آیا بین ما، رسم است که مردم در شب عروسی به عروس و داماد، التماس دعا بگویند؟

می‌دانید چرا رسم نیست؟

اکثر مردم حتی حدس هم نمی‌زنند که عروس و داماد این‌قدر پیش خدا عزیز باشند.

چون ما فکر می‌کنیم که دین…

این بخش حساس زندگی تو است!

در حالی که اکثر مردم حتی حدس هم نمی‌زنند که عروس و داماد این‌قدر پیش خدا عزیز باشند!

ازدواج چقدر پیش خدا محترم است؟

 این‌قدر محترم است که زن و شوهر در شب زفاف، دعایشان مستجاب است. در شب ازدواج، دعایشان مستجاب است.

 (قَالَ رسول الله(صلی الله علیه و آله):‏

 یُفَتَّحُ أَبْوَابُ السَّمَاءِ بِالرَّحْمَةِ فِی أَرْبَعِ مَوَاضِعَ عِنْدَ نُزُولِ الْمَطَرِ وَ عِنْدَ نَظَرِ الْوَلَدِ فِی وَجْهِ الْوَالِدَیْنِ وَ عِنْدَ فَتْحِ بَابِ الْکَعْبَةِ وَ عِنْدَ النِّکَاحِ‏؛ _{جامع الاخبار/101}

 همۀ کسانی که به عروسی می‌روند، باید به عروس و داماد بگویند:

«التماس دعا»

 حالا یک سؤالی را از شما می‌پرسم، خواهش می‌کنم جواب بدهید: آیا بین مردم ما رسم است که در شبِ عروسی به عروس و داماد التماس دعا بگویند؟ نه، رسم نیست. می‌دانید چرا رسم نیست؟ چون ما فکر می‌کنیم که دین، به زندگی بها نمی‌دهد. در حالی که این(ازدواج) بخش حساسّ زندگی تو است! بخش مهمّ زندگی تو است! بخش شاد زندگی تو است! آخر دین چه‌طور می‌تواند به این بخش مهم زندگی، اهمیت ندهد؟ این چه دینی است؟!

 مردم به چه دینی معتقد هستند! دینی که در جشن عروسی ما شرکت نمی‌کند. تصورشان این است که دین می‌گوید: «حالا برو عروسی کن! بعداً می‌آیی سر نماز، من باهات کار دارم!» آیا واقعاً دین این‌طوری است؟! در این صورت، مردم فکر می‌کنند که دین، دوریال هم برای زندگی ارزش قائل نیست!

 بعضی از اجزاء زندگی هست، که خدا در دین، این‌قدر به آن احترام گذاشته است که به خاطر احترام آن اجزاء، یک آدابی را مطرح کرده، که اصلاً نمی‌شود بیانش کرد؛ مردم باور نمی‌کنند! و فکر می‌کنند شما داری شوخی می‌کنی!

 همۀ کسانی که به عروسی می‌روند، باید به عروس و داماد بگویند: «التماس دعا»

• دریافت کلیپ با کیفیت
  

(پایین(3 مگابایت) | متوسط(5 مگابایت) 

بالا(12 مگابایت) | فول اچ دی 35 مگابایت)

• دریافت صوت کلیپ (2 مگابایت)
• مشاهده در: آپارات

 منبع: بیان معنوی

اولياء آنهايی هستند كه خداوند در وصف آنان فرموده است:

«أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ».

این نصّ قرآن است. تمام عالم، بدون استثنا، همه مبتلا به دو آفت هستند:

ترس و حزن.

ترس از چه؟ از اينكه آنچه دارم، نبازم.

حزن از چه؟ از اینکه آنچه ندارم، چه جور به او برسم.

همه در اين بين، بين الخوف و الحزن گرفتار هستند. حالا كسانی كه به مقامی رسيده‌اند كه « لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»، اينها كيان‌اند؟! اين در قرآن است.

