نیروهای اشغالگر اسرائیل امروز یکشنبه با تیراندازی به سمت یک جوان فلسطینی در نزدیکی چهار راه بیت عینون در الخلیل وی را به شهادت رساندند.

به گزارش رسانه های خبری فلسطین، نظامیان صهیونیست در چهار راهی بیت عینون در الخلیل به بهانه اینکه یک جوان فلسطینی قصد حمله با چاقو به سمت آنها را داشته است به سمت وی تیراندازی کرده و او را به شهادت رساندند.

با شهادت این جوان فلسطینی که هنوز هویت وی مشخص نیست، شمار شهدای فلسطین طی 32 روز گذشته به 73 نفر رسیده است که بیشتر آنها را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند و گذشته از آن بیش از 2240 نفر نیز زخمی شده اند.

انتفاضه قدس و خروش مردمی فلسطینیان از اول اکتبر با اجرای عملیات شهادت طلبانه یک نوجوان فلسطینی به نام «مهند شفیق حلبی» (19 ساله) در شهر قدس اشغالی که به هلاکت دو صهیونیست و شهادت این جوان فلسطینی منجر شد، آغاز گشت و تا کنون نظامیان صهیونیست 73 فلسطینی را در کرانه باختری و نوار غزه به شهادت رسانده و تعداد زیادی از فلسطینیان را زخمی کرده اند.

بنا به عقیده ناظران سیاسی این خیزش مردمی فلسطینیان و انتفاضه قدس یک اتفاق ناگهانی نبوده است بلکه نبودن افق سیاسی، وجود خفقان و محاصره ظالمانه، اقدامات تحریک آمیز رژیم صهیونیستی در مسجد الاقصی، یورش های مکرر به مسجد الاقصی و تلاش برای تقسیم زمانی و مکانی این مسجد، ساخت دیوار حایل، یهودی سازی قدس و استمرار تجاوزات علیه اسرای در بند زندان های رژیم صهیونیستی منجر به آغاز این انتفاضه و خیزش مردمی شده است.

منبع: تسنیم

اشاره:

دنیای امروز شاهد رفتار خصمانه و به دور از انسانیت یهود نسبت به مسلمانان است؛ تاجایی که در هر قسمت از دنیا به مسلمانان ظلمی روا داشته می شود، می توان ردپای آنها را به وضوح مشاهده کرد.

یکی از بارزترین این جنایات، ظلم و ستم یهودیان صهیونیست نسبت به مسلمانان مظلوم فلسطین است که سالهاست نقل محافل سیاسی و خبری است و بنیان گذار انقلاب اسلامی ایران امام خمینی; از همان ابتدای پیروزی انقلاب، برای همبستگی مسلمانان علیه صهیونیزم و به فراموشی سپرده نشدن این امر، جمعه آخر ماه مبارک رمضان هر سال را به عنوان روز قدس مطرح فرمودند.

اکنون اقدامات غیر دینی و به دور از انسانیت صهیونیستها تحولات منطقه را وارد مرحله ای حساس کرده و این مسئله را از یک بحران منطقه ای به بحرانی جهانی و بین المللی مبدل ساخته است؛ اگر چه صهیونیسم از یهود جدا است و برخی از یهودیان منصف؛ چه در زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله) و چه در دوران کنونی، بوده اند که با اسلام و مسلمانان منصفانه عمل می کردند؛ ولی در موارد زیادی این دو با هم آمیخته شده و جدایی شان امکان پذیر نبوده است.

حال این سؤال مطرح است که:

چرا قوم یهود با مسلمانان دشمنی دارند؟

مگر میان این دو قوم چه گذشته است که این قدر اسلام مورد غضب یهود است؟

و در نهایت، دلیل دشمنی و ریشه عداوت یهود با اسلام چیست؟

در این نوشتار سعی شده است که دلایل برخورد یهود با پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از دیدگاه قرآن مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد و بیان شود که چگونه این قوم با وجود آنکه سالهای متمادی منتظر ظهور پیامبری در حجاز بودند؛ ولی بعد از بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله به مخالفت و دشمنی با ایشان پرداختند و با کارشکنیهای فراوان، با گسترش اسلام مقابله کردند، تا جایی که خداوند در قرآن، آنها را هم ردیف مشرکان، و دشمن ترین مردم نسبت به مسلمانان، معرفی می کند؟[1]

لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يسْتَكْبِرُونَ^{(المائدة/82)}

ادامه »

بهائیت انشعابی از بابیگری و بابیگری، انشعابی از شیخیگری است. پیوند وثیق بهائیت با قدرت های استکباری دنیا در جهت تامین اهداف خود، پیروان این فرقه را به تقابل با نظام جمهوری اسلامی سوق داده است و اجازه فعالیت آزادانه آنان در خارج از کشور گواه خوبی بر این مدعا است.

