موضوعات: "صوتی" یا "تواشیح" یا "مداحی" یا "مولودی" یا "سخنرانی" یا "نماهنگ"

راه میان بر!

نوشته شده توسطرحیمی 22ام شهریور, 1397

 

خدایا تو را شکر که حسین علیه السلام را آفریدی!


راه میان بر!

 

خداوند باید حسین را خلق می‌کرد

 

تا این راه میانبر محقق شود
 

برای رسیدن به سرمنزل مقصود و حقیقت بندگی راه میانبری وجود دارد. راهی که با صرف هزینه و زمان کمتر می‌توان به حقیقت زندگانی پی برد و همانطور که خود پروردگار به حق خودش گفته است  این راه شخص حضرت ابی‌عبدالله علیه السلام می‌باشد.

خداوند باید حسین را خلق می‌کرد تا این راه میانبر محقق شود، اگر امام حسین علیه السلام نبود در این 124 هزار پیامبر و 11 ائمه علیه السلام دیگر راه میانبری وجود نداشت.

سخنرانی استاد انصاریان در حسینیه هدایت /شهریور97

صوت شب اول محرم ۹۷/ حاج مهدی سلحشور؛

نوشته شده توسطرحیمی 22ام شهریور, 1397

مادرانه، زبان حال مادر حضرت علی اصغر - بهادری (+ متن)

نوشته شده توسطرحیمی 22ام شهریور, 1397

 

دلم میخواد که گهواره ی شیش ماهم و من بغل بگیرم لالایی دم بگیرم

دلم میخواد گلم جون و دلم توو بغلم آروم بگیره خدا کنه نمیره

گلم داغه تنش تشنه که مونده بدنش تاب نداره علی خواب نداره

گلم خشکه لبش میکشه گرمایه تبش خواب نداره

حرم آب نداره علی لای لای علی لای لای علی جان

علی لای لای علی لای لای علی جان

 دانلودنماهنگ مادرانه در وصف حضرت رباب و علی اصغر علیهماالسلام

شاعر: فرید احمدی
زمان: 91 ثانیه (01:31)(5.04 MB)




مداحی کربلای تو قبله گاه منه با نوای جواد مقدم

نوشته شده توسطرحیمی 22ام شهریور, 1397

 

مداحی کربلای تو قبله گاه منه با نوای جواد مقدم

متن مداحی

کربلای تو قبله گاه منه سرزمینه تو سر پناه منه

کربلای تو قبله گاه منه سرزمینه تو سر پناه منه

میدونم آقا همه روضه هام شروع میشه به ساعت کربلا

من ازت میخوام یه حسینه مثلا به مساحت کربلا

بجون خودم جونمم میدم بشه خرج زیارت کربلا

یا حسین مدد

یا حسین مدد

یا حسین مدد

ادامه »

مداحی منم آن خسته زندانی که ممنوع الملاقاتم با نوای سعید حدادیان

نوشته شده توسطرحیمی 22ام شهریور, 1397

مداحی داروی هردردما ازدم تومی رسد با نوای محمودکریمی

نوشته شده توسطرحیمی 22ام شهریور, 1397

گلچین مداحی قدیمی ذاکران اهل‌بیت علیه السلام در حضور رهبر انقلاب | فیلم

نوشته شده توسطرحیمی 20ام شهریور, 1397

 

همزمان با فرا رسیدن ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام)، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آيت‌الله خامنه‌ای گلچینی از فیلم‌های مداحی‌های قدیمی ذاکران اهل‌بیت (علیهم‌السلام) در مجالس عزاداری حسینی را که در سال‌های ۱۳۷۶ و ۱۳۷۸ و ۱۳۸۶ با حضور رهبر انقلاب در حسینیه امام خمینی (رحمه‌الله) برگزار شده بود، منتشر کرده است.

گلچین مداحی قدیمی ذاکران اهل‌بیت علیه السلام  در حضور رهبر انقلاب | فیلم

مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره» با نوای محمدرضا طاهری

نوشته شده توسطرحیمی 20ام شهریور, 1397

 

فایل صوتی و متن مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره» با نوای محمدرضا طاهری در اینجا قابل دریافت است.

