جشن ولادت امام حسین علیه السلام ذکر توسل توسط حاج مهدی سماواتی همراه با سخنرانی حجت الاسلام سیدمهدی میرباقری و مداحی حاج سید مهدی میرداماد در حسینیه آیت الله حق شناس برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام سید مهدی میرباقری را می خوانید:

وَ هَذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ شَعْبَانُ الَّذِي حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ الَّذِي كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ [سَلَّمَ‏] يَدْأَبُ فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ فِي لَيَالِيهِ وَ أَيَّامِهِ بُخُوعا لَكَ فِي إِكْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَى مَحَلِّ حِمَامِهِ¹؛ خدای متعال ماه شعبان را که ماه پیامبر صلی الله علیه و آله است در پوشش رحمت و رضوان خودش قرار داده است. روش پیامبر صلی الله علیه و آله در این ماه این بود که شبها را شب زنده داری می کردند و روزها را روزه می گرفتند. حضرت همه ی این ماه را شب زنده داری و روزه داری می کردند که راه ما باز شود و ما بتوانیم با عبادت به خدای متعال نزدیک شویم.

اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى الاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ وَ نَيْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَيْهِ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِي شَفِيعا²؛ خدایا ما را کمک کن تا بتوانیم بر طبق سنت حضرت این ماه را پشت سر بگذاریم و به شفاعت حضرت دست پیدا کنیم. علی ای الحال این ماه، ماه ویژه ای است و به برکت وجود نبی اکرم صلی الله علیه و آله درها به روی انسان باز می شود و آنچه در مناجات شعبانیه می بینید نصیب انسان می شود ان شاءالله.

یک مقاماتی را خدای متعال به انسان وعده داده و ما را به سوی آن دعوت کرده که گاهی نه از آنها تصوری داریم و نه شور و اشتیاقی در ما هست و نه امید رسیدن به آنها را داریم. خیلی مقامات عجیبی در این دعا وجود دارد که یکی از آنها این است که انسان می تواند در پرتو نگاه به سوی خدای متعال دیده ی دلش را نورانی کند. وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْكَ³؛ انسان می تواند مقامی داشته باشد که نظر الی الله کند. این است که در قران هست موسی کلیم به خدای متعال عرضه داشت: خدایا خودت را به من ارائه کن تا من نظر به سوی تو کنم.

اَنِر اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضیاءِ نَظَرِها اِلَیکَ حَتَّی تَخرقَ اَبْصارُ الْقُلوبِ حُجْبَ الَّنُورِ فَتَصِلَ اِلی مَعْدِنِ الْعَظَمةِ وَ تَصیرَ ارْواحُنا مُعَلَّقةَ بِعزّ قُدسِکَ⁴؛ انسان اگر نظر به سوی خدای متعال کند دیده های دلش نورانی می شود به حدی که حجاب های نور را خرق می کند و می شکافد و در وادی نور پیش می رود تا جایی که به سرچشمه عظمت واصل می شود و به مقام قدس الهی که صاحب عزت است می رسد و مُعلق آن می شود و همه ی وجود انسان عُلقه و وابستگی و فقر و نیاز به مقام عزّ قدس الهی خواهد شد و این شدنی است.

اما مقام غیب الهی چطور در دسترس ما قرار می گیرد؟ ما چه نسبتی با او داریم که به لقاء او می رسیم و به رویت نظر وجه او نائل می شویم؟ حقیقتا شدنی است و می شود انسان باطن عالم و ملکوت عالم را ببنید که در آنجا همگی ساجد لله هستند. می شود بالاتر از ملکوت و یدی که ملکوت در ید قدرت اوست مشاهده کرد.

خدای متعال قابل رویت است اما از طریق وجه او، می شود به قرب خدا رسید از طریق جنب الله، امام علیه السلام جنب الله و باب الله است. اگر امام نبود امکان رویت، محبت خدا و لقاءالله نبود و این رشته قطع بود، نمی شد در وادی محبت قدم بگذاری و سالک شوی، نمی شد در وادی معرفت قدم بگذاری و فتوحات جدید برای انسان حاصل شود این ها فقط با امام میسر می شود.