حضرت موسی عرض کرد:

خدایا بهترین خلق خود که ترا عبادت و بندگی میکند به من بنمایان.

خداوند وحی کرد: برو نزد دهی بر ساحل دریا، آن شخص را خواهی یافت.

موسی به آن مکان رسید، مردی را یافت به مرض جذام و پیسی مبتلا بود، خداوند را تسبیح میکند.

موسی از جبرئیل پرسید:

آن مردی که از خدا خواستم کجاست؟

گفت: همین مرد مریض است،

الان من مأمورم چشم های او را بگیرم،

تو گوش بده چه می گوید.

به اشاره جبرئیل دو چشم آن مرد بیرون آمد و بر صورتش افتاد.

گفت:

بارالها تا خواستی، از چشم بهره مندم کردی و اینک خواستی که آنرا از من بگیری،

ای کسی که به من نیک می کنی و صله می رسانی.

موسی فرمود:

ای بنده خدا من مردی مستجاب الدعوه هستم اگر دوست داری دعا کنم تا خدا دیده گانت را به تو برگرداند؟

گفت: نمی خواهم، زیرا خدا برایم خواست و من راضی به رضای او هستم. .

حضرت موسی فرمود:

شنیدم میگفتی: ای نیکو کننده و صله رساننده! منظورت چیست؟

گفت: در این آبادی غیر از من کسی خدا را نمی شناسد و یا پرستش نمیکند (چه بر و صلهای بالاتر که مرا با خود آشنا کرده است.)

موسی با تعجب از او گذشت و گفت: این عابدترین خلق خدا در دنیاست.

تفسیر نمونه ج 5 ص 373