هر انسانی برای رسیدن به درجات عالیه نیاز به فراگیری علم دارد،

اما آن علمی که در اسلام بر آن تأکید شده است، علم همراه با عمل است

و الا عالمی که فقط مردم را نصیحت کند و خودش به علمش عمل نکند،

هیچ ارج و قربی نزد خداوند متعال ندارد.

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

« کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَاللَّهِ انْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ » ^صف/3

نزد خدا بسیار خشم ‏آور است که سخنى بگویید و بدان عمل نکنید.

آینه:

حکایت؛ مرحوم ملا مهدی نراقی که در اکثر علوم متبحر و استاد بود، وقتی کتاب جامع السعادات را که در علم اخلاق و تزکیه نفس است تالیف کرد یک نسخه از خدمت مرحوم سید بحرالعلوم ارسال کرد تا آنکه پس از مدتی خود به زیارت عتبات عالیات رفته و وارد نجف اشرف شد، علماء برای احترام و تجلیل از این عالم ربانی به دیدن او آمدند، فقط مرحوم بحرالعلوم از آمدن به ملاقات ایشان خودداری کرد و تشریف نیاورد تا آنکه پس از چند روز مرحوم نراقی به دیدار سید بحرالعلوم رفت، اما باز سید به مرحوم نراقی چندان و توجهی نکرد و مرحوم نراقی خاشعانه پس از چندی باز بقصد زیارت مرحوم بحرالعلوم به منزل ایشان تشریف آورد و ساعتی در خدمت ایشان بود ولی این دفعه هم مانند مرتبه اول سید به ایشان اعتنائی نکرد، مرحوم نراقی برگشت، مجدداً پس از چند روز قصد زیارت سید را کرد بدون آنکه فکر کند، من تازه وارد و مهمانم و می‏بایست سید به دیدن من بیاید یا آنکه دو مرتبه است من به زیارت سید رفته ‏ام و او بمن اعتنائی نکرده و احترام نگذاشته است.

پس بلند شد و بسوی منزل سید روانه شد در مرتبه سوم تا مرحوم نراقی به در خانه سید رسید، سید با پای برهنه به استقبال او آمد و او را به آغوش کشیده و بوسید و با احترام و تجلیل زیاد وارد منزل کرده و خود هم با کمال گرمی و محبت مشغول پذیرائی و احوال پرسی شد، پس از ادای احترام فرمود: شما کتابی در اخلاق و تزکیه نفس نوشته ‏اید و یک نسخه ای هم برای من فرستاده‏ اید و من هم آن کتاب را از اول تا آخر با دقت خوانده ‏ام الحق کتاب خوبی است و در اخلاق و خودسازی کم نظیر است.

علت آنکه در این مدت که شما به نجف اشرف تشریف آورده ‏اید و چند مرتبه هم به منزل من آمده ‏اید و من در این مدت به دیدن شما بلکه به بازدید شما هم نیامده ‏ام، این بود که می‏خواستم ببینم همان طوری که در کتاب خود راجع با اخلاق اسلامی و تزکیه نفس و کشتن هوا و نفس نوشته ‏اید در مقام عمل و در میدان مبارزه با نفس و هوا هم عملاً به آن مقام رسیده ‏اید، یا مانند بعضی از نویسندگان و گویندگانی که خوب می نویسند و خوب می‏گویند، اما خود از گفته و نوشته‏ های خود عملاً بیگانه و اجنبی هستند می‏باشید؟! _{(با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل)}

علم چندان که بیشتر خوانی

چون عمل در تو نیست نادانى‏_(سعدی)

حوزه

یکی از گناهان کبیره ی تمدن غرب نسبت به بشریت، این است که ازدواج و تشکیل خانواده را در چشم مردم سبک و کوچک کرد.

این تشکیل خانواده را دستِ کم نگیرید. شاید من بتوانم بگویم یکی از گناهان کبیره ی تمدن غرب نسبت به بشریت، این است که ازدواج و تشکیل خانواده را در چشم مردم سبک و کوچک کرد. این تمدن، قضیه ی زن و شوهر را مثل لباس که عوض میکنند و مثل مغازه یی که با آن معامله میکنند و بعد برای کار دیگری آن را تبدیل میکنند به مغازه یی دیگر، رفتار کرد و این کار را با هر دو طرف - زن و مرد - انجام داد؛ یعنی در واقع احساسات و عواطف و غرایزی را که از زن و مرد زود برانگیخته میشود، به جان خانواده انداختند، که تا هر کدام از دیگری دلخوری یی پیدا کرد یا مانعی ایجاد شد و عیبی دید؛ یا چیز دیگری چشمش را گرفت، خانواده تهدید شود.

