[1] . مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج 2، ص 304 و 308، انتشارات صدرا.

[2] . ر.ک: مجموعه آثار، ج 2، ص 308 - 326.

[3] . برخلاف روان‏شناسان که معمولًا وقتی درباره خود آگاهى بحث مى‏کنند، به معنای آگاهى به خود به نحو علم حصولى و ذهنى نظر دارند،( مجموعه آثار، ج 2، ص 309).

[4] . مجموعه آثار، ج 2، ص 308، با تغییر و تلخیص.

[5] . ر.ک: جعفری، محمد تقی، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، ج 6، ص 262، و ج 26، ص 61 و 62، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، چاپ هفتم، 1376ش.

[6] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 14، ص 208، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.

[7] . مؤمنون، 14.

[8] . مجموعه آثار، ج 2، ص 309.

[9] . طباطبایى، سید محمد حسین، ‏المیزان فی تفسیر القرآن، ج 15، ص 20، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، 1417ق.

[10] . مجموعه آثار، ج 2، ص 310.

[11] . «رحم اللّه امرأ أعد لنفسه، و استعد لرمسه، و عرف من أین و فی أین و الى أین» (‏مغنیة، محمد جواد، فی ظلال نهج البلاغه، ج 1، ص 22، دارالعلم للملایین، بیروت، چاپ سوم، 1358ش؛ نقوی قاینی خراسانی، سید محمد تقی، مفتاح السعادة فی شرح نهج البلاغه، ج 5، ص 128، مکتبة المصطفوی، تهران، بی تا).

[12] . بقره، 156.

[13] . انعام، 2.

[14] . روم، 40.

[15] . مجموعه آثار، ج 2، ص 319 و 320.

[16] . مجموعه آثار، ج 2، ص 321.

[17] . مائده، 54.

[18] . حشر، 19.

[19] . ر.ک: المیزان فی تفسیر القرآن، ج 19، ص 219 و 220.

معاونت تهذیب/ اداره کل مشاوره

صفحات: 1· 2