اما مفسّر قرآن خاتم پيغمبران (صلی الله علیه وآله) است. و بیان آن حضرت اين است:

اولياء الله كسانی هستند كه «سَكَتُوا فَكَانَ سُكُوتُهُمْ ذِكْراً وَ نَظَرُوا فَكَانَ نَظَرُهُمْ عِبْرَةً وَ نَطَقُوا فَكَانَ نُطْقُهُمْ حِكْمَةً وَ مَشَوْا فَكَانَ مَشْيُهُمْ بَيْنَ النَّاسِ بَرَكَةً»؛ نظر آنها عبرت است. مشی آنها، قدم آنها بركت است. سكوتشان ذكر است. نطقشان حكمت است. اگر آجال مكتوبه‌ی الهيه بر آنها نبود، «لَمْ تَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ خَوْفاً مِنَ الْعِقَاب وَ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ».

اين اكسير احمر كجا پيدا می‌شود؟!

اينها همگی، من الأولين و الآخرين، ركنشان اميرالمؤمنين (علیه السلام) است! حالا آن كسی كه خودش ركن تمام اوليای خداست، بايد ديد ركن او كيست؛ ركن او هم فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) است!

منبع:نکته ها/دفتر حضرت آيت الله العظمى وحيد خراسانى

بنده از هر اقدامی که چه دولت، چه مجلس شورای اسلامی درجهت منافع مردم و گشایش امور مردم انجام بدهند، جدّاً دفاع میکنم و از آن حمایت میکنم. مهم این است که انسان احساس کند کاری دارد انجام میگیرد که برای منافع ملّی مفید و لازم است؛ اگر بنده در مورد هر موضوعی -چه آنچه مربوط به قوّه‌ی مجریّه است، چه آنچه مربوط به قوّه‌ی مقنّنه است، همچنین قوّه‌ی قضائیّه- احساس کنم کاری دارد انجام میگیرد که در خدمت مردم و برای مردم است، جدّاً دفاع خواهم کرد؛ از همه‌ی نیرو و توانی که در این بنده‌ی ناچیز وجود دارد استفاده خواهم کرد برای حمایت از این کاری که به نفع مردم و برای رفع مشکلات مردم است.

بیانات در دیدار نوروزی جمعی از مسئولان کشور

 بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌

 عیدتان مبارک! ان‌شاءالله به‌معنای واقعی کلمه‌ی مبارک، این عید، هم عید نوروز و هم عید ولادت صدّیقه‌ی کبرا (سلام‌الله‌علیها)، بر همه‌ی شما برادران عزیز و خواهران عزیز مبارک باشد؛ هم بر خودتان، هم بر خانواده‌هایتان، فرزندانتان، همسرانتان، که بلاشک سهم عمده‌ای از ثواب الهی را همسران مسئولین میبرند. خیلی از این زحماتِ مسئولیّتهای شما و اشتغالهای شما و گرفتاری‌های شما را آنها تحمّل میکنند امّا شما چهره میشوید و مورد تقدیر قرار میگیرید و مورد تشکّر خواص و عوام قرار میگیرید و کسی از آنها تشکّر نمیکند. بنده، هم به آنها تبریک عرض میکنم -به همسران شما و به خانواده‌های شما- هم از آنها تشکّر میکنم به‌خاطر صبری که میکنند و همکاری‌ای که با شماها میکنند که موجب میشود شماها بتوانید ان‌شاءالله به وظایف مهم، مسئولیّتهای سنگین و کارهای بزرگی که بر عهده دارید به بهترین وجهی برسید.

 عید نوروز هم واقعاً یک فرصتی است برای ما ایرانی‌ها. با قطعِ‌نظر از جنبه‌ی ارتباط این روز معیّن با آنچه در تاریخ اسلام است -که حالا بعضی‌ها تطبیق میکنند با روز غدیر و بعضی‌ها با روزهای دیگر، که من نمیتوانم قضاوتی نسبت به صحّت‌وسقم این تطبیق‌ها بکنم- خود این عید که اوّل سال خورشیدی ما و منتسب به هجرت پیغمبر اکرم است، واقعاً یک فرصت بزرگ و خوبی است. اعیاد این‌جوری هستند؛ یک سرآغاز را و یک دوره‌ی جدید را به انسان القا میکنند. این احساس ورود در دوره‌ی جدید به انسان کمک میکند که نشاط تازه‌ای پیدا کند، برنامه‌ریزی جدیدی بکند، ابتکاری به میدان بیاورد؛ خیلی چیز خوبی است. لذا در همه‌ی دنیا همه‌ی ملّتها به اعیاد سالشان اهمّیّت میدهند. این اهمّیّت ممکن است در یک جاهایی جنبه‌ی مذهبی داشته باشد، مثل مسیحی‌ها و دیگران؛ یک جاهایی هم نه، جنبه‌ی مذهبی اصلاً ندارد امّا اوّل سال است. اوّل سال یعنی روز نو، کار نو، ابتکار نو؛ معنایش این است. این خیلی احساس خوبی است که برای انسان به‌وجود می‌آورد.

