعبه تكيه زند و 313 مرد به دور او اجتماع كنند و نخستين سخن او اين آيه از قرآن است:

بَقيَةُ اللّه خَيرٌ لَكُم اِنْ كُنتُم مُؤمِنين.

ادامه »

«وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يرِثُهَا عِبَادِي الصَّالِحُونَ»^{(الأنبياء/105)}

و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.

همه مفسران بر اين باورند كه خداوند متعال در اين باره به كتاب هاى انبيا اشاره دارد و مى فرمايد:

در كتاب هاى پيامبران نوشته ايم كه زمين را بندگان صالح به ارث مى برند. البته در اين اختلاف شده كه: آيا خداوند در همه كتاب هاى پيامبران به اين آيه اشاره كرده است يا در بعضى از آنها؟ گروهى مى گويند: مراد از «زبور» همان كتاب حضرت داود(عليه السلام) است و مراد از «ذكر» تورات حضرت موسى(عليه السلام). برخى ديگر مراد از «ذكر» را قرآن كريم مى دانند (البته با توجه به اينكه در خود قرآن، كلمه ذكر براى قرآن آمده است). در اين صورت مراد از كلمه «بعد» در آيه، بعد بودن از جهت رتبه است، نه زمان.

كلمه «ارض» وقتى به صورت مطلق و بدون قرينه مى آيد، همه كره زمين را در بر مى گيرد و مراد از «وراثتِ زمين» اين است كه سلطه بر منافع و استفاده از آنها از ديگران، به بندگان صالح منتقل شده و بركات زندگى نصيب ايشان و مختصّ آنان خواهد شد.

ادامه »