بسم الله الرحمن الرحيم

” يا اَيهاالذينُ امنوا اِتَقوالله وابتَغوا ِاليه الْوسيلَه َو جاهدوا فيِ َسبيله لَعلَكُم تٌفْلِحون “_{(سوره مائده آيه 35)}

خاكساري و عرض حاجات به آستان مقدس چهارده كوكب منوّر آسمان ربوبي سفارش و تأكيد بزرگان ما بوده كه به عنوان راهگشاي مصائب و دشواريهاي مادي و معنوي و دست يافتن بر فراز قله هاي معرفت ياري دهنده مومنان و متقيان است.

در اين راستا يكي از نافذترين و چشمگيرترين دريچه هاي رهائي از بند مشكلات دنيوي و اخروي درياچه اي است مملوّ از امواج پرتلاطم عشق به خاندان نبوي به نام زيارت عاشورا. كه رحمت بي انتهاي اين دعاي شريف همواره مشمول گريختگان از دنيا و سوق داده شدگان به اين سفينه رحيمي مي باشد، كه هر عاشقي به مقتضاي حال خود از سرچشمة اين كوثر و فيض رحماني سيراب شده و در اين درياي وسيع شناور مي گردد.

از آنجايي كه در امور دنيا و آخرت براي هر امري آدابي مخصوص به خود مي باشد، زيارت عاشورا نيز از اين قاعده مستثني نبوده و مشتمل بر آداب و حالات مخصوص به خود ميباشد , كه اين آداب را حضرت آيت الله حق شناس از استاد فرزانه خود حضرت آيت الله العظمي بروجردي (ره) نقل مي كنند كه اميد است هديه مبارك و گرانقدري باشد از گنجينه فيوضات اولياءالله براي شيفتگان معرفت الهي.

مقدمه :

الف - صد مرتبه ذکر الّله اکبر گفته شود.

ب - لعن و سلامی که در انتهای زيارت عاشورا مي باشد را به ترتيب هر كدام فقط 1 بار گفته شود.
ج - زيارت عاشورا از اول تا ابتداي صد لعن خوانده شود ، اين قسمت مربوط به مقدمه زيارت عاشورا ميباشد.
در اين قسمت نيازی به گفتن صد لعن و صد سلام نيست و زيارت تا سر صد لعن و سلام خوانده ميشود و پس از آن ادامه زيارت عاشورا به صورت زير ميباشد:

د - دو ركعت نماز هديه به حضرت ابا عبدالله خوانده شود، اين نماز با نماز آخر زيارت عاشورا متفاوت است و نيت آن بايد هديه به حضرت ابا عبدالله باشد.

هـ - پس از خواندن نماز هديه به حضرت ابا عبدالله صد مرتبه ذکر الّله اکبر گفته شود.

پنج مورد فوق مقدمه زيارت عاشورادر اين دستور مخصوص زيارت عاشورا مي باشد و بايد توجّه شود که در مقدمه که در بخش فوق توضيح داده شده است زيارت عاشورا تا سر صد لعن و سلام خوانده شده است و به طور کامل خوانده نشده است که پس از انجام موارد فوق به عنوان مقدمه ادامه زيارت عاشورا به صورت زير خوانده ميشود که مشروح زيارت ميباشد .

ادامه زيارت عاشورا :

الف - زيارت عاشورا از اول تا آ خر خوانده شود- در خواندن زيارت لعن و سلام هر کدام صد مرتبه گفته شود.

ب - پس از اتمام زيارت دو ركعت نماز زيارت خوانده شود . ( اين نماز جزء زيارت عاشورا است )

توضيحات :

1) در طول خواندن زيارت عاشورا مراقبت از اعمال لازم ميباشد .( ترك محرمات، فعل واجبات )

2) حرف نزدن بين زيارت عاشورا ( در يك مجلس خوانده شود ).

3) شروع زيارت عاشورا روز چهارشنبه باشد.

4) اداي صحيح عبارات زيارت عاشورا .

5) به جز اهل منزل كسي از خواندن زيارت عاشورا مطلع نگردد.

