در یک مقطع زمانی، سیاستِ “فرزند کمتر زندگی بهتر” در کشور اجراء شد و اکنون که نتایج این سیاست هویدا شده، این اشتباه تاریخی بیش از گذشته مشهود است.

با توجه به هشدارهای رهبر معظم انقلاب مبنی بر ازدواج جوانان و هشدار چندین باره معظم له بر پیر شدن جمعیت ایران و ضرورت افزایش نسل و فرزندآوری خانواده ها، خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در یزد در گفتگو با حجت الاسلام محمدعلی فخرالساعه از کارشناسان حوزوی مسائل خانواده، به بررسی ریشه های عدم تمایل جوانان به ازدواج و فرزند آوری پرداخته که در ادامه می آید.

ریشه تهدید جمعیت از کجا نشأت می گیرید؟

خداوند در آیه 204 تا 207 سوره مبارکه بقره، دو گروه را معرفی می کند:

عده ای که به دنبال فساد و تباهی و از بین بردن نسل هستند و گروه دیگر، کسانی هستند که حتی باارزش ترین دارایی خود، یعنی جان خود را هم در راه رضای الهی به خطر می اندازند.

خداوند در آیه 205 این سوره در مورد افراد دسته اول می فرماید: «وَ إِذا تَوَلَّي سَعي‏ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فيها وَ يُهْلِکَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ» این افراد، اگر قدرت و حکومت به دستشان برسد؛ می کوشند در زمین فساد و تباهی در زمینه حرث و نسل ایجاد کنند که مراد از حرث در این آیه، زراعت و کشاورزی است که دشمنان بشریت، از قدیم تاکنون در صدد به فساد کشاندن محصولات کشاورزی در سرتاسر دنیا بوده اند؛ تخریب محیط زیست، از بین بردن مراتع و جنگلها، از بین بردن مواد غذایی سالم و جایگزین کردن مواد غذایی فاسد و بیماری زا و بسیاری از خسارتهای جبران ناپذیر زیست محیطی را این گونه افراد با تفکر غلط و عملکرد اشتباه خود بر بشریت وارد کرده اند.

در زمینه فساد و تباهی نسل که در این آیه به آن اشاره شده است؛ اگر به تفسیرهای موجود مراجعه شود، هم انسان و هم حیوانات و نباتات و در یک کلمه همه موجودات را شامل می شود که دشمنان بشریت، درصدد از بین بردن تمام نسلها با روش های مختلف می باشند با این توجیه غلط که با محدودت منابع طبیعی روبه روهستیم!

باید به این نکته توجه کرد که خداوند، به اندازه کافی، نعمت و محصولات فراوان برای همه انسانها و به اندازه چند برابر جمعیت کنونی، بر روی زمین قرار داده و تمام فقری که در جهان می بینیم، از بی تدبیری و ظلم و ستم ظالمان و جنایتکارانی است که ادعای مدیریت بشر را دارند، اما یا ظالم اند یا بی کفایت و فاسد!

نتیجه کنترل جمعیت در کشور ما چه بود؟

در یک مقطع زمانی، سیاستِ “فرزند کمتر زندگی بهتر” در کشور اجراء شد و اکنون که نتایج این سیاست هویدا شده، این اشتباه تاریخی بیش از گذشته مشهود است و نه تنها وضع زندگی مردم بهتر نشد، بلکه اکثر خانواده هایی که فرزند کمتری دارند، جدای از صدمات روحی روانی که به بچه های تنها وارد شده، بچه هایی را پرورش داده اند که با توقعات فزاینده روبه رو هستند و به داشته های خود، قانع نیستند!

*فرزند عامل روزی و برکت زندگی پدر و مادر

در آیه 151 سوره انعام می خوانیم« وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَكُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ » فرزندان خود را از بيم تنگدستى نكشيد ، ما به شما و به آنها روزی می دهیم

از بین بردن فرزند، در دوران جاهلیت، با زنده به گور کردن دختران و کشتن فرزندان از ترس فقر، رواج داشت و الان در جامعه به اصطلاح متمدن امروزی، به شکل دیگری خود را نمایان کرده و آن، پیشگیری از بارداری، عقیم کردن دائمی، و بدتر از همه، سقط جنین و رها کردن فرزندان و … می باشد.

برخی افراد به واسطه ترس از تنگدستی، فرزند نمی آورند و یا فرزندان خود را سقط می کنند و یا اگر فرزندشان به دنیا آمد، آن ها را در گوشه ای از شهر رها می کنند! در صورتی که اگر به این آیه توجه کنیم متوجه می شویم که خداوند می فرماید: که ما شما و فرزندانتان را روزی می دهیم.