ادامه »

بسم‌‌اللَّه‌‌الرّحمن‌‌الرّحيم‌‌

نهادهايی كه در جمهوری اسلامی پديد آمد و نهالهايی كه سر كشيد در زمينه‌‌ی اجتماعی و فرهنگی و دينی، يكی دو تا نيست و بحمداللَّه نظام جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی نشان داد كه در زمينه‌‌های گوناگون، قدرت توليد دارد، قدرت سازندگی دارد. همين نهادسازی يكی از مظاهر قدرت توليد است؛ يكی از همين نهادها مسئله‌‌ی اعتكاف است كه شما آقايان بحمداللَّه متصدّی و مباشر آن هستيد.

اعتكاف در واقع‌‌ [يعنی‌‌] خود را محبوس كردن در يك مكان محدود و ايجاد محدوديّت در خود. عُكوف يعنی بسته بودن؛ خود را به يك نقطه‌‌ای منحصر كردن، برای اينكه خلوتی در دل به‌‌وجود بيايد كه انسان بتواند فرصت ارتباط صميمی و خالص با خدای عالَم را پيدا كند؛ اعتكاف اين است؛ يعنی عبادتی است كه جنبه‌‌ی رياضت دارد. خيلی از عبادات همين‌‌جورند؛ جنبه‌‌ی رياضت دارند. رياضتهايی كه انسان با طوع و رغبت بر خود تحميل ميكند تا درون خود را، معنويّت خود را، دل خود را ارتقا ببخشد؛ اين از جمله‌‌ی اين‌‌چنين عبادتهايی است. حالا معمولِ ما سه روز است - كه خب، فقها هم در اين باره بحث كرده‌‌اند - منتها خب، ادامه دارد يعنى تا نُه روز، ده روز، ميتوانند اعتكاف كنند. اشاره كرديد جنابعالی،(۲) پيغمبر اكرم دهه‌‌ی آخر ماه رمضان را اعتكاف ميكردند، ميرفتند در مسجد و بيرون نمی‌‌آمدند و كارها را آنجا انجام ميدادند. فرصت خوبی است؛ خوشبختانه اقبال مردم به اين سنّت خيلی بالا است؛ شوق جوانها و عشق جوانها حيرت‌‌انگيز است. من يادم است آن وقتی كه ما در مشهد بوديم، اصلاً نديده بوديم اعتكاف چه جوری است، شنيده بوديم؛ قم كه رفتم در همين ايّام‌‌البيض(۳) در مسجد امام(۴) اعتكاف ميشد. شايد من يك وقت رفته بودم ديده بودم، طلبه‌‌ها می‌‌آمدند دو نفر، سه نفر، يك گوشه‌‌ای را انتخاب ميكردند در آن شبستان مرحوم حاج ابوالفضل - آن شبستان بالايی - چادر ميكشيدند؛ شايد مجموع افرادی كه در آن شبستان اعتكاف ميكردند به سی نفر، چهل نفر نميرسيد. البتّه بعدها كه مسجد آقای بروجردی ساخته شد، بعضی‌‌ها ظاهراً آنجا هم می‌‌آمدند اعتكاف ميكردند كه آن را من نديده بودم، لكن مسجد امام را ديده بوديم. اين، همه‌‌ی مظهر اين سنّتِ پر مغزِ پر معنا در آن دوره بود: مخصوص قم، آن هم با اين تعداد اندك. امروز شما برويد دانشگاه‌‌های كشور را نگاه كنيد - حالا غير از مسجد گوهرشاد و مسجد جمكران و مساجد مهمّ ديگر و جاهای ديگری كه هجوم جمعيّت است؛ در اين مساجد دانشگاه‌‌ها، مسجد دانشگاه تهران و جاهای ديگر - دانشجوهای ما، جوانهای ما، از مدّتی پيش صف كشيده‌‌اند، نوبت ميگيرند و نوبتشان نميرسد، يعنی جا نيست، وسيله نيست برای اداره‌‌ی آنها؛ اين شوق عمومی به اين عبادت، اين‌‌جور است؛ خب، اين يكی از بركات الهی است. بحمداللَّه خدای متعال اين زمينه را فراهم كرده و اين توفيق را داده و مغناطيس محبّت الهی و ذكر الهی، دلهای جوانها را به خودش جذب كرده؛ اين را بايد مغتنم شمرد. اين يك فرصت [ است‌‌.]

