پس محبت خدا، محبت پیغمبر صلی الله علیه و آله و محبت اهل بیت علیهم السلام مثل پایه های ایمان مومن است، پایه های ایمان براین سه محبت استوار است. اگر هر کدام از آنها نباشد دیگران هم نیست این یک نظام محبتی است.

جلسه درس اخلاق با سخنرانی حجت الاسلام صدیقی در مسجد جامع ازگل برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام صدیقی را می خوانید:

تنها راه نجات بشر پناه بردن به کشتی اهل بیت علیهم السلام است

احساس بی پناهی و غربت نکنید کسی که خدا دارد همه چیز دارد، خداوند در قرآن فرموده: آیا خدا برای بنده اش کافی نیست؟ اگر کسی در پناه قدرت برتر باشد هیچ نگرانی برای او نیست. وقتی نگهدار و حافظ شما ذات احدیت خداست از چه چیز می ترسید؟ خدا روزی همه جنبندگان عالم را می دهد، همه ی عالم را برای تو آفریده است. چرا غم روزی میخورید و خودتان را به تشویش و اضطراب مبتلا می کنید؟ خدا را دارید، اگر آلوده و شکست خورده، شیطان گزیده و تیرخورده اید بدانید خدا خیلی کریم است رحمت واسعه او را ببینید.

فَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ¹ ؛ چرا از شایعه پراکنی ها علیه خودتان نگران هستید و چرا از توطئه ها می ترسید و نگران هستید؟ نگران نباشید هیچ چیزی برای ما مخفی نیست وقتی ما می دانیم نگران نباشید. وَما اَرْسَلْناكَ اِلّا رَحْمَةً لِلعالَمينَ²؛ خداوند سفره رحمت انبیاء را سفره رحمت خودش قرار دادهو به شما اطمینان داده و به او دسترسی دارد، پیغمبر صلی الله علیه و آله در مکه متولد شده اما ولایت، نبوت و وجود نوری اش درک نشده است، او اسم اعظم حق و جلوه خداست و از بین رفتنی نیست هر جا باشید حضرت با شماست.

ادامه »

آتش جهنم در موضوعی با نام لقمه حرام جمع شده است که می تواند نسلی را از راه راست منحرف کند و به بیراهه ببرد.

یکی از موضوعاتی که بزرگان دین همواره بر آن تاکیید دارند کسب روزی حلال است.در همین راستا آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)می گوید:

حدیث دارد که مردم چهار دسته اند:

یک دسته مالشان حلال است. خمس می دهند و در راه حلال هم مصرف می کنند. اینها بهشتی هستند. سه دسته دیگر هم به جهنم می روند. آن دسته ای که بهشتی هستند، مالشان حلال ِحلال است، از حلال پیدا می کنند و در راه حلال هم مصرف می کنند.

دسته دوم مالشان را از حلال پیدا می کنند، خمس هم می دهند، اما در راه حرام خرج می کنند. زمان قدیم من دیدم شخصی که عرقچین داشت و پالتو می پوشید، اما برای عروسی پسرش ، مطرب آورده بود، خودش هم دم در حیاط ایستاده بود و ذکر می گفت. تو نمی رفت. می گفت : «اشکال دارد!» صدای مطرب توی کوچه مۍآمد. من این صحنه را دیدم. آن شخص حاجی هم بود.

دسته سوم برعکس هستند، مالشان را از حرام پیدا می کنند، تو اداره رشوه می دهند، ربا می خورند، اما در روضه هم شرکت می کنند ، با همان پول ربا و رشوه ، عاشورا روضه می رود.

دسته چهارم آن کسی است که نشُسته پاک است. مالش را از حرام پیدا می کند و در راه حرام هم خرج می کند. رشوه و ربا می خورد و بعد هم مشروب و قمار و نااهلی و … لذا این دعا را بخوانید، همیشه بگویید: «اَللّٰهُمَ ارْزُقنیٖ رِزقاً حَلالاً طَیِّباً» خدایا ، روزی حلال نصیب من کن. اگر انسان یک لقمه حرام بخورد تا چهل روز اثر می گذارد.

سی چهل سال پیش ، شخصی مرا یک جایی برد تا کار ارثی او را درست کنم، جوان بودم ، حالا دیگه حال این کارها رو ندارم . وقتی رفتم شام هم بهم داد. شب به منزل برگشتم ، خواب دیدم، غذا می خورم و وسط غذا فضله دیدم. تا این خواب را دیدم فهمیدم که دیشب این غذا اشکال داشته که من خوردم.

