پیغمبر صلی الله علیه و آله بچه ‏ها را در کوچه مى‏ دید و بغل مى ‏کرد. وقتى که بزرگ مى ‏شدند، مى ‏گفتند:

«ما بچه که بودیم، پیغمبر ما را به دوش مى‏ گرفت و بغل مى‏ کرد و دست روى سر ما مى‏ کشید.»

در تاریخ ثبت شده است:
بچه‏ ها را مى ‏آوردند براى اینکه حضرت دست روى سر آنها بکشد. یک روز، بچه ‏اى را نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله آوردند تا براى تبرّک در گوشش اذان بگوید و براى او اسم بگذارد. این بچه در دامن پیغمبر ادرار کرد. مادر بچه جیغ کشید.

فرمود: «چرا جیغ مى‏ کشى؟»

گفت: «آقا، دامن پیغمبر نجس شده است.»

فرمود: «خب، اشکالى ندارد. نجس بشود آن را می شویم. تو حق ندارى سر بچه داد بکشى.»

منبع: کتاب خنده و گریه در آثار استاد قرائتی