اسلام اینگونه نیست؛ اسلام بشدت بنیان خانواده را مستحکم قرار داده و پایه های آن را قرص کرده و به آن سفارش کرده است؛ همچنانکه به اصل ازدواج و گزینش همسر خوب و صالح سفارش کرده، به حفظ این بنیان رصین و مستحکم و مبارک هم سفارش کرده است؛ این را حفظ کنید.

اگر شما که دامادید و شما که عروسید، توانستید این پیوند خانوادگی و این پیوند دو نفره را - که انشاءاللَّه بعدها مثل درختی، شاخه درست میکند و میوه میدهد و ای بسا از شاخه های او صدها قلمه درست شود و یک جنگل به وجود بیاید - که فعلاً یک نهال است، خوب حفظ کنید، زندگی شما شیرین خواهد شد؛ هرچند که در هر سطح مالی، اعتباری، ارزشی و علمی که باشید.

این احساسات و نیازها برای یک استاد دانشگاه، یک دانشمند و یک محقق، همچنان است که برای یک آدم کارگر ساده؛ یعنی این احساسات و نیازهای اصلی، در همه یکسان است. در این جهت، یک ثروتمند مثل یک فقیر است؛ هر دو دلشان میخواهد وقتی وارد خانه شدند، خانه به آنها آرامش و امنیت و احساس راحتی و آسودگی بدهد؛ این را همه ی مردها میخواهند.

همه ی زنها هم میخواهند وقتی شوهرشان وارد خانه شد، خانه را پر از شیرینی و شادی کند؛ خانه برایشان محیط راحتی و شادی شود؛ زیرا هر دو خستگی دارند؛ زن کارهایی دارد و مرد هم کارهایی؛ حالا مرد در چالشهای زندگی، زن هم یا در چالشهای زندگی و کارهای سیاسی یا در خانه و با تربیت فرزند؛ هر دو خسته اند.

وقتی که زن و شوهر در پایان کار روزانه یا در وسط روز به هم میرسند و همدیگر را میبینند، هر دو از هم توقع دارند که بتوانند محیط را شاد، سرزنده، قابل زیست و رفع کننده ی از خستگی بسازند؛ این توقع بجایی است و بیجا هم نیست که هر دو از یکدیگر توقع داشته باشند.

اگر بتوانید این کار را بکنید، زندگی شیرین خواهد شد. ای بسا کسانی که خیلی ثروتمندند؛ اما این زندگی شاد را ندارند؛ در خانه درگیری، دعوا و دلخوری دارند.

ای بسا کسانی که خیلی در جامعه معتبرند؛ عنوان دارند، رئیسند؛ اما در خانه شان هزار مشکل دارند. همان آقایی که ممکن است دستیار یا کارگر زیر دست و کارمندش جرأت نکنند به او بگویند بالای چشمت ابرو، و حرف او را مطیعانه گوش کنند، در داخل محیط خانواده ممکن است مدعی داشته باشد؛ زن بداخلاق و تنبل، یا محیط بد، که به جای اینکه برای او آرامش درست کند، خراب میکند.

بنابراین اینها با ثروت و فقر و عنوان و بیعنوانی و در تهران یا فلان روستا بودن، هیچ تفاوتی نمیکند؛ همه ی انسانها به این امنیت زندگی نیاز دارند.

لذا شما در قرآن که نگاه کنید، میبینید که وقتی بحث ازدواج میشود، میگوید: «و جعل منها زوجها لیسکن الیها»؛ تا مایه ی سکونت و سکینه - یعنی آرامش - باشد؛ زن و شوهر باید برای هم مایه ی آرامش باشند.

درست گوش کردید! این را هم شما دخترها، هم شما پسرها در گوش داشته باشید! این ازدواج یک خانواده درست میکند، این خانواده باید محیط امن و امان و راحتی برای شما دو نفر باشد و اگر انشاءاللَّه فرزند داشتید - که خواهید داشت - برای آن فرزندان هم شما باید این محیط امن و امان را فراهم کنید، که این کار به خودی خود هم نمیشود.

