«قل ارایتم ان اصبح مائکم غورا فمن یاتیکم بماء معین»^[1]؛

آیه سی سوره مبارکه ملک از سوره های بخصوص قرآن است و بر حسب روایات و تجربیات اولیا اسرار زیادی در بر دارد. گفتیم که تاویل آیه امام است، امام معصوم علیه الصلاه و السلام« ان اصبح مائکم غورا یعنی اذا فقدتم امامکم ماذا تصنعون»^[2]؛ حدیث است امام را اگر نیافتید چه می کنید در اینجا عبارت خواجه طوسی را برای عزیزان عرض کردیم. خواجه می فرماید:

که وجوده لطف بودن امام لطفی است و تصرفه لطف آخر تصرف امام که بیاید و تصرف کند و امر و نهی کند این لطف دیگری است و عدمه منا یعنی عدم تصرف هم از ما است و ماها اهلیت نداریم و اگر اهلیت داشته باشیم آن موقع حضرت ظاهر می شود و در ما تصرف می کند. بله خواجه می فرماید که نبودن امام نه نبودن تصرف جلسه قبل گفتم که بعضی ها ضمیر را برگردانده اند به امام اشتباه است عدم امام یعنی چی عدمه یعنی عدم تصرف که نمی آید بین ما امر کند نهی کند ظهور نمی کند این از ناحیه ما است آقایان عزیزان بحث امام زمان سلام الله علیه بسیار بحث بزرگی است چون دیگر این آیه را خواندیم و آیه مخصوص حضرت است «اذا فقدتم امامکم ماذا تصنعون»[3]؛ بله یک وقتی حساب می کردم ما در مباحث اسلامی اصلا بحثی پر افتخار تر از بحث حضرت نداریم خیلی پر بار و پر فخر است و عرض کنم که دیگر بحث مفروغ عنه است.

اعتراف علمای اهل سنت به وجود امام زمان

حتی علمای بزرگ سنی آنهایی که احترام دارند در جامعه تسنن و مردم روی حرف آنها حساب می کنند اینها در مورد حضرت عین ما اعترافات دارند یکی دو تا و ده تا هم نیستند حالا بخواهم آن قسمت را بگویم بحث عوض می شود محض نمونه عرض می کنم یک کسی به نام عبد الوهاب شهرانی که الان در مصر قبرش زیارت می شود مسجدی دارد در مصر آدم نگاه کند کلاه سرش باشد کلاهش می افتد سر در رفیع جامع الامام شهرانی عرض کنم که این در کتاب به عنوان یک قطره از دریا می گویم المیزان الکبری می گوید و کان مولده علیه السلام لیله منتصف شعبان میلاد آقا نیمه شعبان است و خمس و خمسین مئتین سال دویست و پنجاه و پنج والده امام العسکری پدر بزرگوارش حضرت عسکری و هو حی موجود باطن علی الان حی است موجود باقی است

ادامه »

 جامعه موعود

موضوع سخن ما، ارتباط فرهنگ انتظار و عاشوراست و مسئولیتی که پيوند میان اين دو امر بر دوش ما می گذارد. این انتظار چه اصول و پايه هايي دارد و بر اساس چه اعتقاداتي منتظر وجود مقدس امام زمان (علیه السلام) هستيم؟ بر اساس اين اعتقاد ما منتظر چه تحولي در عالم هستيم؟ بحث از جامعه موعود بحثي است كه مكاتب مختلف به آن پرداخته اند. حتي مكتب هاي مادي هم كه اصولا به خداي متعال معتقد نيستند، یک جامعه آرماني را باور دارند.

ليبرال دموكراسي جامعه موعودی را تعريف مي كند که بر اساس اعتقاد به خداي متعال و حكمت حكيمانه او ترسيم نشده است. آن ها می گویند عقلانيت بشر رفته رفته رشد مي كند و به جايي مي رسد كه جامعه موعودٍ جهاني و مطلوب را مي سازد. كمونيزم ها هم معتقد بودند تاريخ خود به سمت کمون ثانوی حركت مي كند. در باور آنها هیچ اراده حكيمانه اي، جهان را به سمت جامعه موعود مورد نظرشان حركت نمي دهد.

اعتقاد اديان الهي به خصوص اسلام و تشيع بر این است که جامعه جهاني به دست موعودی سامان می یابد و بر مدار حق قرار مي گيرد؛ «يَعْطِفُ الْهَوَى عَلَى الْهُدَى إِذَا عَطَفُوا الْهُدَى عَلَى الْهَوَى»^[1] بعد از اينكه همه چيز آشفته شد و هوای نفس، همه جا را فرا گرفت، همه چیز به دست امام زمان(عج) بر محور حق و عبادت و بندگي اصلاح می شود که این باورها براساس اصولی شکل گرفته است:

اعتقاد به توحید

این گونه نيست كه جهان يك عالم مادي ازليست، بلكه خدايی حكيم اين جهان را آفريده و بعد هم در دل اين خلقت موجودي به نام انسان را با هدفی مشخص پدید آورده که بازگشت این انسان هم در نهایت به سوی خداوند متعال است.

