امتحانات الهی برای این است که برای خود انسان معلوم شود چه کاره است

و فکری برای رشد خود بکند،

و الا خدا که از حال بندگان خبر دارد.

خداوند مهربان بسیاری از امتحانات را که خارج از توانایی ماست از ما نمیگیرد.

وقتی ما به امتحانات خود و نتایج آن توجه نکنیم، دیگر رشد نخواهیم کرد.

پیام های معنوی روزانه از استاد پناهیان

منبری که امروز شیعه دارد یادگارهمان منبر رسول مکرم اسلام ^{صلی الله علیه و آله} است که آمیخته با ذکر مصائب اهل بیت ^{علیهم السلام} بوده و افتخارهمه منبری هاست.

ازگذشته های دور تا به امروز تبلیغ چهره به چهره یکی از اثر گذارترین روش های سنتی ترویج معارف الهی بوده که بهترین و کامل ترین آن منبر است.

امروز منبر هنوز هم جزو مؤثرترین و پردامنه ‌ترین عرصه ‌های تبلیغ دینی به شمار رود که کهنه نشده و لازم است حفظ شده و روز به روز تقویت شود.

در میان ابزارهای گسترده تبلیغ دین، رسانه دیرینه، سنتی و کهنِ “منبر” همچنان اصالت، قداست و جایگاه خود را حفظ نموده وتوده مردم، باورها و معارف دینی خود را بیشتر از طریق همین رسانه سنتی حوزه دریافت می کنند.

منبر روش مند و علمی، بسترمناسبی برای ترویج احکام متعدد اسلامی مثل نماز، امر به معروف، نهی ازمنکر، زدودن شبهات، مقابله با انحرافات وخرافات و تبلیغات مسموم دشمنان، تولید فکر و عرضه صحیح معارف اسلامی به آحاد جامعه مخصوصاً جوانان است، لذا خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران به سراغ حجت الاسلام والمسلمین تاج لنگرودی از وعاظ پیشکسوت تهران رفته و درخصوص منبر، خطابه وکاربردهای کلیدی آن درتبلیغ و ترویج معارف دین به گفتگو نشسته که حاصل آن در ادامه می آید.

طلاب در محفل درس ایشان امتحان سطحی نداشتند،

بلکه باید درس را به زبان عربی

و به صورت جزوه و یا رساله تبدیل کرده

و به ممتحنین ارائه می دادند

و پس ازآن هم درامتحان شفاهی شرکت می کردند.

ادامه »

حلم و بردباري چيزي است که کاملاً مرز آن از صبر جداست، حادثه سنگيني که در درون انسان غضب کرده پيدا شد،اگر بتواند اين بار را ببرد؛ در چنين حالتي مي‌گويند اين شخص حليم است و صبر کاري است که در بيرون بر انسان وارد مي‌شود و انسان بايد در برابر آن خويشتن‌داري کند.

در بخشی ازتفسیر سوره فصلت دربیان آیت الله العظمی جوادی آملی که به تفاوت اساسی حلم و صبر پرداخته اند آماده است.

*تفاوت حلم و صبر

   فرق اساسي حلم و صبر در اين است، صبر کاري است که در بيرون بر انسان وارد مي‌شود و انسان بايد در برابر آن خويشتن‌داري کند؛ يعني مشکل را حل کند و آن يا صبر «عَلَی الطَّاعَةِ» است، يا صبر «عِنْدَ الْمُصِيبَةِ» است، يا صبر «عَنِ الْمَعْصِيَة»؛[1]

يعني يا بايد طاعتي را انجام دهد که دشوار است،

روزه ماه مبارک رمضان را مي‌گيرد, اعتکاف را انجام می هد, اين صبر در طاعت است.

يک وقت است که خداي ناکرده مصيبت سختي بر انسان وارد مي‌شود که اين صبر «عِنْدَ الْمُصِيبَةِ» است. کساني که ﴿إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ﴾[2] اينها کساني هستند که ﴿أُولئِکَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ﴾،[3]

صبرِ «عَنِ الْمَعْصِيَة» نه «عِند الْمَعْصِيَة»، مثلا جواني، خيال کرده خطري در پيش هست، فوراً صبر کرده، ﴿قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ﴾[4] را رعايت کرده، اين صبر «عَنِ الْمَعْصِيَة» است. اين معني صبر است؛ امّا اگر برای انسان حادثه‌اي پيش آمد و او عصباني نشد، اين جزء صبر نيست، اين جزء حلم است. بار سنگين غضبي بر روي او پيدا شد، اگر اين غضب او را وادار کرد که خلاف بگويد و دست به خلاف بزند، معلوم مي‌شود حليم نيست، اين بار را نتوانست ببرد؛ امّا اگر «عندالغضب» آن «طيش» و حمله و خشم را مهار کرده است و اين بار سنگين غضب را بُرد، مي‌گويند او شخصی حليم است؛ در تعبيرات فارسي مي‌گويند بردبار است. کلمه‌اي که به تنهايي معناي حلم را برساند ما در فارسي نداريم، يا پيدا نکرديم، اين نظير صبر نيست، صبر کاملاً از مسئله حلم بيرون است، حلم کاملاً از مسئله صبر جداست.

