« هنگام زیارت حرم ائمه(علیه السلام) خودم را در بهشت می بینم. | آدمها با هم تفاوت دارند! » |
دعای فرج، دوای دردهای ما است!
نوشته شده توسطرحیمی 27ام اسفند, 1394
دعای تعجیل فرج دوای دردهای ماست، در روایت است که: در آخرالزمان همه هلاک میشوند، «إِلا مَنْ دَعا بَالْفَرَجِ؛ مگر کسانی که برای [تعجیل] فرج دعا کنند».۱
ائمه ما علیهمالسلام با این بیان خیلی به اهل ایمان و شیعیان عنایت کردهاند تا خود را بشناسند. علامتگذاری برای آنهاست: یعنی اگر برای فرج دعا میکنید، علامت آن است که هنوز ایمانتان پابرجاست. دستورهای عجیب و غریب دیگر هم دادهاند، زیرا در آخرالزمان گرفتاری اهل ایمان خیلی سخت میشود بهحدی که در روایت آمده است: «بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً؛ بعد از آنکه زمین از جور و ستم پر میشود».۲
و شاید در روایت وارد شده باشد که: «ینْکرُهُ أکثَرُ مَنْ قالَ بإِمامَتِهِ!؛
بیشتر کسانی که اعتقاد به امامت آن حضرت دارند، او را انکار میکنند»؛۳
یعنی بیشتر مردم از اعتقاد و ایمان به امامت برمیگردند. همچنین فرمودهاند که در آخرالزمان این دعای فرج را که دعای تثبیت در دین است، بخوانیم: «یا أللهُ،یا رَحْمانُ، یا رَحیمُ، یا مُقَلبَ الْقُلُوبِ، ثَبتْ قَلْبی عَلی دینِک؛ ای خدا، ای رحمتگستر، ای مهربان، ای زیر و روکننده دلها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان»؛۴ یعنی آن مرتبهای از ایمان را که به من منت نهادی، حفظ کن، نه اینکه مسلمان باشد و به همان باقی باشد، چون این معنا تثبیت در دین نیست.
این توسلات، عزاداریها، سوگواریها و زیارت قبور اهلبیت علیهمالسلام
علامت آن است که اهل ایمان به آنها اتصال دارند
و هنوز از آنها منحرف نشدهاند.
این توسلات، عزاداریها، سوگواریها و زیارت قبور اهلبیت علیهمالسلام علامت آن است که اهل ایمان به آنها اتصال و الصاق دارند و هنوز از آنها منحرف نشدهاند؛ لذا کفار و دستنشاندههای آنها دستور داشتند که بین مسلمانان و قرآن تا چه برسد به مساجد و تکایا و مجالس عزا و روضهخوانی جدایی بیندازند، زیرا همه اینها ضد خواستههای سلاطین جور بود. لذا فرمان هدم قبور یا تعطیلی مجالس روضهخوانی را دادند. روز هشتم ماه شوال – که روز هدم قبور ائمه بقیع علیهمالسلام است – قاعدتاً روز تعطیلی حوزه علمیه نجف بود، ولی ما کمکم عادت کردیم و برای ما عادی شد!
lass="cBody" style="text-align: left;">در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۶۳
۱. عبارت حدیث به این صورت است: «إِلّا مَنْ دَعا بِدُعاءِ الْغَریقِ؛ مگر کسی که دعای غریق را بخواند». ر.ک: بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۳ و ۱۴۸؛ ج۹۲، ص۳۲۶؛ اعلامالوری، ص۴۳۲؛ الصراطالمستقیم، ج۲، ص۲۲۸؛ غیبةالنعمانی، ص۱۵۹؛ کمالالدین، ج۲، ص۳۴۸ و ۳۵۱؛ منتخبالانوار، ص۸۰، مهجالدعوات، ص۳۳۲، در ذیل برخی از این روایات بیان شده است که مقصود از دعای غریق، دعای آینده: «یا أَلله یا رَحْمانُ یا رَحیمُ…» است.
۲. بحارالانوار، ج۳، ص۸۰؛ ج۳۶، ص۳۵۸؛ طرائف، ج۱، ص۱۷۷.
۳. «لإنهُ یقُوُم بَعْدَ… ارْتِدادِ أَکثَرِ الْقائِلِینَ بِإِمامَتِهِ؛ زیرا او بعد از… بازگشت بیشتر معتقدان به امامتش قیام میکند»؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۰، ۱۵۷؛ ج۵۲، ص۲۳؛ اعلامالوری، ص۴۳۶، ۴۳۹؛ الخرائج، ج۳، ص۱۱۷۱؛ الصراطالمستقیم، ج۲، ص۲۳۰، ۲۳۱؛ کشفالغمة، ج۲، ص۵۲۶؛ کفایةالاثر، ص۲۸۳؛ کمالالدین، ج۲، ص۳۷۸، ۳۸۴، منتخبالانوار، ص۳۹.
۴. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۸؛ ج۹۲، ص۳۲۶؛ اعلامالوری، ص۴۳۲؛ کمالالدین، ج۲، ص۳۵۱؛ منتخبالانوار، ص۸۰؛ مهجالدعوات، ص۳۳۲.
فرم در حال بارگذاری ...