اوایلی که آیت الله نجفی مرعشی( ره) به قم آمده بودند، یک شب ایشان را مهمان می کنند، امشب در خواب می بیند امام زمان (عج) بہ او مےفرمایند: «دستت را سر هر سفره ای دراز نکن!»

بعد تحقیق می کند و می فهمد که دیشب، آنجایی که مهمان شده بود، مالشان شلوغ بوده …

انسان وسواس بشود خوب است، در نجاست و طهارت وسواس نشوید، در شکمتان وسواس بشوید. در حلال و حرام وسواس بشوید؛ البته نه خیلی زیاد که شب شام نخورید بخوابید.

به خانه می روید ، اگر پدری متدین دارید، دیگر نپرسید که گوشت از کجا خریدی؟ ذبح شرعی کرده اند یا نکرده اند؟ مقدسی را بگذار کنار و غذایی که جلویت گذاشته اند را بخور. جاهایی که لاابالی هستند ، می‌گویم که وسواس شوید و نخورید.

کتاب بدیع_الحکمة حکمت ص۲۶

در فضای مجازی مراقب چهره ها و شخصیت های پنهان در نقاب ها باشیم.اینجا بسیاری ماسک مهربانی و عطوفت بر چهره دارند و هویت واقعی خویش را در زیر لعاب خوش آب ورنگی از الفاظ و کلمات زیبا مخفی کرده اند.مراقب باشیم الفاظ زیبا و به ظاهر محبت آمیز دلمان را نلغزاند و فکرمان را اسیر نکند که در این صورت آرام آرام از نزدیکان و عزیزان خود فاصله خواهیم گرفت و دنیای خویش را بر اساس رابطه قلبی با شخصیت های موهوم خواهیم ساخت.در این فضا چه آسان، باطل لباسی از حق و جذابیت بر خود می پوشد.فراموش نکنیم که زبان و ادبیات ابزار بزرگی برای فریب دیگران در این فضا است.

 عـَنْ أَبـِي عـَبـْدِ اللَّهِ ع قَالَ ذَاتَ يَوْمٍ تَجِدُ الرَّجُلَ لَا يُخْطِئُ بِلَامٍ وَ لَا وَاوٍ خَطِيباً مـِصـْقـَعـاً وَ لَقـَلْبُهُ أَشَدُّ ظُلْمَةً مِنَ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ وَ تَجِدُ الرَّجُلَ لَا يَسْتَطِيعُ يُعَبِّرُ عَمَّا فِي قَلْبِهِ بِلِسَانِهِ وَ قَلْبُهُ يَزْهَرُ كَمَا يَزْهَرُ الْمِصْبَاحُ ^{(اصول كافى جلد 4 صفحه : 151 رواية : 1)}

ترجمه :
 حضرت صادق عليه السلام فرمود: (گاهى ) مردى را مى بينيد كه در سخنورى در يك لام يا واوى خطا نكند، خطيب (و سخنورى ) است و زبردست و شيوا و هـمانا دلش از شب تاريك و ظلمانى تاريكتر و سياهتر است ، و (گاهى ) مردى را بينى كه نتواند آنچه در دل دارد به زبان آورد، اما دلش مانند چراغ نورافشانى كند.

نوشته:رقیه رحیمی

مطالب مرتبط:

بصیرت در فضای مجازی(1)

بصیرت در فضای مجازی(2)

ارتباط رو در رو (face to face) خودبخود باعث رعایت شئونات اخلاقی بسیاری می شود.در فضای حقیقی شاید خیلی ها نتوانند اموری را که به راحتی فضای حقیقی مرتکب شوند،انجام دهند.در فضای مجازی برای برخی ،حریم ها برداشته شده است و همه کس را به حریم خصوصی خویش راه می دهند.مراقب باشیم این بیماری به ما سرایت نکند و ما را حریصانه به چهاردیواری خصوصی دیگران نکشاند.در این فضا هم همانند فضای حقیقی چشم سر و چشم دل را از نگاه آلوده به صحنه های خصوصی بربندیم.

«پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

اَلحياءُ جَوهرٌ يُزيلُهُ الطَّمَعُ.^{(زبدة‌الاحاديث، ج 1، ص 167)}

حيا يک گوهري است که حرص و طمع آن را از انسان سلب مي‌کند. (آدم طمعکار ديگر حُجب و حيا ندارد) 

مطلب ار : رقیه رحیمی

مطالب مرتبط:

بصیرت در فضای مجازی(1)

بصیرت در فضای مجازی(3)

بنابر متون معارف مکتوب، آثار وضعی برخی از گناهان روی نسل گناهکار نیز تاثیر می‌گذارد. این سخن آیا با عدالت پروردگار منافات ندارد؟ 