6) بين طلوع و غروب آفتاب خوانده شود.

7) چهل روز مستمر خوانده شود و هر روز صدقه براي سلامتي آقا امام زمان (عج) داده شود.

8) بانوان در ايام خاص , خواندن زيارت عاشورا را به شخص ديگري واگذار نمايند.

در خاتمه از تمامي خوانندگان عزيز التماس دعاي فراوان داريم.

وب سایت مرحوم آيت الّله ميرزا عبد الکريم حق شناس(ره)

إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيكُونُ(^{النحل/40)}
ما وقتي چيزي را اراده کنيم همين قدر به آن مي‏گوييم باش بي‏درنگ موجود مي‏شود.

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند :

خداوند متعال به داوود (علیه السلام) وحی نمود :

ای داوود ، تو اراده می کنی و من هم اراده می کنم ولی فقط اراده ی من تحقق می یابد .

پس اگر تو تسلیم اراده ی من شوی ،

من آنچه را که تو اراده کرده ای به تو می دهم .

و اگر تسلیم اراده ی من نشوی ،

تو را در آن چیزی که اراده کرده ای ، دچار رنج و تعب می کنم

و باز هم فقط اراده ی من تحقق می یابد .

معنای خود آگاهی از دیدگاه قرآن کریم چیست؟

خود آگاهی در قرآن به معنای بازیابی حقیقت خویش به واسطه پرورش و زنده کردن استعدادهای فطری و درونی است که در وجود او نهاده شده و سپس درک قلبی حقایق هستی و اسما و صفات الاهی. پس، ذات و جوهره ذاتی انسان، بازیابی و خود آگاهی اوست[1] که به آن فطرتاً حبّ و عشق می ورزد.

از این رو، خود آگاهی دارای مراتب و شعبه های مختلفی بوده[2] که مرتبه کامل آن بازیابی و خود آگاهی عرفانی است که با رابطه انسان با واقعیت و اصالت حقیقی او که همان خلیفة اللهی باشد، پیوند خورده است.

در این نوشته به مهم ترین آنها به طور اجمالی پرداخته می شود:

1) خود آگاهی فطری

این آگاهی از نوع فکر و اندیشه و یک علم حصولی نیست،[3] بلکه یک بیداری و علم حضوری است. خود آگاهی حضوری، یعنی این که هستم و آگاهی به این هستی با استعدادهای درونی خود دارم. این خود آگاهی اصلی و واقعی بوده و عین شخصیت اوست. در این خود آگاهی، انسان به واقعیتی به نام «من» دست پیدا می کند که عین آگاهى به شخصیت اوست. [4]

ادامه »

بسم الله الرحمن الرحیم

شاخصه هاي انسان سالم از نگاه اسلام (استخراج شده از آيات و روايات):
سه شاخصه ي كلان دارد:

عقل ، حيا و ديندار

اگر اين شاخصه ها ريز شود 60-70 مورد خواهد شد.

با همين شاخصه ها خود را ارزيابي كنيم و از هر كدام فاصله داريم در همان مورد خود را تطبيق دهيم.

هيچگاه دیر نيست.

1-واقع بين هم در امور حقيقي و هم در مسائل پيرامون (براي دروغ گو بودن فرد همين بس كه هرچه مي شنود را باور مي كند و نقل مي كند.) گاهي تنها يك حرف براي فرد يقين ايجاد مي كند.

2- به دنبال علم وآگاهي

3- عادل و با انصاف

4- راستگو در همه حال(سختي ها و شوخي ها)

5- خود نگه دار و خويشتن داردر موقعيت ها مختلف

6- با گذشت است (گذشت د رموقعيتي تعريف مي شود كه فشار نفس و تمايل وجود دارد وگرنه علاقه اي نيست كه بگذرد).

7- با تدبير و مديريت (چرايي و چگونگي انجام تمام كارهايش را مي داند).

8- اهل تفكر(ما در طول روز چه مدتي به تفكر مي پردازيم؟)

9- اهل خلوت (كسي كه خلوت ندارد جلوت هايش بي بهره، بي بركت است و نور ندارد)

10- اهل همراهي و مدارا با ديگران

11- تكبر ندارد

12- قانع (قناعت يعني حداقل ساختن مقدار مصرف است. قانع يعني كسي كه به حداقل كفايت مي كند.)