منبع: پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)

مسئولان و نخبگان فرهنگی آنچه در خصوص زندگی اسلامی اعم از ساده زیستی، عدم مصرف گرایی و توجه به تولیدات داخلی بر می شمارند خود باید بدان عامل باشند تا اعتماد جامعه را جلب کنند.

حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدرضا میرصانع، مدیر مدرسه علمیه مجد تهران در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»،در تهران، یکی از وظایف نظام اسلامی را بهره گیری از توان نخبگان فرهنگی برای رسیدن به فرهنگ و سبک زندگی اسلامی دانست و گفت:

دراین مقطع تاریخی که دنیای استکبار بیش از گذشته به دنبال استیصال فرهنگی بر کشورهاست و تهاجم فرهنگی ونرم افزاری بیش از پیش رواج دارد، باید با بهره گیری از افکار و اندیشه های صاحبان خرد به نظریه های آنان توجه کرده تا بتوان با رغبت و انگیزه بیشتر در مقابل تفکرات غربی ایستاد.

وی به وظیفه نخبگان در مقابل حکومت اسلامی و جامعه اشاره کرد و افزود: نخبگان جامعه اسلامی به ویژه نخبگان حوزه های علمیه باید بر روند فعالیت های فرهنگی در جامعه نظارت کنند و با رصد به موقع و دقیق اگر شاهد عدول از مسیر معین شده بودند، تذکرات لازم را به مجریان بدهند تا فعالیت های فرهنگی در مسیر مطلوب انجام شود.

مدیر مدرسه علمیه مجد یکی دیگر از مباحث فرهنگ سازی سبک زندگی اسلامی در جامعه را عمل گرایی مسئولین برشمرد و تصریح کرد:

حرکت به سمت سبک زندگی اسلامی بدون برنامه ریزی امکان پذیر نیست، لذا مسئولان و نخبگان فرهنگی آنچه در خصوص زندگی اسلامی اعم از ساده زیستی، عدم مصرف گرایی، توجه به تولیدات داخلی و… بر می شمارند خود باید بدان عامل باشند تا اعتماد جامعه را جلب کنند.

حجت الاسلام والمسلمین میر صانع یکی دیگر از وظایف حوزه های علمیه در برابرافراد جامعه را ارتقاء بخشیدن به آگاهی فرهنگی عنوان کرد و افزود: حوزه های علمیه باید تلاش کنند تا سطح آگاهی علمی و دینی مردم را ارتقاء بخشند، لذا در این راه می توانند گام های مهمی از قبیل نوشتن کتب در حوزه اجتماعی و آسیب های آن با نگاه دینی، ایجاد کانون های مشاوره ای در زمینه الفت میان خانواده، ارتقای تحصیلی، راه های کاهش اختلاف در میان اعضای اجتماع با مایه های درون دینی را به کارگیرند.

وی، ایجاد کانون های مشاوره با حضور کارشناسان حوزوی را در ترویج سبک زندگی اسلامی موثر دانست و افزود: چون کارشناسان حوزوی بر مسائل اسلامی احاطه دارند و می توانند براساس قرآن و روایات اسلامی آگاهی لازم را به جامعه منتقل کنند و راهگشای مشکلات افراد باشند.

مدیر مدرسه علمیه مجد در پایان یادآور شد: افراد جامعه به دلیل اعتمادی که به کارشناسان دینی دارند بهتر می توانند مشکلات خود را با آنان مطرح کنند و به دنبال نتیجه باشند.

منبع: حوزه

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس،  برخی فکر می کنند که فقط در عالم واقع نباید به نامحرم نگاه کرد ولی اگر در دنیای مجازی عکس نامحرمی منتشر شود، این حسابش فرق می کند!

تازه برخی می گویند:

این عکس های بی حجاب را خود صاحبان عکس، با رضایت در صفحات تلگرام یا اینستاگرام خودشان گذاشته اند!

آیا این همان توجیه شیطانی نیست؟

آری نامحرم نامحرم است چه در دنیای حقیقی و چه در دنیای مجازی.

بحث پوشش، یکی از نمادها و شاخصه های مهم فرهنگ بشری است. انسان ها از وقتی که توانستند خودشان را بشناسند و به رفع نیازهایشان بپردازند، یکی از اولین نیازهایی که تلاش کردند آن را با استفاده از خلاقیت شان برطرف کنند، پوشش بوده است. پوشش نه فقط به عنوان یک مکانیسم طبیعی برای مقابله با سرما و گرما؛ بلکه نمادی از شخصیت افراد و باورهای آن هاست.