 بنا بر پاره‌ای از آیات قرآن، اعمال گذشتگان بر آیندگان اثر می‌گذارد. به دیگر سخن، آثار رفتار آدمی نه تنها او بلکه دامن نسلش را هم می‌گیرد. بر عکس آن نیز صادق است یعنی گاهی فرزندان نیز به نعمت پدران و نیاکانشان متنعم می‌شوند.آیات متعددی از قرآن ناظر بدین معناست از جمله کریمه90 سوره یوسف، 28 سوره زخرف و الخ که ما در اینجا تنها به یک نمونه اشاره می کنیم: 

 وَ لْیَخْشَ الَّذینَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلاً سَدیداً ^نساء/9

كسانى كه اگر فرزندان ناتوانى از خود بیادگار بگذارند از آینده آنان مى‏ترسند، باید (از ستم درباره یتیمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهیزند، و سخنى استوار بگویند.)

 شاید در نگاه نخست این آیه با آیات دیگر قرآن ناهماهنگ جلوه كند، زیرا قرآن كریم هر كس را مسئول اعمال خود معرفی می‏كند و بار وی را بر دوش خود او می‏نهد:

ولاتَكسِبُ كُلُّ نَفسٍ إلاّعَلَیها ولاتَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ اُخری^{(انعام/164)}

 با توجه به این نکته، آیات و روایاتی که دلالت دارند که گناهان تاثیر خود را حتی برای افرادی که دخالتی هم در آن ندارند می‌گذارد، چه توجیهی داشته و آیا با عدالت و حکمت خداوند، منافات ندارد!؟

برای روشن شدن این مسئله آن را در چند بخش بررسی می‌کنیم:

 تاثیر ستمکاری پدران

 آثار وضعی گناه در فرزندانی که از لقمه حرام و یا از طریق نامشروع به دنیا می‌آیند نیز از جمله اسباب و مسببات بوده و علت تامه و غیر قابل تخلف به شمار نمی‌آید و بسیار دیده شده است که از پدرانی فاسد و مشرک، فرزندانی صالح به وجود آمده‌اند

ادامه »

ای عزیزان من!

بیائید و خود را قدری متوجه حضرت حق بنمائید تا باز به فطرت رجوع بنمائید و این آلودگیها برای شما آلودگی نباشد و سرا پا صفات حسنه و نیکی از شما صادر شود،

بیائید و از مرحله علم و آشنائی پروردگار قدمی فراتر بگذاریم [که] به قرب حق شما را دعوت می کنند.

شما چرا اسیر این قرب های خاکی شده اید و از مجالست با دوست و همه چیز خود غفلت دارید؟

گمان نکنید این کار، کار مشکلی است یا آن که مال اشخاصِ عالمِ فهمیده [است]، نه به خدا، مشکل است ولی چون عنایت کنند این گوهر حضرت حق است تمام مشکلاتش رفع می شود.

از جهت افراد هم هر فردی که بنا بگذارد با خداوند قدری آشنا باشد[شود] کارهای خود را بر طبق وظیفه و خلوص انجام دهد و در مقام عبودیت کوتاهی نکند، و لو اینکه پست ترین اشخاص جامعه باشد، بهترین اشخاص خواهد شد از نظر مقرّبین دربار الهی.

سعادت پرور، پندنامه سعادت ص ۵۹

ادامه »

گفت‌وگو با حجت‌الاسلام دکتر ناصر رفیعی

موضوع عفو یکی از چند موضوع اجتماعی است که در بسیاری از آیات و روایات پیرامون آن صحبت شده است، اما آن‌چنان‌که باید در فضای رسانه‌ای کشور به آن پرداخته نشده است. به‌همین دلیل، پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR گفت‌وگویی را در همین زمینه با حجت‌الاسلام دکتر ناصر رفیعی، دانشیار و دکتری علوم قرآن و حدیث، و رئیس مدرسه‌ی تاریخ و ادیان جامعة المصطفی صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم ترتیب داده است.

  یکی از موضوعاتی که همواره در قرآن و روایات بر آن تأکید شده، موضوع عفو و گذشت است، اگر ممکن است کمی درباره‌ی جایگاه قرآنی و روایی عفو توضیح بفرمایید.

موضوع عفو از موضوعات گسترده‌ی روایی و قرآنی ماست. یکی از صفات خدا، «غفور» و «ستار» است:

«یَا مَنْ‌ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ‌ وَ سَتَرَ الْقَبِیح‌»، آشکارکننده‌ی خوبی‌ها و پوشاننده‌ی بدی‌هاست. این است که مکرر در آیات قرآن، سخن از عفو و غفران و بخشش آمده است. خداوند در قرآن می‌فرماید:

«قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ»،

‌ای بندگانی که گناه و بدی کرد‌ه‌اید،

«لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ»،

از رحمت خدا مأیوس نشوید.

