باید که در ادامه آن پایدار بود

أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ^{[الرعد28]}

عاشق به باغ گل به تماشای یار بود     

دل را بدوسپرده بسی دل فکار بود

در رای جلب توجه ز یار خویش     

بسیار رنج بده و همه جان نثار بود

از هرچه بود دل ببرید و نظر نکرد     

پیوسته در تفکر در ذکر یار بود

گه آه از دل و گهی از حنجرش کشید     

دیوانه وار عاشق دیدار یار بود

ناگه به خود بیامد و به خویشتن بگفت     

که ای عاشق ستوده سخن این چه راز بود

پنهان زتو ولی همه دم ندیده است     

بسیار روشن و جلی و آشکار بود

بنگر زچیست علت پنهانی ای غیور     

آنگاه که دلت همه خواستار بود

بان یک تعقل و تفهم و نیک و تفکری     

برتو شدی عیان که تعقل به کاربرد

گر این تغفلت زتو زایل شدی بدان     

رازت نه مستقر چه بسی آشکاربود

عاشق از آن اشاره به آن خواب غفلتش     

پی برد و گفت: بهر چه غفلت به کار بود

بیدار گشت آن دم و خود را نوید داد     

آسوده باش غفلت تو، عشق یار بود

پس ای عزیز دل تو هم این راه چاره را     

اعمال کن که اگر دلت خواستار بود

باید همیشه یاد خدا بود و توبه کرد     

در درگهش توجه و هم بی قرار بود

در راه قرب و بهر تقرب به درگهش     

باید همیشه مخلص و امیدوار بود

پیوسته رنج برد و خدا را سپاس گفت     

با رنج و راحتی همه دم سازگار بود

پس سعی و اهتمام در اجرای دین او     

خسته نشد به کوشش خود پایدار بود

سعی و جهادت و کوشش هر گشت     

پس مفید می دان یقین که از غمی پروردگاربود

حب و توسلت به امامان هشت و چهار     

گردید چاره ساز چون که تو را در شعار بود

در آخرت تو بهره بری زین عقیده است     

زیرا این عقیده تو عشق یار بود

پس ای مقدما به افاضات عشق حق     

بایست شاد و راضی و امیدوار بود

بهتر از این صفت نبودنیز ذوالجلال     

باید که در ادامه آن پایدار بود

این پایداریت متداوم به عشق حق     

باشد تو را همیشه که عشقت به یاد بود

_{شعر از مرحوم حاج آقای مقدم}