پوشش در اکثر تمدن های بشری وجود داشته و به عنوان یک ارزش، به ویژه در خصوص پوشش زنان مطرح بوده است. در ایران هم قبل از اسلام هرچه زن پوشیده تر بوده، تشخص بیشتری داشته و به غیر از زنانی که از موقعیت اجتماعی پایین تری برخوردار بودند، سایر زنان پوشش مطلوب را برای حفظ شخصیت شان، رعایت می کردند.

بنابر گواهی متون تاریخی، در اکثر قریب به اتفاق ملت ها و آیین های جهان، حجاب در بین زنان معمول بوده است؛ هر چند در طول تاریخ، فراز و نشیب های زیادی را طی کرده و گاهی با اعمال سلیقة حاکمان، تشدید یا تخفیف یافته است، ولی هیچ گاه به طور کامل از بین نرفته است. مورخان به ندرت از اقوام بدوی که زنانشان دارای پوشش مناسب نبوده و یا به صورت برهنه در اجتماع ظاهر می شدند، یاد می کنند.

آثار به جامانده از انسان های اولیه، نشانگر این است که حجاب، پیشینه ای به درازای تاریخ دارد و اختصاص به اسلام ندارد. در تصویری از یک نقاش مصری که با توجه به اهرام سه گانة مصر ـ قدمت آن به سه هزار سال قبل از میلاد می رسد ـ دختران تمام بدن خود و پسران نیمة پایین بدن را پوشانده اند. نقش برجسته های معبدهای کارناسوس در موزة بریتانیا، کتیبة معبد زئوس موزة برلین و مجسمة کاونارنس در موزة ناپل، همگی نشان دهندة پوشش زنان در قبل از اسلام است. در هر کدام از این موزه ها مجسمه هایی از زنان با پوشش کامل وجود دارد که قدمت آن ها به سه هزار سال قبل از میلاد می رسد. از این تصاویر و نقاشی ها، معلوم می شود که اصل حجاب قبل از ظهور اسلام بوده و اسلام تنها حد و مرز آن را مشخص کرده است. به گواهی تاریخ، زنان در یونان، روم، مصر و ایران باستان، به ویژه زنان شهرنشین و زنان طبقة اشراف، خود را می پوشانیدند و از نظرها دور نگه می داشتند.[1]

ادامه »

وَأَنْكِحُوا الْأَيامَى مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِنْ يكُونُوا فُقَرَاءَ يغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ(النور/32)

بي‏ همسران خود و غلامان و کنيزان درستکارتان را همسر دهيد اگر تنگدستند خداوند آنان را از فضل خويش بي‏ نياز خواهد کرد و خدا گشايشگر داناست!

در تفسیر نمونه ذیل آیه شریفه می خوانیم:

تعبير “انكحوا” (آنها را همسر دهيد) با اينكه ازدواج يك امر اختيارى و بسته به ميل طرفين است، مفهومش اين است كه مقدمات ازدواج آنها را فراهم سازيد، از طريق كمكهاى مالى در صورت نياز، پيدا كردن همسر مناسب، تشويق به مساله ازدواج، و بالآخره پا در ميانى براى حل مشكلاتى كه معمولا در اين موارد بدون وساطت ديگران انجام پذير نيست، خلاصه مفهوم آيه به قدرى وسيع است كه هر گونه قدمى و سخنى و درمى در اين راه را شامل مى‏شود.

بدون شك اصل تعاون اسلامى ايجاب مى‏كند كه مسلمانان در همه زمينه‏ ها به يكديگر كمك كنند ولى تصريح به اين امر در مورد ازدواج دليل بر اهميت ويژه آن است.

اهميت اين مساله تا به آن پايه است كه در حديثى از امير مؤمنان على (علیه السلام) مى‏خوانيم:

افضل الشفاعات ان تشفع بين اثنين فى نكاح حتى يجمع اللَّه بينهما:

“بهترين شفاعت آن است كه ميان دو نفر براى امر ازدواج ميانجيگرى كنى، تا اين امر به سامان برسد"!^{(وسائل الشيعه جلد 14 صفحه 27 (باب 12 از ابواب مقدمات نكاح))}

در حديث ديگرى از امام كاظم موسى بن جعفر (علیه السلام) مى‏خوانيم:

ثلاثة يستظلون بظل عرش اللَّه يوم القيامة، يوم لا ظل الا ظله، رجل زوج اخاه المسلم او اخدمه، او كتم له سرا

“سه طايفه ‏اند كه در روز قيامت در سايه عرش خدا قرار دارند، روزى كه سايه ‏اى جز سايه او نيست:

1. كسى كه وسائل تزويج برادر مسلمانش را فراهم سازد،
   
2. و كسى كه به هنگام نياز به خدمت، خدمت كننده ‏اى براى او فراهم كند
   
3. و كسى كه اسرار برادر مسلمانش را پنهان دارد"!