ادامه »

در سالروز میلاد حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) جمعی از مداحان و ذاکران در دیدار با حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی به مدیحه‌ سرایی در فضائل و مناقب حضرت صدیقه کبری سلام‌الله علیها پرداختند.

دانلود

ناشنیده‌هایی از «امام»دربارۀ «زنان»(6)

امام: «همسر» برای یک مرد بزرگ، کاری را می‌کند که «مادر» برای «یک بچۀ کوچک»/ در محاسبات نهایی، زن را قوی‌تر از مرد می‌دانم! این یکی از اسرار خلقت است/ خانم‌ها بدانند: آقایان تا آخر هم مثل یک «پسربچه» هستند و باید اداره‌شان کنید/ زن‌ها می‌توانند با «تدبیر» و با «ظرافت»، مرد را در دست خودشان بچرخانند؛ این واقعیت قابل اثبات است

 «ناشنیده‌هایی از امام خمینی و امام خامنه‌ای دربارۀ «زنان» یک مجموعۀ هفت قسمتی است که توسط واحد پژوهشی «بیان معنوی» گرداوری و گزیده شده و برای اولین بار منتشر و به نسل جوان و به ویژه بانوان ایرانی تقدیم می‌کند.

قسمت ششم این مجموعه را در ادامه می‌خوانید:

امام خمینی | ابرجنایتکاران فهمیدند زنان هستند که می‌‌توانند با قیام خود، مردان را به میدان بکشند

بدون شک آنچه در این پنجاه سال روزگار سیاه ایران به دست این رژیم سیه روی به ملت عزیز ایران بویژه بانوان مظلوم آن گذشت باطرح و نقشه از پیش حسابشده ابرجنایتکاران‌‌ جهان بوده. ابرجنایتکاران دریافتند که تنها «قشر مذهبی» است که می‌‌تواند خار راهی در راه استعمار و استثمار آنان باشد. و دیدند که حکم نیم سطری یک مرجع مذهبی مورد علاقه مردم دارای چنان قدرتی است که دولت انگلستان و دربار قدرتمند قاجار را به زانو در آورد؛ و نیز دریافتند که زنان در آن نهضت نقش اساسی را داشتند. و متوجه شدند که در مشروطه و پس از آن نیز زنان بویژه قشر متوسط محروم آنان هستند که می‌‌توانند با قیام خود، مردان را به میدان بکشند. و احساس کردند که تا این عوامل به قوت خود باقی هستند نقشه‌‌های آنان نقش بر آب است.

(صحیفه امام، ج‌‌16، ص: 192 | 25 فروردین 1361)

ادامه »

ادامه »

عالم آخرت، باطن دنياست، اعمال ما، در آن دنيا به تناسب كارهاي ما در اين دنيا، مجسم مي ‌شود. گاهي مار و گرز آتشين مي ‌شود و گاهي درخت و سبزه و گل و نهرهاي آب و قصرهاي با شكوه مي‌ گردد.

به نقل از خبرگزاری «حوزه» آیت الله العظمی مظاهری در تفسیر آیۀ 12 سورۀ یس در خصوص تجسم اعمال و آثار آن بیان داشتند: اگر كسي مركز فحشايي ساخت و مردم در آنجا رفتند و مرتكب گناه شدند. علاوه بر اينكه براي صاحبش يك طبقه ‌اي جهنم درست مي ‌شود، تابوتي، سلولي و خانه ‌اي از جهنم ساخته مي ‌شود. به همان اندازه گناهي كه در نامه عمل شركت ‌كنندگان در اين مركز فحشاء مي ‌نويسند، در نامة عمل سازندة اين مركز فحشاء نيز نوشته مي ‌شود.   

