قرآن همه چیز است…

قرآن الفاظ نیست،

از مقوله چیز‌های سمعی و بصری نیست،

از مقوله اعراض نیست،

لیکن متنزلش کرده‌اند.

برای ماها که کور و کر هستیم، تا آنجایی که بشود این کور و کرها هم از آن استفاده بکنند آنهایی که آن استفاد‌ها را می‌کردند، آنها وضع تربیتشان یک جور دیگری بود، وضع تلقی‌شان از قرآن به یک نحو دیگری بود، وضع توجهشان به مبدا قرآن از آن[مبدا] نازل شده است یک وضع دیگری بود…

به یک آدمی که کور است شما چطور می‌توانید بفهمانید که نور چیست؟!

با چه حرفی؟

غیر از آنکه[بگویید] نور یک چیزی است[که فضا را] روشن می‌کند،

چطور آن کسی که نور را دیده می‌تواند به آن آدمی که نور را ندیده افهام کند؟^{[ تفسیر سوره حمد، ص43و45]}

منبع: کتاب روح عرفانی روح الله/ محمد رضا رمزی اوحدی/

موسسه توسعه فرهنگ قرآنی، 1378.

من امیدوارم که ما این حجاب جحود را از قلب‌هایمان برداریم و از خدای تبارک و تعالی بخواهیم که ما را آشنا کند به لسان قرآن.

زبان قزآن یک زبان خاصی است، ما آشنا بشویم به آن زبانی که با آن زبان، قرآن وارد شده است، قرآن مثل انسان می‌ماند،

قرآن یک سفره‌ای است که خدا پهن کرده برای همه بشر، یک سفره پهنی است، هر کس به اندازه اشتهایش از آن می‌تواند استفاده کند،

اگر مریض نباشد که بی اشتها بشود، امراض قلبیه آدم را بی اشتها می‌کند، اگر مریض نباشد و اشتهای قلبش باشد از قرآن استفاده می‌کند، یک سفره پهن است که همه از آن استفاده می‌کنند…

قرآن هم اینطوری است که سفره پهنی است برای همه، هر کس به اندازه آن اشتهایی که دارد و آن راهی که پیدا می‌کند به قرآن استفاده می‌کند …[1]

قرآن کتاب آدم سازی است، برای آدم ساختن آمده‌اند، کتاب حیوان‌سازی نیست، کتاب تعمیر مادیت نیست، همه چیز است، انسان را به تمام ابعاد تربیت می‌کند مادیات را قبول دارد، در پناه معنویات و مادیات را تبع معنویات قرار می‌دهد.[2]

منبع: روح عرفانی روح‌الله/ محمد رضا رمزی اوحدی، توسعه فرهنگ قرآنی،1378.

[1]. تفسیر سوره حمد، ص73 و 74.
[2]. صحیفه نور، جلد 7، ص16.

اگر مقصود شما از علت نزول سورة قدر، علت اصلي و هدف از نزول آن باشد، بايد گفت نزول اين سوره مانند هدف از نزول كل قرآن مجيد، هدايت انسان‌هاست در نتيجه يكي از اهداف و علت‌هاي نزول، مهمترين هدف از سوره قدر نيز مي‌تواند هدايت انسان‌ها، به سوي تعالي و تكامل باشد.

و اگر منظور شأن نزول يعني زمينه و بستر نزول اين سوره باشد، رواياتي در اين زمينه نقل شده است، كه به طور خلاصه به آنها اشاره مي‌كنيم:

در برخي روايات آمده است كه پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله فرمود: مردي از بني اسرائيل هزار ماه لباس جنگ به تن كرده و پيوسته مشغول [يا آماده] جهاد در راه خدا بود، اصحاب و ياران آن حضرت، وقتي اين داستان را شنيدند تعجب كرده و آرزو مي‌كردند چنان فضيلت و افتخاري نيز براي آنان ميسر شود، خداوند متعال سورة قدر را بر آن حضرت فرو فرستاد و به آنها فرمود: عبادت در شب قدر بهتر از عمل هزار ماه است.[1] كه خود امتيازي است كه خداوند به امت پيامبر اسلام صلی الله علیه وآله عنايت و تفضل نموده است.
در روايت ديگري آمده است، كه روزي پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله از چهار نفر از بني اسرائيل سخن به ميان آورد، كه هشتاد سال (معادل هزار ماه) عبادت خدا را انجام داده بودند، بدون اين‌كه لحظه‌اي نافرماني و عصيان كرده باشند، اصحاب تعجب كرده و آرزو كردند اي كاش آنها هم چنين توفيقي پيدا مي‌كردند. آيه فوق نازل شد و پيامبر و اصحاب خوشحال شدند.[2]

ادامه »

تلاوت شاهکاری از اساتید مصری در ماه خدا

در این پست یکی از تلاوت‌های استاد «راغب مصطفی غلوش» شامل آیاتی از سوره‌های مبارکه «انبیاء، شمس و نصر» تقدیم قرآن دوستان و روزه‌داران عزیز می‌شود.

