آزادی، واژه ای است که حرف و حدیث هایی را هر از چندگاهی با خود به همراه دارد؛ مثل همیشه گروهی مسیر افراط و گروهی راه تفریط را در این موضوع پیش گرفته و برای عنوان آزادی تعریف هایی را مطرح می کنند.

در این میان عده ای به اسم آزادی خود را اسیر مد و مد گرایی کرده اند، باید گفت که آن ها فکر می کنند که آزاد هستند چرا که در حقیقت آنان هم به نوعی اسیر خواسته و تمایلاتشان هستند، با دقت و وسواس زیاد، چشم به راه مدهای جدید هستند تا با تمام وجود، به قول خودشان تمام زندگی شان را «به روز» کنند. این در حالی است که این پیروی بی چون و چرا، هیچ حد و مرزی نمی شناسد؛ از رنگ و نوع لباس و مدل مو و نوع آرایش گرفته تا نوع گفتار روزمره و محاوره و معاشرت اجتماعی و حتی طرز راه رفتن و غذا خوردن.

در حقیقت این دسته از افراد آزاد نیستند و خیال می کنند که در آغوش آزادی قرار دارند؛ تلاش این گروه از آدم ها یا در راستای این است که همرنگ جماعت شوند و یا می خواهند که از دیگران متفاوت تر باشند … بنابر این همه ی زندگیشان اسیر این گونه خواسته ها و افکار است. به نظر شما کجای این مسیر آزادی وجود دارد؟!

آیا غیر از این است که آنها دچار بی هویتی شده اند؛ به این معنا که بسیاری از رفتارها و هنجارهایی که تحت عنوان مد از آن پیروی می کنند را از الگوهای فرهنگی بیگانه و غیر خودی که برای آن ها دیکته شده دریافت می کنند که این خود باعث تقویت تسلط فرهنگ غیر دینی بر جامعه اسلامی شده و می شود. این در حالی است که خدای متعال از این چنین تسلطی نهی نموده است:

« وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكافِرینَ عَلَى الْمُؤْمِنینَ سَبیلاً؛

و خداوند هرگز كافران را بر مؤمنان تسلّطى نداده است.» (1)

در جایی دیگر می توان رفتار و عملکرد این دسته از انسان ها را در این آیه قرآن کریم نتیجه گیری کرد؛ که به تعبیر قرآن کریم در زندگی و رفتار خود مذبذب هستند;” مُّذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذَ َلِکَ لاَ َّ إِلَیَ هَـََّؤُلاَءِ وَلاَ َّ إِلَیَ هَـََّؤُلاَ َّءِ وَمَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُو سَبِیلاً؛ بین خدا و غیر خدا سرگردان اند نه با گروه مؤمنان و نه با گروه کافران [یک سو و یک دل] اند و هر که را خدا گمراه کند برایش راهی نیابی.” (2)

 ناگفته نماند که این موضوع مد و مدگرايي، غالباً ريشه در زيبايي جويي و تنوع طلبي دارد، اگر در چهارچوپ موازين شرعي و عرفي باشد و مورد تأييد عقل باشد، اشكالي ندارد.

بحث اشکال دار قضیه آن جا است که مدگرایی ناشی از تقليد كوركورانه ای می شود که به اسم آزادی، در اسارت قرار گیرند؛ یک روز لباس تنگ، یک روز لباس گشاد. یک روز لباس کوتاه، یک روز لباس بلند. یک روز لباس پاره و یک روز … اینان منتظر هستند تا در آزادی حصر شده ی خود، برایشان تصمیم گرفته شود که چه لباسی بپوشند، چه نوع آرایشی داشته باشند و چه اصطلاحاتی به کار ببرند.

اینان از آزادی فاصله دارند و آزاد نیستند، چرا که از ترس اینکه آن ها را عقب مانده نخوانند هر لباس و هر نوع آرایش و ظاهری را به خود می گیرند حتی اگر خودشان تمایل نداشته باشند.

کلام آخر

یادمان باشد هر چند گرایش به بعضی از مظاهر زیبایی در فطرت و ذات انسان نهفته است، ولی به روشنی پیداست هر نوع گرایش به زیبایی و یا مُد و برند مطرح جهان را نمی توان جلوه ای از گرایش فطری به زیبایی دانست؛ باید مراقب دستان شیطان باشیم، نقش شیطان در عدم تشخیص صحیح مورد توجه قرآن قرار داشته، به این معنا که شیطان نازیبایی ها را برای انسان زیبا جلوه می دهد:

«وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُم؛

شیطان اعمالشان را براى آنان آراسته بود.» (3)

پی نوشت:
1- سوره نساء، آیه 141
2- النسأ:143
3- سوره عنکبوت، آیه 38