ادامه »

در زیارت آل یس می خوانیم:

« السلام علیک یا حجّة اللهِ و دلیلَ ارادَته …» ⁽¹⁾

سلام بر تو ای حجت خدا و ای راهنما به اراده ی حق

یکی از القاب حضرت صاحب الامر ( عجل الله تعالی فرجه) که معنی بسیار پیچیده ای دارد، «دلیل ارادة الله » است. توضیح این نام به گفته ی نویسنده ی خوش ذوق و با ذکاوت تفسیر زیارت آل یس، آقای سید مجتبی بحرینی، آنقدر سخت است که کُمیت همه ی مفسرین در آن می لنگد.

سوال این است که ارادة الله چیست؟ دلیل اراده ی او کیست؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا باید رابطه ی بین اراده ی انسان های نیک ( اولیاء و بندگان خدا) و اراده ی خداوند را دانست. سه مرحله در این رابطه قابل ذکر است:
مرحله ی اول

اولین مرحله این است که انسان همان چیزی را اراده کند که خداوند می خواهد. به قول بابا طاهر:

یکی درد و یکی درمون پسندد/ یکی وصل و یکی هجرون پسندد/ من از درمون و درد و وصل و هجرون/ پسندم آنچه را جانون پسندد (2)

جابر بن عبدالله انصاری از یاران خاص پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) که تا زمان امام باقر ( علیه السلام) زنده بود، در آخر عمر ملاقاتی با امام باقر ( علیه السلام) داشت. حضرت حال او را پرسید و او گفت:

«در حالی هستم که پیری و مرض و مرگ نزد من از جوانی و سلامتی و حیات محبوب تر است.» امام ( علیه السلام) فرمودند: « اما من اگر خدا، جوانی یا پیری، مرض یا عافیت، مرگ یا حیات را برایم قرار دهد و بخواهد، من هم همان را می خواهم و می پسندم» (3)

ادامه »

نه، نمیخواهم دروغ بگویم؛

نمیخواهم بگویم که هر کاری کردم، اما نشد.

این را در دلم هم نمی گویم.

آخر من همه ی زورم را نزدم.

خودم را به هر آب و آتشی نزدم.

سعی هم نکردم.

ادامه »

دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت

مانند مرده ای متحرک شدم بیا

بی تو تمام زندگی ام در عدم گذشت

می خواستم که وقف تو باشم تمام عمر

دنیا خلاف آنچه که می خواستم گذشت

دنیا که هیچ,جرعه ی آبی که خورده ام

از راه حلق تشنه ی من مثل سم گذشت

بعد از تو هیچ رنگ تغزل ندیده ایم

از خیر شعر گفتن,حتی قلم گذشت

تا کی غروب جمعه ببینم که مادرم

یک گوشه بغض کرده,که این جمعه هم گذشت…

مولا شمار درد دلم بی نهایت است

تعداد درد من به خدا از رقم گذشت.

اللهم عجل لولیک الفرج

عَنِ الْباقِرِ عليه السلام:

وَاعْلَمُوا اَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ اَجْرِ الصّائِمِ

 بدانيد كسى كه منتظر حكومت حقّ باشد،

پاداش او همانند پاداش روزه دار شب زنده دار است.

_{اصول كافى، ج 2، ص 176، چاپ اسلاميه}

مکیال المکارم، به معنای «معیار سنجش خوبیها» است

و نام کتابی است که به سفارش خود حضرت مهدی (ارواحنا له الفداء) نوشته شده است.

در این کتاب به تفصیل راجع به فواید دعا برای فرج سخن گفته شده است.

مرحوم آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی مشهور به فقیه احمدآبادی فرزند سید عبدالرزاق مؤلف کتاب «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم (عج)»  از علمای بزرگ اصفهان است. وی سال 1301ق در اصفهان به دنیا آمد. مقدمات علوم اسلامی را نخست نزد پدر و پسر عمه اش سید میرزا اسدالله و سید محمود حسینی گلشادی اصفهانی آموخت. سطوح عالی را نیز از محضر سیدابوالقاسم دهکردی و شیخ عبدالکریم گزی و حاج آقا منیرالدین بروجردی، حاج میرزا بدیع درب امامی و آقا محمد کاشانی استفاده کرد و از بعضی از آنها اجازه اجتهاد و روایت دریافت کرد.[1]

مکیال المکارم جلد اول:

 دریافت فایل PDF (حجم: 4.6MB)
دریافت فایل Java  ، لینک کمکی (حجم: 885kB)
دریافت فایل Android ، لینک کمکی (حجم: 5.6MB)

ادامه »

آیت الله سید محمدتقی موسوی اصفهانی (ره) در کتاب گران سنگ مکیال المکارم خلاصه آثار و فواید و ویژگی‌هایی را که بر دعا کردن برای تعجیل فرج مترتب است، بیان می‌کند و ما هم به جهت این که کتاب مکیال المکارم به امر مطاع ولی عصر علیه السلام نوشته شده و کتابی مبارک و پر خیر است، مطالب آن را ذیلا نقل می‌کنیم.