پیشینه تاریخی بهائیت

زمان حاکمیت صفویه که تفکر شیعه پس از قرن ها از حاشیه به هسته قدرت سیاسی راه یافته بود، چندین جریان شبه مذهبی از دل این تفکر سربرآورده و به نوعی مدعی حکومت و قدرت شدند. تأمل در این جریان ها به خوبی نشان می دهد که چگونه با یکدیگر در ارتباط بوده و یکی جای خود را به دیگری سپرده است.

نخستین این جریان ها، جریان اخباری گری است. دغدغه مهم مکتب اخباری متوجه آن بود که وظیفه مجتهد را انکار و نقش علما را چه از لحاظ عقیدتی چه از جهت عملی محدود کند. آیت الله وحید بهبهانی با ترویج مکتب اصولی خود، مبارزه ای سنگین علیه اخبارییون شروع کرد. در آستانه ورود به عصر قاجار، از دل جریان اخباری یا حداقل در تناسب و ارتباط با آن جریانی دیگر توسط شخصی به نام شیخ احمد احسایی به راه افتاد که بعدها نام فرقه یا مکتب شیخیه به خود گرفت.

احسایی کم کم عقایدی پیدا کرد که موجبات مخالفت علما و در نهایت، تکفیر وی از جانب برخی از آنان از جمله ملا محمدتقی برغانی ، ملا آقا دربندی و ابراهیم بن سید محمدباقر را برانگیخت.

ادامه »

سرنوشت عجيب آدم و شيطان در عرفان حلقه

قرآن مجيد با صراحت مى‌گويد:

آدم در بهشت بود و خداوند او را از درخت ممنوعه نهى كرده بود

ولى او بر اثر وسوسه شيطان به خود ظلم و ستم كرد و از آن خورد لباس بهشتى از تن او بيرون آمد و بعد از يادآورى به درگاه خداوند توبه كرد و خداوند او را بخشيد ولى از بهشت خارج نمود.

در آيات زير دقت كنيد:

(وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ اسْجُدُوا لاَِدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ * وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَكُلاَ مِنْهَا رَغَدآ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ * فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِى الاَْرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ * فَتَلَقَّى ءَادَمُ مِنْ رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ)؛

«و (ياد كن) هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده و خضوع كنيد. همگى سجده كردند؛ جز ابليس كه سر باز زد، و تكبر ورزيد، و (بخاطر نافرمانى و تكبرش) از كافران شد. * و گفتيم: اى آدم! تو با همسرت در بهشت سكونت كن؛ و از (نعمت‌هاى) آن، از هر جا مى‌خواهيد، گوارا بخوريد؛ (امّا) نزديك اين درخت نشويد؛ كه از ستمگران خواهيد شد. * پس شيطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بيرون كرد. و (در اين هنگام) به آنها گفتيم: همگى (به زمين) فرود آييد، در حالى كه بعضى دشمن ديگرى خواهيد بود و براى شما در زمين، تا مدت معينى قرارگاه و وسيله بهره‌بردارى خواهد بود. * سپس آدم از پروردگارش كلماتى دريافت داشت؛ (و با آنها توبه كرد.) و خداوند توبه او را پذيرفت؛ چرا كه خداوند توبه‌پذير و مهربان است».

ادامه »

آنچه امروزه به نام عرفان كيهانى (حلقه) مطرح مى شود شامل آموزه هاى انحرافى و تضاد با اصول و فروع دين مبين اسلام است

در اين ايام كه حكم شديدى از سوى دادگاه درباره رئيس عرفان حلقه صادر شده، بعضى از گوشه و كنار به حمايت از او برخاسته و مى‌گويند: آنچه او مى‌گويد عين تعليمات اسلام است و ما با پيروى از او اسلام را بهتر شناختيم، لذا ما كه سال‌هاست افكار او را بررسى مى‌كنيم ناچار شديم عقائد انحرافى او را به استناد عبارات صريح كتابهايش در اينجا براى شما بياوريم.