13- پاكدامني (بحث حيا در همه ي شئون مثل گوش و چشم و ذهن …)

14- پرده پوشي (نه تنها به دنبال خطاي ديگران نيست بلكه اگر خطايي به گوشش رسيد سعي مي كند بپوشاند.)

15- اهل ميانه روي است.(افراط و تفريط نمي كند)

16- با نشاط

17- اهل سكوت (اين حال رسيدني است فيلم بازي كردني نيست. اهل سكوت يعني به جا و در جاي لازم، حالش اينگونه است.)

18- وفادار است

19- اهل انصاف با دوست و دشمن است

20- اهل سخاوت

21- هيچ وقت مايوس نمي شود

22- فرد سپاسگزاري است

23- امانت دار است

24- خوش رو و خوش رفتار است

25- پاكيزه وتميز

26- منظم

و 60 شاخصه ي ديگر ….

_{برگرفته از مباحث ارائه شده توسط حجه الاسلام مهدی نخاولی در شب دوم دهه ­ي فاطميه سال 1432 هجري قمري}

اگر مقصود شما از علت نزول سورة قدر، علت اصلي و هدف از نزول آن باشد، بايد گفت نزول اين سوره مانند هدف از نزول كل قرآن مجيد، هدايت انسان‌هاست در نتيجه يكي از اهداف و علت‌هاي نزول، مهمترين هدف از سوره قدر نيز مي‌تواند هدايت انسان‌ها، به سوي تعالي و تكامل باشد.

و اگر منظور شأن نزول يعني زمينه و بستر نزول اين سوره باشد، رواياتي در اين زمينه نقل شده است، كه به طور خلاصه به آنها اشاره مي‌كنيم:

در برخي روايات آمده است كه پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله فرمود: مردي از بني اسرائيل هزار ماه لباس جنگ به تن كرده و پيوسته مشغول [يا آماده] جهاد در راه خدا بود، اصحاب و ياران آن حضرت، وقتي اين داستان را شنيدند تعجب كرده و آرزو مي‌كردند چنان فضيلت و افتخاري نيز براي آنان ميسر شود، خداوند متعال سورة قدر را بر آن حضرت فرو فرستاد و به آنها فرمود: عبادت در شب قدر بهتر از عمل هزار ماه است.[1] كه خود امتيازي است كه خداوند به امت پيامبر اسلام صلی الله علیه وآله عنايت و تفضل نموده است.
در روايت ديگري آمده است، كه روزي پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله از چهار نفر از بني اسرائيل سخن به ميان آورد، كه هشتاد سال (معادل هزار ماه) عبادت خدا را انجام داده بودند، بدون اين‌كه لحظه‌اي نافرماني و عصيان كرده باشند، اصحاب تعجب كرده و آرزو كردند اي كاش آنها هم چنين توفيقي پيدا مي‌كردند. آيه فوق نازل شد و پيامبر و اصحاب خوشحال شدند.[2]

ادامه »

خداوند متعال دربارة ويژگي‌هاي متقين مي‌فرمايد:

«يؤْمِنُونَ بِالْغَيبِ» آنان به غيب ايمان دارند. و در ادامه مي‌فرمايد: «وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يوقِنُونَ»، آنان به آخرت يقين دارند.

ايمان و يقين از نظر لغت و كاربرد قرآني تفاوتهايي دارند كه مهمترين آنها عبارتند از:

تفاوت در لغت

ايمان از «امن» به معناي آرامش دروني است كه بدون ترس و اضطراب باشد.[1]

يقين از «يقن» به معني از بين رفتن شك و بدست آوردن علمي است كه با دليل و برهان باشد (و به همين جهت كه تحصيلي است درباره خدا يقين به كار نمي‌رود.[2]) و نيز به معني جزم و قطعي است كه در او شك راه نداشته باشد.