ادامه »

شما اگر نگاه کنید به تشریفات ازدواج در میان اقوام مختلف،‌خواهید دید در اسلام تشریفات ازدواج ساده است.

البته جشن و سرور و اینها عیبی ندارد،‌هر کس هر مقداری که مایل است،‌

اما اینها جزو دین و جزو تشریفات رسمی و دینی ازدواج نیست.

هر کس خواست می‌تواند انجام بدهد،‌ هر کس نخواست،‌نه.

اینکه حتماً بایستی بروند در یک معبد زانو بزنند جلوی کسی و چه بکنند،‌و مراسمی که در جاهای دیگر وجود دارد، در اسلام نیست.

در اسلام، یک صیغه‌ای است شرعی که باید خوانده شود. البته در اسلام برای معاملات گوناگون، معاملاتی که اهمیتش کمتر از ازدواج است، شاهد می‌گیرند…

حالا هم که مقررات ثبت است و درج در محاکم. مراکز ثبت رسمی است و هیچ تشریفاتی ندارد؛ می‌توانند خیلی راحت و بدون تشریفات این ازدواج را انجام دهند.

حضرت امام خامنه ای ، خطبه‌ی عقد مورخه‌ی 28/6/1379

منبع: khamenei.ir

اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمودند:

مَا الُْمجاهِدُ الشَّهِيْدُ في سَبِيْلِ اللهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ^{( نهج البلاغه، كلمات قصار)}

آن كس كه در راه خدا جهاد كند و شربت شهادت بنوشد بلند مقام تر از آن كس نيست كه توانايى بر گناه داشته باشد و دامن خود را آلوده نكند.

شرح كوتاه

از نظر منطق اسلام بزرگ ترين جهاد، جهاد با هوس هاى سركش مخصوصاً در محيط هاى آلوده است، حتى جهاد با دشمن آن گاه نتيجه بخش خواهد بود كه با اخلاص و اتحاد و نيّت پاك و دور از خود خواهى و اغراض شخصى صورت گيرد و اينها جز با پرورش اخلاقى كافى و جهاد با نفس ممكن نيست.

به همين دليل على(عليه السلام) مى فرمايد آنها كه در ميدان جهاد با هوا و هوس پيروز مى گردند و در محيط هاى آلوده دامان خود را پاك نگه مى دارند كمتر از مجاهدان شهيد در راه خدا نيستند، حتى در دنبال اين حديث در نهج البلاغه مى خوانيم اين گونه افراد در رديف فرشتگان آسمانى هستند.

یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی

اگر ما در هر امتحانی سربلند بیرون بیاییم،

شاید دیگر آن امتحان تکرار نشود و سختیهای آن به پایان برسد.

باید غرض خدا از هر امتحانی را درک کنیم و به سمت تحقق آن حرکت کنیم

تا دوران آن امتحان به پایان برسد.

هر یک از دشواریهای زندگی رشدی را میخواهند که تا به آن نرسیم، رهایمان نمی کنند.

_{پیام های معنوی روزانه از استاد پناهیان}

انتظار یعنی ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم.

فکر نکنیم چون امام زمان خواهدآمد، امروز وظیفه ای نداریم.

اعتقاد به امام زمان به معنای گوشه گیری نیست.

اگر ما سرباز ایشانیم، باید خود را برای مبارزه با ظلم و بی عدالتی آماده کنیم.

رهبرانقلاب81.7.30

ادامه »

پيغمبر گرامى اسلام^{(صلى الله عليه وآله)} فرموند:

إذا قَدَرْتَ عَلى عَدُوِّكَ فَاْجعَلِ الْعَفْوَ شُكْراً لِلِقُدْرَةِ عَلَيْهِ(كتاب سخن ^{محمّد صلى الله عليه وآله})

هنگامى كه بر دشمنت پيروز شدى، عفو و بخشش را (زكات) اين پيروزى قرار بده.

شرح كوتاه

از نظر اسلام هر نعمت و موهبتى - بدون استثنا - زكات دارد و زكات قدرت عفو است. پيروزى هاى ظاهرى در صورتى ريشه دار خواهد شد كه دل دشمن از كينه شستشو گردد، و ريشه اصلى مخالفت قطع شود، و اين موضوع راهى بهتر از پرداختن زكات قدرت يعنى عفو ندارد، در اين هنگام است كه او از دل و جان منقلب مى گردد، و دشمن ديروز دوست امروز مى شود و پيروزى از نظر ظاهر و باطن تكميل مى گردد، امّا به عكس كسانى كه به هنگام قدرت دست به انتقامجويى مى زنند نه تنها از يك فضيلت بزرگ انسانى محروم شده اند بلكه پيروزى خود را نيز به خطر مى افكنند.

_{یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی}

امروزه بسیار می‌بینیم که افرادی در خانه،‌ خیابان یا محل کار پشت سر دیگری حرف می‌زنند و کم نیستند کسانی که گمان می کنند اگر آنچه می گویند واقعیت باشد گناهی نکرده اند، در حالی که بدگویی درباره دیگران، اگر راست باشد غیبت و اگر دروغ باشد تهمت است.

