اقتصاد مقاومتی صرفا نسخه ای برای شرایط و مقطع فعلی نیست. این الگو قابلیت اجرا در بلندمدت و حل مشکلات ساختاری اقتصاد ایران را داراست: «[اقتصاد مقاومتی] مربوط به وضع کنونی و شرایط کنونی کشور نیست، این یک تدبیر بلندمدت برای اقتصاد کشور است؛ می تواند اهداف نظام جمهوری اسلامی را در زمینه ی مسائل اقتصادی برآورده کند؛ می تواند مشکلات را برطرف کند؛ درعین حال پویا هم هست؛ یعنی ما این سیاست ها را به صورت یک چهارچوب بسته و متحجر ندیده ایم، قابل تکمیل است، قابل انطباق با شرایط گوناگونی است که ممکن است در هر برهه ای از زمان پیش بیاید؛ و عملاً اقتصاد کشور را به حالت “انعطاف پذیری” می رساند.
اقتصاد مقاومتی به عنوان «یک الگوی اقتصادی بومی و علمی برآمده از فرهنگ انقلابی و اسلامی» در صورت عملیاتی شدن در کشور چند هدف مهم و استراتژیک را پوشش می دهد. با پیاده سازی این الگو ۴ هدفِ «غلبه بر همه ی مشکلات اقتصادی»، «شکست و عقب نشینی دشمن در جنگ اقتصادی تمام عیار علیه ملت»، «تحققِ اقتصادی متکی به دانش و فناوری، عدالت بنیان، درون زا و برون گرا، پویا و پیشرو» ضمنِ «حفظ دستاوردهای کشور در زمینه های مختلف و تداوم پیشرفت و تحقق آرمان ها و اصول قانون اساسی و سند چشم انداز بیست ساله»[1] به دست می آید. این ۴ هدف نه تنها شعاری نیستند؛ بلکه اهدافی کاملا قابل تحقق و در دسترس هستند. با نگاهی به ابعاد این الگو می توان مولفه های مهم و اساسی «اتکاء به دانش و فناوری»، «عدالت بُنیان بودن»، «درون زا و بُرون گرا بودن» و «پویایی و پیشرو بودن» را مورد اشاره قرار داد. هر یک از این مولفه ها جامعیت، انسجام و کارآمدی این «نسخه» ی اقتصادی را افزایش داده و زمینه ساز دستیابی به اهدافِ کلان می شوند.