امروزه بسیار می‌بینیم که افرادی در خانه،‌ خیابان یا محل کار پشت سر دیگری حرف می‌زنند و کم نیستند کسانی که گمان می کنند اگر آنچه می گویند واقعیت باشد گناهی نکرده اند، در حالی که بدگویی درباره دیگران، اگر راست باشد غیبت و اگر دروغ باشد تهمت است.

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

لاَّ يُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ ^نساء/148

خداوند علنى كردن سخن در باره‏ بدى ديگران‏ را دوست ندارد.

حکایت؛

آیت الله بهجت فرمود: روزی چند نفر از بازاریان تهران به نجف اشرف مشرف شدند و جهت پرداخت خمس خدمت شیخ مرتضی انصاری(قدس سره) رسیدند، وقتی وضع ساده و بی آلایش خانه شیخ را دیدند، خیلی تعجب کردند از مرجعی با این عظمت که خانه ای محقر و ساده دارد و آهسته به یکدیگر می گفتند: این است معنی پیشوا و مقتدا، یعنی علی گونه زیستن، نه مانند ملا علی کنی با خانه بیرونی، اندرونی و با تشکیلات و تشریفات آن چنانی!

شیخ که در حال نوشتن بود، کاملاً به سخنان آنان توجه داشت و با اینکه صحبت های آنها تعریف و تمجید از شیخ بود بشدت از حرف آنان ناراحت شد و فرمود: چه می گویید؟ چرا پشت سر ملا علی کنی سخن ناروا می گویید؟

من با چند نفر طلبه سروکار دارم و کارم تدریس و تربیت شاگرد است، نیازی به تشریفات بیش از این ندارم، اما آخوند ملا علی کنی با امثال ناصرالدین شاه سر و کار دارد، لازمه کارش این است که آنگونه زندگی کند، اگر آن گونه نباشد امثال ناصرالدین شاه به خانه اش نمی روند، آخوند ملا علی این کارها را برای حمایت از دین خدا انجام می دهد.

نکویی کن که دولت بینی از بخت

مبر فرمان بدگوی بدآموز 

_{با اقتباس و ویراست از کتاب برگی از دفتر آفتاب}
                                                                      سعدی

منبع: خبرگزاری حوزه