^{(وسائل الشيعه جلد 14 صفحه 27 (باب 12 از ابواب مقدمات نكاح))}

و بالآخره در حديثى از پيامبر (صلی الله علیه و آله) مى‏خوانيم:

“هر گامى انسان در اين راه بر دارد و هر كلمه‏ اى بگويد، ثواب يك سال عبادت در نامه عمل او مى‏نويسند".

(كان له بكل خطوة خطاها، او بكل كلمة تكلم بها فى ذلك، عمل سنة قيام ليلها و صيام نهارها)._{(وسائل الشيعه جلد 14 صفحه 27 (باب 12 از ابواب مقدمات نكاح))}

و از آنجا كه يك عذر تقريبا عمومى و بهانه همگانى براى فرار از زير بار ازدواج و تشكيل خانواده مساله فقر و نداشتن امكانات مالى است قرآن به پاسخ آن پرداخته مى‏فرمايد:

از فقر و تنگدستى آنها نگران نباشيد و در ازدواجشان بكوشيد چرا كه “اگر فقير و تنگدست باشند خداوند آنها را از فضل خود بى نياز مى‏سازد” (إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ).

و خداوند قادر بر چنين كارى هست، چرا كه “خداوند واسع و عليم است” (وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ).

قدرتش آن چنان وسيع است كه پهنه عالم هستى را فرا مى‏گيرد، و علم او چنان گسترده است كه از نيات همه كس مخصوصا آنها كه به نيت حفظ عفت و پاكدامنى اقدام به ازدواج مى‏كنند آگاه است، و همه را مشمول فضل و كرم خود قرار خواهد داد.

ازدواج يكى از راه‏هايى است كه پاكى و سلامت جامعه را تأمين مى‏كند.لذا وظیفه دینی وانسانی هر فردی است که در این امر خطیر شرکت کند.

_{منبع: راز ماندگاری}

من از وضع او كمترين اطلاعى نداشتم،

سيد گفت اگر آگاهى داشتى و كمك نميكردى يهودى بلكه كافر بودى!!

فقيه بزرگ سيدجوادعاملى مؤلف كتاب باعظمت مفتاح الكرامة ميگويد: شبى در حال غذا خوردن بودم كه دق الباب كردند، به نظرم رسيد كوبنده در خادم جناب سيدمهدى بحرالعلوم است، با عجله در را باز كردم، خادم سيد گفت غذاى‏ سيد را آماده و در برابرش نهاده ايم و ايشان منتظر شما هستند به شتاب حركت كنيد!

همراه خادم به خانه سيد رفتم، همين كه خدمت سيد رسيدم و چشم او به من افتاد گفت: از خدا نميترسى كه مراقب او نيستى، آيا از حضرت حق حيا نميكنى؟!

پرسيدم چه اتفاقى افتاده؟ گفت، مردى از برادران هم كيش تو براى خانواده‏ اش هرشب خرماى زاهدى نسيه ميگرفت و وضع مالى‏اش اجازه نميداد غير خرما تهيه كند، اينك يك هفته بر آنان گذشته كه گندم و برنج نچشيده ‏اند و جز خرماى زاهدى چيزى نيافته اند، امروز رفته از بقال همان خرما را بخرد، بقال به او گفته: بدهى و قرض شما از فلان مبلغ بيشتر شده و من خرما به شما نميفروشم، آن مرد آبرودار شرمنده شده و چيزى نخريده و به خانه برگشته و امشب خود و خانواده‏ اش بدون شام و غذا شب را به روز ميآورند ولى تو خوب ميخورى و با اين كه او را ميشناسى و همسايه توست و نامش فلانى است به او توجه ندارى!!

به سيد گفتم: من از وضع او كمترين اطلاعى نداشتم، سيد گفت اگر آگاهى داشتى و كمك نميكردى يهودى بلكه كافر بودى!!

