عالم وارسته و ربانى آيت الله سيد عزالدين حسينى زنجانى‬‎خطاب به طلاب و روحانيون مى گويد:

«از مسائل بنيادى و اساسى علوم اسلامى، تقوى و رعايت سلوك شرعى است.

در باب عقل و جهل كتاب كافى مى خوانيم:

خطاب به داود رسيد كه اى داود!

ميان من و خودت قُطّاع الطريق را واسطه ننما.

داود تعجب مى كند و سؤال مى كند: قطاع الطريق چه كسانى هستند؟

خداى متعال وحى كرد: قطاع الطريق عبارتنداز:

علماء سوءكسانى كه علم را مقدمه دنيا قرار داده اند. اين ها راه را بر مردم مى بندند.

خلاصه آنكه اگر روحانى نخواهد در زمره «مَثَلُ الَّذينَ حُمِّلُو التَّوارة» باشد، بايد رابطه خود را با خدا حفظ و محكم كند و بايد كارى كند كه محبت دنيا در دل او نباشد كه فردا پيامد منفى نداشته باشد. در اينجاست كه معلومات درافشانى مى كند و انقلاب در خود و ديگران پديد مى آورد. اين همه كتاب قبل از انقلاب نوشته شده و حرف ها به ميان آمد چندان تأثيرى نكرد, اما يك نفر به نام امام خمينى(ره) پيدا شد كه واقعاً باتقوى بود، حرف ها باروش بود و اين گونه مردم را تغيير داد.

روحانى واقعى در مردم بسيار تأثير مى گذارد و اولين شرط، باور و تعيين خود شخص است و بعد هم استقامت ايشان، شجاعت و روشن بينى ايشان، ايمان جوشان و نفس گرم ايشان. چه حركتى در مردم مرده دل آفريد…

بالاخره با تهذيب نفس است كه طلبه انقلاب آفرين مى شود و در روحانيت مردم انقلاب ايجاد مى كند.»¹

1. مجله حوزه، ش 24، ص 35 و ص 36.