عذاب فراگیر

فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنَا عَلَيهِ حَاصِبًا وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّيحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنَا وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيظْلِمَهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يظْلِمُونَ^{(العنکبوت/40)}

ما هر یک از آنان را به گناهانشان گرفتیم، بر بعضی از آنها طوفانی از سنگریزه فرستادیم، و بعضی از آنان را صیحه آسمانی فروگرفت، و بعضی دیگر را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم; خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، ولی آنها خودشان بر خود ستم می‏کردند!

1- تمام كیفرها به قیامت واگذار نشده است. (برخى اقوام در همین دنیا به كیفر گرفتار شده‏اند.) «فكلاًّ اخذنا …»
2- از مهلت دادن خدا مغرور نشویم كه عاقبت گناه، كیفر است. «فكلاًّ اخذنا بذنبه»
3- قهر الهى، عادلانه است. «و ما كان اللَّه لیظلمهم»
4- سرنوشت هر كس در گرو اعمال خود اوست. «كانوا أنفسهم یظلمون»
5 - تكبّر در برابر حقّ، ظلم به خویشتن است. «كانوا أنفسهم یظلمون»