اینها در مورد خداوند تبارک و تعالی بود. پیغمبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم هم وقتی مبعوث شد همین رویه را در پیش گرفتند. در روایتی از امام صادق علیه‌السلام داریم خداوند ابتدای بعثت، سه دستور به ایشان داد که در همان آیه‌ی معروف نیز وجود دارد:

«خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ».

ای پیغمبر! اول ببخش، بعد آگاه کن و سپس از جاهلین اعراض کن.

البته نمی‌خواهم بگویم این‌ها ترتیب دارد، این‌ها سه نوع برخورد است با سه نوع مخاطب متفاوت.

یک وقت مخاطب شما خطاکار است، او را ببخش، «خُذِ الْعَفْوَ»؛

یک وقت ناآگاه است او را آگاه کن؛ «وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ»

یک وقت نادان است، کشش ندارد، ضعیف است آن را از او اعراض کن، اصلاً سر به سرش نگذار، «وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ».

بنابراین «خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ» هر کدام یک مرحله‌ و مخاطب خاصی را طی می‌کند. صریح آیات قرآن هم فراوان است که «فَاعْفُ عَنْهُمْ»، ای پیغمبر عفو کن و ببخش.

ادامه »

 خداوند چهار عمل را باعث فلاح می داند

و اگر شخصی آنها را انجام دهد، امید فلاح داشته باشد؛

زیرا ممکن است در این مسیر خیلی ها جا بمانند و عاقبت به خیر نشوند.

در این آیه “یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ: 

ای کسانی که ایمان آورده اید! [در برابر سختی ها] صبر داشته باشید، و [در برابر دشمن] مقاومت پیشه سازید و [از مرزها] نگهبانی کنید و از خدا پروا نمائید، باشد که ظفرمند شوید."(آل عمران/200) خداوند این چهار عمل را باعث فلاح می داند و اگر شخصی آنها را انجام دهد، امید فلاح داشته باشد؛ زیرا ممکن است در این مسیر خیلی ها جا بمانند و عاقبت به خیر نشوند.
در ادامه به بررسی اجمالی این 4 عمل می پردازیم:

ایمان

 رستگاری و ایمان در شعار اسلام (یا أیها الناس قولوا لا إله  إلا اللّه تفلحوا) (عن طارق المحاربی أنه قال: رأیت رسول اللّه (صلی الله و علیه وآله) فی السوق یقول: یا أیها الناس قولوا: لا إله  إلا اللّه تفلحوا، و رجل خلفه یرمیه بالحجارة و قد أدمى عقبیه… رازى،  فخر الدین(م 606 ق) ، تفسیر مفاتیح الغیب،  ج 32، ص349) که با نوای مخلصانه ی پیامبر اسلام (صلی الله و علیه وآله) و مسلمانان نخستین در کوچه بازارهای شهر مکه طنین انداز بود و فطرت انسان ها را نوازش می داد، گره خورده است و در قرآن کریم نیز به گونه ی خاصی بازتاب داده شده است؛ چنان که در سوره مبارکه مومنون می خوانیم:

«قَدْ أَفْلَحَ الْمُوْمِنُونَ؛ به راستی که مومنان رستگار شدند.» (مومنون/1) یعنی مومنان همین که به خدا و وعد و وعیدهایش ایمان آوردند، در راه رستگاری قدم نهاده اند، هرچند ممکن است در این راه دزدان خطر آفرینی کمین کرده باشند. قرآن کریم در اکثر موارد با شاید و به شکل مشروط (قره/189، آل عمران/130) از رستگار شدن انسان سخن گفته است؛ اما این آیه به طور قطع مومنان را رستگار دانسته.

رسول بزرگوار اسلام (صلی الله و علیه وآله) می فرمایند:«قَد أفلَحَ مَن  أخلَص قَلبَه لِلإیمانِ…؛ رستگار است آن که دلش را برای ایمان خالص کرده است» (محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمة، ج7، ص549) البته هرگز نباید فراموش کرد که هر ایمانی نمی تواند مومن را بر سفره ی رستگاری بنشاند؛ بلکه ایمانی این مهم را تحقق می بخشد که همراه با عمل به مقتضای ایمان باشد و قرآن نیز هرگاه پای ایمان را وسط می کشد، از عملی به مقتضای آن نیز می گوید که جمله (وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ)، پس از بسیاری از (الَّذِینَ آمَنُوا)، اثبات کننده ی این ادعا است.

ادامه »