از اين دو تعريف روشن مي‌شود كه در ايمان لازم نيست جزم و علم باشد همان طور كه در يقين نيز آرامش دروني بدون ترس و اضطراب لازم نيست و جود داشته باشد.

تفاوت ديگري كه از تعريف لغت شناسان استفاده مي‌شود اينكه به خداوند متعال «موقن» گفته نمي‌شود زيرا يقين علمي است كه با تلاش و تحصيل به دست مي‌آيد به خلاف واژة «مؤمن» كه بر خداوند متعال اطلاق مي‌شود و يكي از صفات باريتعالي است.

تفاوت ايمان و يقين در آيات قرآن

از برخي آيات قرآني استفاده مي‌شود كه ايمان و يقين لازم نيست هميشه در يك جا جمع باشند بلكه گاهي يقين وجود دارد اما ايمان نيست مانند يقين كفار به پيامبر و معجزات پيامبران و انكار آنان، چنانكه خداوند متعال مي‌فرمايد:

«وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا »^{(النمل/14)}، و آن را از روي ظلم و سركشي انكار كردند در حالي كه در دل به آن يقين داشتند.

از اين تعبير به خوبي استفاده مي‌شود كه ايمان يك حقيقت و واقعيتي غير از يقين دارد. در اين تفاوت ايمان بالاتر از يقين است.

ادامه »

1- سوختن در آتش جهنّم

يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ وَمَنْ فِي الأرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ كَلا إِنَّهَا لَظَى نَزَّاعَةً لِلشَّوَى (سوره معارج – آیات 11 تا 16)

« در روز قیامت گنه کار آرزو کند که کاش می توانست فرزندانش را فدای خود سازد و از عذاب برهد و هم زن و برادرش (را فدا کند) و هم خویشان اش را که همیشه حمایتش می کردند و هر که را روی زمین است همه را فدای خود کند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند و هرگز نجات نیابد که آتش دوزخ بر او شعله ور است تا سر و صورت و اندامش پاک بسوزد »

2- مصیبت و گرفتاری

وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ (سوره شوری – آیه 30)

«هر مصیبت و گرفتاری (مثل بیماری ، تنگدستی ، بدهکاری …) که به شما می رسد به خاطر گناهانی است که انجام داده اید و بسیاری را نیز عفو می کند»

امام علی علیه السلام به نقل از رسول خدا صلّ الله علیه و آله می فرماید : بهترین آیه خدا در قرآن همین آیه است. سپس فرمود : ای علی هر خراشی که از چوبی به انسان می رسد و هر لغزش قدمی بر اثر گناهی است که از او سر زده است. (مجمع البیان)

(البته باید توجه داشت که مصائب پیامبران و اهل بیت علیهم السلام برای ثواب بیشتر و ترفیع مقام آنها بوده است)

3- هدر رفتن اعمال نیک (حبط)

رسول خدا صلّ الله علیه و آله فرمودند : کسی که نماز خود را سبک گیرد و در بجا آوردنش سستی نماید ، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا می فرماید … هر کار خیری کند پذیرفته نمی شود و برای آن اجری ندارد. (فلاح السائل)

و نیز فرمودند : روز قیامت اقوامی هستند که با داشتن حسناتی مانند کوههای مکه ، امر می شود ایشان را به آتش ببرند. گفته شد : یا رسول الله (ص) آیا نمازگزار بوده اند؟ فرمود : آری نماز می خواندند و روزه می گرفتند و پاره ای از شب را به عبادت مشغول بودند ، لکن هر گاه بر اینان چیزی از دنیا پیدا می شد خود را بر آن می افکندند ، یعنی رعایت حلال و حرام را نمی کردند (عده الداعی صفحه 295)

4- تکذیب آیات خدا

ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوءَى أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ (سوره روم – آیه 10)

«سرانجام کار آنان که اعمال بد مرتکب شدند به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به مسخره گرفتند»

5- سلب نعمت

امام صادق علیه السلام می فرماید : پدرم همواره می فرمود : خداوند حکم قطعی فرموده که نعمتی را که به بنده اش داده ، از او نگیرد، مگر زمانی که بنده گناهی انجام دهد که به خاطر آن سزاوار کیفر گردد (کافی جلد 2)

