اینجا، ری است که فرسنگ ها با مدینه فاصله دارد.

اما خاک و آبش، بوی غربت نمی دهد؛

آخر مردمی دارد که تو را بر چشم می نهند و سالیان سال، به زیارتت می آیند.

شاید مدینه نباشد، ولی هرچه بخواهی بوی مدینه می دهد؛

تا آنجا که تو را نه به میهمانی، بلکه به میزبانی این شهر می پذیرند.

و ری به همین سادگی، شهر عبدالعظیم علیه السلام می شود.