غلوش در سال 1317 هجری شمسی در روستای «برما» واقع در استان طنطا واقع در غرب کشور مصر به دنیا آمد. وی همانند دیگر استادان این کلام مقدس، متعلق به خانواده‏ای بود که همگی از قاریان ممتاز کشور مصر بوده‏ اند.

وی در نوجوانی کل قرآن کریم را حفظ کرد و از سن شانزده سالگی، در محافل مختلف به تلاوت قرآن مشغول شد. همچنین در سن 24 سالگی، رسماً قرائت قرآن کریم را در رادیو و تلویزیون مصر آغاز کرد.

استاد «راغب مصطفی غلوش» از خاطرات سفر خود به ایران می ‏گوید: بواقع تا‌کنون چنین صحنه‏ای را از احساس و هیجان مردم ندیده بودم. حقیقتاً صحنه مبارکی بود؛ در حالی که انظار و قلوب مردم متوجه قرآن بود، نشسته بودند و گوش می‏کردند…

همه آن‌ها شیوه‏ های خواندن قرآن را می‏دانند و این از فضل خداست. من آینده خوبی را برای قاریان ایرانی پیش‏بینی می‏کنم، چون آن‌ها از لحاظ لحن و تجوید بسیار دقیق و موفق هستند.
تلاوت آیات ۱۰۰ تا آخر سوره مبارکه «انبیاء» و سوره‌های «شمس و نصر» توسط «راغب مصطفی غلوش»

دانلود

«محمود علی‌البناء» از قاریان نامدار مصر است که در این پست یکی از شاهکار‌های تلاوت وی تقدیم می‌شود.در این تلاوت یکی از تلاوت‌های شاهکار استاد شامل آیات 255 تا 261 سوره مبارکه بقره تقدیم می‌شود.

اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَي الْقَيومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يعْلَمُ مَا بَينَ أَيدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يحِيطُونَ بِشَيءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا يئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِي الْعَظِيم^{ُ(البقرة/255)}
استاد «محمود‌علی البناء» قاری سرشناس و یکی از نوابغ قرائت قرآن در مصر است که در سال 1926 در روستاى شبرا باص در استان منوفیّه متولد شد.

وی در 6 سالگی با تشویق پدر به جلسات استاد «موسی رحمت‌الله» رفت و علوم تجوید را به همراه حفظ قرآن به اتمام رساند. ایشان در طول حیات پر برکتش موفق شد تمام قرآن را به صورت تحقیق و با صدای زیبایش تلاوت کند.

این استاد تلاوت قرآن کریم در سال 1985 درگذشت.

دانلود

خبرگزاری فارس

وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِي الْعُلْيا وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ^{(التوبة/40)}

 و سخن خداست که برتر است و خدا شکست ‏ناپذير حکيم است.

اراده ‏ى خداوند، برتر از هر اراده و خواسته ‏اى است. «كلمة اللَّه هى ‏العلیا»

آنچه از روایات ظاهر می شود این است که اراده خداوند از صفات ذات نیست بلکه از صفات فعل است و حتی کسانی که اراده را عبارت از علم به مصلحت می دانند و آن را از صفات ذات می شمرند قبول دارند که ظاهر روایات ظهور در این دارد که اراده از صفات فعل است چیزی که هست می گویند: این روایات باب اراده را تأویل و توجیه می نمایند به طور مثال می گویند اراده دارای دو مقام است:

اراده در مقام ذات، اراده در مقام فعل و روایات ناظر به مقام دوم است و اَفْهام آن زمان کشش این مطلب را نداشته که ائمّه علیهم السَّلام در مقام اوّل صحبتی نمایند لکن در بحث اطلاق صفت بر خداوند گفته شد که ما از ذات تصوّر نداریم تا برای ذات غیر متصور اثبات صفت کنیم. ما افعال او را می بینیم و از افعال او انتزاع صفت می نماییم و این اوصاف در حقیقت اسماء هستند چرا که صفت به معنی کیفیت و چگونگی برای خدا اثبات نمی کنیم چرا که او نظیر و نمونه ندارد.