* تجسّم اعمال

خداوند متعال در آیه 12 سوره یس می فرماید: «إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتى‏ وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ في‏ إِمامٍ مُبينٍ» به ‏يقين ما مردگان را زنده مى ‏كنيم وآنچه را از پيش فرستاده ‏اند و آنچه را از خود باقى گذاشته ‏اند؛ و همه چيز را در كتاب روشنگرى احصا كرده ‏ايم.

عالم آخرت، باطن دنياست. اين دنيا ظاهر و آن دنيا باطن، اين دنيا عرض و آن دنيا حقيقت است. اعمال ما، در آن دنيا به تناسب كارهاي ما در اين دنيا، مجسم مي ‌شود. گاهي مار و گرز آتشين مي ‌شود و گاهي درخت و سبزه و گل و نهرهاي آب و قصرهاي با شكوه مي‌ گردد. اين آيه به همين موضوع اشاره مي‌كند كه «نَكْتُبُ ما قَدَّموا» آنچه از پيش فرستاده ‌اند ضبط مي ‌كنيم. معمولاً اگر براي كسي پرونده ‌اي تشكيل دهند، آنچه در پرونده مي ‌آيد كيفر است، خود عمل در پرونده نمي ‌آيد، اما در آخرت پرونده اين طور نيست. در آنجا پرونده، خود عمل است. يك معناي نامه عمل «ميزان»‌ «صراط مستقيم» و «پل صراط» است. اينها همان اعمال ما و اين اعمال در آنجا كتاب ماست.

ادامه »

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:

شیعیان امیرالمومنین(علیه السلام) زندگی این عالمشان هم خیلی خوب است. اگر چه تلخ باشد ولی همه‌اش خوب است. خداوند خستگی‌هایمان را به درکند و هیچ گاه خسته نشویم. هر وقت هم خسته شدی یک تکان به خودت بده، خدا رفع می کند.

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی (ره) می فرمود: دوربین عکاسی را طوری ساخته‌اند که وقتی دکمه را می‌زنند، هم نور می‌زند و هم عکس می‌اندازد. این مربوط به آخرت هم هست. یعنی شما اول نور بینداز و بعد عکس بردار. اول بر پیغمبر خدا صلوات بفرست، بعد به زندگی خودت نگاه کن و ببین چقدر قشنگ است.

با نور زیبایی و پاکی، سر نماز دستی به چشمهایتان می‌مالید، صلواتی می‌فرستید، دعایی هم می‌خوانید، آن وقت به زندگی خود نگاه می‌کنید. امیدوارم ببینید که در زندگیتان زیبایی زیاد هست.

شیعیان امیرالمومنین(علیه السلام) زندگی این عالمشان هم خیلی خوب است. اگر چه تلخ باشد ولی همه‌اش خوب است. خداوند خستگی‌هایمان را به درکند و هیچ گاه خسته نشویم. هر وقت هم خسته شدی یک تکان به خودت بده، خدا رفع می کند. وقتی سرت را تکان دادی خداوند قادر است به حق ائمه(علیها السلام) و خوبانش، تمام خیالاتی را که داشت مغزت را می‌شکافت از بین ببرد.

خداوند برکت دهد؛ هم قدرتها را زیاد کند و هم زندگی‌ها را سلامت کند تا راحت بنشینید و برسید به جایی که یک ساعتش هفتاد سال عمر باشد. یک ساعت که آدم در بهشت بنشیند از هفتاد سال عبادت دنیا بهتر است. خداوند، ظالمین دنیا، از اول خلقت تا الان را از سر شما ها رفع کند، تا قلب‌ها زنده، راحت، آرام و قشنگ سرجاهاشان به زندگی برسند. گویا ظالمی در روی زمین نیست. ظالمین به همدیگر مشغول شوند و شما تکانی نخورید.

پی نوشت:

کتاب طوبی محبت – ص 143
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی

منبع:عقیق