اين خشم و درشتى من براى اين است كه چرا از وضع و حال برادران دينى ات تجسس نميكنى و از همسايه احوال نميپرسى، اكنون اين ظرف‏هاى غذا را خادمم برميدارد با او در خانه آن مرد برو و بگو:

علاقه داشتم امشب باهم غذا بخوريم و اين كيسه را كه مقدارى پول در آن است زير حصير او بگذار و ظرف‏هاى غذا را نيز برمگردان.

خادم ظرف‏هاى پر از غذا را كه در سينى بزرگى بود برداشت و تا درب خانه آن مرد آورد، آنجا از او گرفتم و در را كوبيدم، آن مرد در را باز كرد من وارد شده گفتم:

ميل داشتم امشب باهم غذا بخوريم، پذيرفت، هنگامى كه سينى را جلو كشيد ملاحظه كرد از غذاها بوى خوشى استشمام ميشود و اين غذا غذاى ثروتمندان و ارباب نعمت است.

به من گفت: سيدجواد اعراب نميتوانند چنين غذائى تهيه كنند، بايد اين غذا مربوط به شخص متمكنى باشد، داستانش را بگو تا بخورم، آنقدر بر خواسته خود پافشارى كرد تا حكايت را شرح دادم.

سوگند ياد كرد و گفت: جز خدا احدى تا الآن از حال من آگاهى نداشت، حتى همسايگان نزديك نميدانستند زندگى من چگونه ميگذرد چه رسد به كسانى كه دورند و اين پيش آمد را از سيد بسيار عجيب و شگفت آور شمرد.

مرد تهيدست شيخ محمد نجم عاملى نام داشت، پولى كه در كيسه قرار داشت شصت عدد شوش بود كه واحد پول آن زمان است و هر شوشى دو ريال و اندى ميشد.

منبع:انصاریان،تفسير حكيم، ج‏3، ص: 290

محبت‌جویی و منفعت‌طلبی در تعارضند و آدم را پریشان می‌کنند.

رسیدن به آنچه دوست داریم لذت‌بخش‌تر است

و حاضریم منافع خود را برای آن از دست بدهیم.

تنها اگر عاشق منافع خود باشیم راحت می‌شویم.

ولی اگر کسی عاشق منافع مادی باشد رذل می‌شود

و اگر کسی عاشق منافع معنوی باشد، فرشته‌خو خواهد شد.

بهترين، آن كسى است كه درد كشور را بفهمد، از فساد دور باشد و دنبال اشرافيگرى خودش نباشد.

************************

دانلود نرم افزار فرمایشات

حجم 702 کیلو بایت

شامل:

• صالح ترین
• تبليغات با انصاف
• تشخص واقعى و شرف…
• جديت درخدمت به مردم
• شعار و گفتمان
• استكبارستيزى
• اعاده‏ى عزت ملى
• ايستادن درمقابل زورگويى
• مانع از نفوذ گرايش‏ها…
• جرأت در ايجاد تحول
• تهاجم در مقابله‏ى با…
• روحيه‏ى مردمى
• ساده‏زيستى
• رعايت قوانين
• نظارت بر زيرمجموعه ها
• تعامل با سایر قوا
• تعامل نظام‏مند با نخبگان…
• توجه به مقوله‏ى فرهنگ

در اهمیت صله رحم همین بس که پیامبر اکرم(صلی لله علیه و آله)، همه انسان‌ها را به صله رحم سفارش کرده است؛ هر چند که در این مسیر سختی‌های فراوانی ببینند و راه‌شان از یک‌دیگر بسیار دور باشد. هم‌چنین صله رحم را بخشی از دین دانسته و فرموده­‌اند که هر کس آن را به‌ جا نیاورد دین او ناقص است. جابر از حصرت باقر(علیه السلام) روایت کرده که رسول خدا(صلی لله علیه و آله) فرمود­ه­‌اند:

«به حاضر و غایب امتم و به کسانی که در پشت مردان و رحم زنان هستند (آن‌هایی که هنوز به دنیا نیامده­‌اند) تا روز قیامت سفارش می­‌کنم که صله رحم را به جا آورند، اگر چه راه‌شان به سوی هم‌دیگر یک سال فاصله داشته باشد؛ زیرا صله رحم از دین است.» _{اصول کافی، ج۲، ص۱۵۱.}