آنچه امروزه به نام عرفان كيهانى (حلقه) مطرح مى‌شود شامل آموزه‌هاى انحرافى و تضاد با اصول و فروع دين مبين اسلام است. برخى از موضوعات انحرافى عرفان حلقه از اين قرار است :

شيطان‌شناسى (شيطان‌پرستى)

شيطان در «عرفان حلقه» احترام و تقدس زيادى دارد و مأمور خدا، عامل كمال، اولين معلم انسان و موحد و مطيع فرمان پروردگار شناخته مى‌شود!

1. آنها معتقدند خداوند از ابليس خواسته بود كه به فرمان سجده بر آدم اعتنا نكند! به اين ترتيب عصيان شيطان به عنوان مأموريت الهى بود. (كتاب موجودات غير ارگانيك، ص 14 و 15 و كتاب انسان معرفت، ص 245).

2. ابليس به عنوان ملكى كه قانون تضاد را براى جهان دو قطبى ايجاد كرده، معرفى مى‌شود. (انسان و معرفت، ص 247).*

3. شيطان اولين معلم بشر است زيرا او را به درخت علم و آگاهى راهنمايى كرد و از بهشت نادانى و بى‌خبرى بيرون آورد. (انسان و معرفت، ص 204 و موجودات غير ارگانيك، ص 15)

اين در حالى است كه قرآن مجيد در آيات بسيارى شيطان را به خاطر نافرمانى و سرپيچى از سجده بر آدم و اعتراض به ذات پاك پروردگار مطرود و ملعون و رانده درگاه خدا مى‌شمرد.

ادامه »

کمپین «پایان دادن به یکی از بزرگ‌ترین محاصره‌های تاریخ» با هدف شکست سکوت رسانه‌ها و جوامع حقوق بشری برای آزادی بیش از ۱۰۰ هزار شیعه در محاصره تروریست‌ها آغاز به کار کرد.

2 شهرک شیعه‌نشین «نبل» و «الزهراء» با بیش از 80 هزار نفر جمعیت در سکوت خبری رسانه‌های دنیا بیش از 4 سال است که با شبح محاصره تروریست‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند؛ همچنین 2 شهرک شیعه نشین «کفریا» و «فوعه» با جمعیتی بالغ بر 45 هزار نفر پس از سیطره ائتلاف تروریستی در مارس گذشته، به محاصره این ائتلاف درآمده است.

با 4 ساله شدن محاصره شهرک‌های شیعه‌نشین به نوعی بزرگترین محاصره تاریخ رقم خورده است؛ محاصره‌ای که کوچکترین واکنشی را از سوی سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل در پی نداشته است. در همین خصوص کمپینی در شبکه‌های مجازی برای همدردی با مردم «نبل»، «الزهراء» و «کفریا»، «فوعه» همچنین رساندن صدای مردم مظلوم این شهرک‌ها به مجامع بین‌المللی، راه اندازی شده است.

«گریه کودکان نبل، الزهراء، الفوعه و کفریا را چرا کسی نمی‌بیند؟»،

«زنان و کودکان نبل، الزهراء، الفوعه و کفریا چه گناهی دارند؟»،

«آزادی حق کودکان نبل، الزهراء الفوعه و کفریا است»،

«آزادی حق کودکان نبل، الزهراء الفوعه و کفریا است»،

«تروریست‌ها به هیچ چیز و هیچ کس رحم نمی‌کنند وظیفه ما نشر مظلومیت مردم بی‌گناه است»

و در آخر این پرسش اساسی که «چرا رسانه‌ها صدای کودکان نبل، الزهراء، الفوعه و کفریا را به کسی نمی‌رسانند؟!»

از جمله موضوعاتی است که در کمپین «پایان دادن به یکی از بزرگ‌ترین محاصره‌های تاریخ» از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی مطرح شده است.

