كانون دیگرى كه در وجود انسان سرچشمه كارها است تفكر و اندیشه است. فكر سالم محصول و بازده سالم و پاك دارد و فكر آلوده بازده ناسالم و آلوده خواهد داشت.

امیر مؤمنان على علیه السلام مى ‏فرماید:

«مَن كَثُر فِكرهُ فِى المَعاصى دَعَته اِلَیها» (فهرست غرر، (ذنب))

«كسى كه بسیار درباره گناه فكر كند او را به گناه سوق مى‏ دهد.»

و حضرت عیسى علیه السلام ضمن گفتارى به حواریون فرمود:

«ومن به شما امر مى‏ كنم كه روح خود را به زنا خبر ندهید (فكر زنا نكنید) تا چه رسد به اینكه زنا كنید زیرا كسى كه روح و فكرش را به زنا خبر دهد مانند كسى است كه در اطاق رنگینى آتش روشن كند، دود آتش نقشه ‏هاى رنگین آن اطاق را كثیف مى‏ كند گرچه خانه را نسوزاند.»

(وانا امركم ان لاتحدثوا انفسكم بالزنا فضلاً من ان تزنوا…». بحار، ج‏14 ص‏331)

یعنى فكر گناه كانون تصمیم ‏گیرى وجود انسان را آلوده مى‏ نماید و چنین كانونى به تاریكى گناه نزدیكتر است تا به سفیدى اطاعت خدا.

_{منبع: کتاب گناه شناسی}