دعا کننده برای فرج حضرت مشمول برکات زیر می‌شود:

1 - اطاعت از امر مولایش کرده است، که فرموده‌اند: و بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج که فرج شما در آن است.

2 - این دعا سبب زیاد شدن نعمت ها می شود.
3 - اظهار محبت قلبی است.
4 - نشانه انتظار است.
5- زنده کردن امر ائمه اطهار علیهم السلام است.
6 - مایه ناراحتی شیطان لعین است.
7 - اداء قسمتی از حقوق آن حضرت است (که اداء حق هر صاحب حقی واجب ترین امور است.)
9 - تعظیم خداوند و دین خداوند است.
10 - حضرت صاحب الزمان علیه السلام در حق دعا کننده دعا می کند.

ادامه »

امام زمان(علیه السلام) :

وَلَوْ أَنَّ أشْیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ ـ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنَ بِلِقائِنا، وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَصِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما یَحْبِسُنا عَنْهُمْ إِلاّ ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکْرَهُهُ وَلا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ.

اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن چه از کردار آنان به ما مى رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.

_{احتجاج، ج2، ص315 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص177، ح8 .}

شرح حدیث:

     این جملات، قسمتى از نامه اى است که از ناحیه ى مقدّس امام زمان(علیه السلام) براى شیخ مفید(رحمه الله) فرستاده شده است. حضرت(علیه السلام)در این نامه، بعد از سفارش هاى لازم به شیخ مفید(رحمه الله) ودستورهایى به شیعیان، به امر مهمّى که سبب غیبت ایشان شده است، اشاره مى کنند.

حضرت، نبود صفا و یک دلى در بین شیعیان را سبب غیبت خود مى شمرند.

تاریخ نشان داده است که تا مردم نخواهند و تلاش نکنند، حق بر جاى خویش قرار نمى گیرد و حکومت به دست اهلش نمى رسد. تجربه ى حضرت على و امام حسن و امام حسین(علیهم السلام)، دلیل بسیار آشکارى بر این مطلب است. اگر مردم بر خلافت حضرت على(علیه السلام) پافشارى مى کردند، الآن، تاریخ مسیر دیگرى را مى پیمود، ولى دنیاخواهى و ترس و … مردم آن زمان سبب شد از آن زمان تا آینده اى که معلوم نیست چه هنگام به پایان مى رسد، جهانیان و خصوصاً شیعیان، جز ظلم و آزار چیزى نبینند. متأسفانه کوتاهى ما، بلکه عملکرد بدمان سبب شده است که آن محرومیت تا کنون ادامه یابد.
طبق این حدیث، وظیفه ى ما براى تسریع و تعجیل در ظهور حضرت، این است که آن حضرت را بر خویش و خویشان مقدم داریم و با اجراى دستورهاى اسلامى و گسترش و ترویج عملى اسلام، آن امام(علیه السلام) را به جهانیان بشناسانیم و دل ها را به سوى آن حضرت معطوف کنیم، تا به خواست خداوند، هرچه زودتر، زمینه ى پذیرش مردمى و جهانى آن امام(علیه السلام) فراهم شود.
از این حدیث شریف نکاتى استفاده مى شود:
1. خداوند متعال از شیعیان عهد و پیمان گرفته که از امامان پیروى کنند و این پیروى سبب تشرّف به لقاى امام زمان خواهد بود.
2. اعمال ناشایست شیعیان سبب دورى آن ها از امامشان شده است؛ و لذا اعمال شایسته مى تواند در تسریع ارتباط با امام زمان(علیه السلام) مؤثر باشد.

منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).

بدانید حضرت ناظر است و ما را می‌بیند.

این، آینده‌ى قطعى شماست
ملت ایران به فضل پروردگار، با هدایت الهى، با کمکهاى معنوى غیبى و با ادعیه‌ى زاکیه و هدایتهاى معنوى ولى‌الله‌الاعظم ارواحنافداه خواهد توانست تمدن اسلامى را بار دیگر در عالم سربلند کند و کاخ با عظمت تمدن اسلامى را برافراشته نماید. این، آینده‌ى قطعى شماست. جوانان، خودشان را براى این حرکت عظیم آماده کنند. نیروهاى مؤمن و مخلص، این را هدف قرار دهند.
دیدار ایثارگران ۲۹/۰۵/۱۳۷۶

قبل از فرج، آسایش و راحت‌طلبى و عافیت نیست!
قبل از دوران مهدى موعود، آسایش و راحت‌طلبى و عافیت نیست. …قبل از ظهور مهدى موعود، در میدانهاى مجاهدت، انسانهاى پاک امتحان مى‌شوند؛ در کوره‌هاى آزمایش وارد مى‌شوند و سربلند بیرون مى‌آیند و جهان به دوران آرمانى و هدفىِ مهدى موعود(ارواحنافداه) روزبه‌روز نزدیکتر مى‌شود؛ این، آن امید بزرگ است؛ لذا روز نیمه‌ى شعبان، روز عید بزرگ است.
دیدار با مردم قم ۳۰/۱۱/۱۳۷۰

ادامه »