6- مانع استجابت دعا

در دعای کمیل حضرت علی علیه السلام می خوانیم :

«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ : خدايا ببخش آن گناهانى را كه مانع قبول دعاهايم مى‏ شود»

7- کم شدن روزی

امام باقر علیه السلام فرمودند : مردی گناهی انجام می دهد و در نتیجه روزی از او دور میشود (کافی ج2 صفحه 271)

حجت الاسلام محسن قرائتی در کتاب گناه شناسی 20 مورد برای آثار بد گناه برشمرده اند

کارهای بدتر از گناه

عن النبی (ص) : أَرْبَعَةٌ فِی الذَّنْبِ شَرٌّ مِنَ الذَّنْبِ الِاسْتِحْقَارُ وَ الِافْتِخَارُ وَ الِاسْتِبْشَارُ وَ الْإِصْرَارُ (مستدرك‏ الوسائل ج11ص348)

پیامبر گرامی اسلام صلّ الله علیه و آله می فرماید چهار چیز از گناه بدتر است :

1- کوچک شمردن گناه 2- افتخار کردن به گناه - شادمانی کردن به گناه 4-3 اصرار برگناه

منبع : tahzib.ir

تقوا یعنی انجام واجبات و ترک گناهان که از اهمیت والایی برخوردار است، و دارای آثار و برکات فراوانی در زندگی دنیوی و مقامات اخروی شخص متقی می باشد، در این مقال کوتاه، به برخی از آثار آن که در قرآن کریم و احادیث اهل بیت علیهم السلام آمده است نظری می افکنیم، باشد که چراغ فروزان فرارویمان گردد.

1- محبت خداوند

فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ ^{(آل عمران آیه 76)}

«خداوند متّقین را دوست دارد»

2- شادی در بهشت

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ^{( طور آیه 17 و 18)}

« متقین (در روز قیامت) در باغ های بهشت و در نعمتند (و) از نعمتی که خدا نصیبشان فرموده شادند »

3- دوستی با پیامبر

پیامبر اکرم صلّ اللله علیه و آله : به خدا از میان شما (فامیل) یا غیر شما تنها پرهیزکاران دوستان من اند و بس ^{(بحارالانوار،ج21،ص 111)}

4- خروج از گرفتاری ها ، روزی

وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ ^{( طلاق آیه 2 و 3)}

«کسی که تقوا پیشه کند خداوند راه خروج (از مشکلات و گرفتاری ها) را برایش قرار میدهد و از جایی که حسابش را نمی کند روزی می رساند»

5- کرامت و عزّت

إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ^{( حجرات آیه 13)}

«البته گرامی ترین شما نزد خدا باتقواترین شماست»

6- فرقان و بصیرت

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا ^{(انفال آیه 29)}

«ای کسانی که ایمان آورده اید اگر پرهیزکاری را شعار خود سازید خداوند برای شما نوری قرار میدهد تا بین حق و باطل را تمیز دهید»

7- علم

پیامبر اکرم صلّ الله علیه و آله فرمودند : در توصیه های خضر به موسی علیهما السلام آمده :

ای موسی تقوا را در قلب خویش جای ده تا به علم دست یابی ، و نفس خویش را با صبر ریاضت ده تا از گناه نجات یابی ^{(منیه المرید شهید ثانی – بحار الانوار ج1 صفحه 277)}

8- پذیرفته شدن اعمال

إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ^{(مائده – آیه 27)}

«(قربانی و هر عمل شایسته را) خدا فقط از متّقین می پذیرد»

در کتاب گناهان کبیره ، شهید دستغیب 13 مورد برای آثار تقوا بر شمرده اند.

منبع : موسسه فرهنگی و علمی تهذیب اندیشه

تلاوت شاهکاری از اساتید مصری در ماه خدا

در این پست یکی از تلاوت‌های استاد «راغب مصطفی غلوش» شامل آیاتی از سوره‌های مبارکه «انبیاء، شمس و نصر» تقدیم قرآن دوستان و روزه‌داران عزیز می‌شود.