همچنین در آیه 31 سوره اسراء می خوانیم: «وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاکُمْ » به این معنی که فرزندان خود را از ترس فقر و تنگدستی نکشید، زیرا ما هستیم که فرزندانتان و شما را روزی می دهیم.

نکته آیه 31 سوره اسراء در مقایسه با آیه 151 سوره انعام این است که خداوند می فرماید: فرزند، عامل و سببِ روزی و برکت در زندگی پدر و مادر می شود و این، نکته ای بسیار قابل تأمل و جدی است.

در زمینه ترغیب خانواده ها به فرزند آوری باید به چه نکاتی توجه کرد؟

در زمینه فرزند آوری، باید به چند نکته توجه کنیم: اول این که باید تمام امید و توکلمان به خداوند باشد؛ دوم این که ما باید وظیفه خود را انجام دهیم و نتیجه را به خداوند واگذار کنیم؛

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن *** که خواجه خود روش بنده پروری داند

مشکل اصلی ما حتی در خانواده های متدین و تحصیلکرده این است که خود را همه کاره می دانیم و از تربیت الهی غافلیم و سوم اینکه خانواده ها، به جای این که صرفاً به فکر تأمین منافع مادی بچه های خود باشند، به نیازهای معنوی آن ها بیشتر باید توجه کنند.

متأسفانه ما فرزندان خود را رفاه طلب و پرتوقع بزرگ کرده ایم و در واقع در تربیت آن ها کوتاهی کرده ایم؛ چون به جای اینکه ساعاتی از وقتمان را به خانواده و صحبت و تربیت صحیح فرزندانمان، اختصاص دهیم؛ همه ساعات روز را به کار و تلاش اختصاص داده ایم و زندگی را در مادیات خلاصه کرده ایم. به خاطر همین با شغل اول، شغل دوم، شغلهای بعدی، اضافه کاری، کارکردن همزمان پدر و مادر و … فقط به فکر تأمین مادیات و تجملات زندگی هستیم و بس!

*"بله گفتن” به تمام خواسته های فرزند، خیانت در حق او است

در واقع اگر فرزندان هرچه بخواهند، در اختیار آن ها قرار دهیم، به آن ها خیانت کرده ایم و در آینده با توقعات فزآینده از سوی آنها مواجه خواهیم شد!

البته این به معنای سخت گیری و بُخل در زندگی نیست! بلکه باید از آنچه که در اختیار داریم، بهترین استفاده را ببریم.

خانواده ها در راستای تسهیل امر ازدواج جوانان و کمک به ازدیاد جمعیت چه وظایفی بر عهده دارند؟

در آیه 32 سوره نور آمده است: «وَأَنكِحُوا الْأَيَامَى مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاء يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ». از این آیه، سه نکته برداشت می شود:

یکی این که به زنان و مردانِ بی همسر، همسر دهید: یکی از اصلی ترین وظایف خانواده ها و دولت ها، جلوگیری از مجرد ماندن دختران و پسران است زیرا در سایه ازدواج صحیح، بسیاری از مشکلات و معضلات جامعه، برچیده می شود.

*خانواده ها سخت گیری نکنند

نکته دوم، خانواده ها می بایست اسباب ازدواج را فراهم کنند و در این زمینه، آسان گیری توسط خانواده ها و خود جوانان، حرف اول را می زند. خداوند نفرموده: شما هرچه می خواهید انجام دهید، سخت بگیرید، چشم و همچشمی داشته باشید، دنبال تجملات بی اندازه باشید، من بی نیازتان می کنم!

سوم این که بعد از ازدواج، خداوند زن و شوهر را بی نیاز می کند، خداوند وعده نداده که شما را بی نیاز می کنم، بعد از بی نیازی ازدواج کنید و متأسفانه توقع و انتظار خیلی از خانواده و جوانان، بی نیازی و رفاهِ قبل از ازدواج است که برخلاف دستورات الهی است.

*توصیه ای به جوانان

جوانان بدانند که رزق و روزی و بی نیازی، فقط به بُعد مادی محدود نمی شود؛ بلکه بُعد معنوی را هم شامل می شود و موفقیت در زندگی مشترک در گرو سه مسئله “ازدواج آگاهانه با امید و توکل به خداوند"، پرهیز از اسراف و تجمل گرایی در زندگی” “دوری از فساد و ظلم” است، بنابراین باید به امر مقدس ازدواج اهتمام داشته باشند