 

مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره» با نوای محمدرضا طاهری

مداحی «برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره»

 

00:00 12:56

 


برادر درست میبینه چشم من یا که تاره

برادر اونا نخله یا که سپاهِ سواره

برادر چرا ساربون چشم به دست تو داره

 

میترسم برای تو و حنجر تو

میترسم برای فردای دختر تو

میادش صدای گریه مادر تو

حسین جان

 

برادر بلند شو از اینجا بریم تا نشه دیر

برادر بلند شود بریم تا علی میخوره شیر

برادر بلند شو بریم تا سه ساله نشه پیر

 

بریم که توی قلب من درد و آهه

بریم که هنوز حال تو روبراهه

بریم که علی اصغرت بی پناه

 

بمونیم می‌مونم من و خنده‌های حرامی

بمونیم به ناموس تو میشه بی احترامی

بمونیم سرم زخمی میشه با سنگای شامی

 

بمونیم دل خواهرت میشه آشوب

بمونیم سرت روی نی میشه مصلوب

بمونیم به لب‌های تو میخوره چوب

حسین جان

آیا این سرزمین کربلاست؟

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

مقتل و روضه :

آیا این سرزمین کربلاست؟

دانلود روضه : آیا این سرزمین کربلاست؟ با نوای میثم مطیعی (7.33 MB)

متن:

بَعدَ ذِكرِ وُصولِ أمرِ عُبَيدِ اللّه ِ بِالتَّضييقِ في وَراءِ عُذَيبِ الهِجاناتِ: خَرَجَ الحُسَينُ عليه السلام ووُلدُهُ وإخوَتُهُ وأهلُ بَيتِهِ ـ رَحمَةُ اللّه ِ عَلَيهِم ـ بَينَ يَدَيهِ، فَنَظَرَ إلَيهِم ساعَةً وبَكى، وقالَ: اللّهُمَّ إنّا عِترَةُ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله، وقَد اُخرِجنا وطُرِدنا عَن حَرَمِ جَدِّنا، وتَعَدَّت بَنو اُمَيَّةَ عَلَينا، فَخُذ بِحَقِّنا ، وَانصُرنا عَلَى القَومِ الكافِرين. قالَ: ثُمَّ صاحَ الحُسَينُ عليه السلام في عَشيرَتِهِ، ورَحَلَ مِن مَوضِعِهِ ذلِكَ، حَتّى نَزَلَ كَربَلاءَ في يَومِ الأَربِعاءِ، أو يَومِ الخَميسِ، وذلِكَ فِي الثّاني مِنَ المُحَرَّمِ، سَنَةَ إحدى وسِتّينَ، ثُمَّ أقبَلَ إلى أصحابِهِ فَقالَ لَهُم: أهذِهِ كَربَلاءُ؟
فَقالوا: نَعَم. فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام لِأَصحابِهِ: اِنزِلوا هذا مَوضِعُ كَربٍ وبَلاءٍ هاهُنا مُناخُ رِكابِنا، ومَحَطُّ رِحالِنا، وسَفكُ دِمائِنا. قال: فَنَزَلَ القَومُ، وحَطُّوا الأَثقالَ ناحِيَةً مِنَ الفُراتِ، وضُرِبَت خَيمَةُ الحُسَينِ عليه السلام لِأَهلِهِ وبَنيهِ، وضَرَبَ عَشيرَتُهُ خِيامَهُم مِن حَولِ خَيمَتِهِ

ترجمه:

پس از آن كه در «عُذَيب الهِجانات» ، فرمان عبيد اللّه بن زياد ، براى در تنگنا قرار دادن حسين عليه السلام رسيد ـ : حسين عليه السلام ، بيرون آمد و فرزندان و برادران و خانواده اش ـ كه رحمت خدا بر ايشان باد ـ ، پيشِ رويش بودند . حسين عليه السلام ، لَختى به ايشان نگريست و گريست و فرمود:
 