غلوش در سال 1317 هجری شمسی در روستای «برما» واقع در استان طنطا واقع در غرب کشور مصر به دنیا آمد. وی همانند دیگر استادان این کلام مقدس، متعلق به خانواده‏ای بود که همگی از قاریان ممتاز کشور مصر بوده‏ اند.

وی در نوجوانی کل قرآن کریم را حفظ کرد و از سن شانزده سالگی، در محافل مختلف به تلاوت قرآن مشغول شد. همچنین در سن 24 سالگی، رسماً قرائت قرآن کریم را در رادیو و تلویزیون مصر آغاز کرد.

استاد «راغب مصطفی غلوش» از خاطرات سفر خود به ایران می ‏گوید: بواقع تا‌کنون چنین صحنه‏ای را از احساس و هیجان مردم ندیده بودم. حقیقتاً صحنه مبارکی بود؛ در حالی که انظار و قلوب مردم متوجه قرآن بود، نشسته بودند و گوش می‏کردند…

همه آن‌ها شیوه‏ های خواندن قرآن را می‏دانند و این از فضل خداست. من آینده خوبی را برای قاریان ایرانی پیش‏بینی می‏کنم، چون آن‌ها از لحاظ لحن و تجوید بسیار دقیق و موفق هستند.
تلاوت آیات ۱۰۰ تا آخر سوره مبارکه «انبیاء» و سوره‌های «شمس و نصر» توسط «راغب مصطفی غلوش»

دانلود

برای تهذیب اخلاق و حرکت به سوی کمال، باید از منازل ابتدایی آغاز کرد. تا گام های مهم نخست برداشته نشود، سراغ منازل عالی سلوک رفتن سودی ندارد. از جمله منازل ابتدایی که در این مسیر، بیتوته کردن در آن لازم است، منزل «استغفار و توبه» می باشد. در این باره از چراغ آیات قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام و سخنان بزرگان نور می گیریم و پیش می رویم:

استغفار و توبه در آیینة آیات

از موضوعات قابل توجه در سورة هود، این است که در بیان سرگذشت برخی انبیا می گوید؛ سخن آن ها بعد از دعوت به توحید، دعوت به «استغفار و توبه» می باشد. در این جا به توضیح یکی از این آیات می پردازیم:

« أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاَّ الله إِنَّنی لَکُمْ مِنْهُ نَذیرٌ وَ بَشیرٌ* وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعًا حَسَنًا إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبیرٍ»¹

که جز خدا را نپرستید. به راستی من از جانب او برای شما هشداردهنده و بشارتگرم* و این که از پروردگارتان آمرزش بخواهید، سپس به درگاه او توبه کنید، [تا این که ] شما را با بهره مندی نیکویی تا زمانی معیّن بهره مند سازد، و به هر شایسته نعمتی از کَرَم خود عطا کند، و اگر رویگردان شوید، من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناکم.

در این آیات، چهار مرحله از مراحل مهم دعوت به سوی حق بیان شده است که دو مرحله ، اول، جنبه عقیدتی دارد و دو مرحله بعدی جنبة عملی.

قبول اصل توحید و رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دو اصل اعتقادی، و «شست وشوی از گناه از طرفی و پشیمانی از گذشته و بازگشت به خدا و متخلق شدن به صفات الهی» از سوی دیگر یا به تعبیر دیگر، تخلیه و تحلیه دو دستور العمل می باشد. این جملات کوتاه را می توان فهرستی برای تمام قرآن دانست. در ادامه آیه، نتیجه های علمی موافقت و مخالفت با این چهار دستور را چنین بیان می کند:

«هر گاه به این برنامه ها جامه عمل بپوشانید، خداوند تا پایان عمر، شما را از زندگانی سعادت بخش این دنیا بهره مند می کند.

و به هر صاحب فضیلتی، به اندازه فضیلتش عطا می کند».

در پایان آیه نیز به یکی دیگر از اصول دین، یعنی معاد اشاره می کند و می فرماید:

«اگر از این مسیر روی گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگی بیمناکم».

ادامه »