نخستین گام برای آزادی بیش از 100 هزار شیعه در محاصره شکست بایکوت رسانه‌ای، انعکاس فجایع انسانی و اطلاع رسانی است. در ادامه تصاویر منتشر شده از کمپین «پایان دادن به یکی از بزرگ‌ترین محاصره‌های تاریخ» را مشاهده می‌کنید:

ادامه »

چرا مذهب ما را جعفرى و امام صادق را رئيس مذهب جعفرى نام نهادند؟

علت اينكه به شيعه امامى شيعه جعفرى مى گويند، در حال كه ما علوى، حسنى، حسينى و به همه اينها منتسب هستيم اين است كه حضرت صادق علیه السلام در عصرى قرار گرفتند كه مكاتب اربعه فقهى اهل سنت كه در حال هستى بودند شاخص گرديدند و ديگران بطور مستقيم و غير مستقم در سر درس حضرت حاضر شده و استفاده مى كردند. از طرفی عمده مسائل فقه اماميه از امام جعفر صادق علیه السلام رسيده است و برنامه ها و تلاش آن امام همام بود كه با ارائه خطوط فكرى به شاگردان خويش اسلام راستين را شناساند.

بطور دقيق تر مى توان امور ذيل را منشأ اين نامگذارى دانست:

1- مجال و زمينه مناسبى كه سبب شد مجموعه عظيمى از معارف و تعاليم و احكام دينى در حوزه علمى امام صادق تبيين شود.

2- چهره شاخص و سرشناس و شناخته شده حضرت صادق در ميان تمام فرق و گروه هاى مسلمان.

3- با توجه به اين كه برخى از ائمه چهارگانه، شاگرد امام صادق و برخى شاگرد شاگردان آن حضرت بوده اند، پيروى شيعه از فقه و مذهب اهل بيت با نام جعفرى نامى شناخته شده و معتبر، نزد پيروان مذاهب اربعه بوده است.

4- علاوه بر اين كه، عنوان «مذهب جعفرى»، شيعيان پيرو مكتب فقهى اهل بيت را از شيعه زيديه كه از فقه اهل بيت پيروى نمى كنند جدا مى سازد. (براى آشنايى بيشتر رجوع كنيد به كتاب، حيات فكرى و سياسى امامان شيعه، نوشته رسول جعفريان.)

ادامه »

1. توسّل ابو بكر به پيامبر صلى الله عليه و آله :

پس از انتشار خبر فوت پيامبر اكرم^{صلى الله عليه و آله}در شهر مدينه و آگاهى ابوبكر از رحلت آن حضرت، از محلّ سكونتش سُنح حركت كرد و خودش را به منزل پيامبر رساند، وارد مسجد شد و با هيچ كس سخن نگفت، نزد دخترش عایشه رفت، بدن پيامبر را مشاهده كرد كه در بُردى پيچيده اند، كنار بدن رسول خدا ^{صلى الله عليه و آله} نشست. پارچه را از صورت پيامبر ^{صلى الله عليه و آله} كنار زد و خودش را روى بدن انداخت و بوسيد و گريه كرد و خطاب به آن حضرت گفت:

بِأَبِي أَنْتَ يَا نَبِيَّ اللَّهِ، لاَ يَجْمَعُ اللَّهُ عَلَيْكَ مَوْتَتَيْنِ، أَمَّا الْمَوْتَةُ الَّتِي كُتِبَتْ عَلَيْكَ فَقَدْ مُتَّهَا^{(صحيح بخارى، ج 2، ص 70، كتاب الجنائز، باب الدخول على الميّت بعد الموت، ج 5، ص 143، كتاب المغازى، باب مرض النبي صلى الله عليه و آله )}؛

اى پيامبر حق، خداوند دو مرتبه مردن را از تو برداشته و فقط مرگى را براى تو مقدّر فرموده بود كه سپرى شد.

زينى دحلان، مفتى شهر مكّه در ادامه نقل اين حديث مى گويد:

قال أبو بكر: طبت حيّا وميّتا، وانقطع بموتك ما لم ينقطع للأنبياء قبلك، فعظمت عن الصفة، وجللت عن البكاء، ولو أنّ موتك كان اختيارا لجدنا لموتك بالنفوس، اذكرنا يا محمّد! عند ربّك، ولنكن على بالك^{(الدرر السنيّة فى الردّ على الوهّابيّة، ص 34، ط. مكتبه ايشيق، استانبول، 1396 در ط. مصر 36، سيره زينى دحلان، در حاشيه سيره حلبى، ج 3، ص 391، چاپ مصر.)}؛

ابوبكر گفت: اى رسول خدا، زندگى و مرگت پاك و طاهر و بابركت بود، با مرگ تو وحى الهى براى هميشه قطع شد، مقام و شأن تو برتر از توصيف است و اجازه گريه نمى دهد و اگر مرگ تو در اختيار ما بود، با جان هاى خود از مرگت جلوگيرى مى كرديم. اى پيامبر خدا، در پيشگاه پروردگارت ما را ياد كن و فراموش نفرما.

