احمد بن يوسف دمشقى در كتاب خويش به نام «اخبارالدول و آثار الاءول » چنين روايت مى كند:
در خبر آمده است :

زمانى كه پدر بزرگوارش ، او (فاطمه ) را به شوهر داده و مالى اندك را به عنوان صداق تعيين فرمود، عرض كرد:

اى رسول خدا، دختران مردم نيز شوهر كرده و مقدار كمى به عنوان صداق بر ايشان تعيين مى گردد، پس فرق بين من و آنان چيست ؟

اميدوار و خواهانم كه مهريه را به على (عليه السلام) برگردانى و از خداى تعالى بخواهيد كه مهريه مرا شفاعت گناهكاران از امت تو قرار دهد.

پس جبرئيل نازل شد و با وى كاغذ كوچكى از حرير بود كه در آن نوشته شده بود: خداى تعالى مهريه فاطمه را شفاعت گناهكاران از امت پدرش ‍ قرار داده و به همين علت زمانى كه ايشان در حال احتضار بودند، وصيت فرمودند كه آن كاغذ كوچك را روى سينه شان در زير كفن قرار دهند.

اين وصيت عمل شد و فاطمه زهرا(سلام الله عليها) فرمودند:

به هنگامى كه در قيامت برانگيخته شدم ، اين كاغذ را به دست مى گيرم و از گناهكاران امت پدرم شفاعت مى كنم .

در اين حديث همان گونه كه مى بينيد، از آنچه كه به فاطمه زهرا(سلام الله عليها) از عظمت شخصيت و علو همت و مرتبت بلند و بى حد و جلالت قدر عنايت گرديده ، حكايت مى كند؛ زيرا اين بزرگوار از پدر ارجمندش ‍ مى خواهد از خدا بخواهد كه به عنوان مهريه و صداق ، اين حق عظيم ، يعنى شفاعت ، را در قيامت به او اعطا فرمايد و پروردگار مهربان هم در خواست رسول خويش را اجابت فرموده و حاجت وى را برآورد و آن نامه را به وى عنايت فرمود و صديقه طاهره نيز آن سند را به هنگام حاجت ، يعنى در قيامت ، آشكار خواهد فرمود.

صفورى در نزهة المجالس نقل مى كند كه نسفى گويد:
فاطمه زهرا(سلام الله عليها) از پدر بزرگوارش رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) در خواست نمود كه صداق وى را شفاعت براى امت او قرار دهد و اين بانوى بزرگوار زمانى كه بر صراط آيند، صداق خويشتن را طلب كنند(1)

(1)فاطمه زهرا (سلام الله عليها) از ولادت تا شهادت ، ص 159 و 160.

 ۳۶۰ داستان از فضايل مصائب و كرامات فاطمه زهرا سلام الله علیها،عباس عزيزى