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

لاَّ يُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ ^نساء/148

خداوند علنى كردن سخن در باره‏ بدى ديگران‏ را دوست ندارد.

حکایت؛

آیت الله بهجت فرمود: روزی چند نفر از بازاریان تهران به نجف اشرف مشرف شدند و جهت پرداخت خمس خدمت شیخ مرتضی انصاری(قدس سره) رسیدند، وقتی وضع ساده و بی آلایش خانه شیخ را دیدند، خیلی تعجب کردند از مرجعی با این عظمت که خانه ای محقر و ساده دارد و آهسته به یکدیگر می گفتند: این است معنی پیشوا و مقتدا، یعنی علی گونه زیستن، نه مانند ملا علی کنی با خانه بیرونی، اندرونی و با تشکیلات و تشریفات آن چنانی!

شیخ که در حال نوشتن بود، کاملاً به سخنان آنان توجه داشت و با اینکه صحبت های آنها تعریف و تمجید از شیخ بود بشدت از حرف آنان ناراحت شد و فرمود: چه می گویید؟ چرا پشت سر ملا علی کنی سخن ناروا می گویید؟

من با چند نفر طلبه سروکار دارم و کارم تدریس و تربیت شاگرد است، نیازی به تشریفات بیش از این ندارم، اما آخوند ملا علی کنی با امثال ناصرالدین شاه سر و کار دارد، لازمه کارش این است که آنگونه زندگی کند، اگر آن گونه نباشد امثال ناصرالدین شاه به خانه اش نمی روند، آخوند ملا علی این کارها را برای حمایت از دین خدا انجام می دهد.

نکویی کن که دولت بینی از بخت

مبر فرمان بدگوی بدآموز 

_{با اقتباس و ویراست از کتاب برگی از دفتر آفتاب}
                                                                      سعدی

منبع: خبرگزاری حوزه

اولیاء خدا می‌گویند: این ذکر «أعوذ بالله السّمیع العلیم من همزات الشّیاطین و أعوذ بالله أن یحضرون إنّ اللّه هو السّمیع العلیم» را دائم بگویید، برای اینکه انسان دچار جنگ نرم شیاطین جنّ و انس نشود.

آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران در تازه‌ترین جلسه اخلاق خود به موضوع «مراقبه» با تکیه بر هیچ‌کس از خواطر نفسانی و شیطانی، در امان نیست، پرداخت که مشروح آن در ادامه می‌آید:

*خواطری که همه، گرفتار آن هستیم

در خواطر نفسانی، آنچه که از ذهن به قلب انسان، ورود پیدا می‌کند، عمده، به این علّت است که مراقبه حقیقی نسبت به افعال و کردار ما به وجود نیامده است.

بیان کردیم: ما در مرحله خواطر، از خواطر نفسانی به خواطر شیطانی ورود پیدا می‌کنیم، امّا اگر خواطر نفسانی را کنترل کنیم؛ یعنی آنچه را اولیاء خدا در مبارزه با خواطر نفسانی بیان فرمودند، بدانیم و موفّق به مجاهده با این خواطر شویم؛ طبعاً به خواطر شیطانی گرفتار نمی‌شویم.

علّت العلل خاطر نفسانی - که بعضی از اعاظم، آن را به واسطه این که احاطه آن، از خلف و جنبین و روی انسان است، به «خواطر» هم تبیین کردند، همان‌طور که خواطر شیطانی هم همین حال را دارد - اعتماد انسان به خود، است که این، نکته بسیار مهمّی است.

اولیاء خدا، اعاظم و بزرگان، علماء اخلاق و عرفای عظیم‌الشّأن تبیین می‌کنند: جولان خواطر بر ذهن - که تا ظواهر دنیا را دید، به ظواهر دل بست - عامل می‌شود که این دل‌بستگی و حبّ به ظواهر دنیا، بر قلبش بنشیند و او را گرفتار کند. برای هر کسی هم نوعی است. به قدری خطرناک است که اولیاء خدا بیان کردند: هیچ‌کس إلّا مخلَصین (نه مخلِصین) در امان نیست و همه گرفتار هستند.

حتّی گاهی یک عابد به ذکرش گرفتار می‌شود. مثلاً به ذهن او می‌‌آید که تو این اذکار و اوراد را بلد هستی و … که این، همان خواطر نفسانی است. اولیاء خدا بیان فرمودند:

حتّی گاهی یک عالم هم به علمش گرفتار می‌شود که تو ره‌گشا هستی، می‌توانی دست دیگران را بگیری، تو باید جلو بروی و هدایت کنی و … .

یعنی این‌طور بر نفس او می‌تازد، طوری که او بالجد تصوّر می‌کند که هادی است. نعوذبالله یک لحظه تصوّر می‌کند که خودش خوب است و این همان «ولو به یک لحظه‌ای است» که بارها بیان کردیم.

در یکی از جلسات بیان کردم: هر کس ولو در مقام شکسته‌نفسی بگوید: دیگران بهتر از ما هستند؛ یعنی خود را «به» دیده است که دیگران را «بهتر» می‌پندارد.

ادامه »