2. توسّل أمير المؤمنين ^{عليه السلام} به پيامبر ^{صلى الله عليه و آله} :

على ^{عليه السلام} هنگامى كه بدن مطهّر رسول خدا ^{صلى الله عليه و آله} را غسل مى داد، آن حضرت را مخاطب قرار داد و عرض كرد:

بأبي أنت وأمّي يا رسول اللّه! لقد انقطع بموتك ما لم ينقطع بموت غيرك من النبوّة، والإنباء، وأخبار السماء، إلى أن قال: بأبي أنت وأمّي اذكرنا عند ربّك واجعلنا من بالك»^{(نهج البلاغه، خ 235)}؛

اى رسول خدا، پدر و مادرم به فدايت باد! با مرگ تو وحى الهى و پيامهاى آسمانى قطع شد … يادآور ما نزد پروردگارت باش و ما را از ياد مبر.

ادامه »

1. توسّل به رسول اكرم صلى الله عليه و آله قبل از خلقت آن حضرت:

توسّل پيامبران گذشته به رسول اكرم ^{صلى الله عليه و آله} قبل از خلقت آن حضرت مسئله اى مسلّم و غير قابل انكار است، زيرا روايات وارده در اين موضوع در كتب اهل سنّت كه تصريح به صحّت آن نيز شده است وجود دارد، كه راه هرگونه توجيه و تأويل را مسدود و بطلان نظريّه وهّابيّت را كه هرگونه توسّل به پيامبران و صالحان را شرك مى شمارند، باطل مى سازد. به نمونه اى از اين روايات اشاره مى شود:

حاكم نيشابورى از علماى بزرگ اهل سنّت در كتاب المستدرك على الصحيحين از عمر بن خطّاب و او هم از رسول اكرم ^{صلى الله عليه و آله} نقل كرده است كه فرمود:

لما اقترف آدم الخطيئة قال : ياربّ أسألك بحقّ محمّد لمّا غفرت لي.

فقال اللّه تعالى: يا آدم وكيف عرفت محمّدا ولم أخلقه؟

قال: يا ربّ لأنّك لمّا خلقتني بيدك، ونفخت في من روحك، رفعت رأسي، فرأيت على قوائم العرش مكتوبا لا إله إلا اللّه، محمّد رسول اللّه، فعرفت أنّك لم تضف إلى اسمك إلا أحبّ الخلق إليك؛ زمانى كه حضرت آدم گرفتار خطا گرديد، خداوند عالم را به آبروى رسول اكرم سوگند داد كه وى را مورد بخشش و مغفرت قرار دهد.

خداوند فرمود: اى آدم! چگونه محمّد را شناختى با اينكه او هنوز پا به عرصه وجود نگذاشته است؟

حضرت آدم پاسخ داد: پس از آن كه خلق شدم، به بالاى سرم نظرى افكندم، نوشته اى را در ستون هاى عرش مشاهده كردم كه نوشته شده بود: «لا إله إلا اللّه محمّد رسول اللّه»، دريافتم كه حضرت محمّد گرامى ترين موجود هستى است، چون نام او در كنار نام تو جاى گرفته بود.

فقال اللّه : صدقت يا آدم إنّه لأحبّ الخلق ، إذ سألتني بحقّه فقد غفرت لك، ولولا محمّد ما خلقتك.

خداوند فرمود: آرى! راست گفتى، او محبوب ترين انسانِ هستى است و اكنون كه مرا به حقّ او سوگند دادى از تمام خطاهاى تو صرف نظر نمودم و اگر او نبود، تو را خلق نمى كردم.

ادامه »

توسّل به پيامبران ريشه قرآنى دارد

1. دستور قرآنى بر توسل به رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

استغاثه به انبياء و پيامبران الهى و تقاضاى شفاعت از آنان در دوران حيات و زندگى آنان مسئله اى است قرآنى و هيچ گونه تضادّى با مبانى اعتقادى شيعه ندارد، چنانكه خداوند مى فرمايد:

«وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّـلَمُوآا أَنفُسَهُمْ جَآءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا »^{(النساء/64):}

و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند، پيش تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پيامبر نيز براى آنان طلب آمرزش مى كرد، قطعا خدا را توبه پذير مهربان مى يافتند.

ادامه »