با توجه به بحث گذشته (اطلاق صفت به خداوند) و نظر به روایات باب اراده معلوم می شود که اراده از صفات فعل است نه از صفات ذات و به معنای علم به مصلحت و نظام اتم و اکمل است. ما در اینجا تعدادی از روایات را می آوریم:

1. عن بکیر بن أعین قال: قلت لأبی عبد اللّه علیه السَّلام: علم اللّه و مشیته هما مختلفان أو متّفقان؟ فقال: العلم لیس هو المشیئة، ألا تری انّک تقول: سأفعل کذا إن شاء اللّه ولا تقول: سأفعل کذا إن علم اللّه فقولک: إن شاء اللّه دلیل علی انّه لم یشاء فإذا شاء کان الذی شاء کما شاء(1):

«بکیر بن اعین می گوید به حضرت صادق علیه السَّلام عرض کردم که آیا علم خداوند ومشیت او یک چیزند یا مختلف اند؟

حضرت فرمود: علم غیر از مشیت است مگر نمی بینی که می گویی این کار را خواهم کرد، اگر خداوند بخواهد و نمی گویی این کار را خواهم کرد اگر خداوند بداند پس این که می گویی اگر خداوند بخواهد دلیل است بر این که خدا نخواسته و چون خواست آنچه را خواست چنان که خواست واقع شود».

ادامه »

پایگاه های قرآنی

کلمه حبط به معنای باطل شدن عمل، و از تاثیر افتادن آن است و در قرآن هم جز به عمل نسبت داده نشده، آنچه خدای تعالی در باره ی اثر حبط بیان کرده، باطل شدن اعمال انسان هم در دنیا و هم در آخرت است،در صحاح اللغة آمده است:

“‌حبط عمله حبطا بطل ثوابه “‌عملش حبط شد؛ یعنی ثواب آن از بین رفت،[1] هم چنین در المصباح المنیر آمده “‌حبط العمل حبطا … فسد و هدر"‌‌[2]؛ عملش حبط شد؛ یعنی عمل فاسد و تباه شد.

اعمالی مانند: کفر، شرک ، قتل انبیا و اولیا ، بی‏ حرمتی و انکار آیات انبیا و اولیا از روی عناد ، لجاجت ، تعصّب ، حسد ، و انکار آخرت ، سبب حبط اعمال می شوند،^{(عدل الهی شهید مطهری ذیل عنوان آفت زدگی مراجعه )}

در قرآن كريم امور ذيل را موجب «حبط عمل» مي‌داند.

كفر، ^{(محمد/1و8و32).}
نفاق، ^{(محمد/28 و احزاب/18و19).}
ارتداد، ^{(بقره/217).}
شرك عملي، ^{(توبه/17).}
كراهت از آنچه خداوند نازل نموده است، ^{(محمد/8و9).}
بازداشتن از راه خدا، ^{(محمد/32).}
مجادله با رسول و مشاقه با ايشان، ^{(محمد/32).}
كشتن پيامبران، ^{(آل‌عمران/21و22).}
بي‌ادبي به پيامبر صلي الله عليه وآله، ^{(حجرات/2).}
روي آوردن به دنيا و اعراض از آخرت، ^{(هود/15و16).}
انكار آخرت، ^{(اعراف/147).}
كشتن آمران به معروف، ^{(آل‌عمران/21و22).}

خدای متعال در آیاتی از قرآن در مورد حبط اعمال فرموده است:

1) «أُولَئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ»^{(آل عمران/22)}
آنان کساني ‏اند که در [اين] دنيا و [در سراي] آخرت اعمالشان به هدر رفته و براي آنان هيچ ياوري نيست.

2) نیز فرموده: «وَيقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَهَؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيمَانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِينَ»^{(المائدة/53)}
و کساني که ايمان آورده ‏اند مي ‏گويند آيا اينان بودند که به خداوند سوگندهاي سخت مي‏ خوردند که جدا با شما هستند اعمالشان تباه شد و زيانکار گرديدند.