«خدايا ! ما خاندان پيامبرت محمّد صلى الله عليه و آله هستيم و از حرم جدّمان ، بيرون رانده شده ايم و بنى اميّه ، بر ما ستم كرده اند. حقّ ما را [ از ايشان ]بگير و بر اين قوم كافر ، يارى مان ده» .
سپس حسين عليه السلام در ميان خانواده اش بانگ زد و از آن جا حركت كرد تا روز چهارشنبه يا پنج شنبه ، دوم محرّم سال ٦١ [ هجرى ] در كربلا فرود آمد . به يارانش رو كرد و فرمود : «آيا اين جا كربلاست ؟» .
گفتند: آرى .
حسين عليه السلام به يارانش فرمود :
«فرود آييد كه اين جا ، جايگاه اندوه و بلاست ! اين جا ، محلّ فرود آمدن مَركب هايمان ، و اين جا محلّ بار و بُنه ما و ريخته شدن خونمان است».
آنها پياده شدند و بارهايشان را در جايى كناره فرات ، فرود آوردند و خيمه اى را براى حسين عليه السلام و همسران و فرزندانش ، بر پا كردند و خويشان حسين عليه السلام ، گِرداگِرد خيمه او ، خيمه زدند.
منبع مقتل : الفتوح، ابن اعثم کوفی: ج ٥ ص ٨٣
 

در آغوش گرفتن سر امام حسین (علیه السلام) توسط دو دلداده: راهب نصرانی و حضرت رقیه (سلام الله علیها)

نوشته شده توسطرحیمی 18ام شهریور, 1397

 

 

 

متن:

لَمّا جاؤوا بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ونَزَلوا مَنزِلاً يُقالُ لَهُ قِنَّسرينَ، اطَّلَعَ راهِبٌ مِن صَومَعَتِهِ إلَى الرَّأسِ، فَرَأى نورا ساطِعا يَخرُجُ مِن فيهِ، ويَصعَدُ إلَى السَّماءِ، فَأَتاهُم بِعَشَرَةِ آلافِ دِرهَمٍ، وأخَذَ الرَّأسَ، وأدخَلَهُ صَومَعَتَهُ، فَسَمِعَ صَوتا ولَم يَرَ شَخصا، قال: طوبى لَكَ، وطوبى لِمَن عَرَفَ حُرمَتَهُ، فَرَفَعَ الرّاهِبُ رَأسَهُ، وقالَ: يا رَبِّ، بِحَقِّ عيسى تَأمُرُ هذَا الرَّأسَ بِالتَّكَلُّمِ مَعي. فَتَكَلَّمَ الرَّأسُ، وقالَ: يا راهِبُ، أيَّ شَيءٍ تُريدُ؟ قالَ: مَن أنتَ؟ قالَ: أنَا ابنُ مُحَمَّدٍ المُصطَفى، وأنَا ابنُ عَلِيٍّ المُرتَضى، وأنَا ابنُ فاطِمَةَ الزَّهراءِ، وأنَا المَقتولُ بِكَربَلاءَ، أنَا المَظلومُ، أنَا العَطشانُ، فَسَكَتَ. فَوَضَعَ الرّاهِبُ وَجهَهُ عَلى وَجهِهِ، فَقالَ: لا أرفَعُ وَجهي عَن وَجهِكَ حَتّى تَقولَ: أنَا شَفيعُكَ يَومَ القِيامَةِ. فَتَكَلَّمَ الرَّأسُ، فَقالَ: اِرجِع إلى دينِ جَدّي مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله. فَقالَ الرّاهِبُ: أشهَدُ أن لا إلهَ إلَا اللّه ُ، وأشهَدُ أنَّ مُحَمَّدا رَسولُ اللّه، فَقَبِلَ لَهُ الشَّفاعَةَ. فَلَمّا أصبَحوا أخَذوا مِنهُ الرَّأسَ وَالدَّراهِمَ، فَلَمّا بَلَغُوا الوادِيَ نَظَرُوا الدَّراهِمَ قَد صارَت حِجارَةً (1)

ترجمه:

مناقب آل ابي طالب، ابن شهرآشوب: هنگامى كه سر حسين عليه السلام را آوردند و در منزلى به نام قِنَّسرين (شهرى در شام، به فاصله يك روز راه از حَلَب در مسير حِمْص) فرود آمدند، راهبى مسيحي از دِيْرش به سوى سر، حركت كرد و نورى را ديد كه از دهان آن، ساطع بود و به آسمان مى رفت. راهب مسيحي، ده هزار درهم به آنان (نگهبانان) داد و سر را گرفت و به درون دِيرش برد و بدون آن كه شخصى را ببيند، صدايى شنيد كه مى‌گفت: «خوشا به حالت ! خوشا به حال آن كه قَدر اين سر را شناخت!» راهب، سرش را بلند كرد و گفت پروردگارا! به حقّ عيسى، به اين سر بگو كه با من سخن بگويد. سر به سخن آمد و گفت: «اى راهب ! چه مى خواهى؟». گفت: تو كيستى؟ گفت: «من فرزند محمّدِ مصطفى و پسر علىِ مرتضى هستم. پسر فاطمه زهرا و مقتول كربلايم. من مظلوم و تشنه كامم» و ساكت شد. راهب صورت به صورتش نهاد و گفت: صورتم را از صورت تو بر نمى دارم تا بگويى: «من ، شفيع تو در روز قيامت هستم» سر به سخن درآمد و گفت: «به دين جدّم محمّد درآى» راهب گفت: گواهى مى دهم كه خدايى جز خداوند نيست و گواهى مى دهم كه محمّد پيامبر خداست. آن گاه حسين عليه السلام پذيرفت كه شفاعتش كند. صبحدم آن قوم سر و دِرهم ها را گرفتند و چون به وادى رسيدند ديدند كه درهم ها سنگ شده است.
 
روضه حضرت رقيه:

متن:

… فقالت: ما هذا الرّأس ؟ قالوا لها: رأسُ أبيك. فرفعته من الطّشت حاضنة له وهي تقول: يا أباه ! مَن ذا الذي خضّبك بدمائك؟ يا أبتاه! مَن ذا الذي قطع وريدك؟ يا أبتاه ! مَن ذا الذي أيتمني على صغر سنّي ؟ يا أبتاه ! مَن بقي بعدك نرجوه ؟ يا أبتاه ! مَن لليتيمة حتّى تكبر ؟ يا أبتاه ! مَن للنساء الحاسرات ؟ يا أبتاه ! مَن للأرامل المسبيّات ؟ يا أبتاه ! مَن للعيون الباكيات ؟ يا أبتاه ! مَن للضائعات الغريبات ؟ يا أبتاه ! مَن للشعور المنشرات ؟ يا أبتاه ! مَن بعدك ؟ واخيبتنا ! يا أبتاه ! مَن بعدك ؟ واغربتنا ! يا أبتاه ! ليتني كنت الفدى ، يا أبتاه ! ليتني كنت قبل هذا اليوم عميا . يا أبتاه ! ليتني وسدت الثّرى ولا أرى شيبك مخضّباً بالدّماء .
ثمّ إنّها وضعت فمها على فمه الشّريف , وبكت بُكاءاً شديداً حتّى غشي عليها ، فلمّا حرّكوها , فإذا بها قد فارقت روحها الدُنيا(2)

ترجمه:

… وقتي سر بريده امام حسين را براي رقيه سلام الله عليها آوردند گفت اين سر كيست؟
به او گفتند: سر پدرت حسين است.
سر را با احتياط از داخل طشت برداشت و به سينه چسبانيد و با گريه هاي سوزناك خود خطاب به سر چنين گفت: پدر چه كسي تو را به خون آغشته كرد؟
چه كسي رگ هاي گردنت را بريد؟
پدر چه كسي در خردسالي يتيمم كرد؟
پدر دختر يتيم تو به چه كسي پناه ببرد تا بزرگ شود؟
پدر جان زنان بي پوشش چه كنند؟
پدرجان زنان اسير و سرگردان كجا بروند؟
پدر جان چه كسي چشمان گريان را چاره ساز است؟
پدر جان چه كسي يار و ياور غريبان بي پناه است؟ پدر جان چه كسي پريشان مويي ما را سامان مي بخشد؟ پدر جان بعد از تو چه كسي با ماست؟ واي بر ما بعد از تو واي از غريبي! پدر جان كاش فدايت مي شدم. پدر جان اي كاش بيش از اين نابينا مي شدم و تو را اينگونه نمي ديدم. پدر جان كاش پيش از اين در خاك خفته بودم و محاسنت را آغشته به خون نمي ديدم. سپس لب ها را بر لب هاي پدرش امام حسين نهاد و چنان گريست كه همان لحظه بيهوش شد و وقتي او را حركت دادند دريافتند كه از دنيا رفته است.
منبع مقتل :
  1.  مناقب آل ابي طالب، ابن شهر آشوب مازندراني ج ٤ ص ٦٠ ، بحار الأنوار علامه مجلسي : ج ٤٥ ص ٣٠٣ .
  2.  المنتخب في جمع المراثي و الخطب طريحي، ص 136-137