3) همچنانکه از آیه«وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يعْمَلُونَ»^{(الأعراف/147)}
و کساني که آيات ما و ديدار آخرت را دروغ پنداشتند اعمالشان تباه شده است آيا جز در برابر آنچه مي‏ کردند کيفر مي‏ بينند.

4) و «مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَنْ يعْمُرُوا مَسَاجِدَ اللَّهِ شَاهِدِينَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ أُولَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِي النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ»^{(التوبة/17)}
مشرکان را نرسد که مساجد خدا را آباد کنند در حالي که به کفر خويش شهادت م ي‏دهند آنانند که اعمالشان به هدر رفته و خود در آتش جاودانند.

5) ونیز «كَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْكُمْ قُوَّةً وَأَكْثَرَ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا فَاسْتَمْتَعُوا بِخَلَاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُمْ بِخَلَاقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ بِخَلَاقِهِمْ وَخُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُوا أُولَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ»^{(التوبة/69)}
[حال شما منافقان] چون کساني است که پيش از شما بودند آنان از شما نيرومندتر و داراي اموال و فرزندان بيشتر بودند پس از نصيب خويش [در دنيا] برخوردار شدند و شما [هم] از نصيب خود برخوردار شديد همان گونه که آنان که پيش از شما بودند از نصيب خويش برخوردار شدند و شما [در باطل] فرو رفتيد همان گونه که آنان فرو رفتند آنان اعمالشان در دنيا و آخرت به هدر رفت و آنان همان زيانکارانند.

ادامه »

عبدالباسط محمد عبدالصمد از قاریان نامدار جهان اسلام است که در این گزارش تلاوتی از وی تقدیم می‌شود.

این تلاوت شامل آیات 18 تا آخر سوره مبارکه حشر، سوره تکویر و آیات 27 تا آخر سوره مبارکه فجر به مدت 28 دقیقه است.

دانلود

منبع: خبرگزارس فارس

يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ^{(الحشر/18)}
اي کساني که ايمان آورده‏ايد از خدا پروا داريد و هر کسي بايد بنگرد که براي فردا[ي خود] از پيش چه فرستاده است و [باز] از خدا بترسيد در حقيقت‏خدا به آنچه مي‏کنيد آگاه است
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ^{(الحشر/19)}
و چون کساني مباشيد که خدا را فراموش کردند و او [نيز] آنان را دچار خودفراموشي کرد آنان همان نافرمانانند
لَا يسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ^{(الحشر/20)}
دوزخيان با بهشتيان يکسان نيستند بهشتيانند که کاميابانند
لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَيتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يتَفَكَّرُونَ^{(الحشر/21)}
اگر اين قرآن را بر کوهي فرومي‏فرستاديم يقينا آن [کوه] را از بيم خدا فروتن [و] از هم ‏پاشيده مي‏ديدي و اين مثلها را براي مردم مي‏زنيم باشد که آنان بينديشند
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ^{(الحشر/22)}
اوست‏خدايي که غير از او معبودي نيست داننده غيب و آشکار است اوست رحمتگر مهربان
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يشْرِكُونَ^{(الحشر/23)}
اوست‏خدايي که جز او معبودي نيست همان فرمانرواي پاک سلامت[بخش و] مؤمن [به حقيقت‏حقه خود که] نگهبان عزيز جبار [و] متکبر [است] پاک است‏خدا از آنچه [با او] شريک مي‏گردانند
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى يسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ^{(الحشر/24)}
اوست‏خداي خالق نوساز صورتگر [که] بهترين نامها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمانها و زمين است [جمله] تسبيح او مي‏گويند و او عزيز حکيم است

 محمد صدیق منشاوی از قاریان نامدار کشور مصر است که به مناسبت پنجمین روز ماه مبارک رمضان یکی از تلاوت‌های شاهکار وی تقدیم می‌شود.

 شاهکاری از تلاوت های استاد «محمد صدیق منشاوی» شامل آیات 1 تا 27 سوره‌ مبارکه «یوسف» تقدیم می‌شود.

استاد«منشاوی» ملقب به «شهید‌القراء» از قاریان سرشناس دوران طلایی تلاوت قرآن کریم در کشور مصر است که در سال 1920 در منطقه منشا به دنیا آمد، پدرش از قاریان خوشخوان آن منطقه بود و محمد هم راه پدر را پیش گرفت. منشاوی در سال 1966 در سن 46 سالگی درگذشت.

دانلود

منبع: خبرگزاری فارس